Leny van Lieshout spreekt in.

Zoals u weet vertegenwoordig ik een aantal bewoners van het wijkje Van Steenhuijslaan – Jan Luijkenstraat  – Paringetweg – Estersveldlaan in de rechtzaak tegen de gemeente Grave over het voet- en fietspad op de hoek van de Van Steenhuijslaan en de Jan Luijkenstraat.

Deze bewoners richten zich tegen de aanleg van die paden en de gevolgen daarvan. Rechtzaken zijn een uiterst middel. Namens de bewoners heb ik daarom gesproken en gecorrespondeerd met wethouder Petersin een poging om tot een voor beide partijen aanvaardbare oplossing te komen. Die zou moeten bestaan in de aanleg en het behoud van beide paden in combinatie met verkeersremmende maatregelen voor autoverkeer naar en van de school. Hierover waren we het eens. Voor de bewoners was dat een fundamentele concessie, want zij waren en zijn van mening dat de paden er niet hadden mogen komen.

ONEENS waren en zijn we het echter over de aard van de verkeersremmende maatregelen. De gemeente wil een stopverbod op bepaalde uren voor delen van de Van Steenhuijslaan en de Jan Luijkenstraat, de bewoners wijzen dat af omdat het geen echte oplossing biedt (het probleem wordt hooguit verplaatst) en omdat het het onmogelijk maakt voor bewoners daar hun auto’s geparkeerd te hebben staan. Zij bepleiten een inrijverbod uitgezonderd bestemmingsverkeer op bepaalde uren. De gemeente wijst dat af op drie gronden: de politie voelt er niets voor; bestemmingsverkeer is niet te definieren; er zou een duur vergunningstelsel voor
bewoners moeten komen. De bewoners hebben elk van die gronden tevergeefs weerlegd.

Het resultaat is een patstelling.

Nu met de gemeente in de persoon van de wethouder daarover niet te praten valt, richten de bewoners zich tot u, raad en commissie, met de vraag om een eigen oordeel uwerzijds. De bewoners begrijpen niet waarom een elders uitstekend functionerend inrijverbod uitgezonderd bestemmingsverkeer op bepaalde uren in Grave ineens niet zou werken. De beren die de gemeente Grave op de weg plaatst, zijn elders niet zichtbaar. Elders worden inrijverboden zonder enig probleem gehandhaafd. Bestemmingsverkeer is overal elders als juridische term in gebruik op een wijze die de definitie van de gemeente Grave weerspreekt.

Heeft de gemeente, in de persoon van de wethouder, er moeite mee terug te komen op een eerder ingenomen standpunt? Is het zo moeilijk om mee te denken? Is de gemeente Grave de enige uitzondering in heel Nederland?

Graag uw oordeel.