Liveblog “Gat van Grave” 88. Column in de Arena.
Wat als… – Column Kenneth Steijvers
15-1-2017 om 00:01 Door Kenneth Steijvers
De ramen trillen alsof ze ieder moment kunnen barsten. Auto’s slaan alarm met knipperende lampen, alsof ze de hele straat willen waarschuwen voor het naderende onheil. Margriet kan nog steeds niet bewegen door de schok. Paniek kolkt door haar hoofd. “Freek”, denkt ze. Snel schiet ze naar de andere slaapkamer, die aan de straatzijde ligt, en doet het raam open. “Freek”, roept ze zo hard ze kan,
“Kom snel terug naar binnen!”. Wanhopig tuurt ze naar buiten, maar door de mist kan ze haar man niet zien. Wel hoort ze buurtbewoners praten. De stemmen klinken bezorgd. Even later meent ze een benzine-achtige geur waar te nemen. “Dit duurt te lang”, denkt ze “ik ga naar buiten en dan moet hij gelijk naar binnen komen”. Snel schiet ze naar beneden, trekt een jas aan en rent naar buiten. De deur nog wagenwijd open. “Freek, Freek”, roept ze weer, maar iedere keer als ze inademt voelt ze een prikkeling in haar keel. Ze baant zich een weg door de mist, maar geen spoor van Freek.
Ook de stemmen van andere mensen zijn niet meer te horen. Dan staat ze stil. Haar ogen beginnen pijn te doen, alsof duizenden kleine naalden in haar hoornvlies prikken. Ze voelt ineens haar maag draaien. Dan begint ze langzaam terug te lopen. “Wat het ook is, dit is niet goed”, denkt ze “en het lijkt wel of ik duizelig wordt”. Moeizaam probeert ze thuis te komen, maar alles voelt traag en loom. Ze ziet de voordeur. “Mijn kindje”, roept ze schor. Ze valt op haar knieën. Open handen en voeten kruipt ze verder. Voor de openstaande deur zakt ze ineen.