Grave Politiek schrijft over Het Interpellatiedebat Groenstroken.
Grave, doffe politieke ellende!
Wat een debat had moeten zijn over het snippergroen.
Dinsdag, 24 november, het snippergroendebat in onze Graafse gemeenteraad. Het enige inzicht dat het debat heeft opgeleverd, gaat over de doffe politieke ellende waarin onze politiek vervallen is. Raad-breed, college-breed, een ontluisterende inkijk in het onvermogen om beleidsmatig politiek te bedrijven en te besturen. Een wethouder die het besef / de intuitie / het gevoel / het politiek fatsoen / de kloten mist om het debat met de raad op basis van cijfers te willen of kunnen voeren. Die gewoon geen cijfers aanlevert voor het interpellatiedebat, een verantwoordingsdebat eigenlijk. Behalve de paar getallen die hij uit zijn politieke neus gepeuterd heeft, over de aantallen dossiers, ruim 800, en de nog af te werken dossiers, 48. ‘En ze leefden nog lang en gelukkig…’
Doffe politieke ellende
Een college, waarschijnlijk met kromme tenen bij Joon en Henisch, dat er ook niets meer van weet te brouwen en Daandels lekker laat bungelen. Een voorzitter die wel wat meer sturing geeft dan aan het vorige ‘interpellatie’-debat (over het Wisseveld) maar er toch nog altijd de kantjes vanaf loopt. (Of snapt hij het gewoon niet?) Een raad die pas aan het eind van het ‘debat’ echt door begint te krijgen dat er niets te interpelleren of te sturen valt, zolang de cijfers niet op tafel liggen. Doffe politieke ellende. De drie losers in de coalitie, CDA, VVD en Trots, die geen onbenulligheid onbenut laten om de schijn van bestuur en politiek op te houden. Frans Smulders, die een laffe poging waagt het politiek deficit van wethouder en coalitie toe te schrijven aan het Adviespunt Snippergroen. LPG dat zichtbaar doodongelukkig zit te wezen over de coalitie die het leidt / lijdt maar kennelijk niet de ‘guts’ heeft om voor zichzelf te kiezen in plaats van dat zooitje ongeregeld.
Motie in de coalitie kliko
Een bureau Eiffel, dat, het kan bijna niet anders, het beleid uitvoert zonder enige reële politieke aansturing van de wethouder, het college of de raad. Een oppositie, die het wel lijkt te weten, dat van cijfers en beleid, maar kennelijk niet genoeg urgentie kan geven aan haar wetenschap. Die geërgerd, bijna ontredderd, de wethouder door laat zeveren en zwatelen als antwoord op haar vragen. Die er niet in slaagt de wethouder diets te maken dat het haar menens is. Die pas aan het eind van het ‘debat’ op het lumineuze idee komt van de cijfers en het beleid rond het snippergroen. Het resulteert in een motie om voor medio december te komen met die cijfers. Een oppositie die praat als Brugman, alle zeven, maar pas op het allerlaatste moment echt ter zake komt met die motie, die dan, ritueel aller rituelen, met acht stemmen tegen in de coalitie-kliko wordt gedeponeerd. Het deerniswekkende schouwspel van onze Graafse politiek; acht tegen zeven na drie ellenlange schorsingen.
Zijn wethouder uit de wind
Een gemeenteraad die drie keer een schorsing aanvraagt, omdat ze het debat niet durft te voeren onder de oren en ogen van het publiek. Een CDA dat zelfs hooghartig weigert aan dat achterkamertjesoverleg deel te nemen, omdat daar een ‘gewone burger’ aanwezig is om informatie te geven, Hans Satter van Adviespunt Snippergroen. Een CDA dat dus schielijk de aftocht blaast met de staart tussen de benen. Zijn wethouder uit de wind.
Uitkomst van het debat is dat er gewoon niks gebeurt, de cijfers zullen waarschijnlijk nooit echt ter tafel komen omdat de coalitie daar zelf voor terugdeinst. Omdat de coalitie hoogstwaarschijnlijk aanvoelt dat daar weinig op te diepen zal zijn dan de janboel die we inmiddels allemaal kunnen bevroeden. ‘Wat fatsoenlijk niet lukt, doen we gewoon onbeschoft.’ Ten voeten uit het hele ruimtelijk beleid, zoals het aangestuurd wordt door onze ambtenaar.
Luister en huiver!
De enige winst van het debat over het Snippergroen is dat het de lakmoesproef geworden is voor de Graafse gemeentepolitiek. Krijgt niets meer voor elkaar. Het gaat nergens meer over. De spreekwoordelijke geitenfokvereniging. Gênant om neer te schrijven maar daarom niet minder treffend. Gelooft u het niet, luister de band af. *) Luister en huiver, getverderrie!
Ben Bongaards, Wil Baaijens; www.gravepolitiek.nl