Dat verdient een bloemetje: Henk Heijman, opgestapte burgemeester van Bussum, is onterecht aan de schandpaal genageld.

Nu nog gemeentehuis van Bussum.  Vanaf 1 januari 2016 stadskantoor Gooise Meren.

“Heijman onnodig weg uit Bussum” kopte de Gooi-en Eemlander groot op de voorpagina.

Reactie Heijman:


In een reactie laat Heijman weten tevreden te zijn met het onderzoek. “Na alle commotie van de afgelopen weken voel ik mij volledig vrijgepleit door het onafhankelijke onderzoek”, zegt hij. “Ik troost mij in de gedachte dat ik met dit onafhankelijke rapport de inwoners van Bussum recht in de ogen kan blijven kijken.”


Raadsleden onder vuur
Niet alleen Heijman zijn rol is bekeken, maar ook die van raadsleden. Zij hebben de afgelopen jaren de mogelijkheden om eerder aan te bel te trekken niet gegrepen. Pheijffer schrijft daarnaast dat er ‘raadsleden van Hart voor Bussum zich niet hebben gehouden aan  de afspraken rondom de vertrouwelijkheid van het rapport en toch inhoudelijk interview(s) hebben gegeven’. Daarmee zou de gedragscode voor raadsleden zijn geschonden.

Ook rekent hij het meerdere fractievoorzitters aan dat ze niet hebben meegewerkt aan het onderzoek, omdat ze zich niet wilde houden aan de vertrouwelijkheid.Dat terwijl ze een onderzoek naar waarheidsvinding zelf belangrijk vonden. Volgens Pheijffer heeft dit geleid tot een blinde vlek in het onderzoek.

Tekst van het persbericht van de provincie Noord-Holland.

Prof.dr.mr. Marcel Pheijffer RA (Nyenrode Business Universiteit) heeft
vandaag in aanwezigheid van de commissaris van de Koning Johan
Remkes zijn onderzoek naar de declaraties en de besluitvorming over
de huisvesting betreffende de heer Henk Heijman, voormalig
burgemeester van de gemeente Bussum, aan de fractievoorzitters van
de gemeenteraad Bussum gepresenteerd. 

Ook onderzocht Pheijffer de
handelwijze en communicatie van de burgemeester, het college en de
gemeenteraad met betrekking tot de besluitvorming en uitvoering van
de rechtspositionele regelingen van de burgemeester, mede in relatie
tot de gedragscode van de gemeente Bussum.


Het onderzoek vond
plaats in opdracht van de commissaris van de Koning, op verzoek van
de heer Heijman zelf.

De heer Pheijffer constateert dat, hoewel het grootste deel van de
declaraties niet onrechtmatig was en de besluitvorming over de
huisvesting evenmin, de politiek-bestuurlijke verhoudingen in Bussum
zeer verdeeld zijn en er een gebrek aan vertrouwen jegens
burgemeester Heijman is ontstaan. 

Iedere betrokkene heeft zijn eigen
waarheid, die niet altijd gestoeld bleek te zijn op juridische en relevante
feiten. Dit is deels veroorzaakt door de – soms heftige – publiciteit,
maar deels ook door Heijman zelf. Mede daardoor is een beeld ontstaan
dat niet had hoeven te ontstaan indien de heer Heijman – conform de
gemeentelijke gedragscode – meer ‘openheid’ en transparantie had
betracht. Door die openheid op – in ieder geval voor anderen – cruciale
momenten na te laten, heeft de heer Heijman zichzelf volgens Pheijffer
tekort gedaan. 

Met meer openheid had het niet zover hoeven komen
dat hij tenslotte om hem moverende redenen een ontslagaanvraag heeft
ingediend. De feiten bevestigen immers niet het beeld van op grote
schaal onrechtmatig ontvangen vergoedingen. Wel is er op onderdelen
sprake van slordigheden, bijvoorbeeld als het gaat om het niet tijdig
stopzetten van (een deel) van de reiskostenvergoeding. 

Wat betreft de ontheffing woonplaatsvereiste is de conclusie op basis
van het onderzoek dat er formeel geen ontheffing door het daartoe
bevoegde gezag – de Gemeenteraad – is verleend inzake het
woonplaatsvereiste, maar dat er materieel wel degelijk sprake was van
een dergelijke ontheffing. 

Volgens Pheijffer is er dan ook niets onrechtmatigs op dit punt aan de hand. De besluitvorming inzake de
ontheffing binnen de gemeente(raad) Bussum kenmerkt hij als
informeel en impliciet. De heer Heijman kon en mocht ervanuit gaan dat
de facto een ontheffing aan hem was verleend.