Grave Lokaal

Gastcolumn Ben Bongaards 76: Worden we de samenwerkingsverbanden in gerommeld?

Het begint er naar uit te zien dat politiek
Grave richting samenwerking dendert.
 
Hoe de stand van zaken op dit moment
precies is, weet waarschijnlijk alleen een minuscule incrowd van ons stadhuis. Afgezien
van de enkeling die ingewijd is in het hoger politiek macrameeën, zoals het op
ons stadhuis beoefend wordt, tast de Gravenaar in het duister. Of de gang van
zaken in de andere gemeentes hetzelfde is, weet ik niet, maar de geluiden zijn
ook daar niet bemoedigend.
Het is een veeg teken dat er heel veel
gehakketak waar te nemen was maar dat we met z’n allen nauwelijks zicht hebben
gehad op de beleidsontwikkeling. Het hele beleidsproces in de richting van
samenwerking is ondoorzichtig en oncontroleerbaar gebleven tot het moment van
vandaag. 
Terwijl het ernaar uit begint te zien dat in de zomer van 2013, dus
bij wijze van spreken overmorgen, de besluiten moeten vallen in de
gemeenteraden. 
Alleen al die planning roept grote argwaan op; slechte politici
hebben vaak wel een fijne neus voor de rafelranden van de democratie en kiezen
dan bijvoorkeur voor een vakantieperiode om lastige zaken er doorheen te
jassen.
Er wordt door ons Gravenaren toch al weinig notitie genomen van onze
lokale politiek, omdat die daarvoor te onbeholpen en ondoorzichtig is. In de
vakantieperiode is dat nog een graadje of wat erger. Bijgevolg is het de tijd
bij uitstek om lastige dossiers af te ronden, om het met een ambtelijk
eufemisme te zeggen.
Naast onkunde en gebrek aan initiatief en ambitie
van onze politici, is de drijfveer achter alle geheime stukken en procedures
dat onze burgers, waar mogelijk, voor de keuze gesteld worden om te slikken of
te stikken. 
Het interesseert onze politici geen hol wat wij ervan vinden en in
hoeverre wij mee kunnen gaan in de keuzes die ons opgedrongen worden. Ze doen
wat hun goeddunkt zonder ook maar een seconde besteed te hebben aan deze vraag.
De keuze wordt vrijwel bepaald door wat onze politici zelf het beste uitkomt en
dat is: blijven zitten en alles zoveel mogelijk bij het oude laten. En, niet
minder belangrijk, het werk zoveel mogelijk uitbesteden aan
samenwerkingsverbanden. 
Die hoeven nauwelijks gecontroleerd te worden, omdat ze
nauwelijks te controleren zijn. Dat we begin jaren negentig juist om deze reden
allerlei intergemeentelijke regelingen hebben opgeheven, deert ze kennelijk
niet. Waarschijnlijk, omdat ze het, bij gebrek aan geschiedenis, nauwelijks
weten. Op de nestor na…
Samenwerking binnen het Land van Cuijk is
daarom niet veel meer dan de natte droom van bestuurders en politici, omdat ze
aan de echte daad nooit toe zullen komen, een sterk en representatief bestuur.
Daarvoor is er te lang op de handen gezeten en in kringetjes rond gedraaid.
Wat weet u, Gravenaar, van de plannen? Voelt u
zich betrokken bij het beleid dat er gevoerd is? Hebt u het idee dat er naar u
geluisterd is? Hebt u ooit ook maar enig vermoeden gehad dat men op ons
stadhuis enige belangstelling had voor wat u vindt? Wat u wilt? 

Onze regering van Diederik en Mark heeft flink wat beleid over de schutting
gegooid en aan de gemeentes toevertrouwd. Daardoor wordt het takenpakket van
gemeentes bijna verdubbeld. Bent u daar blij mee? Zou u durven tekenen voor de
goede afloop in onze gemeente? U betaalt in ieder geval het gelag als het op
een fiasco uitloopt. Dat heeft de geschiedenis ons geleerd. 

Bij wat gemeentes vanuit het Haagse in de schoot geworpen wordt, horen sociaal
beleid en zorg. Vertrouwt u er blindelings op dat dit in onze gemeente goed
opgepakt wordt? Onze politici gaan wel uit van uw stilzwijgende instemming.
Plus dat het beleid dan rechtstreeks wordt gedelegeerd naar een nauwelijks te
controleren orgaan. Wilt u daar ook stilzwijgend mee instemmen, zoals onze
bestuurders en politici van u verlangen? Hoe dan ook wordt er voetstoots en ongezien uitgegaan van uw
instemming.


Zouden onze politici u ervan kunnen overtuigen
dat ze een goede keuze hebben gemaakt? Ze zullen het niet doen want ze hebben
lak aan u. Maar stel… Wat ze willen, is alles bij het oude laten en dat dan
faciliteren door de vlucht naar voren, samenwerken.
Er is geen enkel draagvlak voor de gekozen
optie. Voor een deel omdat de keuze geen draagvlak verdient en voor een ander
deel omdat er geen poot uitgestoken is om een draagvlak te scheppen. 
Wij, burgers
en kiezers, zijn immers de grote blinde vlek van ons bestuur en onze politiek.
We doen niet ter zake. Wat telt, zijn drie collegezetels (riant gesalarieerd en
gefaciliteerd) en zo’n vijftien (eigenlijk negen) raadszetels. Die moeten
blijven en daarmee moet de toekomst van Grave als politiek belang concurreren.
Als die samenwerking, en daar ziet het echt
naar uit, op de sokken door de raad wordt gerommeld, vóór de zomervakantie,
hebt u gewoon het nakijken waar het gaat om allerlei belangen, ook de uwe, die
in handen gelegd worden van niet democratisch bestuursorganen die er alleen
maar zijn omwille van het behoud van onze raads- en collegezetels. Een
oplossing die bovendien een veel betere optie blokkeert, namelijk die van
fuseren, en daardoor enkel maar veel geld en tijd morst. Aan beide is nijpend
gebrek in Grave. De janboel spreekt boekdelen.
Gemeentelijke controllers hebben al in 2007
nagegaan wat de voor- en nadelen zijn van de keuze die de gemeente moest (moet)
maken. In grote lijnen is dat de keuze tussen fuseren (herindelen) en het
aangaan van samenwerkingsverbanden. Op 23 januari 2008 brachten die
controllers  een  rapport uit dat een kernachtig samenvattend
advies bevatte: kies primair voor het
via gemeentelijke herindeling tot stand brengen van de intergemeentelijke
samenwerking in het Land van Cuijk
De controllers waren de hoofden van de
afdeling financiën van de gemeentes, dus echt niet de eersten de besten, en hun
rapportage was degelijk en objectief. Dat rapport is politiek weggemoffeld. In
Grave is dat een klein kunstje. Op raadsleden na kent nauwelijks iemand het.
Politiek niet opportuun, dat wij er weet van hadden… 
Het lijfsbehoud (behoud
van zetel en salaris) van college (en raad) waren ook toen immers al de voornaamste
motivatie achter samenwerking. Dan kun je het niet hebben dat mensen niet in de
gewenste richting adviseren. Overigens zijn het dezelfde politieke ambtenaren
die de samenwerking tot nu toe bekokstoofd hebben en daar per saldo ook de raad
slechts marginaal bij betrokken hebben. Maar daar is de raad zelf natuurlijk zelf
debet aan.
Als je verder nog verdisconteert met hoe lange
tanden onze politici feitelijk voor samenwerking geopteerd hebben, zie je ook
daar een belangrijke contra-indicatie. De keuze is enkel ingegeven door
politieke verlegenheid en opportunisme. Men beseft dat er bewogen moet worden
terwijl men eigenlijk (lekker) wil blijven zitten. Het compromis heet
samenwerking. Schijnbaar maakt het onze politici ook totaal niet uit onder welk
gesternte de samenwerking geboren wordt. Al ziet niemand het zitten; onze
politici wel. Vader Cats wist het al, de smeer, de kat en de kandeleer… Maar je
kunt het er toch niet op aan laten komen dat die kat straks de boter van de
hoofden komt likken…
Het ziet er naar uit, dat het gewoon zal gaan,
zoals de raadsmeerderheid wil, omdat wij,
Graafse burgers, het samen laten gebeuren
. We graven daarmee het graf voor
onze democratie die toch al op sterven na dood is. 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *