Gastcolumn Ben Bongaards nr. 75: De krant van Fabeltjesland…
op de Graafsche Courant als publicatiemiddel van het gemeentelijk nieuws. Ze
volgt daarmee het gevoelen dat deze krant sinds de overname door Wegener niet
eens meer de kwaliteit heeft van een plaatselijk sufferdje, zoals de
grotemensen-pers locale bladen graag wegzet. Ik schat in, dat ons traditionele
Graafse huis-aan-huisblad in menig gezin niet eens meer wordt gelezen. Voor de
informatie hoeft de krant niet open.
de keuze vervolgens op z’n
janboerenfluitjes gemaakt wordt, is in Grave logischerwijs voor de volle
100% begrijpelijk maar het deugt niet.
Het landschap van de locale pers kent de aan lager wal geraakte Graafsche
Courant, de lijvige maar ook wat vadsige Maasdriehoek, de kritische Arena en
tenslotte, Maasland, een blad dat in mijn ogen (nog) een relatieve outsider is.
Zonder dat ik het echt weet, kan ik wel redelijk invoelen
waarom Arena niet in de prijzen is gevallen. Ik zie het blad in andere
gemeentes kritisch functioneren en het niet schuwen om het gemeentebeleid op de
korrel te nemen. Dat kan in Grave niet want daar worden onze bestuurders
nerveus van. Die denken als de kruideniers van vroeger; wiens brood men eet,
wiens woord men spreekt en reageren op kritiek als de duvel op de
wijwaterkwast. De Graafsche Courant is op sterven na dood en Maasland heeft
mogelijk nog een lang leven voor zich maar moet het Graafse leven nog leren kennen.
Dan is de keus gauw gemaakt zou je denken…
tot stand gekomen is. In het diepste geheim, buiten de gemeenteraad om en, naar
het zich laat aanzien, zelfs buiten de coalitie om. Daar zal formeel weinig op
af te dingen zijn, schat ik in, maar afgezien van de formele kant is het een
stommiteit van de eerste orde. Zou best kunnen dat het college bevoegd is; dan
nog is het een merkwaardige move van bestuurders die geen van drieën veel
voeling hebben met Grave en haar bewoners en zich laten adviseren door
ambtenaren die deze voeling eveneens ontberen.
Heeft ons college er bijvoorbeeld bij stilgestaan hoe de
verspreiding van de bladen is; waar die wel en niet bezorgd worden in onze
gemeente? Is ons bestuur nagegaan hoe de Gravenaren hun huis-aan-huisbladen
waarderen? Welke goed gelezen worden en welke eigenlijk alleen de stapel oud
papier doen groeien?
Heeft ons college de bladen misschien naar zijn eigen maat gemeten? Dus dat
maatgevend geweest is hoe kritisch een blad is en mag zijn in de ogen van ons
college? Heeft onze vroedschap mogelijk ingeschat hoe snel zo’n blad zich laat
intimideren als het iets schrijft dat haar slecht uitkomt? Het zou zo maar
kunnen.
waarmee ons college vertelt dat er gekozen is ‘met inachtneming van de reacties
uit de kring van de raadsleden.’ Als je dan vervolgens onmiddellijk moet
vaststellen dat er een raadslid is voor wie de keus als donderslag bij heldere hemel kwam, is het een klein kunstje
om de gang van zaken te reconstrueren. Het college heeft alleen geluisterd naar
wat het wilde horen. De bekende kring waartoe de Graafse omerta zich altijd
beperkt. Je moet van goeden huize komen, politiek gezien, om volwaardig mee te
kunnen draaien in de Graafse politiek. En dan heb ik het alleen nog maar over
raadsleden die er al of niet toe doen. Wij burgers weten dat we sowieso niet
serieus genomen worden. We worden bestuurd als in oma’s jeugd, toen de overheid
precies wist wat goed voor ons was en dit samen met de pastoor regelde. De tijd
dat de overheid uitmaakte wat wel of niet geschikt was voor onze oren. We
moeten kennelijk onze plaats weten! En de pastoor is niet meer in de positie om
ons te (be-)leren.
Graafse politiek? College, hebt u een teiltje?