Publicatie uit 2013: ELSEVIER: Grave: hoe de overheid een scheepswerf kapotmaakte. Weggepest uit Grave.
In het zomerse dubbelnummer is veel aandacht ingeruimd voor een reconstructie van het verdwijnen van de Graafse Scheepswerf uit het straatbeeld. Via een hoofdredactioneel commentaar van Arend Joustra onder de kop: “Geld verdienen in Grave” en een artikel over vier pagina’s van economieredacteur Michiel Dijkstra en fotograaf Freek van Arkel krijgt de lezer een beeld hoe het geld eerst moet worden verdiend voordat het kan worden uitgegeven.
Diverse citaten
-
Arendo Joustra, hoofdredacteur:
“Niet alleen sommige politici in de Tweede Kamer tonen weinig besef voor het gegeven dat geld eerst moet worden verdiend voordat het (door de overheid)kan worden uitgegeven. Ook op lokaal niveau speelt dit. In dit zomernummer staat een huiveringwekkende reconstructie van hoe een bloeiende scheepswerf in Grave (Noord-Brabant), waar zo’n zestig gezinnen van leefden, de nek werd omgedraaid. Niet door een concurrent, maar door lokale politici en ambtenaren. En waarom? De werf wilde schepen bouwen die 25 meter langer waren dan de vergunning toestond. Tja, en een vergunning is heilig. Weg werf, weg banen, weg geld.
- Rob van Kessel, oud-eigenaar en oud-directeur van de Graafse scheepswerf: In 2007 kregen we een milieuinspecteur van de provincie op bezoek. “Dat kan niet: in de aanvraag voor de milieuvergunning staat dat je hier schepen bouwt tot 110 meter.” Hij wijst naar een model in zijn kantoor. “We waren toen dat schip van 135 meter aan het bouwen”. “Hier mee is de ellende begonnen”. …. “De wethouder had van een zinnetje in de aanvraag een harde eis van de gemeente gemaakt.” ” Bij de gemeente is het altijd nee, tenzij en nooit ja, mits”.
- Jacques Leurs, gemeenteraadslid van Keerpunt 2010: “Bepaalde krachten in de gemeente wilde de werf weg hebben”. “Het gemeentebestuur had de droom om van de Maaskade een mooie boulevard te maken. De scheepswerf hoorde daar niet thuis.” ” Het faillissement heeft ook andere bedrijven in de stad geraakt”. “Ook Leurs wil een onderzoek naar de toedracht van het faillissement”.
-
Wethouder Eric Daandels: “Als er geen duidelijk voorstel ligt, kan de raad het niet behandelen”.
-
Derk Jan Meijer, beleidsecretaris Koninklijk Metaalunie: “Gemeenten hebben een eigen belang: geld verdienen met grondverkoop, bijvoorbeeld door nieuwe woonwijken uit de grond te stampen”. Als vlak bij die wijk een industrieterrein ligt – en dat gebeurt snel in Nederland – probeert de gemeente de bewegingsvrijheid daar van de bedrijven in te perken.”
-
Kasper Buiting, beleidsadviseur FME-CWM: “Vaak willen Nederlandse gemeenten liever een woon- en leefgemeente zijn”.
-
Chris de Kok, beleidsadviseur Kamer van Koophandel Brabant: “Op het gemeentehuis zijn volgens hem weinig drijvende krachten om ondernemers te helpen”.
-
Alexander Brenninkmeijer, nationale ombudsman: “Gemeenten werken over het algemeen niet mee met ondernemers, vooral niet met aanvragen voor vergunningen”. “De gemeente denkt dan niet mee, maar zegt gewoon dat het niet kan”.
-
Centraal Bureau voor de Statistiek: Het aantal toeristen in de regio is sinds het hoogtepunt 2009 met 9 procent in de regio afgenomen.
-
Werkgelegenheidsregister LISA: Het aantal banen daalt van 4020 in 2009 naar 3730 in 2012. Het aantal mensen in de bijstand is met bijna 30 procent gestegen
-
De curator: overweegt een vordering in te dienen tegen de gemeente: die zou met het weigeren van de vergunning een onrechtmatige daad hebben gepleegd.Bron: de papieren versie van Elsevier