Politiek Grave reageert op de rode kaart voor Ben Litjens van de Gelderlander.
De Gelderlander preekt de passie; Ben Litjens aan de schandpaal.
De Gelderlander op de bres voor de integriteit van de Graafse politiek, 17 oktober 2015 *) Het ging over het bord dat raadslid Ben Litjens langs de weg heeft gezet om gegadigden voor een woning in het toekomstige Hof van Esteren te waarschuwen voor de geluidsoverlast die zijn bedrijf soms levert. Na een periode van zeker tien jaar Wisseveld waarin de krant nooit behoefte gehad heeft om zich te verdiepen in de integriteit van de politieke en bestuurlijke processen die daar in het geniep hebben plaatsgevonden. In de Gelderlander vond je hooguit een verslagje van een proefballonnetje als van wethouder Daandels dat er nu echt gebouwd zou gaan worden met tussenkomst van een onafhankelijk projectontwikkelaar. Door de gemeente aangeleverde informatie die klakkeloos wereldkundig gemaakt wordt zonder dat er vragen gesteld worden over de integriteit ervan of van de leverancier van het nieuws.
Het argument van de Raad van State (RvS) is uitermate zwak. Wat aan de RvS voorgelegd is, is de vraag of onze gemeente de wettelijke procedures juist heeft toegepast. Er is geen sprake van iemands gelijk of ongelijk. De Gelderlander is niet meer zo thuis in Grave maar zou toch voldoende op de hoogte moeten zijn van de plaatselijke politieke mores om te weten dat onze bestuurders de RvS gebruiken (misbruiken) als beleidsinstrument om slecht beleid toch door te drukken. De gemeente Grave lust daar wel pap van en heeft met de RvS in de hand al menig burger en bedrijf zware schade berokkend. Het zou de krant sieren om zich daarin echt te verdiepen of er desnoods alleen een pamfletachtig commentaar aan te wijden, compleet met een rode kaart voor Daandels die bestuurt als de olifant in de porseleinkast. Of voor burgemeester Roolvink die het vertikt om de integriteit van de plaatselijke politiek te bevorderen of te bewaken, omdat het zo lekker bestuurt zonder.
De krant schrijft: “Litjens is het niet eens met de komst van het project in Escharen. Maar het democratisch proces heeft zijn verloop gehad. Litjens is met zijn bezwaren tot aan de Raad van State gegaan, maar daar heeft hij aan het kortste eind getrokken.”
Hoe democratisch is dat proces geweest? Een van de talloze Graafse zaken die door de kleinst mogelijke meerderheid, voorgekookt in de achterkamertjes van het stadhuis, door de gemeenteraad gejaagd zijn. Met een oppositie die niets in heeft kunnen brengen en een burger die hooguit weet kan hebben van het rollenspel waarmee het in de raadszaal beklonken is. Zou het iets zijn om daar eens met de rode kaart te gaan staan zwaaien?
Zou de Gelderlander zichzelf gerust eens op een rode kaart mogen trakteren? Voor de mate van journalistieke onafhankelijkheid en daarmee rechtstreeks verbonden de integriteit vnieuwsgaring en –voorziening. De krant schrijft: ‘Litjens heeft zijn hand overspeeld en dan geldt maar één oordeel: de rode kaart.’ Vanwaar de pretentie van de Gelderlander voldoende ingevoerd te zijn om zo’n oordeel te vellen? Of was dit ook op voorspraak? Immers de burgemeester meende daarvoor al in de Graafsche Courant zoals we van hem gewend zijn de moraalridder te moeten uithangen door Litjens op zijn voorbeeldgedrag te wijzen. Hoe edel allemaal.
Ben Bongaards; www.gravepolitiek.nl