Mijn afscheid van de Graafse raad: toespraak Jacques van Geest.

Jacques Leurs verlaat de Raad van de gemeente Grave. Een gelegenheid die erom vraagt stil te staan bij de betekenis van Jacques voor de gemeente Grave en zijn invulling van het Raadslidmaatschap, in het bijzonder waar het zo eigen was aan zijn persoon.

Jacques kwam in 2002 in de Raad als lid van de CDA fractie. Een onbeduidend clubje destijds, met  inmiddels een spilfunctie in het Graafse politieke bestel.

Vanaf het eerste moment viel op dat Jacques geen eigen mening had. Hij schikte zich volledig in een ondergeschikte rol, sprak zich zelden uit, vermeedconflicten en voer een uiterst behoudende koers. Redenen genoeg voor het CDA om Jacques een jaar of zes geleden uit de fractie te gooien.                 Jacques was te behoudend, onzichtbaar en toonde te weinig initiatief. Eerder al was Jacques zijn fractievoorzitterschap kwijt geraakt omdat hij te veel de weg van de harmonie had gekozen, terwijl het wezen van het CDA toch het voeren van actie is.

Jacques ging de verkiezingen van 2010 in met Keerpunt 2010, een partij die het liefst wilde dat alles bij het oude bleef. Er was een sterke hang naar het verleden. Om die reden ook verkoos Jacques een jonge nieuwkomer in de persoon van Nel Schuts als zijn running mate. Litjens, ook al zo’n jonkie, op 3. We hebben het geweten. Zelden was er in de Graafse Raad zo weinig discussie. Raadsvergaderingen waren nagenoeg altijd kort en Jacques bleek een geboren backbencher.

Het mag dan ook een wonder heten dat Keerpunt 2010 bij de verkiezingen in 2014 maar liefst 3 zetels behaalde. Jacques was er stil van. Nauwelijks campagne gevoerd en dan toch zo’n succes. En ook de totaal onbekende Litjens kwam de Raad in om de fractie verder te versterken. Nou heeft Litjens geen eigen mening, dus naast Jacques en Nel, die ook al geen eigen mening hebben, ontstond een grote, maar rustige, fractie waar verder niemand last van had.  

Jacques had al die jaren geen enkele behoefte aan coaching.  Zijn zwager wees hij de deur, toen die aanbood hem wat spraakzamer te maken. Jacques wilde ook perse niet meedoen met de verkiezing van het raadslid van het jaar. Wat eenonzion was zijn mening. Daar ga je toch je energie niet aan besteden. Binnen het CDA, waar Jacques ook lid van was gebleven, viel hij op door zijn behoudende koers en zijn nadrukkelijke wens om met de VVD en de PVV te gaan regeren. Camiel Eurlings en Maxime Verhagen zijn sinds dat spraakmakende congres huisvrienden van Jacques.

Niet onvermeld mag blijven de afkeer die Jacques heeft van social media.Constant waarschuwt hij voor het gevaar van het transparant zijn. Hou de dingen toch voor je is zijn adagium. Publiciteit vindt hij afschuwelijk en bloggers, fotografen en journalisten zijn engerds die je moet mijden.

Echt leuk is dat Jacques de laatste tijd zijn eigen griffier in de persoon van Sophie bij zich had. Sophie ondersteunde Jacques op alle fronten en gaf regelmatig aan wanneer Jacques nou eindelijk zijn mond weer eens open moest doen omdat het rond zijn persoon te lang stil was geweest.

Beste Jacques,

Ik heb je zo’n kleine 10 jaar als politicus kunnen volgen. Ik heb je bewonderd om je werklust, je motivatie en je vasthoudendheid. Ik heb vaak mijn hoofd geschud als je te enthousiast doordraafde of, naar mijn inzicht, dreigde strategisch te ontsporen. Nooit heb ik enige twijfel gehad over jouw intenties. Er zit geen kwaaie draad bij. Je was een kleurrijk raadslid die alleen al daardoor iets toevoegde aan de Graafse Raad. Met Jacques never een dull moment. 

Jacques, het gaat jou en Sophie goed. Je bent ene goeie mens!