Ben Bongaards van Politiek Grave schrijft over Wisseveld 2.0.

Geacht raadslid,

 

Zoals bij iedereen die bezig is met een lastig probleem is er ook bij ons sprake van ‘voortschrijdend inzicht’. Als vervolg of aanvulling op het verhaal dat ik u gisteren heb toegestuurd geef ik u onderstaand in overweging om eventueel de ondertekening door middel van een amendement of anderszins uit te stellen totdat de raad voldoende inzicht heeft in de materie waarover ze een besluit moet nemen. De gedachtengang en mijn ongevraagd advies staan hieronder.

 Ik hoop u hiermee van dienst te zijn. Zoals u leest, geeft uw budgetrecht u alle reden om heel omzichtig en goed geïnformeerd uw afwegingen te maken en het gaat eigenlijk niet aan daar zoveel druk achter te zetten als nu gebeurt.

 

De gemeenteraad wordt gevraagd in te stemmen met de nieuwe overeenkomst. In feite betekent dit ook dat de raad gevraagd wordt een streep te zetten onder het verleden tot nu toe, de ontwikkeling van het Wisseveld die 9,5 miljoen heeft gekost en niets opgeleverd heeft (behalve Catharinahof dat eigenlijk allang in de pijplijn zat voor het Wissveldcontract gesloten werd).

Nou is het verleden tussen 2005 en 2015 belast met een verlies van 9,5 miljoen euro, terwijl de raad waarschijnlijk nauwelijks notie heeft waar die aan opgegaan zijn, evenmin als de belanghebbende burgers die het gelag betaald hebben.

Het gaat dus niet aan om nu te zeggen ‘zand erover’, voordat die miljoenen verantwoord zijn en dan hebben we het over de expliciete boekhouding achter dit bedrag en het beleidsbeslissingen, de facturen, bonnetjes en declaraties die daaraan ten grondslag liggen.

Beleidsmatig en ethisch (integriteit) is het ongepast de raad te laten beslissen over de voortgang van het Wisseveldproject (het nieuwe contract), voordat die alle informatie heeft op grond waarvan zij een besluit moet nemen.

Ons advies zou zijn om als raad een amendement in te dienen om uitstel te bewerkstelligen totdat raad en bevolking kennis hebben kunnen nemen van het verleden dat haar nu alleen bekend is in globale en oncontroleerbare cijfers.

De raad kan zich daardoor eigenlijk nauwelijks een beeld vormen van welke fouten in het verleden er te leren valt, maar moet wel tekenen voor de correctie ervan, zoals vervat in de overeenkomst.

Waarschijnlijk wordt het onvermijdelijk om straks in te stemmen met het nieuwe contract maar de raad mag op z’n minst verwachten dat zij kennis kan nemen van alle gegevens die nodig zijn om een verantwoord besluit te nemen.

Een minimale eis is dat het college verantwoording aflegt van het verleden, voordat de raad verantwoordelijkheid kan nemen voor de toekomst.

‘Zand erover’ is geen optie, omdat zonder deze informatie redelijkerwijs niet van de raad verwacht kan worden zich te committeren aan een toekomst die niet expliciet samenhangt met het verleden. Uiteindelijk is de bedoeling van het contract om in het verleden gemaakte afspraken werkbaar te maken. Het is helder dat GBB op z’n strepen staat en zegt: ‘afspraak is afspraak’. Die afspraak heeft in het verleden niet gewerkt. 

Om ze nu wel werkend te maken, moeten GBB en gemeente noodzakelijkerwijs zelf op een rij gezet hebben wat er mis gegaan is. Die fouten moeten gereconstrueerd zijn aan de hand van de werkelijke gang van zaken en die is enkel te reconstrueren vanuit de boekhouding en de achterliggend administratie. 

Wil de raad weloverwogen een besluit kunnen nemen, dan moet ze dat denkwerk achter de overeenkomst kunnen reconstrueren en beoordelen. Anders wordt goedkeuring een sprong in het duister, precies zoals de overeenkomst van 2005 en wordt in feite een vergelijkbaar risico ingebouwd als toen, dat we na een paar jaar bedrogen uitkomen. Wat zich voor de pessimisten al begint af te tekenen, overigens, een leeg Wisseveld, omdat Grave ervoor heeft getekend dat de projectontwikkelaar naar eigen inzicht kan bouwen. Of niet…

Uit beide overeenkomsten blijkt dat GBB min of meer bepaalt hoe de hazen moeten lopen. Vervolgens is uit het oude contract gebleken dat dit zeker niet beantwoord heeft aan wat de gemeente zich gedacht had. In feite wordt de raad nu gevraagd in te stemmen op basis van informatie waarover zij niet beschikt. Welke garantie heb je dan dat niet de gehele geschiedenis gaat herhalen, inclusief de misrekeningen die in het verleden gemaakt zijn.

De raad is het op basis van haar budgetrecht aan zichzelf verplicht om een geïnformeerd besluit te nemen en niet, zoals de eerste keer met de gedachte ‘we zien wel waar het schip strandt’. Hoe kun je van de raad verwachten haar budgetrecht uit te oefenen op basis van gebrekkige of ontbrekende informatie?

Bovendien moeten we vrezen dat ook het college in hetzelfde schuitje zit. 

Uit de gebrekkige verantwoording (commissie) blijkt namelijk dat ook het college niet of nauwelijks vat heeft op het verleden en dat roept dan weer de gedachte op dat het niet bij machte is naar behoren tegenspel te geven aan GBB. Dat zou dan weer betekenen dat de trein gewoon doordendert en dat hooguit GBB aan de noodrem kan trekken als die ontspoort en de gemeente als vanouds het nakijken heeft. Tussen de regels van het contract kun je ook soms ook lezen dat GBB zo gerekend heeft dat ze zich er in ieder geval geen buil aan kan vallen. Dat kan ook bijna niet anders, want behalve het contract heeft ook het partnerschap nooit gebracht wat het beloofde. 

Grave zou wel eens een slechte partner kunnen zijn, een geluid dat we al veel vaker gehoord hebben.