Nog steeds actueel.Gastcolumn Ben Bongaards 79 op ons weblog. Ode aan onze coalitieleiders.

Ik heb de gewoonte om plichtplegingen op het stadhuis, waar enigszins mogelijk,
links te laten liggen. Word, denk ik, daar ook niet echt gemist. Ik tel daarbij
op dat ik niet echt een hoge pet op heb van bestuurlijk en politiek Grave.
Zonder dat ik ons bestuurlijk centrum bezoek, komt het nieuws toch wel mijn
richting in. Soms met wat vertraging maar normaliter ben ik al goed op de
hoogte voordat de verslagen gereed zijn, voor zover er nog verslagen worden
gemaakt uiteraard. ‘Wie schrijft die blijft’, heet het, maar Grave blijft
helaas nog even zonder dat er veel geschreven wordt. Samenwerking als panacee
tegen vooruitgang, ambitie (en zetelverlies)…

 ‘Je bent als een wilde orchidee…’ Het kwam
spontaan in me op toen ik op de blog van Leo de Vreede de welkomstwoorden las
die de fractievoorzitters van de coalitie onze nieuwe burgemeester toevoegden.
Aandoenlijk! Ik schrok wel van al dat miskend talent. En, pas op, het is in de
kern vast en zeker pure bescheidenheid. Hoewel
onze coalitiepolitici hun politieke vakkennis, hun idealen en hun
ambities niet van de daken schreeuwen, kan ik natuurlijk niet ongezien
concluderen dat die er niet zijn. Hooguit dat ze onder de korenmaat gehouden
worden. Verborgen talenten zogezegd.

Leo citeerde Anja Henish,
fractievoorzitter van LPG. Anja die het burgemeestersconclaaf zo indrukwekkend
geleid heeft en de bevolking zo goed en attent daarbij betrokken heeft. Die
Anja. Als raadslid houdt ze in het kader van de coalitiepolicy haar ogen, oren
en mond naar buiten toe zoveel mogelijk gesloten maar desondanks ontboezemt ze: ‘Door deze betrokkenheid laten de burgers zich
ook horen, als zij het niet eens zijn met besluiten of zaken die hen treffen.
Ook hier moeten wij oor voor hebben. Laten wij als gemeenteraad samen met de
ambtelijke organisatie er daarom voor zorgen, dat de zaken goed blijven lopen
en de burgers adequaat geholpen worden door de gemeente, alsmede dat we
iedereen een kans geven mee te doen. Graag wil ik u dan ook vragen als
burgemeester en als voorzitter van de raad ons allemaal er telkens weer op te
wijzen, dat wij in het belang van de burgers dienen te handelen.’ Bij de tijd, die Anja, dat ze zonder blikken of blozen billijkt dat
burgers het niet met haar eens zijn. Democratie pur sang. En ze meent het zo

goed met ons. Lees verder maar op de site van De Vreede…

Dan Matt Cruijsen van het CDA. Ja
zeker, Matt die de bende van vijf ontmaskerde. Hij neemt de nieuwe burgemeester
in bescherming en dat is edel van Matt. ‘Daarom
alleen maar lof voor u burgemeester, dat u de uitdaging in Grave aangaat. Het
CDA is van mening, dat positiviteit moet gaan overheersen in Grave.’ Grave,
een lastige gemeente, waar mensen er niet voor terugdeinzen kritiek te hebben
op zijn bestuurders. ‘In Escharen kennen we dat alleen met carnaval; in
Rozendaal zullen ze dat wel niet kennen’ (de laatste zin leg ik Matt in de mond
natuurlijk, zij het zo getrouw mogelijk zijn gedachtegang volgend.) Tot zover
Matt die zijn mondje dus vooral roert met carnaval. En vergeet niet die
opofferingen die hij zich als politicus moet getroosten. Allemaal ook voor ons,
‘gideonsbende van ondankbaren’.

Dan Harry de Greeff. Zoals Leo
ook al vaststelde ‘namens de hele
VVD-fractie’. Ook weer een citaat: ‘Dit
niet te verwarren met enkelen in onze omgeving, die overal tegen zijn, niets
voor de gemeenschap doen, zich wel overal mee bemoeien, het vaak beter weten en
een ander altijd de schuld geven, en die zich dan ook nog echte Gravenaren
durven te noemen. Wij als fractie van de VVD Grave spreken de wens en het
vertrouwen uit, dat onze nieuwe burgemeester net als wij naast Gravenaren, met
Gravenaren, voor Gravenaren en als Gravenaar bestuurder wil zijn.’ Hij
heeft zijn hart zo vol van Gravenaren, Harry, en hij meent het zo goed met ons.
Jammer dat er mensen zijn die dat niet willen zien. Niet kunnen zien,
eigenlijk, want in al zijn bescheidenheid houdt ook Harry zijn politiek licht
graag onder de korenmaat. Loop je niet mee te koop, als rechtgeaard politicus,
Gravenaar dan ook nog.

Aan de toog hooguit?

Onze coalitie ten voeten uit,
Anja, Matt, Harry. Alle drie ‘als wilde orchideeën die slechts van bewondering
leven’. Miskende politieke talenten. Ongehoord dat er Gravenaren zijn die daar
niet in mee willen gaan en doorlopend lopen te zieken en te zeiken over een
scheepswerf, een boot op de maas, een miljoentje of tien door de plee, een nieuw
overstromingsgebied bij de loswal een Hartinfarct van Grave. Dat die niet zien
dat ze met z’n negenen het zo goed zitten te menen met ons. Dat ze niet willen
zien dat ze geen minuut over hebben om zich te verdiepen in onGraafse zaken als
integriteit en transparantie.

Het was trouwens wel een
mijlpaal, de eerste keer immers dat onze politici, anders dan achter de hand of
achter de ellebogen of achter de borrel, op kritiek hebben gereageerd. Met
gesmoorde keel wat snikken wegslikkend. ‘Foei toch!’ ‘Pas op uw tellen
burgemeester; straks zullen ze u ook wel op de korrel nemen, de snoodaards.’

Lieve Anja, lieve Matt, beste
Harry, misschien nemen we u en uw fractiegenoten wel serieuzer dan u zichzelf
neemt. U bent politici die niet gehoord en niet gezien willen worden en die
niet willen dat wij met u meepraten. In welk land denkt u dat u leeft? In welke
eeuw? Hoe serieus neemt u zichzelf als u ons kwalijk neemt dat we u kritisch
volgen? Waarom zou dat niet kunnen? Niet mogen? Wat wij, bende van vijf, doen,
heeft meer met politiek van doen dan wat u doet. U speelt de regent en gedraagt
zich daarmee als een soort fossielen uit een schimmig verleden. U stopt
peterselie in uw oren, als wij u iets duidelijk proberen te maken en vraagt ons
quasi de mond te spoelen als wij u desondanks wat proberen duidelijk te maken.
U spreekt dure woorden over democratie en transparantie terwijl u in dezelfde
zin zegt dat u er vies en bang van bent. Wel bent u een echte coalitie, trekt
samen aan hetzelfde touw, maar laat ons raden in welke richting.

We zitten u
hoog, wij lastposten en u komt er van de weeromstuit niet eens toe om zich eens
te verdiepen in al die stemmen waarvoor u ogen en oren gesloten houdt. Als het
niet zo treurig was, zou het zielig zijn, Graafse politiek, zeker de politiek van
uw dove, blinde en tandeloze coalitie wier blikveld nooit verder gereikt heeft
dan de eigen navel.