Engelen bestaan.

Nu Jeannette al dagenlang thuis verzorgd wordt is het voor mij duidelijk geworden dat
“engelen” bestaan. De medewerkers van Brabant Zorg en ook het “grondpersoneel” van de Radboud en CWZ zijn voor mij de “engelen” van deze tijd. Na weer een voorval van miscommunicatie door het hoger echelon is het hartverwarmend ala je ziet hoe medewerkers van radiologie, neurologie,neurochirurgie liefdevol en met volledig begrip te werk gaan. Bij hen ben je nog een patient die iets ernstigs is overkomen. Ook onze huisarts staat ons ’s nachts te woord. De bestuurders en managers hebben hier geen last van. Ook een volleybalmaatje, zelf zorgverpleegkundige, komt lactulosestroop brengen omdat Jeannette last heeft van obstipatie en steeds onprettige klisma’s gezet moeten worden en het voorgeschreven middel met veel vocht ingenomen moet worden. Inmiddels hebben we via de huisarts ook dit middel dat de dikke darm aanzet tot extra activieit in huis. Jeannette is blij met dit door een “engel” bezorgd middel. Ook zusjes van Jeannette zijn nu “engelen” door op verzoek’s nachts even bij te springen of een dag mee te draaien om extra “handen aan het bed” te hebben. Of een lotgenote die informeert die je bij de bestraling het laatst zag. En buren, directe familieleden, sportvriendinnen van Jeannette, mensen die je ontmoet in de kerk of bij de capucijnen. Doch de grootste “engelen” zijn Maarten, Koen, Yvette en Stephanie die onvoorwaardelijk ons steunen en veel warmte van hun werkomgeving en familie krijgen.