Beiaardier kan het Graafse klokkenspel niet bereiken.
Overal klaterden de carillons, op Bevrijdingsdag. Maar in Grave was het stil. En is er eens een nationaal festival voor beiaardiers? Leuk, maar in Grave geen klokgelui. Er is namelijk een probleem: de Graafse beiaardier kan niet meer bij het klokkenspel.
Daarvoor moet hij naar het oude gemeentehuis aan het Hofplein. “En daar wonen nu anti-krakers”, zegt de beiaardier van Grave, Albert van Woerden. Nooit had hij een probleem om het gebouw in te komen. “Tot het verhuurd werd. De gemeente is blijkbaar vergeten een regeling te treffen.”
Verhuurder Interveste wil geen sleutel geven. “Als er iets gebeurt, wordt hij al snel aangewezen als schuldige”, zegt een woordvoerster. Interveste en Grave bedenken een oplossing. “Beieren op een vast tijdstip is geen probleem. En als hij eens op een festival de sterren van de hemel wil spelen, kunnen we vast afspraken maken.”
Bron: mijn raadsvraag en de Gelderlander
Reactie op site de Gelderlander
Met alle respect voor Albert, moet ik toch opmerken dat de definitie voor een carillon is: een reeks van minimaal 23 klokken, in chromatische volgorde gerangschikt en met vuisten en voeten te bespelen van een stokkenklavier. Degene die op zo’n klavier speelt kan zich eigenlijk pas beiaardier noemen. Helaas moet Grave het nog steeds doen met anderhalf oktaaf klokken en een keyboardje. Als er al landelijke acties zijn voor een gezamelijk carillonoptreden is dat voor een carillon met minstens 36 klokken. Laten we hopen dat de Graafse bevolking ooit warm loopt voor een echt carillon, een typisch nederlands muziekinstrument, dat in 2010 zijn 500jarig bestaan viert. Toch wel echt iets voor een historische stad als Grave!
Marcel Siebers