Leo de Vreede: Besturen in crisistijd.

GraverMaat: Leo de Vreede is weer in de pen geklommen en stuurde onderstaande bijdrage. 

Besturen in crisistijd.

LPG geeft in zijn publicaties aan dat de corona-crisis de hoogste prioriteit heeft. In de digitale raadsvergadering was dit dan ook de reden om de inwonersraadpleging die op 14 mei zou worden gehouden uit te stellen tot na de crisis. Bij mij kwam daarop de vraag of ik door moest gaan met het schrijven van ingezonden stukken over zoiets onbenulligs als het besturen van de gemeente Grave. Ik heb me dus koest gehouden want als 80 plusser behoor ik tot de doelgroep van deze pandemie. Maar toen realiseerde ik mij dat uitstel tot na de crisis voor mij wel eens afstel zou kunnen betekenen en dat zinde mij niet. Dus pak ik de draad toch maar op met reacties op het doen en vooral laten van ons gemeentebestuur.

Allereerst vind ik dat een hogere prioriteit voor corona niet betekent dat andere zaken dan allemaal maar moeten worden uitgesteld. Ik had daarover al een brief aan de gemeenteraad gestuurd maar die is zoals gebruikelijk voor kennisgeving de mist in gegaan.

Het aanvullen van het college.

LPG vond ook zelf aanvulling van het college dermate belangrijk dat het een coronabestendig procedure waard was om de vacature te vervullen. Met voorbijgaan aan alle gebruikelijke overleggen werd de vacature vanuit de VVD ingevuld. Op de vraag waarom niet voorlopig met twee wethouders kon worden gewerkt kwam geen bevredigend antwoord.

Schitterend vond ik de motie van vertrouwen in het college die het CDA indiende. Die werd unaniem verworpen. Een beter signaal van onbenul kon niet worden gegeven.

Bouwproject Sprankel in commissie Ruimte.

De nieuwe wethouder kon direct aan de slag in de commissie ruimte bij de behandeling van het voorstel over de invulling van het terrein van de inmiddels gesloopte school voor. Hij deed dat overtuigend en dat geeft vertrouwen. Maar laten we wel beseffen dat tegenwoordig de verpakking belangrijker is voor de verkoopbaarheid van een product dan de kwaliteit van de inhoud.

De commissie was in het algemeen tevreden over het voorstel. Het was tot stand gekomen met inbreng van de omwonenden en dus een hele verbetering ten opzicht van een vorige poging het braak liggende terrein te bebouwen.

Dat nu de Jumbo-supermarkt met eigen ideeën komt is een complicatie waardoor het voorstel zoals het er nu ligt niet rijp is voor een besluit dat zonder meer uitvoerbaar is.

Dat is een structureel verschijnsel in het Graafs gemeentebestuur. De samenhang tussen een probleem met zijn oplossing en de rest van het werkterrein ontbreekt. Dat er tegenover de Sprankel een supermarkt is gevestigd en dat er bij supermarkten in Grave al het een en ander speelt is al jaren bekend. Dat niemand van de regie in Grave, en dus bij het gemeentebestuur, op het idee is gekomen na te gaan of er geen raakvlakken zouden zijn en dat dus de toekomst van de supermarkt een rol in het project moest hebben is een ongewenst verschijnsel met in Grave vele voorbeelden.

Gelukkig zit de gemeente Grave behoorlijk in de klem met het contract met GBB. Uitvoering van het plan kan sowieso niet voor 2025. Zo schept het contract met GBB ruimte voor overleg over het Sprankelterrein. Alsnog afvoeren van de agenda bleek in de commissie daarom een reële optie. Helaas is de huidig werkwijze van onze gemeenteraad zo klungelig dat zoiets pas in de vergadering zelf kan. Vooral voor eventuele insprekers, en zeker als ze lovende inbreng willen leveren, is dat onbevredigend.

Intermezzo.

Met name de voorzitter van de LPG-fractie klaagt er nogal eens over dat er wel kritiek wordt geleverd maar dat daarbij niet wordt gezegd hoe het dan wel moet. Ik ben het met haar eens dat bij “er deugt iets niet” een “en daar doen we dit aan” hoort. En dat doe ik dus waar mogelijk. Tot nu toe wordt alle inbreng steevast genegeerd en dus heeft het voor mij geen zin de raad met oplossingen lastig te vallen. Het moeizame “van de agenda afvoeren” is heel simpel op te lossen. Bel maar.

Herindeling en inwonersraadpleging (door sommigen nog steeds referendum genoemd).

Alleen al de wijze van agendering van dit onderwerp is kenmerkend voor het Graafs bestuur: vaag. Een raadsvergadering is bedoeld om besluiten te nemen en daarvoor is een voorstel nodig. Dat ontbrak.
Uitgangspunt was dat de raad op 18 februari via een motie het college heeft opgedragen op 14 mei een inwonersraadpleging te organiseren.

Vraagstelling en omstandigheden waren in de motie al vergaand vastgelegd. Voor het college resteerde weinig meer dan een budget voor dit evenement te vragen. Dat had het voorstel kunnen zijn.

Nu was het voor iedereen al verschrikkelijk duidelijk dat gezien Corona uitvoering van de motie onmogelijk was. Omdat het college aan zet was mocht een voorstel van het college worden verwacht hoe nu te handelen. In Grave heeft het college geen eigen mening. Daarom was dat voorstel er niet en werd het aan de raad overgelaten. Er was slechts een memo van de griffier met de mededeling dat de raadpleging 6 weken na de opdracht zou kunnen plaatsvinden.

Het college was wel zo verstandig geweest die opdracht na overleg met de fractievoorzitters uit kostenoverweging nog niet te geven. Een alternatief in de vorm van een digitale raadpleging werd ook beschreven. Het pikante daarvan was dat die was afgekeken bij de gemeente Land van Cuijk i.o.
Met deze informatie moest de raad het doen. Vreemd is dat deze informatie niet van het college kwam. Dat was toch met de opdracht belast? De griffier ondersteunt de raad en niet het college. Een kniesoor die daar op let.

Een keihard gegeven was dat een paar dagen daarvoor de vier andere gemeenteraden het ontwerp herindelingsplan voor vier gemeenten hadden vastgesteld. Zeker gezien een brief van 4 februari van de nieuwe gemeente i.o. was het duidelijk dat daarmee de deur voor Grave tot 1 januari 2026 dicht zou zijn. Een zienswijze van de gemeente Grave zou niet als resultaat hebben dat in de uiteindelijke wet Grave zou worden meegenomen en de fusie toch op 1 januari 2022 zou ingaan.

Een inwonersraadpleging heeft dus geen enkel effect. Toch ontstond er een dik uur gebakkelei tussen oppositie en coalitie. De oppositie toonde zich, kennelijk in de hoop dat de coalitie toch ergens ja zou willen zeggen, verregaand toeschietelijk. Een digitale raadpleging werd afgewezen omdat ouderen daardoor minder in de gelegenheid zouden worden gesteld mee te doen. Nou durf ik te zeggen dat voor veel mensen in die doelgroep het juist een voordeel zou zijn niet door regen en wind naar een stembureau te hoeven. En dus bleef een nieuwe datum over als discussiepunt. Maar alle pogingen om LPG en vrienden in beweging te krijgen faalden. Het eindresultaat was dat de raadpleging wordt uitgevoerd zoals in de motie vastgelegd en dat het college die motie dus pas kan uitvoeren als de corona-richtlijnen het toelaten. De raad was er dus weer in geslaagd na veel discussie alles bij het oude te laten. Geen man overboord want een zinloze activiteit uitstellen is een lichte vorm van afstellen.

Digitaal vergaderen.

Voor een bespreking met besluitvorming kan het prima. Zelf vond ik als publiek het kijkje in diverse huiskamers en andere plaatsen, zelfs in de kerk, op de duur (en eigenlijk al snel) storend. Ik heb het dus afgedekt met de tekst van de voorstellen. Bij de raadsvergadering had ik daar ook niet veel aan.
Een raadsvergadering vraagt ook om een zeker decorum. In de raadzaal spreekt men elkaar ook aan als mijnheer en mevrouw. Nu werd de neiging om elkaar bij de voornaam te noemen enkelen ook te sterk. Daarbij geef ik wel toe dat ik het nog steeds normaal vindt dat je jezelf voor een raadsvergadering passend kleedt.
Betrekken van het publiek is voor een raadsvergadering net zo belangrijk als voor een theatervoorstelling en een religieuze bijeenkomst. Dat is een punt van aandacht. Voorlopig kunnen we nog niet terug naar de oude vorm. Het zou goed zijn ook eens bij andere kijkers te informeren.
De volgende keer?

De toekomst van de GVV-kantine zal wel de meeste aandacht vragen. Ook dit is een voorbeeld van een onderwerp dat niet rijp is voor besluitvorming in de raad. Het zal leiden tot “nader overleg”.

Mijn idee is daarom geen besluit te nemen maar direct te beginnen met het overleg. Daarbij hoeft niet tot de raadsvergadering te worden gewacht. Initiatief vanuit het college is voldoende.
Ik mis wel een paar punten, met als belangrijkste de bestuurlijke toekomst van Grave.
Als Grave blijft afwachten totdat een inwonersraadpleging kan worden gehouden en dus ondertussen niets doet loopt het fout. Beter is te erkennen dat Grave van 1 januari 2022 tot zeker 1 januari 2026 zelfstandig is en een eigen ambtelijke organisatie moet hebben. In een vorig stuk heb ik de mening uitgesproken dat LPG ook zelf niet in zelfstandigheid gelooft, maar dit niet wil erkennen. Daarop is niet gereageerd en dus heb ik er gelijk in. Dan is het beter met z’n allen dit toe te geven en het er tot de volgende kans maar het beste van te maken. Ik heb daar wel ideeën voor.
Vervolgens is er een Raadsinformatiebrief verschenen waarin Corona er de schuld van krijgt dat de kadernota dit jaar maar zeer beperkt kan zijn. Wat nu wordt voorgesteld lijkt als twee druppels water op de kadernota van de laatste jaren. Die zal dus weer niets voorstellen. Het CDA heeft daar al vragen over gesteld, waarop nog niet is geantwoord.
Naar aanleiding van de brief van de provincie over de financiële positie van Grave staat nog een overleg op de rol waarbij de provincie aanwezig zou zijn. Dit is uitgesteld, maar het wordt tijd het overleg toch te voeren.
Een onderdeel daarvan is de financieringsconstructie van het sportpark Kranenhof. Over dit raadsbesluit leven binnen en buiten de raad nog vele vragen.
Alles bij elkaar blijft het volgen van de gemeenteraad van Grave een boeiende afleiding voor de beperkingen die de huidige situatie oplevert.
Leo de Vreede