Afgelopen dinsdagavond keurde de gemeenteraad van Grave in sneltreinvaart de jaarrekening over 2016 goed. Op één stem na. Evenals over 2015 vonden de meesten het weer prima zo. Er was nauwelijks commentaar op. Niet voor niets stond de jaarrekening, na een al vermoeiende vergadering daaraan voorafgaand, als bijna laatste punt geagendeerd.

Enkele weken geleden toonde ik op deze plaats al aan dat ‘ons eigen geld’ in twee jaar tijd met vijf miljoen euro terugliep en de schulden met eveneens vijf miljoen euro stegen. Geen rooskleurige positie, ook al staan daar uiteraard beleggingen tegenover.

Maar het merendeel van de gemeenteraad doorziet niet alles of wil het niet zien. En het college van B&W loopt er niet mee te koop. Met zo’n beleid kun je niet eindeloos doorgaan. Zeker niet als de rentestand gaat stijgen. Het lijkt meer op potverteren.

Ofschoon de belangrijkste taak van een gemeenteraad bestaat uit het controleren van het beleid dat door Burgemeester en Wethouders wordt gevoerd, gedragen de meeste raadsleden zich liever als slippendragers van het college.

Natuurlijk wil de gemeente Grave zich beter voordoen dan dat het er in werkelijkheid bij staat. Dat is in zekere zin een ‘menselijk gegeven’. Niemand hangt immers graag zijn vuile was buiten. En een gemeenteraad zeker niet, die wil liever al helemaal niet hebben dat de zwarte piet bij hen terecht komt.

Zij zijn wel eindverantwoordelijk voor het gevoerde beleid. De Graafse gemeenteraad is echter meer met zichzelf bezig dan met datgene wat er echt toe doet, zo concludeerde onlangs nog ‘Bureau Berenschot’ in haar ‘Nota van bevindingen’. En dat met een college van B&W dat ook al geen pluim kreeg in datzelfde rapport.

Eigenlijk zou het gemeentebestuur eens goed moeten uitleggen hoe dat allemaal zo komt. En als men vindt dat ik ernaast zit, geef mij dan maar de schuld!

Louis Sparidans