GRAVE – Piet en Nan van Amstel zijn geen onbekenden in Grave. Ze hadden best wel op wat belangstelling gerekend. Loco-burgemeester Anja Henisch was verwacht. Net als de kinderen en naaste familie. Het gebak smaakte voortreffelijk en de koffie was tongstrelend. Wie Piet enigszins kent kan zich voorstellen dat de gesprekken wel liepen. Tot iemand zei : “Stil eens, wat hoor ik? “ In de verte was het geluid van een drumband te horen. De blazers zetten volop in. Kijk, en dat hadden Piet en Nan niet verwacht. Emoties kwamen zichtbaar te voorschijn. “Het zal toch niet”, sprak Piet, tegen beter weten in. Het gezelschap ging naar buiten en keek recht in de ogen van de leden van de Harmonie Stad Grave. Voorzitter Tom Schouten voorop. Hij feliciteerde het Gouden echtpaar en de Harmonie speelde de longen uit de borst en de blaren op de handen voor hun tamboer-maître. Met betraande ogen bedankte Piet zijn mannen en vrouwen. De dag kon niet meer stuk.

Piet van Amstel komt uit Oss. Hij is er geboren en getogen. Deed er de technische school en de avondschool en rondde zijn studies af als radiomonteur. “Als 20-jarige ging ik in militaire dienst. Ik kwam bij de luchtmacht. Eerst in Breda en later in Volkel. Een leuke tijd was dat. Alles wat met radioverbindingen te maken had en niet geheel naar wens werkte, daar mocht ik me op uitleven”. Hij miste wel zijn vriendin Nan, met wie hij al op 17-jarige leeftijd verkering kreeg. Uit dienst ging Piet eerst werken in Oss en later in Arnhem, waar hij bedrijfsleider van een technische winkel werd. Tv’s, radio’s en ook witgoed.

Nan Roelofs is een Wageningse. Ze ging er naar de Mulo waar jongens en meisjes opzaten en verhuisde naar Oss, toen haar vader daar werk kreeg. “Daar kwam ik op een MMS terecht, heel strak ingericht met alleen maar meisjes”. Nans gzicht staat op onweer als ze dat vertelt. “Ik had het er niet naar mijn zin en wilde niet meer naar school. Mijn vader was heel beslist en zei dat ik dan maar moest gaan werken. Zo kwam ik bij de Gruijter terecht en later op kantoor bij een metaalbedrijf. Inmiddels had ik verkering met Piet gekregen. Toen we weer naar Wageningen verhuisden, werd dat weekendverkering”. Piet: “Ik fietste iedere zaterdagmiddag vanuit Oss naar Megen, nam het pontje bij Ochten, de Grebbeberg over en zo naar Wageningen. Zondagmiddag weer terug”. Nan: “Toen Piet in dienst zat schreef ik hem wekelijks drie brieven van drie kantjes”. Nan en uw verslaggever kijken naar Piet: “Eh.. ik was niet zo’n schrijver. Eén brief per week schreef ik”. Nan schatert het uit: “Ja, met hele grote letters en de woorden ver uit elkaar, kwam je wel aan één kantje”.

Grave

In 1967 trouwden Nan en Piet in Wageningen. Daar zorgde Nan voor haar vader, zus en zieke moeder, die op 47-jarige leeftijd overleed. Het echtpaar ging bij Nans vader en zus inwonen. Daar werd in 1968 zoon Timo geboren. Piet werkte in Arnhem, waar ze later ook gingen wonen en dochter Lisette werd geboren. Na vijf jaar kreeg Piet de kans om bij elektrische groothandel Oosterberg in Nijmegen aan de slag gegaan. Als vertegenwoordiger. Eerst in Gelderland, en later voor Zanussi in heel Zuid-Nederland. Dat was veel reizen en in hotels slapen. Nan: “We hadden door vakanties een band met Zeeland. Dus als Piet richting Zeeland moest, ging ik gezellig mee”. Toen Piets directeur naar Miele vertrok, nam hij Piet mee. Zijn nieuwe functie ging met de tijd mee: “Ik werd sales-promotor voor Miele. Nam ook klanten mee naar Duitsland naar de fabriek en gaf er rondleidingen.” Piet bleef bij Miele tot zijn vut.

Nan: “In 1978 wilden we verhuizen. We keken in een grote cirkel rondom Nijmegen en kwamen zo in Grave terecht. We waren meteen verkocht, maar moesten nog even wachten tot ons huis in de Dokter Kanterslaan klaar was. Piet dook nog vóór de verhuizing het Graafse verenigingsleven in”. 

En daar kennen de meeste Gravenaren het echtpaar ook van. Nan werd, net als Piet, lid van THOS en werd lid van het Vrouwengilde KVG. In het weekend werkte ze in de handwerkwinkel de Ruif van Marjos Burhorst. Piet ging, naast het tennissen ook zaalvoetballen. Bij Snel en later bij van de Mosselaar. Inmiddels is hij het gezicht van Harmonie Stad Grave geworden. Als tambour-maître loopt hij al 20 jaar voorop. Hij heeft er ook in het bestuur gezeten. Ook was Piet scheids- en grensrechter in het amateurvoetbal. Hij floot zelfs eerste klasse in district Oost.”Vergeet niet te vertellen dat je ook vijf jaar bij de kookclub in Grave hebt gezeten”, zegt Nan. Ze geniet, nu haar gezondheid barstjes vertoont, regelmatig van de kookkunsten van haar Piet. Piet: “Ik zit ook al jaren in de organisatie van het Ballonfestival. En ook bij het walking football in Estria doe ik mee. Bij de Schouwburg in Cuijk ben ik nog steeds portier-gastheer”.

Een leuk paar, Nan en Piet van Amstel. Vijftig jaar liefde. Van brieven, drie kantjes lang, tot koken voor de ander. Puzzelen samen. Crypto’s en sudoku’s zijn een zeer gewilde prooi voor de twee. En tot slot de wens om samen nog lang bij elkaar te mogen blijven: “Genieten van alles wat op ons pad komt”.

 |Doorsturen