Pothuusburgmispreek vastelaovend 2016, 7 feb. 2016. 10.41uur, Domkerk Grave
Misschien, goei volluk, witte gullie nog dé ik vuerig joar een per ongelukkige wisseltruc heb uitygehoald mi een fles cola en een fles cognac.
Dé waar op de weg terug van ’t canisius naor huis. En dieje cognac makt dé as ge vier bochten achter mekaar vat, ge dan weer terugrijd naor waor ge vandoan komt.. want vier bochten aon elkaar is unne rotonde…
En toen kwamp er diejen wakkere blauwpet mi z’n zwaailicht, agent Schild, agent Schild, het stond op zunne badge…Schild.: die men aonhield umde ik een vogelhuiske in munnen kattenbak geloije ha wa achteraf unnen flitspaol bleek te zen.
Meneer, zeej agent Schild: u krijgt een bon. Ik zin: gift er mar twee…. Lekker…
Toen vond ie men brutaal en ie zin dé ik er nog van zo heuren.
Toen zwaaide ie wir mee z’n lichte en verdween um wit aander goei mensen te gaon kliere.. .. de schildklier…
Mar hij ha gelijk, want daags nao aswoensdig van het vurrig jaor laag d’r in d’n brievenbus n’n keurige plisiebrief. Ik frotte ‘m open en las:
‘wegens invloedrijk rijden… nee… onderwegens rijkelijk vloeien…nee… wegens rijden onder invloed.. dát stond er uiteindelijk… agent Schild ha’t r een puzzel van gemaakt, waarschijnlijk um het leed te verzachten… de klier.
Wegens rijden onder invloed moes ik veur de rechter in den bosch verschijnen. De réchter, want de linker was op vakantie.. da was vervelend want de rechter was linker…
de Klier was d’r ok en die vertelde tegen de rechter da ’t ie wel viér getuigen kon oproepen die gezien han de ik ‘ne flitspoal in mennen autro laoide. De rechter din men toen vraoge of ik daor wa op te zegge had: ik zin dé ik wel 100 getuigen kon oproepen die het NIE gezien han….
Ik ha munnen kop moete hauwe want diejen linkse rechter veroordeelde men tot een taakstraf. Een taakstraf! ik werd veroordeeld tot buurtpaashaas. Buurtpaashaas. Paashaas op eerste paasdag en eieren verstoppen in de Tolschestraat en de Zaalheuvelweg…. Ziede’t al veur oe? Mi die orre…
Ik dacht nog efkes hoe de’k d’r onderuit kos komme: Ik zocht naor enne kruiwage: d’n burregemister! Burregemister Roolvink! Da is dé oplossing… hum gebeld: in gesprek. Wir enne keer gebeld: in gesprek. Nog mar wir unne keer gebeld: in gesprek. D’n hillen dag geprobeerd: iedere keer in gesprek, um nie goed van te worre. Toen dacht ik: zó’t ie een ander nummer hebbe? Ik viet de graafsche courant en toen zag ik het: bellen met de burgemeester? (telefoon)… : IN GESPREK!
Het hele jaor in gesprek… dieje mond stu nooit stil… ha bitter burgemeester kunnen worden van Lexmond….
Het schoot veur ginne meter op… dan mar buurtpaashaas spelen…
Mar waor haolde zo’n paashazenpak?
Nou was het toeval da Correke van Kempenbij ons in Velp de kerkdeur aon ’t schilderen waar. En Correke lust nao iedere keer unne keer op en neer strijken unnen bak koffie. En dan hedd’m wir een uur binne zitte. En dan skoerst ie mi z’n lippelke d’n bojem bekant uit het kopke.
Mar Correke ha de oplossing: Susan van onzen René, hier tiggenover hi een paashazenpak. En dé meugde zeker lenen.
Ah! De buurvrouw: da’s de oplossing. Ik zin: Cor, hoe kan ik oe bedanken? Och , zeej Cor gif nog mar een bak koffie… …nondeju….
Buurvrouw van Kempen… en die wont tiggenover men in een dip en dans van de st.-Jan in den bosch…… stu ok altijd in de steigers…
Ik naor Susan, de buurvrouw. Ik din m’n verhaal en susan zeej: ja, zo’n pak heb ik. Kik, daor ligt het: d’n hond ligt d’rop…. Ik zag hullien hond op het paashazenpak liggen en zin: en ik moet dé aan? Ja, zeej ze: mar doar gift d’n hond niks um…
Ik dé pak passe en toen vroeg de buurvrouw: hoe zit ‘t: ik zin: strák! In di pak kan ik niks verstoppe… en het jukt en het stinkt.
( ik kan slecht nou dé hille pak aontrekke, mar wel een stukske:…….)… dan ziedde hoe belachelijk de’k druit zag.
Enfin, nou moes ik ok nog eier haole. Ik dacht: as ik die nou in Gassel gao haole…, dan kom ik daor ok ‘s… en doar in Gassel ligge ze altijd een bietje aachter…. Dus de eier die hun kiepe merrege leggen zijn vandaag vers… (krabben aan kop) en DIE moek hebben….
Ik denk, ik vat munne scooter dan ben ik zo op en neer. Ik moet oe zeggen: het ging prima. Ik ha d’r zo de vaart in de m’n ore dwars op munne kop stonden. Op de hoogte van de Elftbehendig geslalomt um gin asielzoekers aon te rije. Dur Esteren waar ik zo durhinne… mar toen nog hillemaol deur het stenen tijdperk van Ben Litjens, en doar bende zomar nie deurhinne…
Ik dacht: ik zal op de terugweg nog efkes Ben aondoen, dan kan ik meteen wa strooizout kopen veur op de eier… Ik zag in de gauwigheid da Ben in z’n glazen kantoorke de telefoon kwaad op d’n haak goide… hij zal wel geprobeerd hebben d’n burregemeester te pakke te krijge…..
En zo knetterde ik richting Gassel. Onderweg sloeg munne scooter nog af… terwijl ik eigenlijk rechtdeur moes….
Het ging allemaol eigenlijk té goed… ik kreeg een vervelend gevuul in mennen maag en veur ik het in de gaten ha zag ik neve de weg twee moterplisies staon. Wel nondején dacht ik, nou zulde het gesodemieter beleve. En ja hoor, in munnen achteruitkijkspiegel zag ik ze aonkomen, twee pliesies op inne motor, mi zo’n vervelend blauw zinnuwéégtig lempke.
Eén van de twee din z’n hand omhoog houden, zeker bang da ik zou skiete… Ik stopte en zag de één van de twee een speurhond was.. een speurhond. Ik zag da ok
pas toen ze allebei hunnen helm afzette…
En ’t was alsof d’n duvel d’r mee speulde.. Het waar wir die vervelende klier…agent Schild.
Meneer, zit ie: U kwam als een haas voorbij…. (???)
Begon diejen hond ondertussen aon men pak te snuffelen….
‘heeft u wat verstopt?
Ik zeg: nee, nog niet….
‘waar wordt mijn hond dan zo opgewonden van?
Ik zeg: ik denk van de buurvrouw…..
U kunt toch wel begrijpen, zeejt ie, dat ik dit niet snap.
Ik zin: tuurlijk, anders hadde ok wel wa anders as plisie kunne worre.
Enfin, eier getrokken uit de automaat, bij kiepeboer Arts, daor nét tegen Gassel aon. Een keurig hortje meej 10 eier d’rin, mi ne stempel van daags daarna d’rop.
Van die grote vette eieren, ik dacht dek nog een schup mee zó moeten neme um die te verstoppe. Wil ik da hortje in men mandje zetten, skiet dé lipke los, rollo alle eier d’ruit. Het was nog efkes lastig um de eier bij elkaar te krijgen, ze rolden alle kanten op…en ze bleven mar rollen… scharreleieren…
Kumt daor juist dén haan aan: Arts zelf. Dag pastoor, zeejt ie: eier aon’t rapen? Ik zin: Nee, ik wacht gewoon totda ze in het mandje springe, nou goed?
Arts?, vroeg ik, plekke deez eier goed op ruiten? Hoe bedoelde,?vroeg ie. Nou, as ik zo’n ei tegen een ruit gooi, plekt ie dan goed?
Ze plekke verekkes, zeejt ie, mar kikt mar uit de de plisie oe nie zie.
Men zal ie nie zien, zin ik, mar de eier wel….
Op de terugweg, ter hoogte van het stenen tijdperk zag ik Ben Litjens nog steeds mi ne rooie kop bizzig mi de telefoon…hij sloeg van gif de letters uit de graafsche courant….bezet….
Bij de Elft ne keer minder goed geslalomd, dus toen ik thuis kam ha’k munnen scooter vol mee pestieke tassen boodschappe van de lydl en albertrhein hangen. Des wel zo hendig…
Het verstoppe van de eier was een groot succes. Het zuuke waar ok een groot succes, ze hebben d’r gineen gevonden. Komende pasen meugen ze het wir proberen.
Mensen, ok al doe’k het nie gou goed,
Het buurtwerk zit men in het bloed
Mar mi paashazen hoefde bij men ni mir aon te komme lalle,
Of pinkesteren en paosen moeten op enen dag valle,
Maar mi jullieen steun roepen we mi de carnaval als uit één keel, en schilderen we de eier ROOD en ….. geel.
Eitjes uitdelen