Ingezonden
23-10-2014 om 16:14 – Door Ben Bongaards, Hans Satter en Wil Baaijens
De begroting 2015 en verdere jaren is de kortste sinds mensenheugenis, maar biedt ons en vooral ook de gemeenteraad heel veel te raden. Als wij de gemeenteraad zouden zijn, zouden B&W ons zo’n kunstje niet moeten flikken! Ronduit een belediging aan het adres van onze volksvertegenwoordigers om het beleid, inhoudelijk en financieel, zo besmuikt en versluierd te durven presenteren. De raadsleden zouden eens naar de buurgemeente Mill moeten kijken. Het zou een openbaring voor ze zijn om de begroting van Mill eens naast die van Grave te leggen. Om het verschil te zien tussen presenteren en toedekken, tussen besturen en stiekem potverteren, tussen open kaart en gestoken kaarten.
Jij-bak
De onwelwillendheid en onbeholpenheid van de begroting zijn van een maatvoering dat we tussen alle regels het dedain en de arrogantie smaken, waarmee als het ware tegen de gemeenteraad gezegd wordt ‘zoek het zelf lekker uit’. Het begint met ‘Algemeen’, een inleiding van de burgemeester die met de neus in de lucht langs de Graafse politiek fietst. Wat er in staat strookt deels niet met de werkelijkheid of geeft daarvan een versimpeld beeld. Zo was het nieuw voor ons dat de raad de discussie met de burgers wilde aangaan over een gezonde financiële toekomst van Grave. Een richtingloze takendiscussie was er, meer niet… En ook lezen we dat de raad er dit jaar voor gekozen heeft zelf de begroting sluitend te maken. Is dit een sluwe jij-bak richting de gemeenteraad voor het geval die met ons van mening zou zijn dat de begroting meer verhult dan presenteert? Of is onze burgemeester zo bedrijfsblind dat hij niet eens door heeft hoe het hoort: het presenteren van een sluitende begroting aan de raad.
NeerbuigendVerder in de inleiding wat zaken die we ‘slap gelul’ zouden noemen, als we niet zo netjes opgevoed waren. Het gaat nergens over. Heeft onze burgemeester het over de megaoperatie rond de zorgtransities, (hij noemt Grave een “Bastion van Zorg”) komt hij aankakken met ‘…zullen wij daarom inzetten op het programma ‘Jongeren op Gezond gewicht.’ Hoe kunnen bestuurders zo ver van de werkelijkheid losgezongen geraakt zijn dat ze niet beseffen dat dit soort stompzinnigheden boekdelen spreekt over de mentaliteit van waaruit ze op papier worden gezet. Neerbuigend, naar de raad. Maar vooral ook naar de burger.Je zou iets van trots of ambitie kunnen verwachten in zo’n begroting. Je presenteert tenslotte je beleid. Geen spoor daarvan! Bij de afzonderlijke hoofdstukken worden doelstellingen geformuleerd waarvan je vermoedt dat men heeft laten staan wat er in het werkmodel stond. Je leest dan enormiteiten als– “Wij leveren een klantgerichte dienstverlening”.
– “We maken de dienstverlening zo simpel en slank als mogelijk (efficiënt) en leveren deze samen”.
LachstuipenZulke doelstellingen zouden ons, Gravenaren, de lachstuipen bezorgen, ware het niet dat we al lang bevangen geraakt zijn door plaatsvervangende schaamte.
Dan staan er in het stuk her en der ‘indicatoren’, die moeten aangeven dat wij burgers tevreden zijn. Maar het zijn cijfers uit 2009(!). Vervolgens zou je verwachten dat het eindelijk eens een keer echt over beleid zou gaan. Nee hoor. Er volgen allerlei ‘beleidskaders’, lijsten met documenten waar de raadsleden en burgers zelf maar even moeten uitzoeken wat het beleid zou kunnen zijn. Vervolgens lezen we enkel stadhuis-bla-bla en geen woord meer over die twee vrome wensen over de dienstverlening. Het is langs alle begrotingshoofdstukken van hetzelfde laken een pak. Het raadslid dat genoegen neemt met zo’n begroting heeft haar niet gelezen of geneert zich te zeggen dat hij (zij) er geen touw aan vast kan knopen. Evenmin als wij, overigens.
Kwantumkorting
Dan hebben we het nog niet over de cijfers. Die zijn, zo mogelijk, nog mistiger. Voor wie ze gelooft, vertellen ze een verhaal van rozengeur en maneschijn met wat wolkjes aan lucht. Gaandeweg ontdek je dat alle kernbegrippen min of meer op drift geraakt zijn. Bezit en schuld, risico en voorzieningen, reserves en tekorten, verliezen en winsten, investeringen, uitgaven; er lijken volleerde illusionisten aan het werk geweest om de zaken te laten lijken wat ze niet zijn. Uit de cijfers lees je het duidelijkst dat ons wat op de mouw gespeld wordt. Over verliezen en doorlopende kosten van ’t Wisseveld worden we wederom onwetend gelaten. Over de werkelijke financiële stand van zaken insgelijks. We concluderen in de gauwigheid dat er kwantumkorting berekend moet zijn op de kosten van de drie wethouders want die zijn ingeboekt voor slechts 60.000 euro per jaar per persoon. Voorgaande jaren was dat heel wat meer. Over de weerstandsreserve eenzelfde verhaal als vorig jaar, zij het dat men toen bijna een ton te weinig en dit jaar ongeveer een ton ‘teveel’ in die pot heeft zitten. Bedenk je vervolgens dat de weerstand tegen het belangrijkste risico, verlies op bouwgrond, in de begroting voor 2014 al was weggepoetst en nu weer opnieuw, is die reserve altijd nog substantieel onder de norm.
Requiem aeternam
De begroting voor 2015. Onze fracties zullen, als ieder jaar, wel weer hun lof en waardering uitspreken voor al het werk dat er verzet is. Er is ook zeker wel een stijgende lijn te ontwaren in het verhullen van het beleid en vooral de financiën. Voor ons is het van belang dat er nog 20 miljoen aan reserves op de bank staat. Of 5 miljoen. Of nog minder. Je komt er niet achter. De begroting voor 2015: heel veel scheten in een netje; meer is er niet van te maken. Het is op de keper beschouwd één onbedoelde aanbeveling om per ommegaande bestuurlijk het bijltje erbij neer te gooien. Als we daar nog vier jaar mee wachten, wordt het die vier jaar geheid hetzelfde gezang in mineur. ‘Requiem aeternam dona eis, Domine!’
Ben Bongaards, Hans Satter en Wil Baaijens
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
Gerelateerd
