Grave Lokaal

Gastcolumn Ben Bongaards 82: Bezuinigen tot we een ons wegen.

Het lijkt een heksentoer te worden om de
begroting voor 2014 rond te krijgen en de exploitatie van de gemeente over het
lopende jaar 2013 binnen de kaders te houden die ons gemeentebestuur zich
gesteld heet te hebben. De gemeenteraad, in dezen aangestuurd door de VVD,
heeft zich een aantal jaren sterk gemaakt
om een pretpakket te verzorgen voor de burgers in de zin van een zo laag
mogelijke onroerende zaakbelasting maar nu drukt het de pret dat het
uitgavenpatroon niet op deze wens afgestemd was en er ook nog eens veel geld
met de knollen in de pot verdwijnt. De laatste jaren ziet Grave regelmatig
passeren dat beleidsbeslissingen leiden tot het moeten nemen van verliezen en
het begraven van kostbare dooie mussen.
De afronding van het Hart van Grave, dat op
het zicht toch al zuiniger en dus minder duurzaam gebouwd lijkt dan architect
Crepain en de opdrachtgevers voor ogen hebben gehad, zou zeer wel de volgende
extra post kunnen zijn die de gemeente binnenkort op haar bordje geschoven
krijgt. Hoeveel daar dan echt te wijten zal zijn aan de gemeente, is niet
helder. Wel helder is dat de gemeente alles behalve alert is geweest op de
ontwikkelingen en zich met het befaamde jantje-van-leiden heeft afgemaakt van
haar zo innig gekoesterde regierol. 
Datzelfde is overigens het geval bij
Catharinahof waar de afspraken over de buitenruimte eveneens slecht gemaakt of
niet voldoende geborgd lijken te zijn. Het is onmiskenbaar de achilleshiel van
ons gemeentebestuur dat afspraken maar half gemaakt worden. Ook in boven
genoemde gevallen lijkt alles op z’n boerenfluitjes geregeld en bitter weinig
aan het papier toevertrouwd te zijn. De geschiedenis herhaalt zich en herhaalt
zich voortdurend, vooral omdat ze niet gekend wordt. Politiek Grave heeft de
kunst van het politieke handwerk verleerd, simpelweg omdat er niet gelezen en
geschreven wordt. En gebeurt dat sporadisch wel, dan raken de papieren zoek,
samen met alle toevallige passanten die in ambtelijk potjeslatijn interimmers
heten.
Een volgende aangegane verplichting noopt ons
binnen afzienbare tijd ook weer een lieve som af te schrijven. We hebben het over
het LOG de Graspeel dat op een debacle uitgelopen is. Het ziet er naar uit dat
Grave daarmee weer voor een slordige half miljoen euro aan de galg gesmeerd
heeft. Een project waarvan je je af kunt vragen wat Grave er überhaupt wijzer
van had kunnen worden en waar in ieder geval de politiek verantwoordelijke,
uiteindelijk de gemeenteraad, weinig echte zeggenschap in heeft gekregen, of
liever, genomen. Als je iets laat gebeuren, neem je immers daarmee ook de
verantwoordelijkheid.  

Tussen haakjes, LOG staat voor Landelijk OntwikkelingsGebied. In de Graspeel
moest grootschalige landbouw gecreëerd worden. Hoe opportuun het voor Grave was
om hieraan deel te nemen? In elk geval lijkt het een (kostbaar) geluk bij een
ongeluk dat het plan mislukt is.

De ellende van de scheepswerf in 2012 krijgt
mogelijk binnenkort ook een begrotelijk staartje wanneer de gemeente
aansprakelijk gesteld gaat worden voor haar aandeel in de misère. Een aandeel
dat neerkomt op nalatigheid, gebrek aan overzicht en aan behoorlijk bestuur. Te
wijten aan de botsing tussen een bedrijfscultuur waar tijd geld is en een
gemeente die daar geen rekening mee houdt. Uit onmacht grotendeels, ook al kun
je het ook gewoon lulligheid noemen, of wat meer parlementair, gebrek aan
bestuurlijke vaardigheden.
Lees je dan vervolgens dat er van de geraamde
bezuinigingen over het lopende jaar een kleine helft, negen ton op twee
miljoen, niet gerealiseerd kan worden en ipso facto doorgeschoven wordt naar
2014 en dat er voor volgend jaar daar bovenop nog weer voor 1,3 miljoen
bezuinigd moet worden, dan kun je met een gerust hart vaststellen dat het
straks sappelen wordt op het stadhuis om financieel het roer recht te houden.
Nu zijn onze rekenmeesters uitstekend tegen hun taak opgewassen maar om geld te
genereren dat er niet meer is…?
En ze hebben al zo vaak moeten husselen met
potjes en voorschriften om de boekhouding rond te krijgen. Memory voor gevorderen,
zogezegd…
Reden te over dus om de conclusie te trekken
dat er geen muziek meer zit in Grave als zelfstandige gemeente. Het enige
perspectief dat een zelfstandig Grave rest, is de bedelstaf, de artikel
12-status, die de ‘hardwerkende burger’, zo warm ‘gekoesterd’ door de VVD, opzadelt
met maximale lasten en de gemeente zelf als ‘moetje’ in de etalage zet bij de
paringsdans van huwbare gemeentes. 
Op weg naar een onafwendbare  fusie wil onze gemeente echter ook nog eens
een omweg maken via intergemeentelijke samenwerking die enkel lucratief is voor
de toekomst van onze politieke ambtsdragers, burgemeester, wethouders en wat
daar als staf omheen cirkelt. Tezamen goed voor zeker een half miljoen euro. Samen
met onze rekenmeesters worden wij Gravenaren opgescheept met de wens van ons
bestuur om in het  zadel te blijven.
Zodoende worden we het kind van de rekening, terwijl ons in feite nooit iets
gevraagd is en we eigenlijk niet eens echt mogen weten wat er met ons geld is
gebeurd. 
Vreemd genoeg heeft onze gemeenteraad zelf er ook nauwelijks behoefte
aan om van de hoed en de rand te weten, officieel althans, want het kruipt je
steeds gevoeliger de rug op dat er binnenskamers veel meer geweten dan
verantwoord wordt.
Totdat het doek valt is het vooreerst dus nog
een paar jaar bezuinigen geblazen. Tot we een ons wegen, zogezegd, en we moeten
vaststellen dat het allemaal veel anders en veel beter had gekund.   Intussen
zijn we gezegend met politici die het besturen, afgezien van wat krenten in de
pap, afschuiven op ambtenaren in diverse gremia. Vorig jaar kregen ze met z’n
vijftienen bijvoorbeeld geen jota op papier toen ze de kaders moesten stellen
voor de bezuinigingen; dit jaar zal dat waarschijnlijk niet anders zijn. De
meningen over onze politici zijn verdeeld; zelf lijken ze in meerderheid nog
altijd zeer te spreken over de kwaliteit van hun besturen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ontdek meer van Jacques Leurs

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder