Grave Lokaal

Gastcolumn Ben Bongaards: Coalitie, oppositie, politiek focus….

Afgelopen jaar hebt u een aantal columns van
mijn hand kunnen lezen op deze site. Ik heb die zelf onlangs een keer herlezen
en ook mij valt uiteraard op dat de teneur niet complimenteus is voor de
Graafse politiek en onze locale politici. Echter, als ik in de spiegel kijk,
zie ik geen kankerzak, geen stuk chagrijn, geen man voor wie het altijd ergens
te kort of te lang is. Ik heb ook geen hekel aan politiek of politici in het
algemeen maar vind wel dat ik als burger, kiezer, gerust de lat hoog mag leggen
voor mensen die namens mij verantwoordelijkheid willen nemen voor het bestuur
van mijn land of, hier in Grave, mijn gemeente. Ik vrees met grote vreze, dat exact dáár de schoen wringt. Misschien neem ik onze
politici serieuzer dan ze zichzelf nemen…
Een voorbeeld. Van politici meen ik te mogen
verwachten dat ze een programma hebben. ‘Dit en dat willen we bereiken in het
komende jaar, de komende vier jaar.’ Zo’n bestuursprogramma is er ook wel, maar
is, ruim midweegs de vierjarige bestuursperiode, zo diep tussen de mottenballen
verzonken geraakt, dat het alleen al vanwege de lucht maar het beste daar kan
blijven. De werkelijkheid van het te besturen lichaam, de gemeente Grave, is, helaas
zonder dat onze bestuurders veel gestuurd of bijgestuurd hebben, zo grondig
gewijzigd, dat het programma best de geschiedenis kan ingaan als een mislukte
poging. Een poging die onze bestuurders zelf als eerste niet serieus genomen hebben
of nemen. Er bestaat bijvoorbeeld geen enkele aandrang om van jaar tot jaar te
bekijken wat van het programma al gerealiseerd is en wat niet. En men voelt
geen enkele behoefte om dat programma uit te zetten in een tijdspad of
stappenplan… ‘Stappen…? We zitten toch…!” 

Tel daarbij op een oppositie, zes van vijftien, die het te druk heeft met haar
eigen muizenissen om zelfs maar de vinger op die zere plek te leggen…

De
oppositie.

Een Verenigd
Progressief Grave
. ‘Progressief’ en ‘conservatief’ zijn politiek
nietszeggende begrippen. ‘Schoonheid’ bestaat enkel in de ogen van wie kijkt. Dat
is ook zo met ‘progressief’ en ‘conservatief’. Ieder mens wil vooruit en wil
dat met behoud van het goede. Als een politieke club zich ‘progressief’ noemt,
heeft zij dus ofwel niet lang genoeg nagedacht over een echte naam of gaat er
een lappen deken van losse flodders achter schuil. Dat zie je ook in onze raad.
D’66? Groen Links? De SP
koerst echt links op haar goede momenten maar is daarbij onvoldoende tot
nauwelijks gefocust. De PvdA lonkt
zo opzichtig naar de coalitie en met name het VVD-smaldeel, dat we van haar
niet veel meer mogen verwachten dan dat ze de tijd uitzit tot Van Geest weer wethouder
kan worden. Daarvoor moeten nu tussen de bedrijven door wat vuiltjes weggewerkt
worden.
Trots. Als je de navrante nietszeggendheid van het partijestablishment van
Trots in ogenschouw neemt, is het op zich al een politieke contra-indicatie als
iemand daar bij wil horen. Een lege huls. Het is, wat Theo Reijnen is, een
gedreven politicus, maar teveel gedreven door wat hij niet is (VVD) en te
weinig door wat hij nastreeft.
Keerpunt
2010
. Wat ik hogelijk waardeer, inderdaad deels uit
eigenbelang, is de bijna onbeperkte openheid van de partij naar de samenleving.
Keerpunt draagt in ieder geval uit dat het naar de Gravenaar en de kiezer wil
luisteren en doet dit behoorlijk consequent. Wat eraan mankeert, is vaak het
gevoel voor het politieke handwerk, plus de rode draad in wat politiek
nagestreefd wordt. Van de hak op de tak, te weinig gefocust op resultaat. Te
weinig langetermijnvisie.
De
coalitie.

Het CDA.
Tot een paar jaar geleden was het CDA een bestuurlijke baantjesmachine (samen
met PvdA en VVD) en was de partij aantrekkelijk omdat opa wethouder was, oom
Piet in de raad zat, oom Jan in de NCB en neef Gerrit in het Waterschap,
enzovoort. Het rook naar thuis. Dat is vrijwel voorbij; de lucht is enkel nog
die van vroeger. Ze zijn nu opnieuw aan het uitvogelen waar de ‘C’ voor staat,
dus het zal nog wel even duren eer ze echt weer aan iets weten te appelleren… Het
CDA is ook locaal zo druk met navelstaren dat het zich laaft aan de illusie dat
het goed gaat met onze gemeente. Een parallelle werkelijkheid, ergens in een belendend
Melkwegstelsel?
De VVD.
Als je de slogans leest waarmee de partij zich profileert, kun je niet veel anders
concluderen dan dat zij met alle winden meewaait en een wel heel gemakzuchtige
voorliefde koestert voor de ijzige populistische poolwind. ‘De kiezer wil
gekieteld worden, dus kietelen wij. De kiezer wil dat er zondebokken zijn, dus
wijzen wij zondebokken aan. De kiezer wil niets delen, dus zeggen we dat hij de
‘hardwerkende Nederlander’ is en hij van een straat verderop een uitvreter.’
Dat beeld is ook de Graafse VVD niet vreemd, met als extra plaatselijke toets,
couleur locale, dat kiezers geacht worden even weg te kijken als ze iets niet
hoeven te zien.
Hekkensluiter in mijn opsomming is de LPG, de Locale Partij Grave. In
anciënniteit de oudste van alle fracties. Met wat gevoel voor dramatiek zou je
kunnen zeggen dat de partij Grave is en met een cynische ondertoon dat ze is
wat Grave ooit was. Het verleden dat we gezamenlijk koesteren, omdat het ons
verleden is. Dat tekent de partij. Maar… Het verleden brengt niets, tenzij je
de lessen van het verleden wilt leren met het oog op je toekomst.
Grootste gemene deler van onze coalitie is dat
weggemoffelde programma, plus de exclusiviteit die geclaimd wordt. Alle
wijsheid in pacht… Pijnlijk is wel dat mensen die de wijsheid in pacht denken
te hebben, per definitie met oogkleppen lopen, bang dat een ‘buitenstaander’
iets te melden heeft dat ook zinvol is of mogelijk zelfs zinvoller. Per saldo
is er dus geen grootste gemene deler, anders dan dat ze het samen voor het
zeggen hebben en zich voluit daarnaar gedragen. 

Overzie je het hele ‘tableau vivant’ van de Graafse politiek, dan zie je een
Titanic die op een ijsberg afstevent, terwijl de kapitein geen probleem ziet met
zijn onzinkbaar schip. Extra complicatie is, dat er op onze Titanic meerdere
kapiteins zijn en dat muiterij en averij alleen al daardoor op de loer liggen. Verder
zijn de reddingssloepen, gemeentelijke samenwerkingsverbanden, sleets en lek. Niemand
heeft ze echt gewild en ze zijn gericht op een toekomst waarover nooit echt na
gedacht is.

Grave, geweldig om er te wonen. Een stad met enorme
potenties; zeker als we samen een bestuur regelen dat met die potenties aan de
slag gaat en echt gefocust is op onze
toekomst. 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *