Gastcolumn Ben Bongaards: Parkeerproblemen?
Ik weet nog dat ik een jaar of wat geleden eens een keer
mijn auto niet kwijt kon in een van de drieënhalve winkelstraat in Grave. Ik
had weinig tijd, wilde snel even een krant kopen en kon niet voor de winkel
parkeren omdat de uitbater zijn eigen auto pal voor de deur had staan. Verder
kan ik me de dag niet heugen dat ik meer dan vijftig meter heb moeten lopen
naar mijn voordeur of een ander adres in Grave. Zoals veel problemen in onze
stad, is dat van het parkeren vooral een politiek probleem. Als je Grave, zoals
onze bestuurders en ambtenaren, alleen maar bekijkt door de smalle en wat
bredere spleten in het marmer, zie je om te beginnen het karige gebruik van de
parkeerkelder over het hoofd. Het is alsof de hellehond Cerberus de ingang
bewaakt, zo bevreesd lijkt de gemiddelde ambtenaar om af te dalen in de onderaardse
krochten van dit monument van onze bestuurlijke houtje-touwtjesmentaliteit. Dus
staat de kop van de Koninginnedijk overdag vol met blik en is er sprake van een
heuse diaspora van ambtenarenblik in de directe omgeving.
mijn auto niet kwijt kon in een van de drieënhalve winkelstraat in Grave. Ik
had weinig tijd, wilde snel even een krant kopen en kon niet voor de winkel
parkeren omdat de uitbater zijn eigen auto pal voor de deur had staan. Verder
kan ik me de dag niet heugen dat ik meer dan vijftig meter heb moeten lopen
naar mijn voordeur of een ander adres in Grave. Zoals veel problemen in onze
stad, is dat van het parkeren vooral een politiek probleem. Als je Grave, zoals
onze bestuurders en ambtenaren, alleen maar bekijkt door de smalle en wat
bredere spleten in het marmer, zie je om te beginnen het karige gebruik van de
parkeerkelder over het hoofd. Het is alsof de hellehond Cerberus de ingang
bewaakt, zo bevreesd lijkt de gemiddelde ambtenaar om af te dalen in de onderaardse
krochten van dit monument van onze bestuurlijke houtje-touwtjesmentaliteit. Dus
staat de kop van de Koninginnedijk overdag vol met blik en is er sprake van een
heuse diaspora van ambtenarenblik in de directe omgeving.
Er was een parkeerprobleem bij de scheepswerf. Medewerkers
en aanwonenden van de Maaskade zaten samen krap in de parkeerplekken. We hebben
het gezien, dat probleem is voortvarend opgelost en vervangen door een nieuw
probleem(-pje), de Maasboulevard, die te mooi is geworden, vooral als de
getaande klinkers, overkabbeld door het rivierwater, opfleuren als bij een
frisse lentebui. Goed getimed van ons bestuur, werf naar de galemiezen en nog
geen kwartaal later… Alleen al die spoed is meer dan Gelderlander-waardig. Daar
moet sprake zijn van hoge politieke idealen, waarmee Grave opgestuwd is in de
vaart der volkeren. Als er dan al weer een bedrijf komt, is het parkeerprobleem
in ieder geval al op z’n Graafs opgelost: ‘zuukt ’t zelf mar uut!’ M’n liefje
wat wil je nog meer?
en aanwonenden van de Maaskade zaten samen krap in de parkeerplekken. We hebben
het gezien, dat probleem is voortvarend opgelost en vervangen door een nieuw
probleem(-pje), de Maasboulevard, die te mooi is geworden, vooral als de
getaande klinkers, overkabbeld door het rivierwater, opfleuren als bij een
frisse lentebui. Goed getimed van ons bestuur, werf naar de galemiezen en nog
geen kwartaal later… Alleen al die spoed is meer dan Gelderlander-waardig. Daar
moet sprake zijn van hoge politieke idealen, waarmee Grave opgestuwd is in de
vaart der volkeren. Als er dan al weer een bedrijf komt, is het parkeerprobleem
in ieder geval al op z’n Graafs opgelost: ‘zuukt ’t zelf mar uut!’ M’n liefje
wat wil je nog meer?
Ja, en dan heb je nog die woonstraten in de wijken waar het
maar het maar niet voor elkaar komt dat alle bewoners hun twee of drie auto’s voor
de voordeur kunnen parkeren. En we hebben de weekmarkt die elke vrijdag wat
extra druk legt op de openbare ruimte en daarmee op de parkeerfaciliteiten.
maar het maar niet voor elkaar komt dat alle bewoners hun twee of drie auto’s voor
de voordeur kunnen parkeren. En we hebben de weekmarkt die elke vrijdag wat
extra druk legt op de openbare ruimte en daarmee op de parkeerfaciliteiten.
Grave is overigens al ‘sinds mensenheugenis’ op zoek naar
parkeeroplossingen net buiten de stad. Op zich slim en handig want bij de vele
evenementen in de stad is de behoefte aan veilig parkeren er inderdaad wel,
omdat veel plekken in de vesting dan vervallen of onbereikbaar zijn. Het ene
plan was onderdeel van een leuk project, het eerherstel aan de voorgevel van de
Hampoort, parkeren bij Sensis en een fietspad de stad in via de Hampoort. Dat
plan is al ontelbare keren uit de mottenballen gehaald om de knopen te tellen
en weer terug in de kamfer te leggen… Dat gegeven op zich noopt al tot het
advies: laat liggen tot er een echt bestuur komt met echte daadkracht. Zo’n
twee jaar nog, met de natte vinger.
Schuin tegenover het gemeentehuis zou een terrein komen voor de ambtenaren die
de kelder mijden, maar dat plan stuitte op een coalitie van historici en
buurtbewoners die ieder hun eigen bezwaren hadden. En zo zijn er nog een paar
van die plannen, waarvan geen mens weet welke status ze hebben en hoe serieus
ze zijn. Als het woord ‘parkeren’ valt, komen ze ter tafel… Voor zover de
archivering ten stadhuize dat mogelijk maakt…
parkeeroplossingen net buiten de stad. Op zich slim en handig want bij de vele
evenementen in de stad is de behoefte aan veilig parkeren er inderdaad wel,
omdat veel plekken in de vesting dan vervallen of onbereikbaar zijn. Het ene
plan was onderdeel van een leuk project, het eerherstel aan de voorgevel van de
Hampoort, parkeren bij Sensis en een fietspad de stad in via de Hampoort. Dat
plan is al ontelbare keren uit de mottenballen gehaald om de knopen te tellen
en weer terug in de kamfer te leggen… Dat gegeven op zich noopt al tot het
advies: laat liggen tot er een echt bestuur komt met echte daadkracht. Zo’n
twee jaar nog, met de natte vinger.
Schuin tegenover het gemeentehuis zou een terrein komen voor de ambtenaren die
de kelder mijden, maar dat plan stuitte op een coalitie van historici en
buurtbewoners die ieder hun eigen bezwaren hadden. En zo zijn er nog een paar
van die plannen, waarvan geen mens weet welke status ze hebben en hoe serieus
ze zijn. Als het woord ‘parkeren’ valt, komen ze ter tafel… Voor zover de
archivering ten stadhuize dat mogelijk maakt…
Ik pleeg wel eens te sneren over de ongebreidelde macht van
sommige ambtenaren in onze vesting maar hier past een oprecht compliment. Terwijl
onze bestuurders maar geen eind gebreid krijgen aan het gepalaver over de
plekken, de procedures en het geld, komt van die zijde een simpel en bescheiden
plan. Het grasveld achter de rug van onze Hertogin van Brabant. Die oplossing
was zeker handzaam en aantrekkelijk maar werd niet gedragen door de wil des
volks of wat daar voor moet doorgaan. Dus is ook deze keutel maar weer gauw
ingetrokken. Geen extra parkeerplaatsen dus vooralsnog.
sommige ambtenaren in onze vesting maar hier past een oprecht compliment. Terwijl
onze bestuurders maar geen eind gebreid krijgen aan het gepalaver over de
plekken, de procedures en het geld, komt van die zijde een simpel en bescheiden
plan. Het grasveld achter de rug van onze Hertogin van Brabant. Die oplossing
was zeker handzaam en aantrekkelijk maar werd niet gedragen door de wil des
volks of wat daar voor moet doorgaan. Dus is ook deze keutel maar weer gauw
ingetrokken. Geen extra parkeerplaatsen dus vooralsnog.
Waar het in mijn ogen aan schort, is dat er geen bruikbare
gegevens zijn over waarom men iets
wil, wat men precies wil en hoe men dit dan wil realiseren. Geen
beleid dus. Er worden losse flodders gelanceerd, Bekaf, ijsbaan, trapveldje… Er
wordt driftig getekend en geschetst… En verder gebeurt er niets… Niet genoeg
althans om ooit ergens een spa de grond in te krijgen.
Je zou hieruit de conclusie kunnen (en moeten?) trekken dat er niet voldoende
politieke wil te mobiliseren valt. Als je alles op zijn merites bekijkt, zou
het wel eens zo kunnen zijn, dat het niemand op het stadhuis voldoende
interesseert, om echt in actie te komen of met de vuist op tafel te slaan. Dat
is ook het algemene beeld, bestemmingsplannen, Scheepswerf, jeugdwerk,
handhaving, Prinses Margriet, werving van bedrijvigheid… Kijk om je heen…
gegevens zijn over waarom men iets
wil, wat men precies wil en hoe men dit dan wil realiseren. Geen
beleid dus. Er worden losse flodders gelanceerd, Bekaf, ijsbaan, trapveldje… Er
wordt driftig getekend en geschetst… En verder gebeurt er niets… Niet genoeg
althans om ooit ergens een spa de grond in te krijgen.
Je zou hieruit de conclusie kunnen (en moeten?) trekken dat er niet voldoende
politieke wil te mobiliseren valt. Als je alles op zijn merites bekijkt, zou
het wel eens zo kunnen zijn, dat het niemand op het stadhuis voldoende
interesseert, om echt in actie te komen of met de vuist op tafel te slaan. Dat
is ook het algemene beeld, bestemmingsplannen, Scheepswerf, jeugdwerk,
handhaving, Prinses Margriet, werving van bedrijvigheid… Kijk om je heen…
Grave is een geweldig stadje om in te wonen, laten we reëel
blijven, maar ook onze samenleving heeft haar onderhoud nodig om het allemaal
in stand te houden. Daar mogen we met z’n allen best wat meer oog voor hebben.
Want daar zit, naast een faliekant falende overheid, de crux van het probleem.
Houden we onze volksvertegenwoordigers voldoende scherp?
blijven, maar ook onze samenleving heeft haar onderhoud nodig om het allemaal
in stand te houden. Daar mogen we met z’n allen best wat meer oog voor hebben.
Want daar zit, naast een faliekant falende overheid, de crux van het probleem.
Houden we onze volksvertegenwoordigers voldoende scherp?
Volmondig….ben ik het eens met de gastcolumnist Ben Bongaards; wellicht vaak bitter gestemd over volksvertegenwoordigers, ambtenaren en ander bestuurlijk gevogelte,dat het (nieuwe)stadhuis bewoont, maar sportief genoeg om op te schrijven:'Grave is een geweldig stadje om in te wonen'; ik zeg het hem na.
Helemaal menens, alleen jammer dat alles de laatste tijd zo negatief is.