Dr. Leny van Lieshout reikt D’n Hannes uit.

In het dorp waar ik vandaan kom, wordt elk jaar
een prestigieuze prijs uitgereikt die door alle bestuurders van het dorp wordt
gevreesd: D’n Hannes. In het Nederlands hebben we daar een goed alternatief
woord voor: de schlemiel. D’n Hannes krijg je als je ongewild iets stoms doet
en als je ongewild de rekening krijgt gepresenteerd die een ander had moeten
betalen. Gedeputeerde Ger Driessen uit Limburg, een dorpsgenoot, kreeg D’n
Hannes nadat was gebleken dat hij te weinig declareerde. En voetballer Dirk Marcellis,
ook een dorpsgenoot, kreeg D’n Hannes toen hij een eigen doelpunt had gemaakt
in een belangrijke wedstrijd.

Ik zou, als dat kon, ook graag zo’n Hannes
uitreiken, en wel aan de gemeente Grave. Grave: 90 fte, 90 volle banen dus,
terwijl vergelijkbare andere gemeenten het met veel minder rooien: dat heeft
het college een paar jaar geleden zelf gezegd in een antwoord op vragen van de
VVD.

Al die mensen zijn goed geschoold, zijn
competent, hebben een marktconform salaris en ze werken hard. Het bestuur: een
college van buiten, want vreemde ogen dwingen – dat geldt trouwens ook voor de
meeste ambtenaren – niets mis mee.

Vijftien raadsleden: de meesten met volop
ervaring en diegenen die dat niet hebben compenseren dat met hun enthousiasme.
En toch, gaat het fout.

We leven in een informatietijdperk, maar
dat is de gemeente Grave compleet ontgaan. Ik ben een nauwgezet lezer van
collegebesluiten en raadsstukken. Ik moet wel, want dat is de enige manier
waarop ik informatie kan krijgen die van belang is voor de appellanten Prinses
Margriet. Ik heb minstens honderd keer de appellanten als belanghebbenden
aangemeld, in een waterval van procedures. Doe je dat bij de bestuursrechter,
dan krijg je keurig alle stukken. Doe je dat bij deze gemeente, dan gebeurt er niets.
Raadsstukken zijn openbaar, collegebesluiten zijn dat ook, maar om ze te zien
te krijgen moet je naar het internet, u weet wel, dat razendsnelle medium. Niet
dus. Het internet is alleen maar razendsnel als die stukken ook beschikbaar
zijn en daar gaat ALTIJD iets mee mis.

Ik vraag me in gemoede af hoe het mogelijk
is dat in Grave ALTIJD wel een of nader raadsstuk te laat beschikbaar is, zelfs
voor de raad, en zelfs voor het college, waarom er ALTIJD stukken en bijlagen
veel te laat of zelfs nooit op het internet worden gezet, waarom er ALTIJD
minstens drie versies van de agenda zijn, waarom er ALTIJD tijdens de
vergadering nog stukken worden uitgedeeld die het publiek dus nooit te zien
krijgt, en waarom mevrouw Schuts ALTIJD weer nieuwe fouten vindt in af
verklaarde stukken.

Er wordt, meen ik te weten, een
jaarplanning gemaakt. Dan weet je toch als ambtenaar wanneer je de stukken
daarvoor af moet hebben? En omdat iedereen hier een pc heeft, zijn die stukken
toch meteen digitaal? En dan zouden ze toch ook op tijd op de gemeentelijke
website moeten kunnen komen? De gemeentewet bepaalt dat de agenda en stukken
openbaar moeten zijn en stelt daar termijnen voor. Vroeger gold er in deze
gemeente een termijn  van 10 dagen voor
de vergadering, dat redde het ambtelijk apparaat niet, dat zijn er 7 geworden,
en ook dat wordt niet gered. De burap was er deze ronde niet op tijd, er is
volgens een agenda op de website vandaag zelfs een agendapunt, agendapunt 13,
herziening parkeerverordening, waarbij vanmiddag om 17.10 nog stond: nog niet
beschikbaar.

En toch, ik ben er heilig, oprecht en wat u
maar wilt van overtuigd: niemand WIL dit. Iedereen doet zijn best. En toch, en
toch blijft het maart mislukken. Daarom reik ik bij deze aan de gemeente Grave
D’n Hannes, Graafse versie, 2012 uit. In de hoop dat komend jaar alles gewoon
een keer KLOPT.

Bron: spreekrecht Leny van Lieshout.