Grave Lokaal

In memoriam Chris Leurs

In memoriam van Chris over de St. Hubertus periode in zijn leven.

Afscheid van Chris Leurs,

Chris is begonnen als onderwijzer, een echte ouderwetse schoolmeester,
die met het grootste gemak zijn dagtaak met veel plezier, liefde, begrip
en geduld vervulde.

Chris was een echt mensenmens, zijn leidinggevende kwaliteit
komt naar boven.
Met zijn mooie handschrift schreef hij roosterwijzigingen, aantekeningen
en brieven.
Voor hem toen geen typemachine, tekstverwerker of computer.
In de jaren ’70 vertrok Chris naar Amsterdam, waar hij solliciteerde
bij de R.K. stichting voor beroepsonderwijs Don Bosco met o.a. de Dominicus
Savio en de St. Hubertusvakschool.
Hij werd aangenomen als leraar Nederlands op de technische
school Don Bosco aan de Polderweg in Amsterdam Oost. Werken met jonge
aankomende vakmensen was zijn lust en leven. Hij wilde zichzelf ontwikkelen in
het management van een school en zijn droom was leraar Duits worden. Deze kans
deed zich voor bij de Sint Hubertusvakschool met als directie de heer Hendriks
en Biergans.
Kenmerkend zijn de varkensleren schoudertas, zijn geliefde
pijp, zijn duffelse jas met houtje, touwtje en gebreide shawl, waarmee hij
zwoegend op zijn fiets naar de Reinaert de Vos kwam aanrijden. Een echte
ouderwetse vakschool in Bos en Lommer, waar veel leerlingen uit heel Amsterdam,
Noord- en Zuid-Holland de lessen volgden.
Op de Reinaert de Vosstraat was het een man, die opviel,
zowel bij de leerlingen als de collega’s, bij iedere vergadering was hij voorbereidt
en duidelijk aanwezig.
Een collega voor iedereen, met een luisterend oor en
meelevend bij verdriet en zorgen.
Hij kon niet tegen onrecht, maar zong rustig het Sarie
Marijs uit volle borst mee.
De viering van de Hubertusdag in november was een groots
feest, dat begon met een kerkdienst, waarbij Chris als een echte “ SUISSE ” de
eerbied in God’s huis bewaarde, een grote opgave met leerlingen van allerlei
gezindten, van katholiek, protestant en de eerste mohammedanen. Daarna in een
grote optocht naar het Hilton Hotel voor een brunch met aansluitend allerlei
activiteiten zoals schaatsen op de Jaap Edenbaan, bioscoop bezoek enz.
Samen met Adri en Pathi Reinds was er in 1988  de organisatie van het 40 jarig jubileum van
de Sint Hubertusvakschool. Met een speciaal gecharterde trein van
Amsterdam-Sloterdijk naar Bussum-Zuid ging iedereen naar ‘t Spant, alle
leerlingen, collega’s en de oudervereniging. Vol overgave was Chris een van de
eerste die begon met het Hubertuslied te zingen. Het was een onvergetelijke dag
die bij allen veel indruk heeft gemaakt.
Tijdens de jaarlijkse fietstocht en sportdagen aan het einde
van het schooljaar, was Chris een allesdoener, van het oppompen van banden, het
uitdelen van de appels tot het plakken van pleisters en lekke banden. Het waren
pittige fietstochten van zo’n 45 kilometer lang, rondom Amsterdam. Chris wist
de leerlingen met zijn lach te motiveren tot de finish was gehaald.
De leerlingen werden ’s morgens bij het poortje door hem
persoonlijk verwelkomd en ving de laatkomers op met een vaderlijk en
stichtelijk woord. Het maakt op de leerlingen grote indruk.
De omgang met de leerlingen is als een dorpsonderwijzer en patronaatsleider,
een corrigerend woordje, tikje tegen het hoofd of schop voor hun kont, het wordt
door iedereen lachend geaccepteerd, maar de boodschap komt altijd  aan.
De wijnreis in oktober daar keken de 4e klassers
naar uit! Hij zorgde dat iedereen op tijd in zijn mandje lag. Hij ging toezicht
houden in de shops en winkels tijdens de plaspauzes en in Rüdesheim haalde hij
lopend vanuit de jeugdherberg, de laatste leerlingen op de uit de omgeving van
de 144 meter lange Drosselgasse . Ook hier een vertrouwd  aanspreekpunt.
Bij de pauzes liep Chris rond met een fietsbel aan een
stokje, om de lessen op tijd te laten beginnen en er voor te zorgen dat er dan geen
leerlingen meer op de gangen liepen.
De leerlingen die binnen kwamen of de school verlieten met
hun jassen los, die jassen werden door hem dichtgeknoopt of dicht geritst.
Zijn surveillance op straat en in de kantine, geen brood in
de prullenbak, voeten van de stoel en de tafels opgeruimd.  De vervuilers van de kantine, stoep en het
bordes, werden met een bezem, stoffer en blik aan het werk gezet. Melden ter
controle! Hij had het er maar druk mee.
De Telegraaf, in zijn ogen een foute krant, de leerlingen
provoceerden Chris dan met het openslaan van deze krant, de opvoedkundige
reprimande en discussie die volgde nam op z’n minst 20 % van de les! De krant
werd in beslag genomen en ter plaatse verscheurd en in de prullenbak gedonderd.
Succes verzekerd!
Het gouden team Temmink-Leurs was aan elkaar gewaagd, als
twee positief ingestelde tegenpolen binnen de directie werd de Amsterdamse
humor van Hans niet altijd door Chris begrepen. Als Hans op dreef was; Het
wordt tijd voor de kapper en vertoon je niet in mijn keuken, want daar heb je
echt geen verstand van. Hierop provoceerde Chris dan weer om bij Hans de keuken
in te lopen en de leerlingen van hun werk te houden. Tot grote hilariteit van
de leerlingen werd Chris dan bij kop en kont gepakt en de keuken uit gezet.
Het rooster een verhaal apart, samen met Ton Lammerts een fantasierooster
in elkaar zetten, waar de zeurende en veeleisende collega’s zodanig werden
geplaatst, dat hun roosterwensen niet waren vervuld. Hierop kreeg Chris hen op
bezoek en moest zich dan in allerlei bochten wringen en excuseren dat het echt
niet anders kon. Hierna kwam hij dan gniffelend het roosterhok binnen, waarna
het goede rooster er weer ingezet werd.
Chris opperde op een dag dat wij als Sint Hubertusvakschool,
veel te weinig vrouwelijke docenten hadden, na het vertrek van Monica naar de
Kogge is op zijn initiatief een werkgroep samengesteld die meer dames moesten
binnenhalen. Alleen Mientje, Hermien en Wil waren er. Er kwamen spoedig 2
nieuwe docentes,  ene Noldy en Doeshka,
Chris had zijn zin en het zogenaamde krijtspoelen op de vrijdagmiddag werd al
gezelliger en later in de avond.
Onvergetelijk is zijn emotionele betoog, verwondering,
boosheid en teleurstelling bij de discussie en de daarop volgende stemming, waarbij
toen werd besloten dat de toevoeging       “ Sint ” bij Hubertus moest verdwijnen
van de schoolnaam. Een politieke beslissing.
Het werd Hubertusvakschool, al bleef hij steevast St.
Hubertus zeggen. 100% Hubertiaan.
Toen Chris een jaar voor zijn pensioen de volgende mededeling
aan ons collega’s deed:
Let op! Ik ga weg, vanaf het jaar 2000 wordt goed en
degelijk (vak)onderwijs in Nederland verboden! Hij blijkt een gouden visie
hierop te hebben gehad.
Chris bedankt voor de jarenlange bijdrage aan goed onderwijs,
een goede reis gewenst!
Hanky , familie en vrienden veel sterkte en kracht bij het
verwerken van dit grote verlies.

 
Chris bij mijn recentelijk afscheid van ROCVA

Willem Himmelreich
 

4 gedachten over “In memoriam Chris Leurs

  • Barbara Wilming

    Goh meneer Himmelreich, wat een schok om te lezen.. Maar u had meneer Leurs niet treffender kunnen verwoorden, sterkte voor familie, vrienden en kennissen, ik zal hem in ieder geval nooit vergeten, de leukste leraar die ik ooit heb gehad!

    Barbara Wilming
    Oud-leerling St. Hubertus

    Beantwoorden
  • Mooie tekst.
    Vele mooie en leuke herinneringen aan deze zeer gewaardeerde leraar.

    Les krijgen van Dhr Leurs was zeker geen straf. Top vent!!

    Beantwoorden
  • Marga de Haan

    Zo een speciale man met een luisterend oor voor elke leerling. St hubertus vakschool zat hem in zijn hart.
    Rust zacht lieve man.

    Marga de Haan
    Oud leerling van de St Hubertusvakschool Reinart de vosstraat Amsterdam

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *