Gastcolumnist Ben Bongaards:Tien miljoen of iets meer of iets minder.
Erg nieuwsgierig durft ons gemeentebestuur niet te zijn naar de
precieze omvang van de bres die er geslagen is in de reserves van de gemeente.
Dat moet je wel opmaken uit wat je wel en vooral niet hoort. Je kunt verder wat
afleiden uit de ‘spontane’ actie met betrekking tot de boulevard in spe. Vooral aan de adembenemende ‘spontane’
snelheid zit een zurig luchtje. Als je de kat door de lucht ziet vliegen, kun
je denken: ‘daar gaat onze poes’ maar logischer is het op zoek te gaan naar de
onverlaat die haar een trap gegeven heeft. In Grave kijken ze verdwaasd de kat
na en lijken ze te denken: ‘nou ja, het is de poes maar…’
precieze omvang van de bres die er geslagen is in de reserves van de gemeente.
Dat moet je wel opmaken uit wat je wel en vooral niet hoort. Je kunt verder wat
afleiden uit de ‘spontane’ actie met betrekking tot de boulevard in spe. Vooral aan de adembenemende ‘spontane’
snelheid zit een zurig luchtje. Als je de kat door de lucht ziet vliegen, kun
je denken: ‘daar gaat onze poes’ maar logischer is het op zoek te gaan naar de
onverlaat die haar een trap gegeven heeft. In Grave kijken ze verdwaasd de kat
na en lijken ze te denken: ‘nou ja, het is de poes maar…’
Zeker weet ik het niet. In de Graafse context weet je een ding heel zeker,
namelijk dat je door alle geheimhouding niets zeker weet. Dat dat al jaren aan het handje is, is iets wat je met veel meer stelligheid
kunt vaststellen. Het voert zover dat met geen rekenkamer te berekenen valt
hoeveel euro er daar met de knollen in de pot verdwenen zijn. Laat staan dat
aan te wijzen is wie ze erin gedaan heeft… Het schromelijk gebrek aan
nieuwsgierigheid heeft waarschijnlijk daarmee
van doen. Bange vermoedens… Ontwaken uit een nare droom die uiteindelijk geen
droom blijkt te zijn… Mogelijk wat schuldgevoel…
Hoe dan ook, gevoelens waarmee
zelfs goede politici geen weg weten. Een bijna aangeboren reflex is dan wijzen
naar een ander. Maar in Grave Wisseveld kan de politiek zelfs dat niet
waarmaken. Toen de hemel nog blauw leek, hebben ze alles zozeer naar zich toegetrokken,
dat ze met geen mogelijkheid een schuldige aan kunnen wijzen die niet college
en meerderheid heet. En daarvan afgeleid een ongestuurde ambtenarij en
interimmerij. Knulligheid troef!
zelfs goede politici geen weg weten. Een bijna aangeboren reflex is dan wijzen
naar een ander. Maar in Grave Wisseveld kan de politiek zelfs dat niet
waarmaken. Toen de hemel nog blauw leek, hebben ze alles zozeer naar zich toegetrokken,
dat ze met geen mogelijkheid een schuldige aan kunnen wijzen die niet college
en meerderheid heet. En daarvan afgeleid een ongestuurde ambtenarij en
interimmerij. Knulligheid troef!
Bij de werf was dat vingerwijzen simpel, een klein beetje de buurt maar vooral
het bedrijf zelf…. Zeker niet de gemeente… Nog zekerder niet Daandels…
Hoe ik kom aan zoveel achterdocht?
Een raadscommissie. Het rapport over het Wisseveld op de agenda. Oud-wethouder van financiën Bos
is niet van de partij. Leon Kamps gooit het op de voetbalwedstrijd van die
avond. Voorzitter De Greeff ziet er een meer dan welkome aanleiding in om het
item over de vakantie heen te tillen. Ik schat in dat Bos mogelijk de enige is
die niet de schaamte voorbij is. Voor de hele volautomatische meerderheid is er
sprake van de illustere struisvogelmethode
Een raadscommissie. Het rapport over het Wisseveld op de agenda. Oud-wethouder van financiën Bos
is niet van de partij. Leon Kamps gooit het op de voetbalwedstrijd van die
avond. Voorzitter De Greeff ziet er een meer dan welkome aanleiding in om het
item over de vakantie heen te tillen. Ik schat in dat Bos mogelijk de enige is
die niet de schaamte voorbij is. Voor de hele volautomatische meerderheid is er
sprake van de illustere struisvogelmethode
‘Sans gêne.’ De volautomatische meerderheid
overweegt nu de Rekenkamer zelf ‘slapend’ te maken. Briljant idee, naast een
slapende raad. Democraat Poetin maakt school. ‘Slapend’ betekent trouwens in
dit geval, dat de Rekenkamer pas weer wakker mag worden, wanneer het de raad
gelegen komt. Dat zal dan wel met een kus gebeuren als in andere sprookjes.
overweegt nu de Rekenkamer zelf ‘slapend’ te maken. Briljant idee, naast een
slapende raad. Democraat Poetin maakt school. ‘Slapend’ betekent trouwens in
dit geval, dat de Rekenkamer pas weer wakker mag worden, wanneer het de raad
gelegen komt. Dat zal dan wel met een kus gebeuren als in andere sprookjes.
Het rekenkamerrapport. Het is een heel bescheiden, weinig diepgravend
onderzoek. Niettemin spreken de bevindingen, voor zover er feiten na te trekken
waren, boekdelen. Bijna zonder lezen zie je dat het een heel armetierige
catalogus is geworden van onkunde, politiek onbenul, bestuurlijke stuurloosheid
en ambtelijke gemakzucht.
onderzoek. Niettemin spreken de bevindingen, voor zover er feiten na te trekken
waren, boekdelen. Bijna zonder lezen zie je dat het een heel armetierige
catalogus is geworden van onkunde, politiek onbenul, bestuurlijke stuurloosheid
en ambtelijke gemakzucht.
Van bitter weinig is ordentelijk verslag gelegd, er zijn nauwelijks besluiten
en afspraken vastgelegd. Eind vorig jaar koesterden onze bestuurderen de hoop,
mogelijk tegen beter weten in, dat ze er samen met de GBB (Grond- en
BouwBank) misschien nog wel een leuk eind
aan konden breien. Althans werd die indruk naar ons burgers gewekt.
Die illusie lijkt intussen eveneens in rook opgegaan. Het heeft er alle schijn
van dat nu onze geesten rijp gemaakt worden voor een paar miljoentjes extra de
goot in. Het blijft gissen… Die geheimen, weet je wel…
Nog even over die boulevard of broken dreams (mijn suggestie voor de
naam, klinkt nog internationaal en cultureel ook). Is die niet het ultieme
bewijs dat men maar wat aanklooit en met de beste wil van de wereld niet meer
bedacht krijgt wat in godsnaam te doen. De boulevard heeft alles van een
laatste strohalm voor de politieke geloofwaardigheid. Tenminste iets… Nog eens
ten overvloede; ik weet het niet zeker…
naam, klinkt nog internationaal en cultureel ook). Is die niet het ultieme
bewijs dat men maar wat aanklooit en met de beste wil van de wereld niet meer
bedacht krijgt wat in godsnaam te doen. De boulevard heeft alles van een
laatste strohalm voor de politieke geloofwaardigheid. Tenminste iets… Nog eens
ten overvloede; ik weet het niet zeker…
In het tamelijk Wilde Westen van Lucky Luke werden bestuurders van dit kaliber
met pek en veren getooid de stad uit gejaagd. Een idee om het gebruik weer
nieuw leven in te blazen? Symbolisch…?
Bron: onze gastcolumnist Ben Bongaards