“Damschreeuwer” duikt even onder uit de belegerde veste.

Een
nieuwe lente…

We waren nog nauwelijks van de
Elfsteden-media-koorts genezen, toen de stralende lentezon de laatste vorst de
grond uit brandde, samen met de lenteklokjes, de krokussen en met al wat er aan
moois ontlokt wordt aan onze bomen en struiken. 
De lente leek de lange sombere winter even beu als wij, maar moest zich,
na het pronte en overmoedige begin, gewonnen geven aan een voorjaar van dertien
in een dozijn. Maart heeft zijn staart geroerd en april heeft gedaan wat hij
wil; het heeft geregend, gehageld, geonweerd, ’s nachts heeft het gevroren,
maar tussen alle buien door heeft de zon zich ook doen gelden.

‘Wisselvallig en wat koud voor de tijd van het jaar’, bleven onze weerlieden
bijna twee maanden in koor voorspellen.

Door die wat al te frisse wisselvalligheid heeft de natuur alle tijd gekregen om
te ontwaken. Wat zich in sommige voorjaren in een week afspeelt, gebeurde nu op
het dooie gemak. Bomen kregen iedere dag wat meer kleur in hun kale kruin en dat
ging zo langzaam dat snelle jongens als wilgen en hazelaars ingehaald werden
door de altijd bedachtzame beuken, wier lentebladeren de dorre bladeren van
vorig jaar nog van de twijgen moesten duwen. De natuurlijke slow motion van
lente 2012 leverde een magistraal beeld op dat met de dag aan luister won. Het
begon met een voorzichtige waas van ontluikend leven, dat je hoorde knisperen
van het botten. Langzaam werden knoppen frêle groene blaadjes en die vouwden
zich met de dag verder uit. Gevallen kastanjes van september ontkiemden plotseling
en op het moment dat de stammetjes zo’n decimeter hoog waren, kregen ze fragiele
witte wortels om zich in de bodem vast te klampen.

Voor mij is lente een feest; een feest van groen. Het is ieder jaar weer een
wonder. Het ontwaken op zich maar vooral ook al die kleuren groen die de lente
rijk is. Ieder jaar maakt zich een bepaalde euforie van me meester, als ik
vanuit mijn woonkamer zie dat de bomen op De Kat zich weer aan het opmaken zijn
voor een nieuw jaar groei. Kale, dodelijk onbeweeglijke grauwe kruinen worden langzaam
levend en spelen met de dag intenser hun spel met zon en wind. Een prachtig
palet aan fris en fruitig; maagdelijk, nog niet bezoedeld door het stof van de
komende zomer.

Op de eigenste tijdstippen van de natuur wordt dat groen vervolgens nog eens
extra opgeluisterd door het kleurenboeket van de bloesem. Voor de insecten en
vogels zijn die kleuren en bijbehorende geuren lokkertjes en maken ze deel uit
van hun liefdesleven en dat van de bomen. Voor ons zijn ze vooral mooi en
ruiken ze heerlijk. 

Onze vogels en insecten nemen al heel vroeg een voorschotje op de vruchtbare
zomer waarin bloemen en planten een hoorn des overvloeds bieden aan alle
nieuwgeborenen. Voor een deel zijn die nieuwgeborenen overigens ook zelf weer
mondvoorraad voor andere hongerige neonaten. Bij de pracht van het voorjaar
hoort ook de fascinerende wreedheid van de natuur. ‘De een z’n dood de ander
z’n brood.’ Het klinkt tegenstrijdig maar past helemaal in de kringloop van het
leven. We kijken met mensenogen en zijn daarmee het meest bevoorrechte
onderdeel. Er kan wel eens een buizerd over de schreef gaan bij het beschermen
van zijn kroost en de natuur verwacht dat we eerbiedig afstand houden van wat
zich in de privacy van de doorgifte van leven afspeelt, maar als enige hebben
wij het privilege om het allemaal met mensenogen te bekijken. Een nieuwe lente,
een nieuw leven. 

2012 Heeft het voordeel dat we op de eerste rang zitten om het allemaal rustig
gade te slaan. Een korte wandeling en we horen er helemaal bij… Als we het
willen zien.