Het wonder geschiedt. De koorts zakt. Het levensgevaar is geweken. Maar de gebeurtenis laat diepe sporen na bij het burgemeestersechtpaar. Nog een tijd lang moet de burgemeester op tijd zijn rust nemen. Maar het werk gaat door. Lex Roolvink: “Ik was gewend om als burgemeester altijd meer dan 100% te geven. Op enig moment moest ik concluderen dat dit in Grave helaas niet meer mogelijk voor mij was. Het was van mij en Marieke een weloverwogen keuze om voor het ambt van burgemeester te gaan. Grave is een prachtig stadje en een hele mooie gemeente en we voelden ons als een vis in het water. Maar, je moet wel in staat zijn om alles te geven. Je staat continu ‘aan’. 24/7. Je moet voortdurend bereikbaar en oproepbaar zijn. Dat vraagt ook veel van je lichaam. Het werd een keuze tussen gezondheid en je lievelingsbaan. We kozen voor gezondheid. Per 1 april 2021 geef ik de ambtsketen weer terug”.

Terugkijken
Bij een afscheid hoort een terugblik. Lex Roolvink: “Het is een beroep waarin verbindingen leggen, ontmoetingen en contacten kernactiviteiten zijn. Een gesprek met de burger doet wonderen”.
Uw verslaggever had het genoegen om met de burgemeester mee te gaan naar diverse 50- en 60-jarige huwelijken. Op de dag zelf voor een foto en een kopje koffie met iets lekkers. “Ik ben Lex”, stelde hij zichzelf voor. Hij feliciteerde, ging met de gouden en diamanten echtparen op de foto, maakte een paar kwinkslagen naar de fotograaf, ging zitten en na enkele ogenblikken was het ijs al gebroken.
Als ik de volgende dag terugkwam voor het interview in de Arena, kwamen steevast de reacties op de komst van de burgemeester ter tafel. “Wat een aardige man. Je kunt er gewoon mee praten. Hij houdt ook wel van een grapje. Ik was best zenuwachtig dat de burgemeester zou komen, maar dat was zo over. Ik had helemaal niet meer in de gaten dat ik met de burgemeester zat te praten”.

‘Verbindingen leggen’
Als ik het de burgemeester nu vertel, knikt hij: “Het hoort ook bij mijn taak: ontmoeten, contacten, verbindingen leggen. Dat moest ook op heel andere terreinen gebeuren. Het Wisseveld bijvoorbeeld. De gemeente en de ontwikkelaar lagen hopeloos met elkaar in conflict. Rechtszaken waren in dit kader reeds gestart. Toen heb ik in overleg met het college ervoor gekozen om de verbinding te zoeken. Tijdens het eerste gesprek met de ontwikkelaar hebben we het niet eens over het Wisseveld gehad. Dat kwam pas in het tweede gesprek, toen het vertrouwen was hersteld. Sindsdien is de ingang van Grave aan aan de kant van de brug beetje bij beetje verfraaid. En we gaan ermee door.
Diezelfde werkwijze heb ik ook gebruikt toen het mis dreigde te gaan bij de Drie-eenheid in Velp. De eigenaren heb ik bij elkaar gebracht, met een externe begeleider erbij, en alles is nu weer in ontwikkeling”.

Marieke Roolvink
Ook voor burgemeestersvrouw Marieke was het best wel een verandering. Ze is secretaris van de kring van commissarissen van de Koning. In die hoedanigheid ontmoet ze maandelijks alle commissarissen en regelmatig ministers en de Minister-President. “Leuk werk”, vertelt ze. “Ik steek veel op van het landelijke en provinciale bestuur. Lex en ik verstaan elkaars beroep en kunnen goed met elkaar sparren. Er is best veel in mijn leven veranderd. Bij officiële gelegenheden, feestelijkheden of herdenkingen vergezel ik Lex. Dat vinden we beiden leuk. En zo leer ik ook de mensen van de hele gemeente Grave kennen. Van Carnaval tot de 4 mei-Herdenking, van de Indië-Herdenking tot de Historische dagen. Gemiddeld zo’n 40 keer per jaar ging ik met Lex mee. Ik heb bewondering voor de inzet van zoveel vrijwilligers die dit in onze gemeente voor elkaar krijgen”.

Hoogte- en dieptepunt
In een persbericht staan de diverse zaken die burgemeester Lex Roolvink, “samen met een fantastisch ambtenarenapparaat, hardwerkend college en meedenkende raad” voor elkaar heeft weten te brengen. Maar ook meer persoonlijke zaken zijn hem bijgebleven.
Een hoogtepunt: “Een moeder met vier kleine kinderen van het asielzoekerscentrum zocht hulp. Ten einde raad kwam ze bij me. Ik belde toenmalig staatssecretaris Klaas Dijkhoff en hij zei dat ik dit probleem even aan hem persoonlijk moest mailen. “Let wel, je hoort er zelf niets meer van”, zei hij me nog. Enkele weken later stuurden de kinderen me een grote kaart, met in grote letters ‘Dank burgemeester’ erop geschreven; het gezin mocht blijven.
Een dieptepunt: Een andere moeder met vier kinderen die al wat verder in de asielprocedure was, kwam ook met een vraag. Na diverse telefoontjes moest ik haar zeggen dat er geen mogelijkheden meer waren. Toen ik na het werk naar huis toeliep, zag ik de moeder en haar kindjes, allemaal huilend in elkaars armen in het gras zitten. Nou, dan heb ik een hele slechte avond”.
Ook de Vestingvisie, de Zuidwaterlinie en de aankoop van het Visioterrein komen natuurlijk ter sprake. Doortastendheid, anticipatie en slim handelen blijken ook in het eigenschappenpakket van de burgemeester te zitten.

Afscheid
Lex Roolvink: “We zijn een beetje Gravenaren geworden. We hebben kunnen deelnemen aan dingen die hier plaatsvonden. Het burgemeesterschap is zo mooi. Je kunt van toegevoegde waarde zijn voor de inwoners. Als ik aan Grave denk, zie ik meteen de kracht van de vier kernen voor me. Het verenigingsleven is bindend voor de kwaliteit ervan”. Marieke Roolvink is het volkomen met haar man eens: “Jammer dat het door corona nu op een laag pitje staat, maar het komt terug”.

‘Mooi, boeiend en inspannend’
“We hebben eraan mogen meewerken om Grave beter achter te laten, dan toen we hier kwamen. Dat hebben we gedaan in het belang van de inwoners. Jammer dat ik wegens gezondheidsredenen moet afhaken, maar ik weet ook dat er een tijd van stoppen bestaat”, zegt de scheidende burgemeester. “Ik ben in 1980 als ambtenaar op het stadhuis in Oldenzaal begonnen. En nu stop ik, na 41 bijzondere, mooie en boeiende jaren. Inspannend ook. De acht jaren in Grave zijn om nooit te vergeten”.