Ik benijd de nieuwe Brabantse commissaris van de Koning, Ina Adema, nu al niet.

Ze heeft amper de armleuningen van haar gecertificeerde bureaustoel in de juiste positie gebracht of er ligt al een brief te branden op haar bureau. Uit Grave.

Het explosieve geschrift is ondertekend door de voltallige oppositie: zeven van de vijftien raadsleden. De inhoud liegt er niet om: de commissaris wordt verzocht snel in te grijpen in hun gemeente. Want de gemeente is ‘onbestuurbaar’ geworden. Oei. Onbestuurbaar. Zonder winterbanden op een razendsnel beijzelde snelweg, bergafwaarts in de Ardennen, de bochtige aansluiting op de E42 bij Malmédy (8 procent) bijvoorbeeld, probeer dat maar eens uit. Onbestuurbaar, dat is een heftig predicaat in gemeenteland. Werkt vaak wel als je ermee dreigt, ook als de soep nog niet zo heet wordt gegeten.

Dat Grave bestuurd wordt door een raad met een krappe meerderheid van één zetel is niet het probleem. Wel dat er één even essentieel als principieel onderwerp is waarover coalitie en oppositie lijnrecht tegenover elkaar staan: de fusie in het Land van Cuijk.

Dat meningsverschil is uitgegroeid tot een splijtzwam die de verhoudingen totaal heeft verziekt. Met weinig verheffende taferelen in de raadzaal tot gevolg. Als op een gegeven moment rouwende raadsleden uit hun bubbel van treurnis moeten worden getrokken, uit vrees voor een andere stemverhouding, dan is de sfeer duidelijk verziekt.

Dát er iets moet gebeuren in Grave, is een feit. De gemeente moet nog minstens vijf jaar verder en dat kan niet ruziënd over van alles en nog wat. Mooie uitdaging voor Ina. Als bijrijder een kleine correctie plegen aan het stuur, zonder in een slip te geraken.