ARENA: Dossier Scheepswerf: Advocaat-generaal adviseert Hoge Raad om Grave in het ongelijk te stellen.

GraverMaat: Als op de tag De Zaak Scheepswerf Grave / Gemeente Grave klikt kunt u het hele dossier teruglezen.

Aan het slot van dit artikel, met een archieffoto van mij, staat:

De gemeente Grave is gelukkig verzekerd voor aansprakelijkheid. Dat scheelt echt een slok op een borrel.

Enkele opfrissers voor het geheugen. Op deze locatie was het bestemmingsplan ‘Sanering van de binnenstad’ van toepassing. Uit 1965. Een totaalplan dat geen overbodige luxe was voor het in verval geraakte stadje aan de Maas. In 1981 werd dit plan vervangen door het bestemmingsplan Komplan Grave. Dit plan werd in 1987 bij Kroonbesluit niet goedgekeurd voor dat gedeelte dat over de Scheepswerf ging. Voor die plek werd dan weer het oude saneringsplan van toepassing.

In 1995 verleende Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant aan de werf een vergunning ingevolge de Wet milieubeheer voor de activiteiten van de Scheepswerf. Voor schepen van maximaal 110 meter. Eerder genoemde wethouder Daandels trad in 2010 aan en viel (niet echt) met zijn neus in de boter. Het bestemmingsplan Centrum Grave werd voorbereid. De locatie Scheepswerf zou ‘conserverend’ bestemd worden. Omdat twee eerdere plannen geen lengtebeperking kenden en dit nieuwe plan wel, werd het later door het Hof niet als conserverend beschouwd. Bovendien miste het Hof een ruimtelijke onderbouwing. In strijd met het motiverings- en zorgvuldigheidsbeginsel. U ziet, we zijn al bij het Hof aanbeland. Het hele bestemmingsplan voor wat betreft de Scheepswerf rammelde, onduidelijkheid was troef en het schimmige spel van afwijkende meningen en belangen kon beginnen.

In 2010 vroeg de Scheepswerf een revisievergunning aan ingevolge de Wet milieubeheer. Het college stemde in, “omdat lawaaimakende activiteiten verder van de woonbebouwing plaats zullen vinden”. Ook de Provincie was positief. De Scheepswerf wenste met deze revisievergunning te bereiken dat er toch schepen van 135 meter konden worden gebouwd. De Provincie informeerde bij de gemeente of dat planologisch mogelijk was. Vanaf dat moment werd alles nog onduidelijker. Tegenstellingen tekenden zich scherper af. Het college had zijn twijfels. Vroeg een nieuwe aanvraag van de Scheepswerf aan. Scheepswerf Grave vroeg om een planologische inpassing. De gemeenteraad moest een standpunt innemen.

Het tweede decennium
Op 14 december 2010 besloot het college geen medewerking aan de verzochte bestemmingsplanwijziging van de Scheepswerf te verlenen. Het hiertegen gerichte bezwaarschrift van de Scheepswerf werd niet-ontvankelijk verklaard. We gaan het nieuwe decennium in. Eind 2011 roept de Graafse gemeenteraad het college op om op korte termijn mee te werken aan een tijdelijke oplossing c.q. gedoogconstructie, totdat duidelijk is wat uiteindelijk met de Scheepswerf gaat gebeuren. Ook moet het college onderzoeken en vóór 1 januari 2015 met concrete voorstellen komen en, als verplaatsing niet mogelijk is, het bestemmingsplan aanpassen. Raadsvergadering na raadsvergadering volgt. Amendementen en moties vliegen eenieder om de oren. Een voorgestelde gedoogconstructie van de raad op 17 april 2012 als tijdelijke oplossing wordt door de Scheepswerf van de hand gewezen, gelet op juridische onzekerheden. Diezelfde dag wordt aan de Scheepswerf surseance van betaling verleend. De gemeenteraad stemde op 8 mei 2012 in met het voorstel van het college om in te stemmen met aanpassing van het ontwerpbestemmingsplan, zodat de werf voorlopig uit de voeten zou kunnen met het bouwen van schepen tot maximaal 135 meter. Op diezelfde dag, 8 mei 2012, werd Scheepswerf Grave failliet verklaard.