Burgemeester van Wijchen, in geel hesje, neemt het op voor grote groep vergeten mensen!
Maar klopt dat wel? Gaat het ons écht zo goed?
Tot voor kort dachten we dat je dit soort hesjes alleen maar droeg als je met autopech stond langs de A73. Maar u weet vast ook dat dit simpele hesje sinds kort ook een heel andere lading heeft gekregen.
Onlangs zag ik de hoogste baas van de politie Erik Akerboom op TV zeggen dat de gele hesjes zijn gekaapt door gajes dat alleen maar rellen wil trappen. Maar daar gaat het volgens mij niet om!
Als tuig de gele hesjes misbruiken om alleen te rellen dan moeten Akerboom en zijn mensen daar korte metten mee maken. Net als ze korte metten moeten maken met lieden die hulpverleners van de ambulancedienst, de brandweer en de politie op scheldwoorden trakteren op het moment dat zij mensen in nood willen helpen. Wat is dat toch een schandalig gedrag. Ik ben daar echt boos over. Hoe halen mensen het in hun botte hoofd dit te doen?
Dames en heren,
Dit best lelijke maar oh zo effectieve gele hesje heeft mij de ogen geopend. Wij moeten de verbinding met de samenleving herstellen. Zorgen dat we de vinger goed aan de pols houden. Niet alleen als er een verkiezingsmoment opdoemt maar gedurende de hele vier jaar! Die gele hesjes zijn hét symbool geworden van een grote groep min of meer vergeten mensen. Mensen die het gevoel hebben niet gehoord te worden en zich in de steek gelaten voelen. Door hun regering, door hun gemeente en door de samenleving. Heel vaak hebben ze geen betaalde baan. Door geldgebrek kunnen zij hun energierekening of huur niet meer betalen. Daarnaast zien zij ieder jaar hun ziektekosten verder stijgen.
Maar ook mensen die wel betaald werk hebben kunnen in problemen komen. De duizenden vaders en moeders die bijvoorbeeld elke dag met een gammel arbeidscontract naar hun werk gaan voor een mager loon. De arbeidsmarkt is de voorbije jaren sterk veranderd. Het lijkt zo mooi, meer dan 1 miljoen kleine zelfstandigen, de zzp-ers die Nederland in enkele jaren rijk is geworden. Maar daarachter gaat vaak ook verdriet schuil. Het is de manier voor werkgevers om flexibel om te gaan met personeel. Personeel dat daardoor veel minder zekerheid geniet. Die als zzp-er verschillende baantjes moeten hebben om mee te kunnen in onze samenleving. Die zo weinig verdienen dat er geen geld is voor sportactiviteiten van de kinderen.
Die zoon of dochter thuishouden van een leuk kinderfeestje omdat er simpelweg geen geld is voor een cadeautje voor het jarige vriendje. Het doet pijn als in jouw gezin schraalhans keukenmeester is, terwijl het bij de meeste mensen in hun omgeving schijnbaar niet op kan.
Er is veel kritiek op mensen in gele hesjes maar ik vind het juist goed dat zij zich laten horen. En tegelijkertijd voel ik ook ongemak. Zeker als burgemeester van een gemeente. Van een instantie die de overheid vertegenwoordigt. Waarom voelen velen zich in de steek gelaten? En belangrijker nog: wat kunnen WIJ daar als overheid aan doen? De overheid moet er zijn voor iedereen! Moet bescherming bieden.