‘Ik zet me hard in voor meer

Kinderpardongemeenten’

“Voor die kinderen zet ik me hard met heel mijn hart in. We moeten eindelijk een besluit nemen om kinderen die hier geboren en getogen zijn en tussen de vijf en tien jaar deel uitmaken van de Nederlandse samenleving en wier ouders niet meegewerkt hebben aan de procedure, hier een plaats geven. Het gaat om de vierhonderd kinderen, die na Lili en Howick in beeld zijn gekomen. Daarvoor moet de bestaande wetgeving aangepast worden. We moeten de internationale verdragen en de mensenrechten eerbiedigen”, vertelt Jacques.

Gedreven als vroeger in de raad, met soms momenten dat hij in zijn enthousiasme van de hak op de tak springt. “Het systeem in Nederland geeft ouders de mogelijkheid om van procedure naar procedure te gaan. Ze maken daar, met hun advocaten, gewoon gebruik van. De tijd gaat inmiddels voorbij. Jaren verstrijken. De kinderen raken in de Nederlandse maatschappij geworteld. Ze spreken vloeiend Nederlands. Hun vriendenclub is Nederlands. Hun gewoonten zijn Nederlands geworden. Ze raken steeds verder van het land van hun ouders verwijderd”.

Jacques is in zijn gedrevenheid voor deze groep kinderen op het spoor gezet door zijn zoon Koen. Die is media-wetenschapper en noteerde in een artikel “Wie bij ons hoort kun je toch niet wegsturen?” Ook een Europees onderzoek naar het lot van asielzoekerskinderen door Koen, wordt door vader Jacques met grote belangstelling gevolgd.

Jacques Leurs Grave–Huizen v.v.
Even ter herinnering. Jacques Leurs is geboren en getogen in Grave. Als zoon van bakker Leurs werkte ook hij in de in Grave welbekende bakkerij “De Snip”. In 1999 deed de bakkerij haar deuren voorgoed dicht en kreeg Jacques belangstelling voor politiek. In 2002 kwam hij voor het CDA in de Graafse gemeenteraad. In 2008 ging hij in de raad verder als de fractie Leurs. Hij had een sterke neiging om “de luis in de pels” te zijn. Dat leidde nogal eens tot botsingen. In 2010 richtte hij Keerpunt 2010 op. Na aanvankelijk succes, met drie zetels in de raad, kwam het tot een afscheiding binnen de partij. Alleen Ben Litjens bleef over. Toen die ziek werd, bleef de Keerpuntstoel onbezet. Jacques is tot de dag van vandaag voorzitter van de partij. Na de dood van zijn vrouw Jeanette en de ziekte van zijn tweede vrouw Sophie is Jacques nu mantelzorger. Hij woont samen met Sophie in Huizen, maar is met grote regelmaat in Grave te vinden. “Naast de intensieve mantelzorg, die ik met veel liefde doe, is de politiek mijn uitlaatklep”, verklaart hij zijn vele bezoekjes aan het stadhuis in Grave.

Terug naar de bron
Jacques Leurs is tegenwoordig actief lid van het landelijk CDA. Tijdens het laatste congres in Groningen was hij er ook: “Ik zou vijf minuten spreektijd krijgen over de Kinderpardongemeenten. Maar voorzitter Ruth Peetoom kwam me vragen om daar van af te zien. De deskundige van de partij die over het asielbeleid gaat, mevrouw van Toorenburg was in Washington. Ze heeft me daarvoor in de plaats uitgenodigd op het partijbureau in Den Haag voor een gesprek met Madeleine van Toorenburg. Over het veranderen van de voorwaarden van de groep kinderen die nu uitgezet kan worden. Over het bijstellen van de procedures, zodat we over een tijdje niet weer hetzelfde probleem krijgen”. Jacques heeft inmiddels met honderd gemeenten contact gehad over het stemgedrag van de CDA-raadsleden. Daaruit is een kloof tussen de CDA-top en de mensen in het land te zien. “Ook dat wil ik in Den Haag aankaarten”, zegt hij vastberaden.

De Kinderpardongemeenten gaan mee in woord en geschrift richting kabinet om te helpen de 400 kinderen die in Nederland zijn geworteld, ook in Nederland te laten blijven. Sinds de afgelopen raadsvergadering staat ook Grave in het lijstje van meer dan honderd gemeenten. Met onder meer dank aan Jacques Leurs en de Graafse raad.