Mijn dossier kinderpardongemeenten, verruiming asielbeleid! 81 bijdragen.
Actuele bijdragen toegevoegd: CDA IS OM! MADELEINE VAN TOORENBURG: ‘EEN VERANDERD INZICHT BIJ ONZE PARTIJ’.
82. CDA stookt het vuurtje op. Pleidooi voor uitzetpauze.
81. Cirisissfeer dreigt in kabinet na draai van CDA over het kinderpardon.
80: Interview voorzitter Ruth Peetoom.
79. Vreugde en vrees om lot van jonge kinderen. De Gelderlander.
78. Kabinet staat opnieuw onder hoogspanning. De Gelderlander.
77. “Stop nu met uit uitzetten kinderen.” De Gelderlander.
76. Nynke de Jong; DG column over kinderpardon. Buma:”Helaas pindakaas”.
75. Het CDA is om. Versoepel het kinderpardon.
74. Een kerkdienst als wereldnieuws. De voortdurende dienst voor het gezin Tamrazyan. Al 83 dagen is in het Haagse kerkhuis Bethel een dienst aan de gang om de uitzetting van het Armeense gezin Tamrazyan te voorkomen. Die missie is nog niet volbracht, maar wereldnieuws is de kerk wel geworden.
73: Conferentie in Washington. Koen Leurs bezoekt deze conferentie in mei over communicatie onder vluchtelingen. Zijn bijdrage samen met Ghadeer Udwan”Gendered digital identities of refugees in the Netherlands”.
72. Nooit meer terug naar Armenië. Maar wat dan wel?
71. Statenlid CDA Meulink geeft statement met bezoek aan marathonkerkdienst voor asielgezin.
70. Wat er ook speelt in deze wereld laat het de kinderen zijn. Loesje
69. Kerk voert druk op Harbers op inzake Armeens gezin Tamrazyan.
68. Update vanuit de Asielkerk / Bethelkerk. Vooral bij het CDA ligt momenteel de sleutel tot een beter kinderpardon. Resolutie om een beter kinderpardon is in voorbereiding. Deze resolutie wordt ingediend op het CDA voorjaarscongres op 9 februari.
67. CDA en VVD willen Sea-Watch 3 aan ketting leggen.
66. De Oudejaars. En alle verhalen erachter! CLAUDIA DE BREIJ. Het boek met meer over de vluchtelingencrisis.
65. Reactie Louis Sparidans, uit Grave, over houding Buma/CDA.
64. Tussen wet en geweten; over kerkasiel familie Hayarpi. Herhaling E.O. Hella van der Wijst. Protestantse kerken willen versoepeling beleid bereiken bij de politiek.
63. Tweede VVD burgemeester, nu van Purmerend, zegt lidmaatschap van zijn partij op. Zie brief verderop.
62. Wij doen hier op volle zee onze plicht, nu Rutte aan wal nog. Philippe Hahn; missieleider Sea-Watch 3, namens de bemanning in de NRC.
61. CDA Tweede Kamerlid Madeleine van Toorenburg “baalt ervan” dat Nederland mogelijk gaat meedoen met het binnenhalen van migranten van de Nederlandse boot die met 32 mensen op zee dobbert.
60. Harbers: “Zielig, maar iedereen opvangen kan niet”.
59: Gert-Jan Segers over het Kinderpardon.
58. Beschaving. Column van AKYOL.
57. Kinderpardon: afgewezen jonge asielzoekers bijna allemaal nog in Nederland.
56. We zijn geen gele-hesjesdragers, toch protesteren we: tegen onrecht.
55. Ook met oudjaar zit familie Tamrazyan ondergedoken. Dominees en pastors prediken al negen weken tegen uitzetting van gezin.
54. Buma als de broer van Baudet. Column Nynke de Jong.
53. Staatssecretaris Harbers beantwoordt brief van Kinderpardongemeente Grave.
52. CDA-prominent voorzitter Ruth Peetoom brengt bezoek aan asielmanifestatie in Bethelkerk in Den Haag.
RECENTE BIJDRAGEN:
Bijdrage 82: CDA stookt het vuurtje op;
Pleidooi voor ‘uitzetpauze’
Na een paar uur van onderhandelen in het bijzijn van staatssecretaris Mark Harbers (Asiel, VVD), gooide het CDA gisteren nog wat olie op het vuur. Wetende dat de VVD ‘geen enkele aanpassing’ van het kinderpardon accepteert, verhoogde CDA-leider Sybrand Buma de inzet. Hij zinspeelt op een pauze in het uitzetten van asielkinderen zolang de politieke discussie loopt.
Alsof de spanningen binnen de coalitie al niet hoog genoeg waren. Sinds het CDA dit weekeinde draaide door plots een versoepeling van het pardon te bepleiten, zijn de coalitieverhoudingen op de kop gezet.
3-1 is het nu. Met aan de ene zijde de VVD die vasthoudt aan het regeerakkoord, en anderzijds CDA, D66 en ChristenUnie die erop wijzen dat – en dit zeggen ze in koor – er ‘een nieuwe realiteit is’. ,,We hebben nu een meerderheid in de Kamer én de coalitie voor een soepeler pardon”, herhaalde CU-Kamerlid Joël Voordewind fijntjes. Nu het CDA om is, vindt die meerderheid dat gezinnen Nederland niet zouden hoeven te verlaten, als ze onvoldoende hebben meegewerkt aan hun eigen uitzetting. Bijvoorbeeld omdat ze een afspraak hebben gemist bij de immigratiedienst. Dat is te strikt, vinden CDA, D66 en ChristenUnie.
De kampen staan als twee cowboys tegenover elkaar, wachtend op de eerste die schiet. De VVD verschuilt zich achter een al lopend onderzoek naar de asielprocedures. Daar kan volgens Harbers de wens om iets te veranderen aan het kinderpardon ‘in worden meegenomen’. Voordat dit onderzoek op 15 juni af is, willen hij en zijn partij niets. ,,Ik ga niet speculeren op een eventuele aanpassing van het beleid in de toekomst.”
Toch nemen de regeringspartners daar geen genoegen mee. Want wat moet er gebeuren met gezinnen van wie het vertrek de komende dagen gepland staat? Is hun uitzetting wel terecht als straks de regels worden aangepast?
ChristenUnie wil dat Harbers ’terughoudend’ is bij uitzettingen. Buma en Jetten hanteren voorzichtiger woorden, maar wel dezelfde. Het is een signaal dat ze zich niet door de VVD uiteen willen laten spelen. Jetten wil dat er ‘heel zorgvuldig’ naar uitzettingen wordt gekeken van gezinnen die onder soepeler regels wellicht clementie krijgen. Buma spreekt van ‘extra zorgvuldig’.
Achter de schermen kruipen de fractiespecialisten van VVD, CDA, D66 en ChristenUnie daarom rond de tafel met Harbers om tot een oplossing te komen, voordat er over de kwestie gedebatteerd wordt in de Kamer.
Meer dan een paar dagen krijgen ze daar niet voor. De linkse oppositie wil nog deze week in debat. Er werd gisteren hooguit enkele dagen tijd gekocht door Harbers te vragen naar de juridische gevolgen van een uitspraak van het Europese Hof van Justitie. Dat oordeelde ook dat landen te veel medewerking eisen van asielzoekers aan hun eigen vertrek volgens het zogenoemde ‘meewerkcriterium’.
Die onderlinge coalitiestrijd is wel wat gehandicapt, omdat premier Mark Rutte momenteel een bezoek brengt aan de Antillen, zeggen betrokkenen. Zeker nu de partijen zich verder ingraven.
Harbers legt de uitzettingen komende dagen niets in de weg. Hij houdt zich aan ‘het beleidskader dat er nu ligt’. Uitzettingen gaan daarom door, het regeerakkoord telt. Vooralsnog, merkten CDA, VVD en ChristenUnie wel op.
Bijlage 81: Crisissfeer dreigt in kabinet
na draai van CDA over kinderpardon.
NRC
Kinderpardon
Het CDA draaide radicaal met het standpunt over het kinderpardon. Nu is een Kamermeerderheid voor verruiming. Rutte III kraakt – opnieuw
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data40480329-561dec.jpg?w=800&ssl=1)
De draai die het CDA dit weekend opeens maakte over het kinderpardon, van felle tegenstander tot pleitbezorger, is voor Haagse begrippen ongekend groot. De partij die zich in de formatie van het kabinet-Rutte III nog hevig verzette tegen ook maar de kleinste verruiming, stelde zaterdag in het AD voor om veel meer vluchtelingenkinderen de kans te geven in Nederland te blijven.
Voor de ChristenUnie (CU) was het beperkte kinderpardon in de formatie nog bijna reden om niet mee te doen aan het kabinet. Het CDA was tot geen enkele concessie bereid. Het voorstel dat het CDA zaterdag deed over een ruimer pardon is bedacht samen met coalitiepartner D66. De CU werd er buiten gehouden.
‘Veranderend inzicht’
Grote vraag is: waarom doet de partij van Sybrand Buma dit? En waarom juist nu? En wat betekent het voor de – toch al wankele – coalitie?
Het CDA spreekt zelf van „veranderend inzicht”, door een wetenschappelijke nota waarin wordt gewezen op de schade die kinderen lijden bij een uitzetting en door een rechterlijke uitspraak die de vraag opriep of je van asielzoekers wel kunt verwachten dat ze meewerken aan hun vertrek, zonder uitspraak van de rechter. Het is wel de voorwaarde om nu voor het kinderpardon in aanmerking te komen.
D66 was al langer voor een ruimer kinderpardon. Tweede Kamerlid Maarten Groothuizen noemt de discussie die „oplaaide” over de Armeense kinderen Lili en Howick. „Die is niet verstomd.”
De andere positie kan helpen het imago van Buma bij te stellen, wiens poging CDA rechts van VVD te positioneren weinig opleverde
Het plan komt op een bijzonder moment. Rutte III was eind vorige week nog lang niet bijgekomen van de dreiging die VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhoff had geuit in De Telegraaf: het kabinet zou kunnen vallen over de klimaatplannen, als die de burgers te veel kosten. De andere regeringspartijen waren kwaad: alsof zíj daar geen aandacht voor hebben. In het CDA klonk gemopper: waarom liet Buma de VVD zo makkelijk scoren? Had hij niet wat feller op Dijkhoff kunnen reageren?
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data37986454-6da337.jpg?w=800&ssl=1)
Lees ook: Het kinderpardon blijft broeienBij de VVD zal het plan hard aankomen. Er is nu een Kamermeerderheid voor uitbreiding. Tweede Kamerlid Malik Azmani reageerde zuinig: „Wij gaan ervan uit dat de afspraken uit het regeerakkoord worden gerespecteerd.” De VVD pleitte eind vorig jaar nog voor een scherper asielbeleid. De partij wil de mogelijkheid afschaffen dat de staatssecretaris in schrijnende gevallen vluchtelingen toch een verblijfsvergunning geeft.
CDA en D66 willen nu dat alle kinderen die in Nederland „geworteld” zijn maar net buiten de boot vallen, zo’n vierhonderd, opnieuw door VVD-staatssecretaris voor asiel Mark Harbers worden beoordeeld.
Tweede Kamerlid Madeleine van Toorenburg (CDA) vindt dat hij „desnoods in alle gevallen” moet kunnen beslissen dat ze blijven, als de omstandigheden ernstig genoeg zijn.
Linkse en kerkelijke achterban
Het gaat onder anderen over de Armeense Hayarpi Tamrazyan en haar familie, aan wie het Haagse kerkhuis Bethel al sinds oktober een kerkasiel verleent. Ingewijden zeggen dat vooral die kwestie een rol speelt voor het CDA. De CU steunt dat kerkasiel vanaf het begin. De kerkelijke en wat meer linkse achterban van het CDA kan daardoor nog makkelijker het idee krijgen dat je voor een humaan asielbeleid beter bij de CU kunt zijn. Deze noemt het plan van CDA en D66 „goed nieuws”. De eigen achterban zal blij zijn als het pardon ruimer wordt.
Een andere opstelling van het CDA over vluchtelingenkinderen kan ook helpen om het imago van politiek leider Buma bij te stellen, aan het begin van de verkiezingscampagne voor de Provinciale Staten. Buma heeft de partij nadrukkelijk rechts van de VVD willen neerzetten met zijn verhaal, al in 2017, over boze burgers in moeilijke wijken die zich niet begrepen voelen door de elite in Nederland. Die koers heeft het CDA nog weinig opgeleverd.
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data40473334-c214f1.jpg?w=800&ssl=1)
Lees ook: Wat de ommezwaai van het CDAbetekent voor het Armeense gezin dat in de Haagse Bethelkerk verblijft, is nog onduidelijkPolitiek gezien vangt het CDA dus verschillende vliegen in één klap: de partij trekt de aandacht weg van de VVD, het harde en rechtse imago wordt wat zachter, waardoor ook nog de ChristenUnie als electorale concurrent kan worden benadeeld.
Tegelijk speelt het CDA hoog spel. De VVD zal niet zomaar laten gebeuren dat een afspraak uit het regeerakkoord, en nog wel op zo’n gevoelig onderwerp, opzij wordt gezet. Zoals de ándere coalitiepartijen niet zomaar laten gebeuren dat de VVD afspraken over het klimaat niet nakomt. Het plan zal de crisissfeer op het Binnenhof alleen nog maar versterken.
Bijdrage 80: Ruth Peetoom: ‘Het is niet
verantwoord om op deze voet verder te
gaan’ Interview CDA-partijvoorzitter
Ruth Peetoom
De Nederlandse politiek, dat is het mariakaakje bij de thee, een broodje kaas met karnemelk als lunch en een tweedehands Saab die helemaal wordt afgereden. ,,De cultuur hier is sober, we doen het graag zuunig aan”, zegt Ruth Peetoom, terwijl ze koffie uit de thermoskan serveert.
In het buitenland kijken ze daar wel eens van op, weet de partijvoorzitter. Ze vertelt over die keer dat ze met Sybrand Buma een ontmoeting had met een Duitse minister op de ambassade in Den Haag. ,,Na afloop liep Sybrand naar de tram, ik maakte het slot van mijn fiets los. Die Duitser was totaal verbijsterd! Tja, wij hebben natuurlijk geen auto met chauffeur.”
En dat moet ook vooral zo blijven, haast Peetoom zich erbij te zeggen. Maar tegelijkertijd zou de financiële ondersteuning van politici wel wat royaler mogen zijn. ,,Als Kamerlid heb je hooguit één medewerker tot je beschikking, als senator helemaal niemand. Raadsleden zijn vaak veel meer uren kwijt dan ze vergoed krijgen. Het is eigenlijk onverantwoord om op deze voet verder te gaan. ”
De subsidie moet omhoog?
,,Van alle Europese landen geven wij zowat het minst uit aan onze democratie. In België en Duitsland is de subsidie veel hoger. Daar worden partijen vanwege de training en scholing van politici veel meer gezien als instituties die in dienst staan van de rechtstaat. Die is kostbaar. Duitsland heeft dat natuurlijk aan den lijve ondervonden; Hitler kwam via democratische middelen aan de macht.”
Hoeveel is er nodig?
,,Ik wil me niet verliezen in bedragen. Dan gaat het daar alleen maar over. Ik weet dat dit ook in andere partijen leeft.”
Toch durft geen politicus een concreet voorstel te doen. De verlegenheid is groot.
,,In de Nederlandse politiek krijg je al gauw het verwijt dat je je eigen zakken wilt spekken. Dat. Is. Niet. Waar. De democratie moet ons wat waard zijn.”
Moet het CDA hierin het voortouw nemen?
,,Het is me om het even wie dat doet.”
U in ieder geval niet. Op het CDA-congres op 9 februari zwaait u af. Wat gaat u doen?
,,Ik begin op 1 maart als uitgever bij het Friesch Dagblad. Ik ga me vooral bezighouden met het idee, de visie die de krant heeft op de samenleving.”
Uw opvolger, Rutger Ploum, gaat in twee dagen per week doen waarvoor u nu nog vier dagen per week betaald krijgt.
,,Ja, dat lijkt me een behoorlijke uitdaging. Vroeger werden CDA-voorzitters voor vijf dagen per week betaald. Bij mijn aantreden acht jaar geleden zat de partij in zwaar weer en heb ik gezegd, we schroeven het één dag terug. Dat het nu naar twee dagen gaat is een financiële afweging. Het is mij vier jaar geleden ook voorgesteld. Toen heb ik gezegd: ‘Jongens, vertel mij maar wat minder kan’. Daar kwam geen antwoord op.”
Ploum heeft een groot advocaten- en notariskantoor. Straks is het partijvoorzitterschap alleen nog weggelegd voor welgestelden.
,,Dat is iets om in de gaten te houden. Of je een bepaalde functie kunt gaan vervullen, moet niet afhangen van de vraag of je dat je financieel kunt veroorloven. Al hoef je er ook niet rijk van te worden.”
Heeft u bij uw start als partijvoorzitter in 2011 last gehad van uw imago als ‘rode dominee’? Het CDA was in 2010 net in de gedoogconstructie met de PVV gestapt, waar u tegen was.
,,Je neemt jezelf mee, altijd. De week voordat ik gekozen werd, ben ik naar vicepremier Maxime Verhagen toegegaan en heb hem gezegd: weet dat ik kom om te verbinden.”
In het partijbestuur zouden ze u hebben geremd, u wilde te veel de partij redden.
,,Ik zag een partij acht jaar geleden waarin heel heftige discussies waren. Dan kom je binnen, en dan is het wel degelijk je taak de partij te redden. Ik ben meteen begonnen met het perspectief van een strategisch beraad voor de middellange en lange termijn. En wij zijn gaan kijken naar de uitgangspunten.”
Hoe hebt u de schaapjes van het CDA weer met de neuzen dezelfde kant op gekregen?
,,Dat is de kracht van kopjes koffie. De mensen die toen mastodont werden genoemd, zijn nu weer gewoon onze prominenten.”
Klopt het dat u Maxime Verhagen weerhield van een gooi naar het politiek leiderschap?
,,Als ik in mijn eigen geheugen terugga, belde Maxime Verhagen mij vanaf Texel om te zeggen dat hij niet beschikbaar was voor het partijleiderschap. Ik viel even stil aan de telefoon en hij was verbaasd dat ik niet reageerde. ‘Je reageert helemaal niet.’ Maar ik was echt heel verbaasd.”
Moet bij de volgende Kamerverkiezingen Sybrand Buma de kar weer trekken?
,,Maar jongens, dat is toch helemaal niet aan de orde!”
Hugo de Jonge en Wopke Hoekstra zijn toch in het kabinet neergezet met een bepaald idee voor de toekomst?
,,We hebben gekozen voor een combinatie van nieuwe gezichten en beproefd bestuur. Hoekstra is een heel goede senator geweest. Hugo de Jonge was een geweldige wethouder. Met allebei capaciteiten die hen geschikt maken als minister, en wie weet wat nog meer.”
Zou u het mooi vinden als Buma wordt uitgedaagd als hij het nog een keer wil doen?
,,Als we het doen, doen we het vast weer op een nette manier, maar ik ben een partijvoorzitter die op 9 februari afscheid neemt. Hier past bescheidenheid.”
Het CDA is de laatste drie Kamerverkiezingen niet boven de 21 zetels gekomen. Is dat het natuurlijke plafond?
,,Het fluctueerde altijd enorm. Vijftig zetels is niet het perspectief, dat was vroeger. Iets ertussenin, daar gaan we voor.”
Senaatsfractievoorzitter Elco Brinkman gaat weg om plaats te maken voor een nieuwe generatie. Zijn opvolger wordt de drie jaar jongere Ben Knapen…
,,Elco heeft er acht jaar gezeten. Knapen is een nieuw gezicht op die plek. Amerikaans presidenten gaan niet voor niets weg na acht jaar. Want het is stevig wat het van je vraagt, ook privé. Het is niet gek na acht jaar plaats te maken. Dat doen partijvoorzitters ook. Dat is heel gezond.”
Buma zit er nu negen jaar!
,,Als fractieleider.”
Brinkman gaat weg en Buma mag nog jaren door. Daar zit toch iets scheef?
,,We gaan het zien. Deze partijvoorzitter zit er tot 9 februari, daarna is het aan anderen.”
Bijdrage 79: Vreugde en vrees om lot
van jonge kinderen
,,Grote vreugde”, zo omschrijft Henk Dijk, voorzitter van de diaconie van de Protestantse Gemeente in Doetinchem, zijn gevoel toen hij dit weekeinde las dat CDA en D66 de regels rond het kinderpardon willen versoepelen. Dat kan er namelijk voor zorgen dat drie Armeense gezinnen in de Achterhoek die met uitzetting worden bedreigd kunnen blijven. ,,We zijn hoopvol gestemd, want voor de kinderen is de huidige situatie vreselijk. Elke dag leven ze met de onzekerheid of ze wel kunnen blijven.”
In de Achterhoek gaat het om een gezin in Doetinchem, een gezin in de gemeente Bronckhorst en een gezin in de gemeente Aalten. De protestantse kerken betalen het levensonderhoud van deze gezinnen.
,,Dat kunnen we desnoods nog jaren volhouden”, zegt Dijk. ,,We hebben een fondswerving opgezet en mensen geven ruimhartig.” Maar de onzekerheid is voor de gezinnen vreselijk. ,,Die hebben nu weer hoop.”
Dijk voorziet wel een probleem met het ruimere kinderpardon, waardoor kinderen die al lang in procedure zitten met hun gezin definitief in Nederland mogen blijven. ,,Want wat doe je met de groep die daar net buiten valt?”
De Irakese Karar (12) is waarschijnlijk zo’n kind. Leerlingen van basisschool de Muze in Nijmegen voerden vlak voor kerst nog actie om de jongen te laten blijven.
,,Gezien het slechte toekomstbeeld in zijn thuisland Irak vind ik zeker dat hij in aanmerking moet kunnen komen voor een kinderpardon”, stelt meester Max Frankevijle, die de demonstratie samen met een leerling opzette.
,,Maar ik denk dat hij hier niet voor in aanmerking komt, gezien zijn relatief korte periode – vier jaar – dat hij in Nederland woont.”
De actie was er ook op gericht om te zorgen dat de jongen tijdens de asielprocedure niet steeds moet verhuizen: hij heeft al op zes verschillende opvanglocaties gewoond. Maar de actie heeft niet geholpen. ,,Ik heb vernomen dat hij binnenkort naar Katwijk verhuist.”
Bijdrage 78: Kabinet staat opnieuw
onder hoogspanning
KINDERPARDON COMMOTIE
Dit weekend lanceerden CDA en D66 een plan om regels voor asielgezinnen met kinderen soepeler toe te passen. Daardoor is er onverwachts een Kamermeerderheid voor een ruimere toepassing van het kinderpardon. Dat is een gruwel voor de VVD. En het verandert de verhoudingen binnen Rutte-3 behoorlijk.
Want voor het CDA is het een forse draai. De partij vormde met de VVD sinds de formatie van het kabinet juist een front voor streng asielbeleid. Zo werd het ook in het regeerakkoord vastgelegd. Naar de letter van die afspraak verandert er (nog) niets, maar naar de geest ervan wel degelijk. De facto zouden meer kinderen in aanmerking kunnen gaan komen voor asiel.
Met nog acht weken tot de verkiezingen voor de Provinciale Staten zoeken zo alle partijen naar kleur voor op de wangen. Het CDA zet de VVD voor het blok; ChristenUnie en D66 kunnen (eindelijk) het sociale gezicht op het gebied van asielzaken tonen.
De VVD reageerde behoorlijk zuinig. ,,Het staat iedereen vrij om na te denken. Wij gaan ervan uit dat de afspraken uit het regeerakkoord worden gerespecteerd”, aldus Kamerlid Malik Azmani. Ook staatssecretaris Mark Harbers (Asiel, VVD) zegt eerst dat onderzoek te willen afwachten.
Vraag is wat de nieuwe verstandhouding op asiel doet met de sfeer binnen de coalitie, die de afgelopen week al ijzig was geworden. Zo waren coalitiepartners Sybrand Buma (CDA), Rob Jetten (D66) en Gert-Jan Segers (ChristenUnie) niet te spreken over de ronkende teksten van VVD-leiders Mark Rutte en Dijkhoff de afgelopen weken. De premier wilde raddraaiers die met oud en nieuw hulpverleners aanvallen, ‘het liefst allemaal persoonlijk in elkaar slaan’. Zulke teksten van een premier ‘kunnen niet’, aldus Buma.
De hele coalitie verslikte zich een week geleden al helemaal toen Dijkhoff in De Telegraaf zei het klimaatakkoord niet zomaar ‘even te gaan uitvoeren’. Dat was naar de letter juist: het parlement (en Dijkhoff) dus, hebben alleen nog maar klimaatvóórstellen gekregen. Een akkoord is er nog lang niet. Maar omdat Dijkhoff zijn collega Rob Jetten ook nog als ‘klimaatdrammer’ typeerde en zei dat het klimaatakkoord een kabinetscrisis waard was, vielen er achter de schermen de hele week harde woorden.
Nu het CDA op het vlak van asiel een nieuw standpunt kiest, zal dat ditmaal wrevel veroorzaken bij de VVD. Dat belooft wat voor het coalitieoverleg vandaag, zoals dat altijd op maandag plaatsheeft.
Feit is: in navolging van de VVD zoeken nu ook D66 en CDA weer een eigen profiel. Bepaalde tot dusver de VVD de toon van de muziek naar de verkiezingen in maart, CDA en D66 doen nu ook een duit in het zakje.
Al denkt men binnen de VVD dat het CDA voorlopig aan hun kant blijft staan. Zij zien in de draai vooral dat de christendemocraten gehoor geven aan dat deel van de achterban dat coulanter asielbeleid wil. Zo wordt er vanuit de kerken al langer druk gezet en zou er een motie ophanden zijn geweest voor het partijcongres. Om die voor te zijn, zou het CDA vast zelf de vlucht naar voren nemen.
Toch kan de timing moeilijk los worden gezien van de turbulente afgelopen week. Na een week dat de VVD een stempel drukte, spelen nu het CDA en D66 zich in de kijker. De ‘wraak’ van D66 en CDA, taxeerde Geert Wilders (PVV) gniffelend dit weekeinde.
De linkse partijen beloven deze week druk te zetten op het CDA om snel kleur te bekennen: hop, nieuw asielbeleid. Maar die partij wil niet verder gaan dan dat staatssecretaris Harbers het plan moet betrekken in een onderzoek dat hij al laat doen naar asielprocedures.
Daarmee kan de discussie tot de zomer vooruit worden geschoven. Al heeft het CDA zich nu toch wel openlijk gecommitteerd én is er nu een meerderheid in de Tweede Kamer voor soepeler asielregels. Het signaal van CDA en D66 aan hun regeringspartner is dus helder: een nieuwe stresstest voor de coalitie wordt niet gevreesd.
Bijdrage 77: Stop nu met uitzetten
kinderen’ Pleidooi van
mensenrechtenorganisaties en
advocaten
De oproep tot een uitzetstop volgt op het besluit van het CDA het kinderpardon te versoepelen. Daarmee is nu een Kamermeerderheid voor een ruimhartiger beleid. Tot er nieuwe spelregels zijn afgesproken, moet geen kind worden uitgezet, zegt Martine Goeman van Defence for Children. De kinderrechtenorganisatie krijgt bijval van asieladvocaten. ,,Kinderen die nu in afwachting zijn van uitzetting, moeten een eerlijke kans krijgen”, zegt Patricia Scholtes, voorzitter van de Adviescommissie Vreemdelingenrecht.
Ook GroenLinks-Kamerlid Bram van Ojik liet gisteren weten voor een uitzetstop te zijn. ,,Kinderen moeten in afwachting van nieuw beleid niet worden uitgezet.”
CDA-Kamerlid Madeleine van Toorenburg steunt die oproep niet. Zij wil eerst een onderzoek naar de asielprocedure afwachten dat naar verwachting deze zomer klaar is.
Van Toorenburg zei afgelopen zaterdag het zogeheten meewerkcriterium te willen aanpassen, dat eist dat asielzoekers meewerken aan hun uitzetting. Dat criterium wordt streng gehanteerd: één gemiste koffieafspraak kan al leiden tot uitsluiting van het pardon.
Volgens asieladvocaten blijft een kinderpardon ‘in negen van de tien gevallen’ steken op het meewerkcriterium. ,,Een versoepeling daarvan betekent voor honderden asielkinderen een nieuwe situatie”, zegt Goeman. Voor de Armeense kinderen Shushan (8), Vrej (5) en Jemma (3) dringt de tijd. Ze zijn deze ochtend in afwachting van hun uitzetting. ,,Het gaat om drie kinderen die in Nederland zijn geboren”, zegt hun advocaat Mary Grigorjan. ,,Ook hun zaak hangt op het meewerkcriterium. Ze zijn radeloos.”
De situatie rond de 8-jarige Shushan is extra schrijnend omdat zij op het terrein van het asielzoekerscentrum is aangereden. ,,Ze kampt met psychische klachten, waarvoor ze hier in behandeling is.”
Van Ojik roept staatssecretaris Mark Harbers op ‘de geplande uitzetting van drie Armeense kinderen af te blazen’. Harbers blijft bij zijn eerdere reactie, waarin hij stelt dat het regeerakkoord voor hem leidend is.
Bijdrage 76: Kinderpardon
Nynke de Jong Column
Zet u schrap, beste lezer: de campagnes voor de Provinciale Statenverkiezingen zijn los. De regeringspartijen buitelen over elkaar heen om het eigen partijgeluid te laten horen. Waarmee ze de kiezers trachten te paaien, maar waardoor ze telkens het kabinetsbeleid ondermijnen. Dijkhoff legde namens de VVD een bommetje onder de klimaatplannen en nu pleit het CDA, in navolging van de ChristenUnie, voor een ruimhartiger kinderpardon. Een groot deel van de achterban van die partijen haalt opgelucht adem. Dat zag van meet af aan al in dat je kinderen als Lili en Howick niet meer weg kunt sturen. Maar de VVD zal niet hebben gejuicht bij het horen van deze variatie op het kabinetsstandpunt.
Vooropgesteld: ik ben ontzettend blij dat het kinderpardon op de schop gaat. Doe wat aan de lange wachttijden, aan de onzekerheid. En wat betreft het CDA zou ik ook zeggen: liever ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Maar ik vind het zo zuur dat deze uitspraken pas worden gedaan nu er verkiezingen aankomen, nu de windjacks weer van zolder zijn gehaald om op markten in Etten-Leur, Pijnacker en Assen de kiezers te verleiden. Zodat de lokale CDA’ers daar kunnen zeggen: zo rechts als de VVD zijn we heus niet. Buma bedoelde het allemaal niet zo. Kijk maar, de kinderpardonners mogen wat ons betreft blijven!
Fijn dat het de lokale CDA’ers een paar kritische vragen van marktbezoekers scheelt. Maar de kinderpardonkinderen hadden liever iets eerder dit goede nieuws gehoord. Die horen maandenlang Sybrand Buma zeggen dat – helaas pindakaas – de herberg hier al tijden vol zit, en dat Armenië een prachtig land is. En nu de stembiljetten op de post gaan, blijkt er ineens een stuk meer mogelijk dan vooraf gedacht.
Ik weet ook wel dat regeren betekent dat je zo nu en dan impopulaire maatregelen moet nemen. Dat je rekening moet houden met de wensen van je coalitiepartners. Maar vierhonderd zeer kwetsbare kinderen pas willen helpen als je daarmee je eigen verkiezingsuitslag helpt, kun je misschien verkopen als voortschrijdend inzicht, maar het riekt naar ongebreideld verkiezingsopportunisme.
Bijdrage 75: CDA is om: versoepel het
kinderpardon.
Asielbeleid op de schop
Nu nog valt zo’n 92 procent van alle asielkinderen en hun ouders buiten het kinderpardon. Dat percentage kan volgens de partijen fors omlaag.
De partijen stellen in een plan aan staatssecretaris Mark Harbers (Asiel) voor het zogenoemde ‘meewerkcriterium’ te veranderen. Volgens die eisen moeten asielzoekers meewerken aan hun eigen uitzetting. Als zij bijvoorbeeld een ‘koffieafspraak’ met immigratiedienst IND missen, kan dat ertoe leiden dat ze buiten de pardonregeling vallen. De partijen willen dat aanpassen. Tot een rechter heeft gekeken naar de asielaanvraag, mag het niet meteen fataal zijn als een gezin een afspraak mist. ,,Zo straf je niet dat kind dat een keer een afspraak mist, maar ouders die moedwillig asielprocedures stapelen en traineren”, zegt Madeleine van Toorenburg (CDA).
De partijen willen ook dat de naar schatting vierhonderd zaken van kinderen die tot dusver buiten het kinderpardon vielen, zoals destijds Lili en Howick, opnieuw worden bekeken door Harbers. Die laat momenteel al onderzoek naar de asielprocedure doen. Daarna zou hij de zaken nog eens moeten doorlopen. ,,Desnoods gebruikt hij in deze gevallen zijn speciale bevoegdheid om hun alsnog asiel te verlenen,” zegt Van Toorenburg.
Het plan betekent een draai van het CDA: zelfs na de affaire rond Lili en Howick hield de partij vast aan de huidige regels. Voor soepeler beleid is nu een meerderheid in de Tweede Kamer. Wanneer de staatssecretaris de voorstellen wegwuift, zeggen de partijen via moties tot een meerderheid te komen in de Tweede Kamer. Die zou er, met steun van linkse partijen, ook zijn. Volgens Van Toorenburg is er bij haar partij sprake van ‘een veranderd inzicht’. Ze noemt een rapport van 38 hoogleraren waarin staat dat kinderen die hier al vijf jaar zijn hersenschade oplopen door dreigende uitzetting.
CDA en D66 stellen verder voor om asielverzoeken van kinderen met gezinnen met voorrang te behandelen. Bovendien moet de capaciteit van immigratiedienst IND worden uitgebreid. Na afwijzing door de rechter moet direct een helder ‘vertrekplan’ worden opgesteld om ‘schrijnende gevallen te voorkomen’.
Honderden asielkinderen kunnen weer
hoop hebben asielbeleid kinderpardon
Het vorige kabinet stelde het huidige kinderpardon in, maar in de praktijk bleek dat veel kinderen niet in aanmerking komen omdat de criteria strikt werden gehanteerd. De druk om de bestaande regels coulanter toe te passen, nam de afgelopen maanden flink toe. Zo had het Europese Hof van Justitie kritiek op hoeveel medewerking er wordt geëist van asielzoekers.
De kwestie rond de Armeense kinderen Lili en Howick, die uiteindelijk mochten blijven van staatssecretaris Harbers, werkte daarop als vliegwiel. Een groep hoogleraren waarschuwde voor hersenschade bij kinderen die soms jarenlang hier zijn, soms zelfs geboren zijn, maar met stress kampen vanwege dreigende uitzetting. In de achterban van het CDA begonnen daarna ook burgemeesters zich sterk te maken voor soepeler toepassing van beleid. Daarbij springt in het oog dat het ChristenUnie-lid Hayarpi Tamrazyan (21) dreigt te worden uitgezet. Zij zoekt al 83 dagen haar toevlucht in een Haagse kerk. De Haagse politici beleefden bovendien ongemakkelijke momenten toen tv-maker Tim Hofman met de 9-jarige Nemr op hen afstapte. Diens vraag: waarom moet hij – geboren in Nederland – uitgezet worden naar Irak, het land van zijn ouders, terwijl kinderen Lili en Howick mogen blijven? Een handtekeningenactie voor een ‘pardon dat wél werkt’ werd daarna meer dan 250.000 getekend.
In de nasleep van die ophef schreef de advocaat van Lili en Howick, Flip Schüller, bovendien een memo ‘voor betere regelgeving’, dat D66 en CDA ter hand hebben genomen.
Wat betekent het voor gezinnen met kinderen die nu al in de procedure zitten?
De partijen zijn daar ondubbelzinnig over: hun zaken zouden door staatssecretaris Mark Harbers nog eens bekeken worden. ,,Door de bril van dit voorstel”, aldus Madeleine van Toorenburg (CDA).
Naar schatting gaat het om vierhonderd tot zevenhonderd gevallen. Een groot deel van hen is hier al jaren, of zelfs hier geboren. Een onbekend deel van hen viel eerder buiten de regeling, omdat ze niet meewerkten aan eigen uitzetting. Als Harbers meegaat in het plan, kan dat betekenen dat zij alsnog kunnen rekenen op verblijf.
Het kabinet wilde toch niks veranderen aan de asielregels?
Strikt genomen worden bestaande regels vooral anders uitgelegd. Niettemin is het een flinke koerswijziging. Het kabinet maakte er tot op heden geen geheim van dat het juist ‘de bedoeling’ was dat veel asielkinderen buiten het pardon vielen. Nu draaien twee regeringspartijen het om: een gezin maakt kans ténzij ze de procedures moedwillig traineren, bijvoorbeeld door aanvraag op aanvraag te stapelen. Zo willen de partijen ervan af dat een kind dat gewoon inschreven staat in een gemeente en naar school gaat, niet direct buiten het pardon valt als het een keer een afspraak met de IND mist. Dat onttrekken aan ‘rijkstoezicht’ was altijd al een heikel punt, omdat de kinderen in de praktijk wel gewoon in beeld waren bij gemeenten. Zij hadden bijvoorbeeld eigen woonruimte geregeld, waardoor ze niet in asielcentra zaten. Ook hoeven gezinnen niet langer mee te werken met hun eigen uitzetting als de zaak nog niet door een rechter is behandeld, of wanneer een gezinslid met medische problemen kampt.
Belangrijk is ook dat de partijen voorstellen om ‘de techniek’ te veranderen. Nu nog zijn de regels in een Vreemdelingencirculaire opgeschreven, niet in een wet. CDA en D66 willen ze in een wet vastleggen. Dat lijkt iets kleins, maar zorgt ervoor dat rechters in asielzaken beter kunnen controleren hoe de pardonregels per geval uitpakken.
Heeft dit politieke gevolgen?
Tijdens de formatie bleek al hoe verdeeld Rutte-3 is over asiel. D66 en ChristenUnie staan lijnrecht tegenover de striktere VVD en CDA. In het regeerakkoord kwam het tot een compromis: er werd vastgehouden aan bestaande regels. Ook na de affaire rond Lili en Howick volhardden CDA en D66 daarin. ,,We hebben afspraken gemaakt tijdens de formatie. Dit is de politieke realiteit”, zei Maarten Groothuizen (D66) toen in de Tweede Kamer.
Die afspraken blijven staan, maar worden anders toegepast. ChristenUnie zal de nieuwe voorstellen toejuichen, maar dat is anders bij de VVD. Die partij hield tot dusver ook vast aan het huidige beleid. Maar het CDA is stellig. Zoals het nu gaat ‘werkt het niet’, is de procedure ‘contraproductief’. ,,Op frustreren wil je geen bonus zetten, maar het moet sterker gaan meewegen hoe geworteld kinderen zijn geraakt”, aldus Van Toorenburg.
Hoe gaat het verder?
Het hele voorstel moet volgens CDA en D66 betrokken worden in het onderzoek dat Harbers momenteel laat doen naar hoe de asielprocedure beter (en sneller) kan. Als dat is afgerond, moet hij oordelen over bestaande zaken.
Nu zijn dat er mogelijk vierhonderd. Wanneer de staatssecretaris de voorstellen wegwuift, zeggen de partijen via moties tot een meerderheid te komen in de Tweede Kamer. Die zou er, met steun van linkse partijen, ook zijn.
Regeringspartijen CDA en D66 willen dat het asielbeleid in ons land wordt versoepeld voor gezinnen met kinderen. Een ruimere toepassing van het kinderpardon ligt echter politiek gevoelig.
Vijf vragen over het hoe en waarom van hun voorstellen.
2011
Over de afgewezen asielaanvraag van Mauro Manuel ontstond veel commotie. Uiteindelijk mocht hij blijven.
2018
De Armeense tieners Lili en Howick zouden worden uitgezet, maar mochten op het laatste moment toch blijven.
2019
Hayarpi Tamrazyan is uitgeprocedeerd. Een doorlopende kerkdienst voorkomt haar uitzetting.
Bijdrage 74: Een kerkdienst als wereldnieuws.
Enkele citaten uit een pagingrote reportage in de Volkskrant van 17 januari 2019.
Op verzoek van de voorganger draagt oudste dochter Hayarpi een door haar geschreven gedicht voor.
”Als ik me focus op u
Ben ik gevuld van vreugde
Kerkasiel is dan een gewone dienst
gewijd aan
U bent het licht hier
Dat nooit meer doven kan
Dan ben ik even
Niet meer het meisje
Dat denkt aan de muren
Wel bijzondere muren
Van Bethel….Uw huis”
Hoelang nog?
Hayarpi, actief lid van de Christen Unie, wil de hoop niet opgeven. De kerkdienst taakt behalve bij haar eigen partij ook een gevoelige snaar bij veel CDA-leden, merkt ze op. Maar in de landelijke politiek keert deze partij zich stevig tegen een ruimer kinderpardon. ‘We hopen dat daar iets gaat veranderen”. Ze vertelt nogmaals dat het gezin gevaar loopt in Armenië. Haar vader is daar politiek actief geweest. Dar ze niet al zo lang in Nederland zijn omdat ze de procedures eindeloos hebben gerekt,maar juist omdat de Immigratie en Naturalisatiedienst er zo lang over deed over hun casus te beslissen.
Bijdrage 73: Conferentie in Washington
So grateful! Our panel “New Understandings of Refugee Communications in Social Integration” has been selected for the 69th Annual International Communication Association (ICA) Conference, Communication Beyond Boundaries, to be held in Washington DC, 24-28 May 2019.
“The forced migration of populations around the world has led to the displacement of tens of millions of people, resulting in vast humanitarian crises, the rise of expressions of xenophobia and the rethinking of what constitutes appropriate control of national borders. This panel seeks to contribute to this conversation by focusing on the ways mediated and interpersonal communications shape refugees’ new identities, integration experiences and practices, particularly acts of in-process citizenship across time and space.”
Our panel relies on contributions from scholars working on issues related to media, communication, gender and refugees across different countries.
– Jay Marlowe (University of Auckland, New Zealand): “Refugee settlement, social media and the negotiation of political life between ‘here’ and ‘there’”
– Koen Leurs and Ghadeer Udwan (Utrecht University, The Netherlands): “Gendered digital identities of refugees in the Netherlands”
-Philipp Seuferling (Södertörn University, Huddinge, Sweden): “We demand better ways to communicate”. Pre-digital media and protest practices in refugee camps”
– Amanda Alencar (Erasmus University Rotterdam, The Netherlands) and Vasiliki Tsagkroni (Leiden University, The Netherlands): “Prospects of integration in the Netherlands: A two level – cross actor approach to the role of digitally mediated communication in refugee settlement processes.”
This panel is chaired and discussed by Prof. Melissa Wall (California State University – Northridge)
Bijdrage 72: Nooit meer terug naar
Armenië. Maar wat dan wel?
Een toenemend aantal uitgeprocedeerden ontvlucht de opvang om uitzetting te voorkomen. Zoals Marina en haar dochter (12). Als Armeniërs maken ze vrijwel geen kans op een verblijfsvergunning. Nu verblijven ze op een schuiladres in Utrecht.
‘Het was zo stressvol’, zegt de 34-jarige Marina (niet haar echte naam) uit Armenië. Ze doelt op de periode dat ze met haar dochter in de gezinslocatie in Den Helder woonde, voor uitgeprocedeerde gezinnen met minderjarige kinderen.
De politie kwam wekelijks langs. Bewoners werden in de boeien geslagen en afgevoerd naar een detentiecentrum. Daarna volgde een enkele reis naar het land van herkomst. Sommigen verzetten zich. Ze hielden zich aan de trapleuning vast en krijsten. Een geluid dat Marina, die zegt te zijn gevlucht voor haar gewelddadige ex-man, nooit zal vergeten.
‘Ik bleef ’s nachts wakker uit angst dat de politie langs zou komen. Ook was ik altijd bang dat mijn dochter meegenomen zou worden als ik er even niet was’, zegt ze, terwijl ze haar handen om een kop dampende thee klemt. Haar nagels zijn keurig gelakt.
Ik bleef ’s nachts wakker uit angst dat de politie langs zou komen. Ook was ik altijd bang dat mijn dochter meegenomen zou worden als ik er even niet was
Naast haar zit haar 12-jarige dochter Sofi. Een doodgewone puber. Ze doet aan hiphopdansen en is geliefd op school. Als ze lacht, wordt haar beugel zichtbaar.
De angst voor detentie en uitzetting is zó groot dat steeds meer uitgeprocedeerden het voorbeeld van Marina en Sofi volgen: ze verlaten de gezinslocaties en belanden in de illegaliteit. Daarnaast is er naar schatting een kleine groep die uit Nederland is vertrokken zonder dit aan de autoriteiten te melden. Vorig jaar ‘verdwenen’ 360 mensen uit de opvangadressen, onder wie 210 minderjarigen – een toename van 20 procent ten opzichte van het jaar daarvoor.
Huize Agnes
In de zomer van 2015, vroeg in de ochtend, verdwenen Marina en Sofi geruisloos uit de gezinslocatie. Marina had haar actie goed voorbereid. Ze had op internet gelezen over Huize Agnes, een opvanghuis in Utrecht dat tijdelijk onderdak biedt aan vrouwen en kinderen zonder geldige verblijfspapieren. ‘Maar toen ik aanklopte zeiden ze: er is geen plek. Ik moest huilen. Waar moesten we naartoe?’
Twee nachten verbleven moeder en dochter in een hotel, op kosten van Huize Agnes. Daarna konden ze terecht op een zolderkamer bij een gastgezin in Nieuwegein. Na een jaar was er alsnog plek in Huize Agnes, waar ze nu ruim twee jaar wonen. De rust is teruggekeerd. ‘De politie kan niet meer elk moment langskomen’, zegt Marina, zichtbaar opgelucht.
In Huize Agnes wonen zestien vrouwen en twaalf kinderen, verdeeld over drie huizen. De adressen zijn niet terug te vinden op internet, om een inval van de vreemdelingenpolitie te voorkomen.
Waar uitgeprocedeerde volwassenen zijn overgeleverd aan de sobere bed-bad-broodvoorzieningen, treffen gezinnen het doorgaans beter. Zij kunnen rekenen op de hulp van kerken en stichtingen, die onderdak regelen bij gastgezinnen of zelf opvang bieden. Financiering gebeurt met behulp van giften, veelal vanuit de geloofsgemeenschap. Soms vertrekt de gemeente subsidie.
Zo ondersteunt de gemeente Utrecht Huize Agnes. Daar zijn wel voorwaarden aan verbonden: alleen bewoners met ‘regiobinding’ (die eerder in een azc in de buurt verbleven) mogen worden opgevangen. En er moet nog een juridische mogelijkheid voor een verblijfsstatus zijn.
‘De meest kwetsbare vrouwen’
‘In Huize Agnes wonen de meest kwetsbare vrouwen’, zegt woonbegeleider Marcia van de Kerkhof, die bij het interview met Marina aanwezig is. Journalisten zijn er niet welkom. Het gesprek vindt plaats in een café. ‘Ze komen uit Sierra Leone, Armenië, Angola, Nigeria, Madagaskar. Ik zie veel slachtoffers van huiselijk geweld en mensenhandel.’
Volwassen inwoners krijgen wekelijks 50 euro leefgeld, kinderen 35 euro. Net genoeg voor boodschappen. Wie meer wil, moet dit zelf bekostigen. De meeste inwoners klussen zwart bij. Vooral schoonmaakwerk is populair.
Ook is er een potje voor dagbesteding. Hiermee wordt de hiphoples van Sofi betaald, Marina krijgt computer- en zwemles. ‘Onze ervaring is dat remigratie een grotere optie wordt als je mensen actief blijft ontwikkelen’, verklaart Van de Kerkhof. ‘Zodra ze passief worden, gebeurt er niets meer.’
‘Gespreid bedje’
Hulp bieden aan uitgeprocedeerden is al jaren een heikel onderwerp in politiek Den Haag. De illegaliteit zou worden bevorderd door mensen zonder verblijfsrecht een ‘gespreid bedje’ te bieden. Onlangs werd besloten dat uitgeprocedeerde volwassenen alleen nog gebruik mogen maken van de bed-bad-broodvoorzieningen als ze vrijwillig meewerken aan terugkeer naar het land van herkomst.
Ook uitgeprocedeerde gezinnen met kinderen moeten terugkeren, vindt staatssecretaris Mark Harbers (Asiel). Volgens hem gaat het mis aan de kant van de ouders, die na een afwijzing jarenlang door blijven procederen. De kinderen raken intussen zo geworteld dat terugkeer inhumaan wordt, zoals de breed in de media uitgemeten zaak van Lili (12) en Howick (13) vorig jaar liet zien. De perfect geïntegreerde en welbespraakte Armeense asielkinderen verbleven al ruim tien jaar in Nederland en werden na toenemende maatschappelijke druk op het nippertje niet uitgezet.
Hiermee is niet gezegd dat de naar schatting 740 kinderen die in een vergelijkbare situatie als Lili en Howick verkeren óók mogen blijven, maakte Harbers nadien duidelijk. ‘Kinderrechten zijn geen doorslaggevend argument’, zei hij in een interview met de Volkskrant. ‘Hoe pijnlijk ook: het is verstandiger om een toekomst op te bouwen in het land van herkomst.’
Liftend naar Nederland
Marina heeft hier geen boodschap aan. Ze gaat niet terug naar Armenië. ‘Nooit’, zegt ze vastberaden. Over de reden van haar vertrek naar Nederland negen jaar geleden wil ze weinig kwijt. Ze mompelt iets over haar ex-man, die gewelddadig was, en gokverslaafd. De schulden die hij maakte werden door zijn vrienden – ‘maffia-lui’ – bij haar opgeëist. ‘Het was niet meer veilig voor mij. Ik heb er een trauma aan overgehouden.’
Per auto liftte ze naar Nederland. Haar kleuterdochter bleef achter bij haar ouders, die de zorg op zich namen. Het idee was om haar dochter over te laten komen zodra ze een verblijfsvergunning op zak had, maar haar aanvraag werd tot twee keer toe afgewezen. De IND beschouwt Armenië als een veilig land. Bijna alle aanvragen uit het land (90 procent) worden afgewezen.
Toch liet Marina haar dochter overkomen, in de hoop dat dit voor de IND een reden zou zijn om alsnog een verblijfsvergunning te verstrekken. Sofi was 7 jaar toen ze, eveneens per auto, dezelfde weg als haar moeder aflegde.
Eenmaal in Nederland integreerde ze snel. Ze ging naar school op het terrein van de gezinslocatie in Den Helder en werkte zich op tot veelbelovende leerling. ‘Rekenen is mijn lievelingsvak’, zegt ze met een verlegen glimlach. Haar leraar opperde dat ze makkelijk het vwo zou aankunnen.
Toen volgde de derde afwijzing. Marina raakte in paniek en besloot de gezinslocatie te verlaten om een gedwongen uitzetting te voorkomen. Vanuit Huize Agnes procedeert ze verder. Ze hoopt nu op een verblijfsvergunning op basis van humanitaire gronden.
Als dat niet lukt, is er nog het kinderpardon, bedoeld voor uitgeprocedeerde kinderen die al vijf jaar in Nederland verblijven en te geworteld zijn om terug te keren. De praktijk leert dat deze route vrijwel kansloos is: de afgelopen jaren kreeg slechts een handjevol gezinnen een verblijfsvergunning op basis van het kinderpardon. Een voorwaarde om in aanmerking te komen is namelijk dat het gezin actief heeft meegewerkt aan terugkeer. Gezinnen die herhaaldelijk procederen plaatsen zichzelf buitenspel.
Marina denkt liever niet aan de mogelijkheid dat ze misschien wel nooit een verblijfsvergunning krijgt. Er is nog hoop. Maar ze weet ook: als er meer afwijzingen volgen, dan zal ze Huize Agnes moeten verlaten. Een beangstigend idee.
‘Waar kan ik heen?’, vraagt ze. ‘Ik heb weleens aan zelfmoord gedacht, maar ik heb een kind. Ik moet er voor haar zijn. De rechter vroeg: als je aan zelfmoord dacht, waarom heb je dit dan niet gedaan?’ Ze neemt een slok van haar thee. ‘Weet je wat het is’, zegt ze dan. ‘Ik ben al negen jaar in Nederland. Als ik terugga, dan is dit allemaal voor niets geweest.’
Bron: de Volkskrant.
Bijdrage 71: Statenlid Meulink geeft statement met
bezoek aan marathonkerkdienst voor asielgezin. ( nov.)
Kerkasiel kennen we uit de jaren tachtig en negentig toen veel uitgeprocedeerde vluchtelingen hun toevlucht in kerken zochten, bijvoorbeeld in Hengelo. In de Bethelkerk in Den Haag is een nieuwe variant gaande: een marathonkerkdienst. Ondernemer Henk Meulink uit Hardenberg ging deze week voor in de kerk en sprak over barmhartigheid.
Meulink is lid van provinciale staten van Overijssel voor het CDA. Hij vindt dat zijn partij te weinig doet voor families zoals de familie Tamrazyan. Dat dreigt na negen jaar in Nederland te worden uitgezet naar Armenië.
Sinds eind oktober draait de Bethelkerk in Den Haag dag en nacht door. In de kerk wordt een doorlopende kerkdienst gehouden voor het Armeense gezin. Het kerkbestuur hoopt hiermee uitzetting van het gezin te voorkomen want een oude regel stelt dat de overheid geen kerkdienst mag onderbreken om mensen mee te nemen.
Hayarpi (21), broertje Warduhi (19), zusje Seyran (15) en haar ouders zijn uitgeprocedeerd. Armenië is volgens de IND een veilig land en daarom is er geen recht op asiel. Ook een beroep op het kinderpardon voor ‘gewortelde’ asielkinderen werd afgewezen.
Meulink bezocht de kerk met zijn zoon Laurens Jan die piano speelde, en dochter Rozemarijn. Met zijn komst naar de kerk wil hij vooral een statement maken richting het CDA, dat volgens hem een sleutelrol heeft in het kabinet. “Nog niemand van het CDA had zich er laten zien,” zegt hij. Meulink is vooral geraakt door het verdriet van de kinderen.
Bijdrage 70: Kerkasiel Nieuwjaarswens 2019
Bijdrage 69: Kerk voert druk op Harbers op inzake
Armeens gezin Tamrazyan.
De protestantse gemeente Den Haag voert de druk op staatssecretaris Harbers (Asiel) en de Tweede Kamer op inzake de situatie van het Armeense gezin Tamrazyan.
Terugkeer naar Armenië is voor dit gezin, dat nu elf weken in het Haagse buurt- en kerkcentrum Bethel verblijft, „geen optie”, meldde de protestantse gemeente Den Haag vrijdag. De afwijzing die het gezin eind december van staatssecretaris Harbers kreeg, noemt de kerk „een harde klap.”
Volgens de kerk zijn de gronden die Harbers voor de afwijzing aanvoert „op geen enkele manier steekhoudend.” Samen met de organisatie Inlia gaat de kerk de staatssecretaris en de politieke partijen in de Tweede Kamer schriftelijk wijzen op „de vele gebreken en fouten in de brief van de staatssecretaris.”
De kerk zal haar „boosheid over de kafkaëske procedures en de beleidsmatige kindermishandeling” breder gaan ventileren. Ook gaat ze de druk op de ChristenUnie en het CDA opvoeren, rond de partijcongressen op 9 februari. Ze wijst erop dat de sleutel „vooral bij het CDA” ligt. „Het kerkasiel in Bethel en het kinderpardon kunnen door de top van het CDA niet langer meer genegeerd worden.”
Bron: Reformatorisch Dagblad.
Bijdrage 68: Update vanuit de Asielkerk / Bethelkerk.
Vooral bij het CDA ligt momenteel de sleutel tot een
beter kinderpardon. Resolutie voor beter kinderpardon,
in te dienen op voorjaarscongres op 9 februari, is in
voorbereiding.
Op vrijdag 11 januari houden we inmiddels 11 volle weken een kerkdienst. Al 77 dagen dragen we vol hoop en vastberadenheid Hayarpi en haar familie bij kerkasiel Bethel. We telden 765 voorgangers, 9830 kerkgangers en kregen in een paar dagen zo’n 10.000 nieuwe waxinelichtjes. We danken iedereen die met ons de hoop blijft koesteren op een humane en rechtvaardige oplossing voor Hayarpi en haar familie en voor al die andere families die met uitzetting bedreigd worden naar landen die voor hen absoluut niet veilig zijn. Als kerk kunnen we ons niet neerleggen bij een beleid waardoor kinderen aantoonbaar beschadigd raken, om vervolgens uitgezet te worden naar een onbekend land, zonder de veerkracht om zich daar te handhaven. In de afgelopen weken zagen we daarvan weer enkele schrijnende voorbeelden in het nieuws. En ook de nieuwe berichten over de interne organisatie van de IND zijn zorgwekkend.
Nog steeds Advent
Het blijft voorlopig Advent, schreven we in de vorige nieuwsbrief. “We koesteren concrete verwachtingen. Met de staatssecretaris willen we in gesprek over zijn harde en onrechtvaardige opstelling. Ook met politici van de coalitiepartijen willen we het gesprek hierover aangaan.”
Ondanks het parlementaire reces hebben we intensief contact met Kamerleden en krijgen ook onze eigen plannen meer vorm. In samenwerking met Inlia, de Protestantse Kerk in Nederland en Kerk in Actie zullen we de komende weken op verschillende manieren indringend aandacht vragen voor het kinderpardon en het kerkasiel. En die coalitie wordt nog verbreed en versterkt. Ook op jullie bijdragen blijven we rekenen – niet alleen door mee te bidden en te vieren in buurt-en-kerkhuis Bethel, maar we kijken ook naar andere vormen. Daarom in deze update een vooruitblik in plaats van een terugblik.
Onze plannen
Vlak voor kerst kwam de afwijzing van staatssecretaris Harbers. Een harde klap omdat de gronden die de staatssecretaris voor zijn afwijzing aanvoert op geen enkele manier steekhoudend zijn. De komende weken zullen Inlia en de Protestantse Kerk Den Haag per brief de staatssecretaris en de politieke partijen in de Tweede Kamer wijzen op de vele gebreken en fouten in de brief van de staatssecretaris.
De familie Tamrazyan verdient een onderbouwd antwoord met deugdelijke argumenten. En de familie verdient een antwoord dat niet via de media tot hen komt.
Kortom: we zullen meer dan voorheen naast stille diplomatie in de openbaarheid treden. We zullen onze boosheid over de kafkaëske procedures en de beleidsmatige kindermishandeling ventileren en meer informatie delen over de situatie van het gezin, de procedure in Nederland en waarom terugkeer naar Armenië geen optie is.
Verder richten we ons op de congressen van CDA en ChristenUnie op 9 februari. Vooral bij het CDA ligt momenteel de sleutel tot een beter kinderpardon. Het kerkasiel in Bethel en het kinderpardon kunnen door de top van het CDA niet langer meer genegeerd worden – een resolutie daarover op het congres is in voorbereiding.
En ook bij de ChristenUnie zien we weinig beweging na de resolutie voor een ruimer kinderpardon, die tijdens het vorige congres werd aangenomen. We willen de druk op het CDA en ook op de ChristenUnie opvoeren en zullen jullie daar ook zeker bij betrekken. Jullie horen nog hoe dat zal kunnen.
Blijf ons volgen via onze officiële kanalen en deel het verhaal over Hayarpi en haar familie: www.protestantsekerkdenhaag.nl/kerkasiel, @stekdenhaag en @diaconiedenhaag (op Twitter) en StekDenHaag op Facebook.
Bijdrage 67: CDA en VVD willen Sea-Watch 3 aan ketting
leggen.
De staatssecretaris hekelt hulporganisatie Sea-Watch, die “op eigen houtje mensen uit zee oppikt”. Op Nederland kan Sea-Watch in elk geval geen beroep meer doen, waarschuwt Harbers. De zes migranten moeten in Nederland asiel aanvragen. Blijken ze daarop geen recht te hebben, dan moeten ze Nederland alsnog verlaten. Malta, het land waar de Sea-Watch 3 na lang verzet uiteindelijk dan toch mag ontschepen, heeft bedongen dat de acht EU-lidstaten nog een aantal andere migranten overnemen. Maar daar doet Nederland niet aan mee, zegt Harbers. De Sea-Watch 3 vaart onder Nederlandse vlag, maar Nederland kan het schip volgens Harbers toch niet aan de ketting leggen. Regeringspartijen VVD en CDA dringen daarop aan om te voorkomen dat het hulpschip weer nieuw migranten oppikt. Volgens minister Stef Blok (Buitenlandse Zaken), die zelf op Malta is, was humanitaire nood de reden om de migranten opvang te bieden. Ook Blok vindt dat er een structurele oplossing moet komen.
Bron: de Volkskrant.
Bijdrage 66: De Oudejaars. En alle verhalen erachter! Het
boek.
CLAUDIA DE BREIJ
Maar ik wilde meer weten, vooral over de vluchtelingencrisis.
Je hoeft geen groot geopolitiek deskundige te zijn om te bedenken dat die nog wel een jaartje door zal etteren, als het geen decennia zullen zijn. Iedereen vindt iets van vluchtelingen, op basis van het Journaal, de buurvrouw of Twitter. Ik vond het slap om daar in de oudejaarsconference nóg een mening aan toe te voegen gebaseerd op niets anders dan mijn eigen onderbuikgevoel.
(Die onderbuik krijgt al jaren de twijfelachtige eer toegeschreven de bron te zijn van ongefundeerde rechtse meningen, maar dat is onterecht. Het idee dat alle vluchtelingen per definitie ‘zielig’ zijn komt evengoed uit de onderbuik.)
Ik vond het ongrijpbaar, een beetje eng ook. Wie zijn die vluchtelingen? Bedreigen ze mij in mijn bestaan? Of zou ik ze eigenlijk veel opener tegemoet moeten treden, moeite moeten doen, moeten helpen? Deugt die hele Turkijedeal eigenlijk wel, waar mijn land als eu-voorzitter verantwoordelijk voor is?
Erover lezen is een ding. Ik wilde er naartoe. De route reizen van de vluchteling.
Dus ik begon in het azc in het voormalig Militair Hospitaal in mijn eigen Utrecht, ging naar de gezinslocatie voor asielzoekers in Katwijk en bezocht Heumensoord, het grote tentenkamp in Nijmegen.
Daarna reisde ik naar Idomeni (op de grens van Griekenland en Macedonië), en naar verschillende kampen in Macedonië, om te zien waar het in Europa vastloopt.
Ten slotte ging ik naar Libanon, ‘de regio’, om te zien hoe de opvang daar is. Ik was in verschillende kampen en sprak ook met mensen die niet in een kamp maar verspreid, in bijvoorbeeld verlaten garages wonen.
Achter de bergen lag Syrië.
Tijdens die reizen maakte ik van alles mee waarover ik vertel in de oudejaarsconference, maar ook een heleboel dingen die er niet in pasten. Omdat het te veel werd, of te erg. Het is oudjaarsavond, we moeten nog een beetje vrolijk 2017 in met zijn allen. Bovendien: ik wilde mensen niet overvoeren met verhalen over vluchtelingen, het jaar ging over zoveel meer.
Maar die verhalen wil ik wel vertellen. Daarom staan ze in dit boek, dwars door de conference heen. Voor wie het weten wil. Omdat ik mensen heb gezien die zo machteloos waren, letterlijk machteloos. In ons taalgebruik heeft het woord ‘machteloos’ bijna de connotatie van een emotie. Je vóélt je ‘machteloos’. Deze mensen zíjn het. Of misschien is ‘rechteloos’ een beter woord.
Ik heb al die rechten wel, de macht van het woord en de luxe van mensen die naar me luisteren.
Die mensen hoeven daar verder niks mee, ik wil geen mening opdringen, geen gironummer communiceren, ik wil alleen vertellen wat ik heb gehoord en gezien.
Dat ik die dingen heb kunnen horen en zien is mede dankzij Jan Bouke Wijbrandi, inmiddels voormalig directeur van Unicef Nederland. Hij begreep dat ik wilde reizen naar de plekken waar het nieuws zich voltrekt, voor ik er iets over kon zeggen. Natuurlijk betaalde ik de reizen zelf, maar dankzij de mensen van Unicef kon ik op plaatsen komen waar ik anders niet op een − betrekkelijk veilige − manier had kunnen rondkijken. Nynke Nammensma, Gerrit van den Berg en alle andere mensen van Unicef die me het vertrouwen gaven op onderzoek te gaan, ben ik erg dankbaar. Just for the record : veel van de reizen maakte ik met Unicef, maar ik spreek alleen namens mezelf. Misschien zeg ik dingen anders dan Unicef het zou zeggen. Fijn dat het kan. Clubjes waarvan je geen totale volger hoeft te zijn, dat zijn clubjes waar ik nou juist bij wil horen.
Bijdrage 65: reactie Louis Sparidans.
Jacques,
Ik vind het zeer bewonderingswaardig dat je je zó inzet voor het kinderpardon voor al die kinderen die na zoveel jaren verblijf in Nederland toch dreigen te worden teruggestuurd.
Soms niet eens naar een ander land, want veel van hen zijn HIER geboren.
Ik deel de sympathie voor je al je inspanningen volledig. Aan wie het ook ligt, het is niet de schuld van deze kinderen of door hun toedoen zover gekomen. In veel gevallen is de Nederlandse overheid op dit punt zélf nalatig geweest.
Eén persoon kan dit terugsturen voorkomen en dat is Sybrand Buma, de leider van het CDA.
De meerderheid van de CDA-aanhang wil dat graag, zo blijkt uit peilingen. Als hij zegt, bij nader inzien, zich niet aan het regeerakkoord op dit punt te willen houden, dan bestaat er gemakkelijk een meerderheid voor het kinderpardon in de Tweede Kamer. Ook de Christen-Unie zal zich graag hierbij aansluiten. Mocht dit een kabinetscrisis opleveren, dan zij dit zo. Het welzijn van deze kinderen is dit waard!
Het CDA zelf roept vaak op tot respect voor elkaar. Geldt dit respect niet voor het RECHT van deze kinderen om hier te mogen blijven? Wat zouden we deze kinderen willen verwijten?
Louis Sparidans
Bijdrage 64:
Tussen wet en geweten’ over kerkasiel familie Hayarpi
Woensdag 26 december, 23.20 uur, NPO 2
20 December 2018 in het dossier Pers
CNN, The Independent, Reuters, zijn een paar van de wereldwijd bekende media die berichtte over een buurt-en-kerkhuis in Den Haag: Bethel. Sinds vrijdag 26 oktober 13.30 uur is daar een doorlopende kerkdienst aan de gang. Met dit initiatief wordt kerkasiel verleend aan de Armeense Hayarpi Tamrazyan en haar ouders, broertje en zusje. Zij wonen al negen jaar in Nederland en worden met uitzetting bedreigd. In het EO-programma ‘Tussen wet en geweten’ gaat presentatrice Hella van der Wijst in gesprek met de initiatiefnemers, predikanten en voor- en tegenstanders van kerkasiel. De vraag die ze probeert te beantwoorden is: ‘Waar staan de voorgangers tussen wet en geweten als het gaat om het kerkasiel in Den Haag?’
Al meer dan 500 predikanten uit het gehele land hebben vieringen geleid tijdens deze doorlopende kerkdienst. Iedere predikant doet dit vanuit zijn of haar persoonlijke motivatie. Toch staan niet alle predikanten uit de Protestantse Kerk positief tegenover het kerkasiel. In deze eenmalige uitzending bezoekt Hella van der Wijst vier predikanten uit de Protestante Kerk die elk op een eigen wijze al dan niet betrokken zijn bij de doorlopende kerkdienst.
Zij ontmoet onder andere mede-initiatiefnemer en één van de wijkpredikanten van Bethel; Axel Wicke. Door een vluchtverhaal in zijn eigen familie werd hij geïnspireerd om zich in te zetten voor de familie Tamrazyan. Wicke over de aandacht voor en medewerking aan dit initiatief: “Het is geweldig dat dit zo’n open zenuw raakt. Het is natuurlijk een bredere vraag. Het gaat niet alleen om de familie Tamrazyan, maar het gaat ons om het kinderpardon waar 400 kinderen bij betrokken zijn. Die hier geboren zijn en op de lijst staan om uitgezet te worden. Dat is door de politiek nog steeds niet goed genoeg geregeld. En daar maken veel mensen zich boos om.”(Bron: Den Haag FM, 6 november 2018).
Ook spreekt Van der Wijst met Elsbeth Gruteke en Mirella Klomp die bezwaren maken tegen het opvangen van vluchtelingen in de kerk. Tot slot komt ook scriba René de Reuver aan het woord. Hij legt uit waarom ook de landelijke Protestantse Kerk zich, ondanks de verschillen in zijn kerk, toch het kerkasiel steunt.
Bijdrage 63: Burgemeester Purmerend zegt lidmaat-
schap van VVD op. Dit is de tweede burgemeester die
deze stap zet. “Met gezag spreken over de lastige
consequenties van o.a. asiel is alleen bereikbaar….
Het bestuur van de VVD
d.t.v de VVD-ledenadministratie Postbus 30836
2500 GV Den Haag.
Onderwerp: opzeggen lidmaatschap VVD; 2 januari 2019.
Geacht bestuur,
Na bijna 50 jaar lid te zijn geweest van de VVD heb ik besloten het lidmaatschap op te zeggen. Destijds was de VVD een liberale partij waarbij de vrijheid van het individu voorop stond, maar waarbij de verantwoordelijkheid voor de minder sterke medemens nooit ontbrak. Het denken over de gewenste ontwikkeling van de samenleving werd onderbouwd door een liberale visie met een sociale pijler. Ik breng het Liberaal Manifest in herinnering. In aansluiting hierop werd nagedacht over de democratische rechtsstaat. De VVD was altijd terughoudend om teveel taken bij de overheid neer te leggen, maar was principieel voor een rechtsstaat die de kwetsbaren beschermde en de weerbaren ruimte gaf.
De VVD heeft zich in de loop van de jaren ontwikkeld tot een grote partij met een steeds pragmatischer en, wat mij betreft, opportunistischer inslag. De overheid moest bedrijfsmatiger opereren, wat iets anders is dan efficiënter, laat staan effectiever. Het neoliberalisme met omarming van het marktdenken heeft de VVD niet onberoerd gelaten. Deze ontwikkelingen kunnen niet alleen op conto van de VVD worden geschreven, maar de VVD heeft hier wel een voortrekkersrol in gespeeld. Een visie op de samenleving ontbreekt tegenwoordig vrijwel geheel. Pragmatisme, marktwerking en individualisering zijn de huidige kernwoorden.
Gevolgen zijn traditionele overheidsdiensten die overgelaten worden aan de markt; de rechtsspraak die onder druk is komen te staan en die op een perverse manier wordt gefinancierd; grote bedrijven die ongehinderd kunnen groeien, waarbij de positie van de aandeelhouders dominant is geworden; onduidelijkheid laten bestaan over onze positie in Europa zonder een beter alternatief te formuleren; een politieorganisatie die onder aanvoering van een VVD-minister wegdrijft van zijn kracht, namelijk verbinding met de samenleving. Daarnaast kan worden gewezen op de – op zichzelf positieve decentralisatie in het sociaal domein – die echter met zoveel bezuinigingen gepaard is gegaan, dat de kans van slagen veel kleiner is dan wenselijk. Zo zijn er nog veel meer voorbeelden te geven.
Door mijn jarenlange lidmaatschap vond ik het moeilijk afscheid te nemen van de VVD. In aansluiting op eerder genoemde voorbeelden zijn er de laatste tijd nog een aantal kwesties die ik meer dan zorgelijk vind, waardoor ik mij niet meer thuis voel in de VVD.
Ik noem de plannen van VVD-fractievoorzitter Dijkhoff t.a.v. inwoners van probleemwijken en zijn voorstel om het demonstratierecht te beperken. In strijd met wet en grondwet. Belangrijker vind ik het onvermogen om een antwoord te vinden op de kennelijke onvrede in onze samenleving. Een samenleving die welvarender is dan ooit, maar waarin de verschillen steeds groter worden. Populistische partijen op de flanken van het politieke spectrum worden achterna gelopen bij ingewikkelde thema’s.
Onze VVD minister president heeft zelfs gezegd, dat wij tot op zekere hoogte allemaal een geel hesje dragen, terwijl hij al jaren aanvoerder is van een regering die juist perspectief zou moeten bieden. Met gezag spreken over de lastige consequenties van klimaatdoelen en asiel is alleen bereikbaar als onderwerpen als dividendbelasting, pensioenen, zorg en loonontwikkeling op een aanvaardbare wijze worden opgelost. Dat is natuurlijk moeilijk, maar nu ontbreekt elke visie. Wij zien geen begin van een antwoord.
Wij zien wél een toenemende tweedeling in de samenleving, waarbij de kunst van het samen-leven dreigt te verkruimelen. Ondanks onze welvaart vermindert het geloof in de instituties en de politiek. In het ruimte geven aan de individualisering, zijn wij de zorg voor de ander kwijtgeraakt. De huidige VVD biedt hierbij helaas geen perspectief.
Ik beraad mij of ik zal overstappen naar een andere politieke partij met een andere maatschappijvisie waarin de zorg voor de ander inhoud heeft.
Wellicht ten overvloede voeg ik hieraan toe, dat ik mijn functie als burgemeester van Purmerend met ambitie en inzet zal voortzetten.
Met vriendelijke groet,
Don Bijl
Bijdrage 62: Wij doen hier op volle zee onze plicht nu
Rutte aan wal nog.
Het gesol met uitgeputte en vaak getraumatiseerde vluchtelingen moet afgelopen zijn, schrijft Philippe Hahn aan boord van reddingsschip Sea Watch 3.
Tweeendertig mensen waren het dit keer, in een zeeonwaardig bootje in internationale wateren, ten noorden van Libië. Op de vlucht voor oorlog, marteling, verkrachting, armoede. Mannen, vrouwen en zeven kinderen, van wie vier zonder familie. Had Europa ze liever laten verdrinken?
Ik ben dankbaar dat we hen op tijd gevonden hebben. Omdat elk mensenleven bescherming verdient. Daarom zijn we hier, op de Middellandse Zee, waar Europa het laat afweten.
Volgens het internationaal recht moeten geredde vluchtelingen en migranten zo snel mogelijk bij de dichtstbijzijnde veilige haven aan land gebracht worden. De vraag of zij voor asiel of een andere verblijfstitel in aanmerking komen kan daarna beantwoord worden.
Maar inmiddels, twee weken later, moet de Sea-Watch 3 in het zich van Malta en ondanks een storm nog altijd buitengaats blijven. De oproepen van Europees Commissaris Avramopoulos en de UNHCR om deze vluchtelingen en migranten zo snel mogelijk een veilige haven te bieden, worden door Europese politici genegeerd.
Dat Malta ons toegang tot de haven weigert, en dat Nederland zich als onze vlaggenstaat nauwelijks inzet voor naleving van de internationale afspraken over het redden van mensenlevens op zee, is mensonwaardig en symptomatisch voor het politieke spel dat met de humanitaire organisaties wordt gespeeld.
Sea-Watch 3 lag maandenlang vast in Malta, zogenaamd omdat er vragen waren over de papieren van het schip. Een rapport van de Nederlandse Scheepvaartinspectie wees uit dat ons schip aan alle regels voldoet.
Het CDA en de VVD menen te weten dat Sea-Watch 3 “doelbewust mensensmokkel in stand houdt” en dat ons schip daarom aan de ketting moet worden gelegd. Dat zijn gevaarlijke en ongeïnformeerde praatjes. Afgelopen zomer heeft het Italiaanse Openbaar Ministerie na twee jaar vooronderzoek geconcludeerd dat er geen enkele aanwijzing is dat Sea Watch betrokken is bij mensensmokkel. Onderzoek van onder meer ISPI, het Italiaanse instituut voor internationale politieke studies, laat zien dat de reddingsschepen van ngo’s, in tegenstelling tot wat vaak uit de losse pols wordt geroepen, geen “aanzuigende werking” hebben op het aantal mensen dat probeert in bootjes de oversteek naar Europa te maken.
Hoe meer de Europese Unie probeert de grenzen te dichten, voor vluchtelingen en immigranten, hoe gevaarlijker de routes die zij, wanhopig als ze zijn, gedwongen worden te nemen.
Het is de Europese Unie die hiermee levens in gevaar brengt, niet de humanitaire organisaties die op zee tot nu toe tienduizenden mensen van de verdrinkingsdood redden.
Niet voor niets pleiten Sea-Watch en andere organisaties zoals MSF al jarenlang voor legale routes, die mensen in staat stellen een veilig heenkomen te zoeken. Als mensen onderdak, medische verzorging, voedsel en water nodig hebben, moeten ze dat krijgen, ongeacht hun juridische status.
Dat landen als Italië, Malta en Griekenland een beroep doen op andere EU-lidstaten voor de opvang en hervestiging van vluchtelingen is terecht, en dat weet premier Rutte ook. Het is daarom hoog tijd dat Europa nieuwe afspraken maakt voor de opvang en hervestiging van mensen die een veilig heenkomen zoeken.
Het gesol met uitgeputte en van getraumatiseerde mensen, onder wie kinderen en zwangere vrouwen moet afgelopen zijn. Want het gaat niet alleen om de 32 gasten die nu aan boord zijn van de Sea-Watch 3.
Volgens cijfers van het IOM zijn er in 2018 ruim tweeduizend mensen verdronken terwijl ze de oversteek over de Middellandse Zee waagden.
Sinds 2014 gaat het om tenminste 17.589 doden. Waarschijnlijk ligt dit aantal vele malen hoger, want wie houdt er nog in de gaten wat er gebeurt boven de kust van Libië?
Als de Nederlandse politieke partijen werkelijk respect hebben voor mensenlevens en mensenrechten, zorgen ze er met hun Europese collega’s voor dat dit in 2019 niet opnieuw gebeurt.
Bijdrage 61: Balen column Sheila Sitalsing.
Volkskrant. Madeleine wordt geciteerd na uitspraken bij
RTL.
Omdat de vooruitgang geen grenzen kent, kunnen we tegenwoordig flitsbetalingen doen, zodat niemand meer twee hele dagen stakkerig hoeft uit te kijkennaar een weekendoverboeking. Een nieuwe weekendoverboeking. Een nieuwe verworvenheid van de ik-wil-het-nu-economie waarop we met recht trots mogen zijn en die er “ in landen als Singapore, Denemarken en Groot-Brittannië al langer is”, stond ietwat pesterig in de krant.
Het was een complex proces, vanwege de muntunie enzo. Er blijken evenwel nog complexere processen te bestaan. Zoals het verdelen van 32 mensen die ronddobberen op de Sea-Watch – een schip dat onder Nederlandse vlag vaart – over 28 lidstaten van de Europese Unie.
Eerder werden ze gered uit zee toen een poging om Europa te bereiken in schipbreuk eindigde. Ze wilden weg uit de hel van Libië, ze willen asiel aanvragen in het continent van de flitsoverboekingen, misschien hebben ze een kans. Een groep van 32 mensen verdelen tussen 28 landen ( nou, ja min het Verenigd Koninkrijk als lid voor spek en bonen, en min het Hongarije van Viktor Orban, die deze week in Brasilia was om zijn adhesie aan Jair Bolsonaro te betuigen, en min Griekenland dat al overvol zit, en min Spanje dat onlangs al een schip vol geredde overstekers liet aanmeren), die onderdak kunnen bieden, asielaanvragen in behandeling kunnen nemen en bij eventuele afwijzing netjes kunnen uitzetten: hoe ingewikkeld kan zoiets zijn?
Ze verdrinken sinds de Turkijedeal ergens anders.
Buitengewoon, blijkt. Nederland is vlaggeland van het schip, maar houdt vol dat daaruit geen verantwoordelijkheid voortvloeit. De regering zegt al dagen al dagen “in overleg met andere EU-lidstaten te zijn om tot een evenredige verdeling” te komen.
Als dat lukt, wil Nederland “mogelijk een deel” van de mensen tijdelijke opvang bieden. Niet te veel en niet te royaal, want stel je voor dat we hier precedenten scheppen door een pluk mensen waar je een handvol caravans mee kunt vullen tijdelijk toe te laten. Voor je het weet krijgen ze iets gratis en willen ze – God verhoede – ook zo’n flitsoverboeking. De obsessie in regeringskringen met “een goed vestigingsklimaat” is gereserveerd voor Unilever, en voor die andere beklagenswaardige bedrijven die het al zo zwaar hebben en dientengevolge gevrijwaard dienen te worden van een CO-2 heffing.
De knieperigheid werd door het D’66-Kamerlid Maarten Groothuizen onthaald met een verheugd “goed dat het kabinet verantwoordelijkheid neemt”, waarmee maar weer eens is aangetoond dat regeren vreemde dingen met een partij kan doen.
CDA en VVD “balen ervan” dat Nederland mogelijk gaat meedoen met het binnenlaten van migranten, lieten hun Kamerleden Madeleine van Toorenburg en Malik Azmani aan RTL weten. Want, zo weten ze zonder onderzoek naar herkomst en vluchtverhaal van de opvarenden: een asielaanVraag is “toch kansloos”.
Waarmee niet gezegd is dat onze volksvertegenwoordigers harteloos zijn. Want het risico op marteling en slavernij in wetteloos Libië mag dan ook “balen” zijn, vlak de morele dilemm’a’s waarmee Van Toorenburg worstelt niet uit: “Je kunt geen kinderen laten sterven op een boot”, zei ze.
Dat kan natuurlijk wel. Het gebeurt. Op de Middellandse Zee komen met enige regelmaat jonge mensen en minderjarigen om bij hun pogingen Europa te bereiken.
Het verdrinken voor onze kusten zou verleden zijn na de Turkijedeal, werd een kabinet geleden verzekerd.
Ze verdrinken nog steeds, gewoon op een andere plek. En als er een paar gered worden, balen onze Kamerleden
Bijdrage 60: Mark HARBERS: “ Zielig, maar iedereen
opvangen kan niet”.
Staatssecretaris Harbers liet Lili en Howick blijven, maar het gezin in de Bethelkerk niet. “Ik kan mijn besluit aan mezelf uitleggen.”
Reflecteren is niet aan Mark Harbers besteed. De man die met een pennenstreek kan beslissen over het lot van asielzoekers, benadert zijn werk rationeel. Hij vertolkt een herkenbaar VVD-geluid.
In het regeerakkoord staat: je hebt recht op bescherming, maar dat betekent niet dat je het recht hebt zelf te bepalen waar. Vanaf komend jaar is een asielvergunning geen vijf, maar nog maar drie jaar geldig.
Harbers hamert voortdurend op de verantwoordelijkheid van de ouders van uitgeprocedeerde asielkinderen. Zij moeten, zegt hij, niet eindeloos blijven procederen als ze weten dat het geen zin heeft. “Op die manier kiezen ze zelf voor een toekomst die ongewis is, ook voor de kinderen.”
Maar ons voornemen is wel om voor evident kansloze aanvragen de doorlooptijden te verkorten, door een aantal van die aanvragen zonder gehoor af te doen.
”Wat ik altijd voor ogen hou is dat het rechtvaardig moet blijven. En een meerderheid in Nederland zegt: natuurlijk is het zielig voor die kinderen, maar we kunnen niet iedereen opvangen. Dat vind ik ook”.
Bijdrage 59: Segers over het kinderpardon.
Een heikele kwestie ligt er rondom het kinderpardon, wat doet dit met Segers zelf?
“Doet me veel als ik kijk naar het gezin dat in de Bethelkerk in Den Haag verblijft. Hun oudste dochter is ook lid van de ChristenUnie. We zijn altijd voorstander geweest van verruiming van het kinderpardon. We hebben bij de kabinetsonderhandelingen weken lang ons best gedaan om het kinderpardon te verruimen. Een Kamermeerderheid is daar tegen en daarom is er een schikking getroffen dat het blijft zoals het is.
De angst bij andere partijen is dat als je de grens opschuift er een nieuwe grens komt en er weer nieuwe grensgevallen komen. Onze insteek is altijd geweest als mensen door allerlei verschillende procedures vijf jaar moeten wachten, de overheid wat mij betreft het recht verspeelt om mensen uit te mogen zetten. Dit gezin in Den Haag heeft twee keer gelijk gekregen van de rechter, maar daarna heeft een finale rechter, de raad van state besloten dat de staatsecretaris ze uit mag zetten.”
Toch hebben veel kiezers van de ChristenUnie nu toch de vraag wat kunnen jullie doen voor mensen die in uitzichtloze situatie zitten?
“Er zijn situaties waar wij niet over kunnen spreken, maar dat gaat soms helemaal achter de schermen. Daar kan je een pleidooi voor mensen voeren en dat gaat dan helemaal in stilte. We leggen dan gevallen voor aan de staatsecretaris en soms geeft hij daar gehoor aan.”
“We zijn de kleinste van vier partijen, hebben vijf zetels en tegelijkertijd is er een kamer die een strenger asielbeleid wil. Ik heb op ons partijcongres gezegd ik ben verantwoordelijk voor het beleid van het kabinet, maar ik ben er ook verantwoordelijk voor wat er gebeurd als we uit het kabinet stappen. Ik moet altijd voor mezelf, mijn naaste omgeving en kiezers duidelijk kunnen maken dat ik heb gedaan wat ik kon en het maximale eruit heb gehaald. De invloed dat ik heb, heb ik geleend van de kiezers, ik moet me verantwoorden ten aanzien van hen, van God en dan heb je één maatstaf, heb je gedaan wat je kon? Dus ja ik ben verantwoordelijk voor het kabinetsbeleid maar ik ben ook verantwoordelijk als ik ervoor kies aan de kant te staan en er van alles gebeurd waar ik dan geen invloed op heb.”
Bijdrage 58:
Beschaving
Özcan Akyol Column
@OzcanAkyol
Als politieke koppigheid en algemene beschaving met elkaar om voorrang moeten vechten, mogen we op een geciviliseerd continent best hopen dat die laatste wint.
Op dit moment dobbert een schip van de non-profitorganisatie Sea-Watch 3 al anderhalve week op de Middellandse Zee, waar een rubberen boot met 32 vluchtelingen erop in stormachtig weer werd opgepikt. Onder hen bevinden zich zeven kinderen.
Er bestaat geen Europees land dat de asielzoekers wil opvangen. De redenen kunt u raden: het is een beloning voor mensensmokkel, een dergelijk gebaar kan een aanzuigende werking hebben en daarnaast vinden sommige regeringen dat ze meer doen dan andere.
Over al deze argumenten kunnen we zeggen dat ze kloppen.
Tegelijkertijd rijst de prangende vraag: wat moet er dan wél met deze mensen gebeuren?
Omdat Sea-Watch 3 onder een Nederlandse vlag vaart, heeft Nederland gezegd dat het een deel van de asielzoekers wil opvangen mits andere landen dat ook doen, maar daar is geen animo voor. De algehele mentaliteit is: het zijn niet onze problemen.
Kapitein Anne-Paul Lancel maakt zich zorgen: het water en het voedsel op zijn schip raken op, een probleem dat ook zijn bemanning van ruim twintig mensen raakt. Bovendien heeft hij getraumatiseerde mensen aan boord, van wie hij niet weet wat hen precies drijft.
Criticasters zullen zeggen: het kunnen evengoed terroristen zijn. Ook in dit geval lijkt het me verstandiger om die mensen op te nemen in centra, waar ze gescreend kunnen worden. Als procedures onwettig zijn aangegaan, wordt een aanvraag altijd nog afgewezen.
Je hoeft geen voorstander van ons migratiebeleid te zijn als je ervoor kiest om vluchtelingen níet dood te laten gaan op een schip. Wat Europa superieur maakt ten opzichte van sommige andere landen, is dat we mensen niet onnodig laten sterven omdat het nu eenmaal beleid is.
Een roep om mild te zijn voor bootvluchtelingen staat tegenwoordig gelijk aan politieke zelfmoord. Wat ik me dan meteen afvraag: wat levert het op als we die mensen gewoon aan hun lot overlaten – een applaus?
In dat geval hebben we misschien een sterk vertekend beeld van onze beschaving.
57. Kinderpardon: afgewezen jonge asielzoekers bijna
allemaal nog in Nederland
Verreweg de meeste jonge asielzoekers die voor het kinderpardon zijn afgewezen, zijn nog steeds in Nederland. Slechts 80 van de 1400 minderjarigen, minder dan 6 procent, zijn aantoonbaar vertrokken. ,,Veel te weinig,” zegt staatssecretaris Harbers (Justitie & Veiligheid).
Dat blijkt uit cijfers die de NOS heeft opgevraagd bij het ministerie van Justitie en Veiligheid. In totaal zijn hier 740 kinderen zónder verblijfsvergunning, 400 kinderen kregen tóch nog een verblijfsvergunning om bijvoorbeeld medische redenen en van 180 kinderen is niet duidelijk waar ze zijn. Het gaat in alle gevallen om minderjarigen die op het moment van aanvraag al zeker vijf jaar in Nederland waren.
Lili en Howick
Defence for Children schatte eerder dat er 400 kinderen zijn van wie de situatie lijkt op die van Howick en Lili, de Armeense kinderen die na tien jaar Nederland uitgezet dreigden te worden, maar na grote ophef alsnog mochten blijven. Dat blijken er dus 740 te zijn.
Van 2140 minderjarigen die de afgelopen zes jaar een kinderpardon hebben aangevraagd, kregen 740 kinderen wél een verblijfsvergunning.
‘Veel te weinig’
Slechts 6 procent van de afgewezen minderjarigen is dus daadwerkelijk vertrokken. “Veel te weinig”, zegt staatssecretaris Mark Harbers van Justitie en Veiligheid tegen de NOS. “Voor mij geldt: als mensen geen vergunning krijgen, moeten ze terug naar hun land van herkomst.”
Volgens de VVD-bewindsman zijn er heel veel redenen waarom mensen hoop houden. Hoe daarmee moet worden omgegaan laat hij momenteel onderzoeken door een commissie. Simpelweg meer mensen uitzetten noemt hij niet zomaar te realiseren. ,,Gedwongen terugkeer is moeilijk. Vrijwillige terugkeer kan altijd en ik stel vast dat de mensen om wie het gaat zich toch heel vaak in een uitzichtloze situatie bevinden, dus wil ik ook kijken naar de verantwoordelijkheid van de ouders.”
56. We zijn geen gele-hesjesdragers, toch protesteren we: tegen onrecht.
Wat kan het betekenen dat meer dan 750 voorgangers al gedurende meer dan 1400 uur een kerkdienst gaande houden, die direct verband houdt met het beleid van onze regering?
En waarom is daar zoveel internationale belangstelling voor?
Predikanten zijn geen gele-hesjesdragers. Predikanten respecteren de scheiding tussen kerk en staat, ze eerbiedigen de wet- en regelgeving van de overheid.
Altijd. Bijna altijd. Maar nu voelen al meer dan 750 voorgangers zich gedwongen om hun kernboodschap over de scheidslijn tussen kerk en staat uit te dragen. Misschien is die boodschap nog niet helder genoeg geformuleerd, misschien moet het nog een keer worden toegelicht.
De korte samenvatting is deze: de wet- en regelgeving omtrent asielzoekers is onrechtvaardig. In de “Regeling langdurig verblijvende kinderen” staat een onaanvaardbare inconsistentie: om in aanmerking te komen voor het kinderpardon moet het betreffende kind meegewerkt hebben aan de eigen terugkeer. Dus tot en met het moment dat het kind in het vliegtuig zit op weg naar het land waar de ouders vandaan komen, mag het kind niet aangeven liever in Nederland te blijven.
De aanvraag om voor het kinderpardon in aanmerking te komen, is dan al jaren geleden ingediend. De IND weet dat het kind in Nederland wil blijven, het kind werkt mee, verlaat Nederland, en komt dan pas in aanmerking voor het kinderpardon.
Dominees zijn exegeten, en lopen vast op zo’n stuk regelgeving. Vandaar onze inzet en betrokkenheid. Maar er is meer. Pas als de procedures die de ouders gestart hebben ten einde zijn, heeft het voor het kind zin om een beroep te doen op het kinderpardon. Maar daar zijn soms wel tien jaren mee gemoeid. Dat de ouders op het eind ‘nee’ op het rekest konden krijgen, wisten ze van tevoren.
Maar dat de kinderen van onze overheid tien jaar lang in Nederland mogen verblijven, naar school mogen, ja moeten inburgeren in onze maatschappij, maakt ook onderdeel uit van dit geheel. En die kinderen krijgen na die tien jaar dus de rekening gepresenteerd voor iets waar ze op geen enkele manier bij betrokken zijn.
Kinderen worden buiten hun wil en zonder hun schuld willens en wetens door de overheid met zwaar traumatische ervaringen geconfronteerd, en dat is onaanvaardbaar. Althans in de ogen van honderden kerkelijke voorgangers.
Kinderen kun je niet straffen voor een door de ouders ongewenste uitkomst van een procedure.
De kinderpardonregeling is ook om andere redenen een vorm van onrecht. Slechts 5 ‘a 10 procent van de aanvragen wordt gehonoreerd. Als een docent een proefwerk maakt, waarvan hij weet dat slechts 5 procent van de klas een voldoende kan halen, is het een onrechtvaardig proefwerk.
De regeling wordt voorts zo weinig toegepast om te voorkomen dat de ouders in Nederland mogen blijven. De kinderen zijn dus niet alleen de dupe van ellenlange procedures; ze worden ook nog eens gebruikt als laatste middel om de ouders het land uit te krijgen. Daarmee krijgen kinderen een functie binnen het vreemdelingenbeleid, en dat is op zich al onaanvaardbaar.
De staatssecretaris hoeft niet eens van zijn discretionaire bevoegdheid gebruik te maken om te doen wat nodig is. Met een beroep op de ondeugdelijkheid van de regelgeving en vooruitlopend op nieuwe regels kan hij die rechtvaardigheid tonen waar die meer dan 750 voorgangers zich al meer dan duizend uur sterk voor maken.
Jan de Visser; advokaat en predikant te Middelharnis. Bron: TROUW.
Dit artikel is in briefvorm aan staatssecretaris Harbers toegezonden, ondertekend door 55 andere predikanten, pastores en sympathisanten.
55. Ook met oudjaar zit familie Tamrazyan
ondergedoken.
Dominees en pastors prediken al negen weken tegen
uitzetting van gezin
‘In verband met bijzondere omstandigheden aanbellen.’ Een wit geplastificeerd briefje hangt aan de voordeur van de Haagse Bethelkerk. Hoewel de kerkdiensten normaal vrij toegankelijk zijn, gelden deze weken andere regels. Want hier woont een gezin. In- en uitlopen kan niet zo maar.
Vrijwilligers bewaken wie dit pand binnenkomen. Ze beschermen de Armeense vader, moeder en drie kinderen Hayarpi (21), Warduhi (19) en Seyran (15). In een appartement boven de kerk brengen zij hun dagen door. Ze kunnen er studeren, doen spelletjes, schrijven gedichten, hebben een roeiapparaat om wat aan beweging te kunnen doen. De deur uitgaan kan, maar dan loopt het gezin het risico te worden opgepakt door de Dienst Terugkeer en Vertrek. En dus zit er niets anders op dan af en toe een luchtje scheppen in de tuin van de kerk.
Na bijna negen jaar in Nederland is de familie Tamrazyan uitgeprocedeerd. Staatssecretaris Harbers herhaalde voor de kerst nogmaals dat hij zijn discretionaire bevoegdheid niet zal inzetten om het Armeense gezin in Nederland te houden. Volgens de regering is de situatie in het thuisland veilig genoeg voor een terugkeer.
Maar daar is het gezin het niet mee eens. En ook de bezoekers van de Bethelkapel en leden van de Protestantse Kerk Den Haag vinden dat deze familie onrecht wordt aangedaan. ,,Sommige uitspraken van Harbers maken ons zo boos. Hij zegt dat ze hadden moeten meewerken met hun uitzetting om in aanmerking te komen voor het kinderpardon. Maar de rechter had tot twee keer toe geoordeeld dat ze niet mogen worden uitgezet”, zegt woordvoerder Derk Stegeman.
De geloofsgenoten zijn vastberaden voor dit gezin te vechten. Sterker, in de negen weken dat ze het gezin nu onderdak bieden, is de vastberadenheid alleen maar groter geworden.
Sinds vrijdagmiddag 26 oktober 13.30 uur zijn er kerkdiensten, onophoudelijk, dus ook elke nacht. Al ruim zevenhonderd dominees en pastors uit het hele land, en zelfs uit België en Duitsland, reisden naar een rustig straatje in Den Haag af om een paar uur van de marathondienst voor hun rekening te nemen. Meer dan achtduizend bezoekers kwamen een deel van de dienst beluisteren. Het gastenboek in de hal is al volgekrabbeld met namen van mensen uit Alkmaar, Bolsward, Amsterdam, Wuppertal (Duitsland). ,,Het is al het zoveelste gastenboek”, zegt persvoorlichter Florine Kuethe, terwijl ze ernaar kijkt.
Plots begint psalmgezang. Het komt uit de kapel. Voor een hoge wand met bruin/blauwe tegeltjes en groot wit kruis staat een voorganger uit Utrecht. Drie kaarsen voor hem branden. In de hoek herinnert een grote kerstboom (zilveren ballen, piek scheefgezakt) nog aan de feestdagen.
Een stuk of vijftien houten stoelen zijn bezet, slechts een klein deel van de rijen met stoelen die om de predikant staan. In de hoek begeleidt een dame het gezang op een vleugel. Af en toe slaat ze een toon mis. Aan een lang touw hangen tekeningen en boodschappen voor de familie Tamrazyan. ,,We hopen dat jullie mogen blijven”, schrijft de gemeente Linthorst.
De gezinsleden brengen veel tijd door in de kapel. ,,We houden dit vol door het geloof, de steun van zo veel mensen en doordat we veilig zijn hier”, schrijft oudste dochter Hayarpi, studente econometrie. Ze beantwoordt vragen via e-mail. Vanmiddag blijft de familie boven, achter het lint met bordje privé. Ze krijgen ontzettend veel aandacht. Heel lief, want ze kunnen alle steun gebruiken, maar ook stressvol. Want wat als bezoekers weer naar hun levensverhaal vragen?
,,Het is hartverscheurend hoe dit gezin moet leven”, zegt Stegeman. ,,Ik spreek ze regelmatig. Die onzekerheid, dat is het ergste. Hayarpi zei laatst nog dat het geen probleem is als ze tot maart in de kerk moet blijven en weet dat ze daarna mag blijven. Maar het niet weten óf ze mag blijven, dat is heel zwaar.”
Na zo’n intensieve tijd samen heeft de familie Tamrazyan een plekje veroverd in de harten van deze geloofsgenoten. En ja, ze zijn letterlijk dag en nacht bezig om het kerkasiel in goede banen te leiden. Tegelijkertijd gaat het vanzelf. Uit de poule van zo’n zevenhonderd voorgangers melden zich steeds genoeg mensen om de kerkdiensten gaande te houden, zelfs ’s nachts.
In de tussentijd probeert Stegeman met politici in gesprek te gaan. Stegeman: ,,Een kerkasiel is het ultieme dat je kunt doen. We hebben ons verdiept in deze casus en de feiten spraken voor zich. We kunnen ons niet neerleggen bij de reactie van de staatssecretaris. Wat hier gebeurt, is onrechtvaardig en inhumaan.”
Hoe lang het kerkasiel aanhoudt, weet niemand in de Bethelkerk. Maar één ding durft Stegeman wel te zeggen: zolang ze perspectief zien, gaan ze door. Dat betekent dat de familie Tamrazyan ook de jaarwisseling in de Bethelkerk viert. Niet bepaald een eindejaar zoals het gezin het zich had voorgesteld.
Hayarpi: ,,Als ik erbij stilsta dat dit al twee maanden gaande is, vind ik het bijzonder en triest tegelijk. Bijzonder dat iedereen het met elkaar draagt, maar triest dat het nog nodig is.”
54. Buma als de broer van Baudet
Nynke de Jong schrijft drie keer per week over wat haar bezig houdt.
Ik verbaas me al een tijdje over de politieke koers van Sybrand Buma en het CDA. Zijn partij zit in het kabinet. Hij zat aan de onderhandelingstafel toen de kabinetsplannen werden gevormd. Hij zit in het centrum van de macht. Maar Buma blijft maar doen alsof dit helemaal niet zo is. Hij drukt iedereen die ontevreden en boos is tegen zijn borst, kakelt over de ‘elite’ die ‘de gewone man’ niet meer snapt. Wil om onduidelijke redenen die twintig Gele Hesjes die er in Nederland rondlopen mee laten praten over de klimaatplannen.
Maar ondertussen was hij de afgelopen maanden een van de weinigen die te vuur en te zwaard de afschaffing van de dividendbelasting verdedigde; toch één van de plannen waar ‘de gewone man’ het kwaadst om is geworden. En verhoogt het kabinet het lage btw-tarief, nog zo’n maatregel die ‘de gewone man’ in zijn portemonnee gaat voelen.
Als Buma eens zou luisteren naar mensen die niet zo hard schreeuwen
Hoeveel stemmen denkt hij te trekken met zijn populistische knieval naar rechts? Het is aan die kant van het politieke spectrum al hartstikke druk; VVD, PVV en Forum voor Democratie vechten om de liefde van de rechtse kiezer. In het politieke midden is het inmiddels rustig, nu ook de PvdA naar links kruipt. Dáár zou het CDA zijn slag kunnen slaan. Als Buma eens zou luisteren naar mensen die niet zo hard schreeuwen. Die in principe heel tevreden zijn, en zich vooral zorgen maken over betaalbare woningen, goed onderwijs en goede zorg. Als je als politicus voor die mensen een boegbeeld kunt zijn, kun je een veel groter electoraat bereiken. Dan kun je premier van dit land worden. Dat word je niet door bij Jan Dijkgraaf op schoot te kruipen.
Buma zit in een prachtige positie. Het CDA in het kabinet, waardoor ze écht het verschil kunnen maken. Terwijl hij geen bewindspersoon is, en dus geen schade oploopt bij mogelijke blunders van Rutte-III.
Maar Buma doet liever net alsof hij amper macht heeft, alsof hij net zo verbolgen is over de ‘elite’. Buma als de broer van Baudet. Ik geloof dat hij de schreeuwers op Twitter net iets te machtig inschat. Kijk eens naar het midden, Sybrand.
Bijdrage 52:Brief Harbers.
Staatssecretaris schrijft o.a.: Door meerdere kabinetten zijn maatregelen genomen om snellere asielprocedures te realiseren en het stapelen van vreemdelingrechtelijke procedures, waar mogelijk te voorkomen. Aanvullend op deze maatregelen heb ik besloten om een onafhankelijke onderzoekscommissie te zullen instellen om een onderzoek te doen naar de aspecten die bijdragen aan het langdurig verblijf van vreemdelingen, zelfs na een of meerdere afwijzingen, alsmede mogelijke oplossingen om langdurig verblijf zonder bestendig verblijfsrecht tegen te gaan.
Bijdrage 53:
CDA-prominent op bezoek in kerk.
Maandagavond 17 december. Naast de kerstboom met zilveren ballen in de kapel gaat Joke („ik ben een hobby-pastor”) Kievit voor. Hayarpi, de oudste dochter en woordvoerder van het gezin, en haar broertje en zusje zingen de liederen mee en verlaten giechelend de kapel. In de aangrenzende keuken staat Ruth Peetoom. De partijvoorzitter van het CDA kwam onaangekondigd. „Om eens kennis te nemen. Als blijk van betrokkenheid en belangstelling.” Peetoom is de eerste CDA-prominent die een bezoek brengt aan de asielmanifestatie. Haar komst is opmerkelijk, want het CDA ziet niets in een verruiming van het kinderpardon en stelt zich onverzettelijk op, tot onvrede van de kerkelijke achterban. De kerk spreekt zich juist nadrukkelijk uit: de World Communion of Reformed Churches (WCRC), die honderd miljoen christenen in 110 landen vertegenwoordigt, schaarde zich achter het Haagse kerkasiel.
Van andere partijen kwamen eerder Tweede Kamerleden langs van de ChristenUnie (Gert Jan Segers en Joël Voordewind) en van GroenLinks (Jesse Klaver en Bram van Ojik). Zij gaven, als pleitbezorgers van het kinderpardon, juist ruchtbaarheid aan hun komst.
Het asielbeleid verdeelt Nederland, politiek en samenleving. Rutte III verruimde het kinderpardon niet, op aandringen van VVD en CDA, en heeft daarvoor steun van een rechtse meerderheid in de Tweede Kamer. Toch laaide de discussie deze zomer op, toen staatssecretaris Mark Harbers (Asiel, VVD) zijn discretionaire bevoegdheid gebruikte voor een verblijfsvergunning voor de Armeense Lili en Howick op het moment dat de kinderen eigenlijk al hadden moeten zijn uitgezet.
Sindsdien ligt het onderwerp op tafel: een documentaire en bijbehorende petitie ‘voor een kinderpardon dat wél werkt’, van presentator Tim Hofman, leverde een kwart miljoen handtekeningen op. 144 gemeenten verklaarden zich solidair met het kinderpardon en namen daarover moties aan, ook ondersteund door CDA en VVD. En in ieder asieldebat komt het kinderpardon aan de orde.
Stil verzet
Peetooms bezoek is precair vanwege het CDA-standpunt en is een stil verzet. Christen-democraten willen streng zijn, maar ook barmhartig en die spagaat belichaamt Peetoom. Langskomen en steun betuigen, maar tegelijkertijd wel voorzitter zijn van een partij die ervoor pleit dat dit gezin niet in Nederland thuishoort.
Peetoom was zelf predikant en zegt hier niet te komen „om verantwoording af te leggen”. Ze ziet „grote bewogenheid” in de kerk, en een situatie die gaat „over grote vragen”. De vraag of het vanuit haar positie als partijvoorzitter lastig is, ontwijkt ze. Politiek wil ze zich niet uitspreken: „De politieke afweging ligt elders. Alle vier de partijen hebben hun handtekening onder het regeerakkoord gezet.” En ze volgt de drie Armeense kinderen terug de kapel in.
Chronologisch overzicht van alle
bijdragen: start 31 oktober. Archief van 51 artikelen.
- Trouw: Spanning tussen lokaal en landelijk CDA over soepeler kinderpardon
- Burgemeester Bergen op Zoom: “Het gaat om een kwestie van nationaal belang”.
- Bezoek aan het CDA congres in Groningen. Citaat van zoon dr. Koen Leurs, mediawetenschapper, in de media: “Wie bij ons hoort kun je toch niet wegsturen?’.
- Trouw: Kinderombudsman Margrite Kalverboer: “Extra voorwaarden kinderpardon te strikt.”
- Buitenhof: Ferry Mengelen had het over onrust bij het CDA in den lande.
- Jacobine: Onder de leden van het CHU heerst grote onrust.
- Oss wil ruimer kinderpardon. CDA fractie tegen. College weigert brief te sturen. Gravenaar Johan van der Schoot is CDA wethouder in Oss.
- Grave mogelijk weer naar 600 asielzoekers.
- “Als je zo’n gezin op de stoep ziet brullen, doet dat zeer”: onze burgemeester van Grave Lex Roolvink in de raad en de Gelderlander.
- CDA Elburg komt met motie “Stabiel opgroeien voor alle kinderen”.
- Louis Sparidans, criticus uit Grave: “Wat heet respect?”
- Kinderpardonmotie unaniem aangenomen in Appingedam.
- Ook Geldrop-Mierlo steunt kinderpardon. CDA fractie stemde verdeeld.
- De Protestantse Kerk schrijft: “Heel veel lokale CDA-ers, die direct met mensen in nood te maken hebben, maken vaker een andere keuze dan de landelijke politiek. Ik hoop dat die lokale stem gehoord wordt’.
- Tussenstand van mijn onderzoek: 35 stemmingen: 92 CDA-ers voor. 41 CDA tegenstemmers.
- Ede is de honderdste officiële kinderpardongemeente. Ze zijn geïnspireerd door de acties “Ze zijn al thuis” van Defence for Childeren en de burgerbeweging De Goede Zaak.
- Geen kind tussen Wal en Schip – Ruimer Kinderpardon.
- VVD wil af van discretionaire bevoegdheid staatssecretaris.
- CHU: verbod op barmhartigheid? CDA -er Madeleine van Toorenburg is fel tegen.
- Inspiratie, bemoediging, troost en energie opgedaan in de Graafse Sint Elisabeth’s kerk. Speurend naar hoop en Zo maar een dak waren toepasselijk liedjes.
- Veendam: signaal uit de samenleving. “Als de Tweede Kamer en het kabinet er niet uit komen, moeten wij het signaal uit de samenleving vertolken om dit weer op de agenda te krijgen”.
- Tussenstand: 46 gemeenten: 144 CDA raadsleden voor. 42 tegen.
- Griffie Utrecht: 46 stemmers. 44 voor. CDA voor. PVV en VVD ieder met een stem tegen.
- Madeleine van Toorenburg, woordvoerster asielzaken van het CDA, wil niet dat er getornd wordt aan de discretionaire bevoegdheid van de staatssecretaris.
- CDA fractie van Elburg dient een motie in met als titel: “Stabiel opgroeien voor alle kinderen”. Unicef heeft de fractie opgeroepen om ook kinderpardongemeente te worden. Ter voorkoming van onrust als kinderen worden teruggestuurd.
- Kinderombudman: “Extra voorwaarden kinderpardon te strikt.” Kinderen worden ernstig geschaad in hun ontwikkeling”.
- PvdA door de bocht met soepeler kinderpardon. Bericht van 28 juni 2017.
- Christen Unie stemt met “Noord-Koreaans signaal” in met uitzetstop vluchtelingenkinderen.
- Ruth-Peetoom: moeder-overste, brandweerman en leeuwentemmer van het CDA kondigden haar afscheid aan.
- Kerkasiel: 24 uur per dag, 7 dagen per week al vier weken lang!
- Van Toorenburg: Dilemma’s van het kinderpardon.
- Op naar de 250.000 ondertekenaars van de petitie #EIGELAND
- Mijn Ingezonden brief in de Gelderlander als reactie op artikel over fietsendiefstal AZC bewoner in Velp/Grave.
- “Hoe is het toch met Jacques Leurs? “Ik zet me hard in voor meer kinderpardongemeenten.
- Opvang “bed-bad-brood” blijft open in Nijmegen.
- Facebook berichten n.a.v. Nieuwsuur uitzending Asielkerk. Felle negatieve reacties worden afgewisseld met positieve reacties. Hieronder een voorbeeld.
- Er is hoop…knipoogjes vanuit de hemel.
- Steun voor mijn initiatief vanuit Sudwest- Friesland.
- CDA-leider negeert achterban.
- Petitie Kinderpardon, ondersteund door 250.000 handtekeningen , wordt dinsdag aangeboden door Tim Hofman aan de Tweede Kamer.
- Wetenschappers waarschuwen voor schade bij uitgezette kinderen na lang verblijf in Nederland.
- Kinderpardon. Column Nynke de Jong. De Gelderlander/AD
- Wie bij “ons” hoort kun je toch niet wegsturen? Dr. Koen Leurs.
- CDA: Pact van Marrakesh noodzakelijk om migratie te beperken.
- Oproep: E-mail naar Jan Francke kan niet verstuurd worden. Wie kent Jan Francke die me onderstaand bericht stuurde?
- Harbers: “Situatie Armeens gezin in kerk uitzichtloos”.
- Buma: broer van Baudet. Column Nynke de Jong.
- Broers opgepakt en moeten terug naar Oekraïne.
- Bekijk het etnografisch filmverslag. Mediawijsheid.
- CDA- prominent voorzitter Ruth Peetoom brengt bezoek aan asielmanifestatie.
- Staatssecretaris Harbers beantwoordt brief van Kinderpardongemeente Grave.
Bijdrage 49: mediawijsheid.
Bijdrage 48:
Broers Maksim (14) en Denis (10)
opgepakt en moeten terug naar
Oekraïne
De broers Maksim en Denis Andropov zijn vanmiddag vastgezet door de vreemdelingenpolitie. Ze zouden Nederland binnen drie dagen moeten verlaten.
De broers Andropov zitten nu in het detentiecentrum in Zeist. Volgens de juridisch adviseur van de familie, Frank King, worden ze binnen drie dagen Nederland uitgezet. ,,Uiteraard gaan we daar nog tegenin beroep. Er lopen nog allerlei procedures. Er is ons eerder verzekerd dat de jongens de uitkomst daarvan in Nederland mochten afwachten.”
Moeder Olga, die nu in Oekraïne woont, is totaal overrompeld door het nieuws. ,,Vanmiddag had ik ze nog aan de telefoon. Toen leek alles goed te gaan. Ik had echt geen idee dat ze vandaag zouden worden opgepakt.”
Volgens haar zijn haar zoons vastgezet toen ze zich vanmiddag meldden op het politiebureau van Amersfoort. ,,Ze hebben een meldplicht en moeten elke woensdag langs. Maar dit keer mochten ze niet meer vertrekken.” Een geëmotioneerde Olga maakt zich grote zorgen om haar kinderen. ,,Ik heb nog helemaal geen contact met ze gehad. Ik wil ze zo graag even kunnen spreken.”
Zonder verblijfsvergunning
Maksim (14) en Denis (10) gaan naar school in Culemborg, maar wonen bij hun oom en tante in Amersfoort, samen met hun nichtjes Veronica (4) en Victoria (7). De eerste dertien jaar verbleef de familie hier zonder verblijfsvergunning. Daarna startten ze tevergeefs diverse asielprocedures. Ze wilden aanspraak maken op het kinderpardon, maar dat is niet gelukt.
In juli werden de broers al met hun ouders Olga en Viktor uitgezet naar Oekraïne, maar op een toeristenvisum keerden zij terug.
Het ministerie van Justitie bevestigt dat de broers zijn vastgezet. ,,Er is vastgesteld dat ze niet in Nederland mogen blijven”, zegt een woordvoerder. ,,Ze hebben geen gebruik gemaakt van het recht Nederland zelfstandig te verlaten. Daarom zijn we vandaag hiertoe overgegaan.” Volgens hem zijn er met Oekraïne ‘goede afspraken’ gemaakt over hun terugkeer.
De woordvoerder wilde niet zeggen wanneer de broers op het vliegtuig worden gezet. Ook wilde hij niets kwijt over de persoonlijke omstandigheden. ,,Er wordt in elk geval goed voor ze gezorgd.”
Kijk hier hoe in juli tegen de uitzetting v
Bijdrage 47:
Buma als de broer van Baudet
Nynke de Jong schrijft drie keer per week over wat haar bezighoudt.
Ik verbaas me al een tijdje over de politieke koers van Sybrand Buma en het CDA. Zijn partij zit in het kabinet. Hij zat aan de onderhandelingstafel toen de kabinetsplannen werden gevormd. Hij zit in het centrum van de macht. Maar Buma blijft maar doen alsof dit helemaal niet zo is. Hij drukt iedereen die ontevreden en boos is tegen zijn borst, kakelt over de ‘elite’ die ‘de gewone man’ niet meer snapt. Wil om onduidelijke redenen die twintig Gele Hesjes die er in Nederland rondlopen mee laten praten over de klimaatplannen.
Maar ondertussen was hij de afgelopen maanden een van de weinigen die te vuur en te zwaard de afschaffing van de dividendbelasting verdedigde; toch één van de plannen waar ‘de gewone man’ het kwaadst om is geworden. En verhoogt het kabinet het lage btw-tarief, nog zo’n maatregel die ‘de gewone man’ in zijn portemonnee gaat voelen.
Als Buma eens zou luisteren naar mensen die niet zo hard schreeuwen
Hoeveel stemmen denkt hij te trekken met zijn populistische knieval naar rechts?Het is aan die kant van het politieke spectrum al hartstikke druk; VVD, PVV en Forum voor Democratie vechten om de liefde van de rechtse kiezer. In het politieke midden is het inmiddels rustig, nu ook de PvdA naar links kruipt. Dáár zou het CDA zijn slag kunnen slaan. Als Buma eens zou luisteren naar mensen die niet zo hard schreeuwen. Die in principe heel tevreden zijn, en zich vooral zorgen maken over betaalbare woningen, goed onderwijs en goede zorg. Als je als politicus voor die mensen een boegbeeld kunt zijn, kun je een veel groter electoraat bereiken. Dan kun je premier van dit land worden. Dat word je niet door bij Jan Dijkgraaf op schoot te kruipen.
Buma zit in een prachtige positie. Het CDA in het kabinet, waardoor ze écht het verschil kunnen maken. Terwijl hij geen bewindspersoon is, en dus geen schade oploopt bij mogelijke blunders van Rutte-III.
Maar Buma doet liever net alsof hij amper macht heeft, alsof hij net zo verbolgen is over de ‘elite’. Buma als de broer van Baudet. Ik geloof dat hij de schreeuwers op Twitter net iets te machtig inschat. Kijk eens naar het midden, Sybrand.
Bijdrage 46:
Harbers: “Situatie in
Armeens gezin in kerk
uitzichtloos”.
De permanente kerkdienst die al weken gehouden wordt voor een uitgeproduceerd Armeens gezin, verandert niets aan hun zaak. De toekomst van de jonge vrouw Hayarpi, haat ouders en broer en zus ligt in Armenië, benadrukt staatssecretaris Mark Harbers. Het gezin verblijft al anderhalve maand in de Bethelkerk in Den Haag. Maar de actie brengt Harbers niet op andere gedachten. “Ze hebben al vele malen te horen gekregen dat ze Nederland moeten verlaten. Ze hadden opvang in een gezinslocatie, zijn daar zelf vertrokken. Deze keuze hebben ze zelf gemaakt. Het lijkt me tamelijk uitzichtloos”.
Bijdrage 45: Oproep!!
Geachte heer Leurs, ik begrijp dat u zich in zet om het CDA te bekeren om er voor te zorgen dat het bestaande kinderpardon ook daadwerkelijk van toepassing wordt op de uitgeprocedeerde kinderen die al meer dan 5 jaar in Nederland verblijven.Ik vermoed dat ik wellicht eenzelfde doel nastreef maar ik heb niet de indruk dat er enige beweging is in de Haagse CDA burelen en dat zelfs het CDJA niet meer aan de bel trekt.
Kunt u mij informeren over uw plannen?
Met vriendelijke groet, Jan Francke
Bijdrage 44:CDA: Pact van
Marrakesh noodzakelijk om
migratie te beperken
De realiteit is dat de migratiecrisis waar wij mee te maken hebben zo omvangrijk is, dat Nederland het niet alleen kan oplossen. Dat is echt onmogelijk. En ook op Europees niveau is het lastig eenduidige effectieve oplossingen te vinden om de migratie te controleren en reguleren. Het is een mondiaal vraagstuk. Daarom zullen we wereldwijd moeten samenwerken om ervoor te zorgen dat de druk op met name West Europa, afneemt.
Het migratiepact van de Verenigde Naties is een begin van de oplossing. Wat nu voorligt kan op de steun van het CDA rekenen. Het biedt eindelijk de mogelijkheid om ook andere landen op hun verantwoordlijkheden te wijzen. Bijvoorbeeld om de voedingsbodem voor migratie weg te nemen, mensenrechten te respecteren, fatsoenlijke regels te maken voor arbeidsmigranten uit de regio en eigen onderdanen terug te nemen. Nu zo’n 180 landen de uitgangspunten van het pact willen onderschrijven, hebben we voor het eerst een diplomatiek instrument in handen om de druk op te voeren.
Dat betekent niet dat we niet kritisch zijn op wat er voor ligt. Wij hebben ook punten van zorg die moeten worden weggenomen. Zeker na de onrust die ontstaan is over de vraag of individuele migranten er rechten aan zouden kunnen ontlenen. Daarom is mede op verzoek van het CDA extra uitgezocht of dat kan. Het antwoord daarop is: Nee. Zo moet glashelder zijn dat migranten hieraan geen individuele rechten kunnen ontlenen, omdat het pact daar niet voor bedoeld is. Het is een kader om tot samenwerking te komen, samenwerking die bitter noodzakelijk is. Ook moeten maatregelen die in ons Regeerakkoord zijn aangekondigd uitgevoerd kunnen worden en moet ons asielbeleid aangescherpt kunnen worden. Daartoe dient de standpuntverklaring die verschillende landen, waaronder Nederland, aan het pact toevoegen. Daar hechten wij sterk aan. En dat zullen wij ook blijven benadrukken.
Het is geen vrijblijvend pact. De afspraken die worden gemaakt moeten bijdragen aan het controleren en regulieren van de migratie. En die afspraken zijn, zoals gezegd, hard nodig. Want als we niets doen en aan de zijlijn blijven staan kijken, dan wordt het probleem van migratie en de zorgen die mensen hebben alleen maar groter. Het CDA blijft kritisch volgen of het doel wordt bereikt en landen zich aan de afspraken houden. Wij hebben daarom afgesproken dat wij door de staatssecretaris op de hoogte gehouden moeten worden van de effectiviteit van dit pact. Want dat zijn wij aan de mensen met al hun terechte zorgen verplicht
Bijdrage 43: Wie bij “ons” hoort
kun je toch niet wegsturen? Dr.
Koen Leurs e.a. Op One World
Movement.
‘Lili en Howick zijn onze kinderen’, ‘Sahar is te verwesterd om terug te sturen naar Afghanistan’, ‘Mauro Manuel is Limburgser dan vlaai’: zomaar een greep uit de mediakreten die de afgelopen jaren over bekende asielzoekers werden geroepen.
De massale verontwaardiging over Mauro, die in 2011 dreigde uitgezet te worden, was zo sterk dat sympathisanten op het Binnenhof demonstreerden, media hun onafhankelijke positie uit het oog verloren door openlijk partij te kiezen en het kabinet zelfs dreigde te vallen. En toen de Armeense Lili en haar broer Howick in september van dit jaar onderdoken om uitzetting te voorkomen, werden ze van alle kanten gesteund. ‘Wie ze aangeeft, is een NSB’er‘, twitterde misdaadverslaggever Peter R. De Vries. ‘Als ik zou weten waar ze zitten, zou ik het niet zeggen. Ze horen hier thuis’, reageerde een ander.
Een echte Nederlander
Telkens wanneer asielzoekers mediapersoonlijkheden worden, schieten de verontwaardigde sympathisanten als paddenstoelen uit de grond. Steunbetuigers spreken zich uit over de onmenselijkheid van de situatie, met als belangrijkste argument dat deze ongedocumenteerden bij Nederland horen.
Zou het hulpbetoon aan Lili overeind blijven als zij een hoofddoek droeg?
Mauro vanwege zijn Limburgse accent en liefde voor PSV, Lili en Howick omdat al hun vrienden en vriendinnen hier wonen en ze hier graag naar school gaan, en de recentelijk in het nieuws verschenen Hayarpi Tamrazyan om haar actieve lidmaatschap bij de ChristenUnie en haar universitaire studie. Maar wat nu als Hayarpi het slécht zou doen op school, Mauro gebrekkig Nederlands sprak en Lili een hoofddoek droeg? Zou het hulpbetoon dan overeind blijven, of hadden zij dan überhaupt niet op hulp hoeven rekenen?
Wie uitgezet dreigt te worden en mede-Nederlanders achter zich krijgt om een tegengeluid te laten horen, heeft die steun volgens mediawetenschapper Koen Leurs vaak te danken aan contacten in de directe omgeving. De sympathisanten die asielzoekers uit het dagelijkse leven kennen zien hen niet als ‘de ander’, maar als medemens. Op datzelfde gevoel doen media ook vaak een beroep, wanneer zij een persoonlijk verhaal van een asielzoeker uitlichten met de focus op het leven in Nederland.
De nadruk wordt dan gelegd op de succesvolle integratie, legt Leurs uit. “De persoon wordt bekeken vanuit de ogen van mede-Nederlanders. Wie bij ‘ons’ hoort, kun je toch niet wegsturen?” Die gedachtegang zegt eigenlijk dat wie voldoende assimileert, het verdient om in Nederland te blijven. Die vernederlandsing is ook waar de pers zich op richt. Het gebrekkige migratiesysteem wordt daarentegen niet bevraagd. En als het al besproken wordt, gebeurt dat oppervlakkig.
Sneller systeem
Want hoe kan het eigenlijk dat asielzoekers na jarenlang verblijf in Nederland nog worden uitgezet? Een veelgehoorde verklaring is dat we dat te danken hebben aan te lange asielprocedures. Asieladvocaat I. Petkovski ergert zich aan deze veronderstelling omdat het volgens hem niet klopt, als we kijken naar de definitie van een asielprocedure. “Het is de periode van het moment dat een asielzoeker zich aanmeldt, tot aan de laatste beslissing van de hoogste rechter in Nederland.” We onderscheiden een korte (acht dagen) en een lange procedure (maximaal een jaar, maar meestal slechts een aantal maanden).
Dat de gewortelde asielzoekers na jaren nog worden uitgezet, heeft niets te maken met de duur van de asielprocedure zelf, maar met de werking van het uitzetbeleid, legt Petkovski uit. Soms slaagt de overheid er niet onmiddellijk in om mensen weg te sturen, bijvoorbeeld omdat het land waar ze heen worden gestuurd niet meewerkt, of het land van herkomst niet bekend is.
Petkovski ziet daarnaast dat mensen geneigd zijn te blijven, en zich daardoor te wortelen, omdat er onrechtvaardige beslissingen worden genomen. “Sommige mensen hadden gewoon een verblijfsvergunning moeten krijgen. Die kunnen vanuit hun perspectief echt niet terug. Als je weet dat je bij terugkomst de bak indraait of je leven niet zeker bent, dan snap ik dat je na een afgewezen aanvraag toch hier blijft.” En dan is de kans groot dat de asielzoeker zich gaat wortelen in Nederland.
Dat asielzoekers willens en wetens jaren zouden procederen om vervolgens uitgezet te worden, gebeurt volgens hem alleen bij grote uitzondering. Hij legt uit: “Als advocaat start je een tweede asielaanvraag niet zomaar. Nederland voert namelijk een restrictief toelatingsbeleid
Geworteld
Media houden vaak op bij de constatering dat ‘het systeem sneller moet’, ziet Leurs. “Er wordt niet gevraagd waarom het beleid is zoals het is en welke principes erop geënt zijn.” Media schrijven liever over ‘vluchtelingenstromen’ of ‘massa’s’, waardoor asielzoekers gedehumaniseerd worden, omschreven als een bedreiging en weggezet als ‘de ander’. De andere mogelijkheid is een human-interest verhaal over de succesvol geïntegreerde vreemdeling die ‘net als wij’ is en daarom zijn burgerschap heeft verdiend.
Leurs merkt in zijn werk dat veel jonge vluchtelingen dat laatste frame hebben geïnternaliseerd. “Het is vaak een van de eerste dingen die ze zeggen: dat ze een succesvol geïntegreerde vluchteling moeten zijn, anders dan het negatieve stereotype dat als bedreiging wordt gezien. Er is een expliciete drang om het goed te doen in de ogen van Nederlanders en zo snel mogelijk als een van hen gezien te worden.”
Een veelgehoord argument om met name kinderen niet uit te zetten, is dat zij te geworteld zouden zijn. Een term die zowel veelzeggend als juridisch ondefinieerbaar is. Volgens Petkovski wil de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) de betekenis ervan niet vastleggen, omdat advocaten daar dan een beroep op zullen doen. Zelf sluit hij zich aan bij het onderzoek van orthopedagoog en jurist Margrite Kalverboer, die sinds twee jaar ook Kinderombudsvrouw is. Petkovski: “Zij onderzocht de schade die kinderen oplopen als ze na het verblijf in een land terug moeten naar een ander land. Een kind is volgens haar na vijf jaar verblijf geworteld, en dat houd ik dan ook aan als advocaat.”
Vergeten verhalen
Het frustreert de advocaat dat slechts een aantal van deze kinderen het nieuws haalt en dat over hen wél maatschappelijke verontwaardiging ontstaat. “Niet alleen de kinderen in de krant, maar álle kinderen van asielzoekers hebben een gezicht. Zij moeten beschermd worden. Ook kinderen uit een familie die niet bijdraagt aan de Nederlandse samenleving, niet geïntegreerd is of niet naar onze waarden leven. Kinderen hebben daar niet voor gekozen.”
Hoe kunnen we er dan voor zorgen dat de selectieve maatschappelijke verontwaardiging omgezet wordt in een dieper besef en bredere kennis van wat het systeem behelst? Leurs ziet een mogelijkheid voor media in verhalen waarin mens en systeem gecombineerd worden. “Bijvoorbeeld vanuit het perspectief van iemand die door de asielprocedure gaat. Wat gebeurt er en wat ervaart die persoon? Zo maak je een begin om de complexiteit van het migratiesysteem met een menselijker beeld bloot te leggen.”
Daarbij zouden nieuwe vertelvormen volgens Leurs goed kunnen werken. “Filmregisseur Alejandro González Iñárritu maakte bijvoorbeeld de virtual reality-installatie Carne y Arena, waarin je je letterlijk in het hart van een vluchteling bevindt. De graphic novel is ook een interessante: Sarah Glidden schreef er een. Haar Rolling Blackouts maakt de complexiteit van journalistieke verslaggeving over vluchtelingen op succesvolle wijze toegankelijk.”
In elk geval, vindt Leurs, is het heel belangrijk dat de mensen om wie het draait, zelf aan het woord worden gelaten. “En dan niet alleen de verhalen over zogenaamde succesvolle integratie, maar ook die van de mensen aan de rafelranden.”
Bijdrage 42: Kinderpardon.
column Nynke de Jong.
De Gelderlander. AD.
Heel wat Nederlanders snappen – met hun boerenverstand – dat het kinderen weinig goeds zal doen: ergens jarenlang wonen, er geworteld zijn en vervolgens uitgezet worden omdat je geen verblijfsvergunning krijgt en het kinderpardon maar niet verruimd wordt. Het klinkt vrij logisch dat je kinderen in de groei dat niet moet aandoen. Die krijgen daar, nu of later, last van.
De meeste mensen snappen dat denk ik wel. Maar voor de politiek is het blijkbaar nodig dat neurowetenschapper Eric Scherder en 37 andere hoogleraren een rapport schreven waarin ze de uitkomsten van bestaande studies over dit probleem op een rijtje zetten. En wat blijkt: ,,De chronische stress waaraan kinderen zijn blootgesteld kan hun hersenfuncties zodanig hebben aangetast, dat daardoor de kans uiterst klein is dat zij van deze schade herstellen en zich kunnen aanpassen aan de leefomstandigheden in het land van herkomst.” Uitzetten is onverantwoord, stond er daarom gisteren in deze krant geschreven.
Ik las het bericht. En in mijn hoofd startte wederom de plaat met de uitgesleten groef. Alle argumenten die ik al maanden hoor, kwamen weer voorbij. ‘Het zijn er maar vierhonderd’. ‘Ze wonen hier al zo lang’. ‘Ze zijn de dupe van een vreselijk traag systeem’. ‘Ze kennen het land waar ze naartoe moeten helemaal niet’. ‘Het zijn kinderen, wat kunnen zij hier nou aan doen?’ En dus ook: ‘Ze lopen er blijvende schade door op. Dat is bewezen’.
Al die argumenten, en tegelijkertijd wist ik meteen dat ook dit nieuwe argument er niet voor zal zorgen dat Rutte III het kinderpardon zal verruimen. De VVD wilde zelfs de discretionaire bevoegdheid van de minister afschaffen. Zolang Rutte regeert, verandert er niks.
De tegenstand komt uit kleine kring. De kerk in Katwijk die al maanden een Armeens gezin helpt. De leden van de ChristenUnie die op hun congres massaal stemden voor een tijdelijke uitzetstop; een duidelijk signaal aan de partij.
Moedige eenlingen, roependen in de woestijn. Zo nobel, maar ik word tegelijkertijd zo moedeloos van het feit dat onze regering in dezen de medemenselijkheid overlaat aan dappere individuen en zelf doet alsof vierhonderd kinderen helpen een onmogelijke opgave is.
Bijdrage 41:Wetenschappers
waarschuwen voor schade bij
uitgezette kinderen na lang
verblijf in Nederland
De zaak Howick en Lili, twee Armeense kinderen die na tien jaar verblijf in Nederland uitgezet dreigden te worden, vestigde deze zomer de aandacht op zo’n 400 kinderen die al langer dan vijf jaar in Nederland zijn, maar buiten het Kinderpardon vallen. Een coalitie van wetenschappers uit verschillende disciplines onderschrijft een vandaag verschenen rapport dat stelt dat deze kinderen ernstig schade op kunnen lopen in hun emotionele, sociale en fysieke ontwikkeling als ze alsnog worden uitgezet en dat daarom uitzetten onverantwoord is.
“Met deze schadenota willen we een bijdrage te leveren aan een wetenschappelijk gefundeerde besluitvorming over met uitzetting bedreigde kinderen die langdurig in Nederland verblijven”, zegt één van de initiatiefnemers, hoogleraar klinische neuropsychologie professor Erik Scherder. “De chronische stress waaraan deze gewortelde kinderen blootstaan, kan ernstige gevolgen hebben voor hun hersenontwikkeling”, aldus Scherder. “En maakt dat je inmiddels niet meer kunt verwachten dat ze zich nog kunnen aanpassen aan een nieuwe omgeving na uitzetting.”
Uitzetten onverantwoord
De opstellers van het rapport ‘Schaderisico bij uitzetting langdurig verblijvende kinderen. Een multidisciplinaire wetenschappelijke onderbouwing’ concluderen dat kinderen die na jarenlang verblijf in Nederland met uitzetting bedreigd worden, extreem kwetsbaar zijn vanwege de voortdurende stress en een gebrek aan stabiliteit.
Universitair docent orthopedagogiek dr. Elianne Zijlstra: “De jarenlange angst voor gedwongen uitzetting bedreigt hun ontwikkeling in ernstige mate. Dit heeft grote gevolgen voor zowel hun huidig functioneren als voor hun toekomst. Dat maakt het uitzetten van deze langdurig in Nederland verblijvende kinderen, naar huidige wetenschappelijk inzichten, onverantwoord.”
Breed gedragen
De schadenota is geschreven door prof. dr. Erik Scherder, hoogleraar klinische neuropsychologie aan de Vrije Universiteit (VU), dr. Elianne Zijlstra en mr. dr. Carla van Os. Zijlstra en Van Os zijn verbonden aan het Onderzoeks- en Expertisecentrum voor Kinderen en Vreemdelingenrecht van de Rijksuniversiteit Groningen (RUG). De nota wordt onderschreven door 38 hoogleraren op het terrein van neuropsychologie, (ontwikkelings-)psychologie, psychiatrie, (ortho-)pedagogiek en andere aanverwante vakgebieden.
De beroepsorganisaties van psychologen en (ortho)pedagogen roepen op de kennis uit de schadenota te benutten bij de besluitvorming over deze kinderen. Ook de beroepsvereniging Artsen Jeugdgezondheidszorg Nederland (AJN) onderschrijft de schadenota.
Meer informatie
Bijdrage 40:Tim Hofman
overhandigt handtekeningen
kinderpardon aan Tweede Kamer.
De meer dan een kwart miljoen handtekeningen die BNNVARA-presentator Tim Hofman verzamelde in de hoop een nieuw kinderpardon af te dwingen, zullen bij wijze van signaal aangeboden worden aan de Tweede Kamer.
Dat doet Hofman in het bijzijn van Nemr, Dennis en Maksim, de drie kinderen die de hoofdrol hadden in de documentaire Terug Naar Je Eige Land.
Na het uitkomen van deze #BOOS-documentaire begon de presentator een initiatief om meer dan vierhonderd vluchtelingenkinderen die al langer dan vijf jaar in Nederland leven, hier te laten blijven. Zijn doel om 40.000 handtekeningen te halen, had Hofman al in een paar uur bereikt.
De programmamaker hoopt met de handtekeningen het onderwerp op de agenda van de Tweede Kamer te krijgen. Zo probeert hij te voorkomen dat vierhonderd kinderen die langer dan vijf jaar in Nederland wonen het land worden uitgezet. Daarnaast verwacht de programmamaker een structurele oplossing van de politiek.
Dat het dossier heel moeilijk en pijnlijk is, erkende Hofman al eerder. “Je hebt natuurlijk kinderen die al uitgezet zijn, omdat hun ouders zich aan de regels hebben gehouden of door wat voor omstandigheden dan ook. Is het oneerlijk? Tuurlijk. Betekent dit dat het de komende jaren zo door moet blijven gaan? Dat denk ik dus niet.”
Nadat de petitie is aangeboden aan de Kamer zal er een speciale aflevering van #BOOS verschijnen op het YouTube-kanaal.
Bijdrage 39: CDA-leider negeert
achterban.
Buma weigert uitvoering eis over rente studieschuld.
Het CDA dreigt fouten te herhalen die in 2010 al tot zetelverlies voor de partij leidden. Daarvoor waarschuwt de eigen jongerenafdeling nu partijleider Buma geen stokje steekt voor de verhoging van de rente op studieschulden.
Zijn partijcongres in Groningen had wel zaken van hem geeist dat hij zich daartegen zou verzetten. Buma zegt dat zijn partij goed is voor de handtekening onder het regeerakkoord en dus met het plan instemt. Samen met de andere coalitiepartijen is er daarmee in principe een meerderheid sowieso voor.
Buma stemt vandaag in terwijl zijn eigen CDA congres onlangs eiste dat hij moest proberen het voorstel te wijzigen.
De CDA-leider erkent dat jij dit niet eens heeft geprobeerd. In het coalitieoverleg. Hij schaamte dat in als “toch niet zinvol”.
De jongerafdeling, het CDJA, kreeg het partijcongres massaal achter zich om een vuist te maken tegen de hogere rente op studieleningen. Als de CDA-fractie de wens van het congres echt negeert, vindt Lotte Schipper, CDJA-voorzitter, dat “onbegrijpelijk en onbestaanbaar”.
”Ik kan het niet uitleggen dat we jongeren dwingen zich in de schulden te werken en dat we deze achteraf ook nog eens gaan verhogen”.
Schipper spreekt van een klap in het gezicht van de leden van de CDA-leden, die gevolgen kan hebben. Het terzijde schuiven van de wens kan de partij achtervolgen bij de Provinciale Statenverkiezingen volgend jaar.
Zoiets gebeurde ook in 2010 toen het CDA zich in campagnetijd nog wel verzette tegen hoge studieschulden .:Die fout lijken we nu te herhalen”, waarschuwt Schipper. Zij spreekt over een “slecht vooruitzicht” voor de komende stembusgang.
De partijtop wil de “noodrem”, om ongewenst kabinetsbeleid bij te sturen niet hiervoor trekken.
Bijdrage 38: reacties uit het land.
Geachte heer Leurs,
Uw oproep tot een verruiming van het kinderpardon kunnen wij als CDA Súdwestfryslân van harte ondersteunen.
Het gaat hier om kwetsbare kinderen die vaak al heel lang in Nederland verblijven, geworteld zijn. Door trage en onduidelijke afhandeling van procedures verkeren deze kinderen vaak heel lang in spanning en onzekerheid.
In een motie die onlangs in onze raad bijna raadsbreed is aangenomen (alleen VVD tegen) roepen wij op tot een versoepeling van het meewerkcriterium.
In een welvarend land als Nederland is het wel mogelijk om de aangekondigde afschaffing van de dividentbelasting voor grote bedrijven door de achterdeur te laten verdwijnen. Waarom dan geen verruiming van het Kinderpardon?
Wij als CDA, notabene De Gezinspartij bij uitstek moeten ons hier hard voor maken. CDA Súdwestfryslân doet dat wel. Wij hebben recht van spreken want in onze gemeente vangen we deze kinderen al jaren liefdevol op.
Wij staan van harte achter uw initiatief en wensen u veel sterkte toe.
Hoogachtend,
Namens het CDA Súdwestfryslân,
Ultsje Wiersma,CDA raadslid
Bijdrage 37: Er is hoop…..knipoogjes
vanuit de hemel.
De bisschop Jos Punt en hulp-bisschop Jan Hendriks waren te horen en te zien in het Geloofsgesprek met Leo Feijen en in de Eucharistieviering vanuit de Sint Bavo in Haarlem.
De advent, die vandaag begint, is de tijd van verwachting. Advent betekent komst. Vol verwachting kijken we uit naar de geboorte van Christus. Geloof – Hoop – Liefde zijn drie belangrijke christelijke waarden. Die moeten we niet verliezen. Er is een toekomst. Geloven in een toekomst en perspectief zien. God laat ons niet in de steek. Advent is bij uitstek een tijd van oprechte bezinning.
Bijdrage 36: Facebook reacties
Nieuwsuur uitzending Asielkerk.
Een reactie illustreert hoe er gereageerd wordt op de uitzending van Nieuwsuur:
Hoe christelijk kun je zijn! Niet dus! Deze mensen volgen in ieder geval de leer van hun kerk! Zondag maar weer snel naar de kerk en je zonden af kopen! Walgelijk! De C kan wel uit de meeste C partijen en zeker uit de regering! Humaniteit, is jullie vreemd!
Bijdrage 35:
Opvang ‘bed-bad-brood’ blijft open
Hij reageert op het nieuws dat het kabinet vijf grote steden heeft aangewezen die met hun bed-bad-broodopvang meedoen aan een proef van drie jaar. Nijmegen zit daar niet bij.
,,Ik ben heel blij dat de gemeente Nijmegen niet geopteerd heeft voor deze proef”, zegt Oosterhoff. ,,Het maakt voor ons ook niet zo veel uit, want de noodopvanglocaties in de andere steden worden tijdens die proef niet gesloten.”
Oosterhoff is er niet rouwig om dat Nijmegen niet meedoet. De opzet van de proef met de vijf landelijke vreemdelingenvoorzieningen (LVV’s), zoals ze officieel heten, deugt volgens hem niet: ,,De basisgedachte is niet goed. Het idee is nog steeds om uitgeprocedeerde vluchtelingen straks via die LVV’s zo veel mogelijk weg te krijgen. Als dat na een aantal maanden niet lukt, dan worden ze op straat gezet. Als wij aan die proef hadden meegedaan, dan hadden wij dat dus ook moeten doen. En op straat zetten is echt geen oplossing.”
Nijmegen was er in januari 2015 snel bij met de opening van een bed-bad-broodopvang die lange tijd de enige van Gelderland was. De Nijmeegse noodopvang, die subsidie krijgt van de gemeente, telt 25 plaatsen: zeventien voor mannen en acht voor vrouwen. Verdeeld over twee locaties, want mannen en vrouwen worden gescheiden opgevangen.
Ongeveer veertig gemeenten hebben een noodopvang voor uitgeprocedeerde asielzoekers.
Bijdrage 34:
Hoe is het toch met Jacques Leurs?
“Voor die kinderen zet ik me hard met heel mijn hart in. We moeten eindelijk een besluit nemen om kinderen die hier geboren en getogen zijn en tussen de vijf en tien jaar deel uitmaken van de Nederlandse samenleving en wier ouders niet meegewerkt hebben aan de procedure, hier een plaats geven. Het gaat om de vierhonderd kinderen, die na Lili en Howick in beeld zijn gekomen. Daarvoor moet de bestaande wetgeving aangepast worden. We moeten de internationale verdragen en de mensenrechten eerbiedigen”, vertelt Jacques.
Gedreven als vroeger in de raad, met soms momenten dat hij in zijn enthousiasme van de hak op de tak springt. “Het systeem in Nederland geeft ouders de mogelijkheid om van procedure naar procedure te gaan. Ze maken daar, met hun advocaten, gewoon gebruik van. De tijd gaat inmiddels voorbij. Jaren verstrijken. De kinderen raken in de Nederlandse maatschappij geworteld. Ze spreken vloeiend Nederlands. Hun vriendenclub is Nederlands. Hun gewoonten zijn Nederlands geworden. Ze raken steeds verder van het land van hun ouders verwijderd”.
Jacques is in zijn gedrevenheid voor deze groep kinderen op het spoor gezet door zijn zoon Koen. Die is media-wetenschapper en noteerde in een artikel “Wie bij ons hoort kun je toch niet wegsturen?” Ook een Europees onderzoek naar het lot van asielzoekerskinderen door Koen, wordt door vader Jacques met grote belangstelling gevolgd.
Jacques Leurs Grave–Huizen v.v.
Even ter herinnering. Jacques Leurs is geboren en getogen in Grave. Als zoon van bakker Leurs werkte ook hij in de in Grave welbekende bakkerij “De Snip”. In 1999 deed de bakkerij haar deuren voorgoed dicht en kreeg Jacques belangstelling voor politiek. In 2002 kwam hij voor het CDA in de Graafse gemeenteraad. In 2008 ging hij in de raad verder als de fractie Leurs. Hij had een sterke neiging om “de luis in de pels” te zijn. Dat leidde nogal eens tot botsingen. In 2010 richtte hij Keerpunt 2010 op. Na aanvankelijk succes, met drie zetels in de raad, kwam het tot een afscheiding binnen de partij. Alleen Ben Litjens bleef over. Toen die ziek werd, bleef de Keerpuntstoel onbezet. Jacques is tot de dag van vandaag voorzitter van de partij. Na de dood van zijn vrouw Jeanette en de ziekte van zijn tweede vrouw Sophie is Jacques nu mantelzorger. Hij woont samen met Sophie in Huizen, maar is met grote regelmaat in Grave te vinden. “Naast de intensieve mantelzorg, die ik met veel liefde doe, is de politiek mijn uitlaatklep”, verklaart hij zijn vele bezoekjes aan het stadhuis in Grave.
Terug naar de bron
Jacques Leurs is tegenwoordig actief lid van het landelijk CDA. Tijdens het laatste congres in Groningen was hij er ook: “Ik zou vijf minuten spreektijd krijgen over de Kinderpardongemeenten. Maar voorzitter Ruth Peetoom kwam me vragen om daar van af te zien. De deskundige van de partij die over het asielbeleid gaat, mevrouw van Toorenburg was in Washington. Ze heeft me daarvoor in de plaats uitgenodigd op het partijbureau in Den Haag voor een gesprek met Madeleine van Toorenburg. Over het veranderen van de voorwaarden van de groep kinderen die nu uitgezet kan worden. Over het bijstellen van de procedures, zodat we over een tijdje niet weer hetzelfde probleem krijgen”. Jacques heeft inmiddels met honderd gemeenten contact gehad over het stemgedrag van de CDA-raadsleden. Daaruit is een kloof tussen de CDA-top en de mensen in het land te zien. “Ook dat wil ik in Den Haag aankaarten”, zegt hij vastberaden.
De Kinderpardongemeenten gaan mee in woord en geschrift richting kabinet om te helpen de 400 kinderen die in Nederland zijn geworteld, ook in Nederland te laten blijven. Sinds de afgelopen raadsvergadering staat ook Grave in het lijstje van meer dan honderd gemeenten. Met onder meer dank aan Jacques Leurs en de Graafse raad.
Bijdrage 33:
Fietsendief
Berichtgeving over een diefstal van fietsen kan van publiek belang zijn, bijvoorbeeld om lezers te wijzen op risico’s. De vraag dient gesteld te worden waarom het van belang is te noemen dat het bij een fietsendiefstal in Grave om een ‘dronken bewoner van het asielzoekerscentrum’ in Velp gaat. De vraag is of dit nieuwsbericht ook geplaatst zou zijn als het zou gaan om beschonken witte Gravenaar die na cafébezoek een fiets zou hebben gestolen? In tijden van maatschappelijke polarisatie is reflectie over woordkeuze van toenemend belang. In dit geval lijkt het artikel stereotypen over asielzoekers te bestendigen: asielzoekers veroorzaken overlast omdat ze drinken, asielzoekers zijn dieven.
Jacques Leurs, Grave/Huizen
Bijdrage 32:
#EIGELAND – voor een kinderpardon dat wél werkt
In Nederland verblijven ongeveer 400 kinderen van migranten/ vluchtelingen die hier geboren zijn of langer dan vijf jaar wonen. Zij lopen bewezen psychologische schade op als zij uitgezet worden naar hun land van herkomst (of dat van hun ouders). Daarom: een Kinderpardon dat wél werkt.
Bijdrage 31:
Van Toorenburg: Dilemma’s van het kinderpardon
Bij dit alles speelt draagvlak een grote rol. Dat zie ik afkalven door groepen jonge mannen uit Noord-Afrika die vanuit asielcentra onrust stoken. Maar ook door de ‘We Are Here’-groep, die keer op keer panden kraakt.
Vaak gaat het ook om individuele gevallen. Veelal kinderen die hier al lange tijd zijn. Een aantal is hier zelfs geboren. Zij hebben bij herhaling te horen gekregen geen vergunning te krijgen. Dat is zeer schrijnend. Deze kinderen, geregeld afkomstig uit relatief veilige landen, willen daar helemaal niet naar terug. Begrijpelijk, want na jarenlange procedures zijn ze hier geworteld en leven hun leven. Het kinderpardon bleek om verschillende redenen voor hen geen oplossing. Kan voor hen dan toch niet alsnog een uitzondering worden gemaakt? Een nieuw kinderpardon?
Maar wat doen we dan met kinderen die net weer buiten die regeling vallen? En is uitzetting van anderen dan nog wel gerechtvaardigd wanneer zij naar een nog lastiger herkomstland moeten terugkeren? Bovendien, zeggen we met een nieuw pardon eigenlijk niet dat weigeren te vertrekken en procedures stapelen uiteindelijk zal worden beloond? Sterker nog, dat kinderen dus als ticket door hun ouders kunnen worden gebruikt?
Afgewogen oordeel
Ons asielbeleid is opgebouwd uit regels die de toets der kritiek kunnen weerstaan, maar die af en toe in een individueel geval toch onbarmhartig lijken uit te pakken. Dan wordt daar eenzijdig en soms met weinig kennis van de echte feiten, een scherp oordeel over geveld.
Mijn stelling is dat we uiterst gevoelige zaken niet publiekelijk moeten aanvechten, maar in handen moeten laten van de rechter en de staatssecretaris. Alleen zij kennen alle details en maken een afgewogen oordeel. Ik vind dat we zuinig en zorgvuldig moeten omgaan met de discretionaire bevoegdheid van een staatssecretaris. Eerder heb ik zelfs vrij scherp gezegd dat we deze bevoegdheid moeten koesteren en niet moeten bezoedelen met partijpolitiek. Stilte is hier de kracht en een voorwaarde voor een zorgvuldige weging. Natuurlijk zijn er organisaties die wel van zich laten horen en kerken die zich over hulpzoekende mensen ontfermen. Waardevol, want een afwijzing op een vergunningsaanvraag hoeft niet te betekenen dat alle deuren gesloten blijven.
Het is mijn taak als Kamerlid om erop toe te zien dat de staatssecretaris zijn bevoegdheid serieus overweegt. Natuurlijk komt het voor dat ook ik aandacht vraag voor wat overkomt als bijzonder schrijnend, maar dan altijd achter de schermen. Zeker wanneer een kind zelf zijn of haar zorgen deelt, is het moeilijk een uitkomst te aanvaarden. Maar wat de bewindspersoon uiteindelijk besluit en wat ter toetsing aan de rechter wordt voorgelegd, kunnen wij niet bepalen.
Stapeling van procedures
Wat in elk geval moet gebeuren, is dat de duur en de stapeling van procedures opnieuw tegen het licht gehouden worden. Eerder dachten we dat rechtsmiddelen, zoals hoger beroep en nieuwe procedures wegens gewijzigde omstandigheden, het systeem rechtvaardiger zouden maken. Inmiddels weten we beter.
Maar we moeten realistisch zijn. Ook een strakkere en vlottere procedure zal schrijnende (grens)gevallen geven die om het maken van een uitzondering vragen. Dan is het zaak dat we beschikken over een discretionaire bevoegdheid die uitkomst kan bieden. Laten we daar dus zuinig op zijn. Een rechtvaardig systeem kan niet zonder.
Bijdrage 30: Kerkasiel: 24 uur per dag, 7
dagen per week.
Een citaat uit een interview van oud-ambassadeur Edy Korthals Altes in de Volkskrant:
”Mensen, besef wat mens-zijn is. Want dat is een ongelofelijk wonder en een enorm voorrecht.Dus kom in beweging. Maak er ernst mee. Richt je niet op miljonair worden, maar zet je in voor een nieuwe, rechtvaardige samenleving en een nieuw denken over vrede en veiligheid.”
Bijdrage 29:
Ruth Peetoom: moeder-overste, brandweerman en leeuwentemmer van het CDA
Partijcongres CDA In 2011 werd Peetoom voorzitter van een diep verdeelde partij. Ze werkte aan vernieuwing. Van haar werd een links stempel op het CDA verwacht. Dat lukte haar niet. Zaterdag kondigde ze haar afscheid aan.
In haar ‘thuisstad’ Groningen maakte Ruth Peetoom (51) deze zaterdag, op het partijcongres van het CDA, bekend dat ze stopt als partijvoorzitter. In het voorjaar loopt haar tweede (en laatste) termijn af. Ze is dan acht jaar voorzitter geweest, langer dan elke andere CDA-voorzitter tot nu toe.
Peetoom, die jarenlang predikant was in Groningen en Utrecht, werd door de CDA-leden gekozen in 2011 – midden in het kabinet-Rutte I van VVD en CDA, met de PVV als gedoogpartner. Peetoom stond bekend als een linkse CDA’er, ze had zich ook al eerder uitgesproken tegen de samenwerking met Geert Wilders. Haar verkiezing leek een duidelijke uiting van zorg in het CDA over Rutte I. De partij was er diep verdeeld over.
Het CDA was in die tijd al in verwarring door de grote nederlaag van 2010 – de partij halveerde, Jan Peter Balkenende stapte op. Wie was nu de baas in de partij? Maxime Verhagen, vicepremier in Rutte I, of fractievoorzitter Sybrand Buma? Er kwam een ‘oplossing’: de partij zou worden geleid door drie mensen: Verhagen, Buma en voorzitter Peetoom.
Bij de verkiezingen van 2012 verloor het CDA nog veel meer, de partij ging van 21 naar 13 zetels. Peetoom zette een onderzoekscommissie aan het werk die erop uitkwam dat het CDA moest kiezen voor het ‘radicale midden’. Daar hoorde je al snel niks meer over.
/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2018/11/9featured.jpg?w=800&ssl=1)
Luister hier naar onze podcast Haagse Zaken over het CDANa de verkiezing van Sybrand Buma tot lijsttrekker werkte Peetoom aan de vernieuwing van de partij, er kwamen jongere kandidaten op de lijsten voor verkiezingen en een belangrijk doel werd om CDA’ers ervan te doordringen dat de tijd van de vanzelfsprekende macht echt voorbij was.
Buma werkte ondertussen door aan een rechtser verhaal over identiteit en nationaal besef. Dat was, wisten veel CDA’ers, zeker niet het verhaal van Peetoom. Maar dat bleek verder niet. Het leidde ook niet tot openlijk gedoe in de partij.
Op het congres van deze zaterdag zei Buma over haar dat ze in 2011 een partij had aangetroffen „die met zichzelf overhoop lag”. En: „Jij zocht en vond de gezamenlijkheid.”
Leeuwentemmer
Peetoom noemde, in een interview eerder deze maand, haar werk voor het CDA „een combinatie van moeder-overste, brandweerman en leeuwentemmer”. Ze zei soms ook dat ze haar ervaring als dominee in de partij vaak nodig had: luisteren, veel praten, boze mensen weer rustig maken.
In 2015 was zij de enige kandidaat om zichzelf op te volgen als partijvoorzitter. In 2016 werd haar man, René Paas, Commissaris van de Koning in Groningen. Ze verhuisden met hun drie kinderen van Utrecht naar Groningen. Peetoom zei eerder al, in het EO-programma Andries, dat ze op een dag graag weer dominee wil zijn. „Ik houd van de kerk.”
Bijdrage 28: ChristenUnie stemt ‘met Noord-Koreaans signaal’ in met uitzetstop vluchtelingenkinderen.
De ChristenUnie-fractie in de Tweede Kamer moet bij de andere regeringspartijen pleiten voor een uitzetstop voor in Nederland gewortelde vluchtelingenkinderen. Dat heeft een overgrote meerderheid van het partijcongres per motie afgedwongen.
Bijna 500 partijleden stemden vóór de motie. Slechts 37 waren tegen en veertien leden onthielden zich van stemming. Partijvoorzitter Piet Adema noemde dat ‘een Noord-Koreaans signaal’. Hij vroeg het wel om geduld. ,,Als we hier een motie aannemen, dan ligt-ie bij andere partijen al klaar om in de Tweede Kamer in te dienen. Geef de fractie tijd en ruimte om hiermee aan de slag te gaan.’’
De motie roept op tot een moratorium op uitzettingen. Die tijdelijke stop heeft te maken met het onderzoek dat staatssecretaris Mark Harbers (VVD) verricht naar de procedures rond asielaanvragen. Dat moet medio 2019 klaar zijn. De ChristenUnie-leden roepen hun Tweede Kamerfractie op om bij de staatssecretaris voor elkaar te krijgen dat hij geen gewortelde kinderen het land uitzet zolang dat onderzoek nog loopt.
Bijdrage 27: PvdA door de bocht met soepeler kinderpardon.
In de laatste vergaderweek voor de verkiezingen heeft de Tweede Kamer dinsdagmiddag een motie aangenomen over een versoepeling van het kinderpardon.
Na een maandenlange strijd, met name vanuit PvdA-regio’s uit het Noorden, stemde de fractie van de sociaaldemocraten in met het voorstel van Joël Voordewind (ChristenUnie). Daarmee was er een meerderheid in de Tweede Kamer.
De regering komt voor woensdagmiddag twaalf uur met een brief over de uitvoering.
In 2016 viel één kind onder het kinderpardon, vanwege een strikte toepassing van de uitvoeringsregels. Dit was PvdA-leden tegen het zere been. Onder andere Esther van Dijken uit Winsum voerde actie, maar ook de Friese groep Vijf voor Rood kwam in het geweer.
Meewerkcriterium
Voordewind hoopt het met voorstel ,,de meest schrijnende situaties van gewortelde asielkinderen in de toekomst te voorkomen”. Om in aanmerking te komen voor het kinderpardon geldt een meewerkcriterium, dat zo strikt werd nageleefd dat bijna niemand ervoor in aanmerking kwam.
Het pardon geldt voor gewortelde kinderen die vijf jaar of langer in Nederland wonen. Met het voorstel worden de ouders en hun kinderen nog wel gevraagd om beschikbaar te zijn. Tegelijk wordt door de indieners (ChristenUnie, SP, D66 en GroenLinks) aangedrongen op het tegengaan van kansloos doorprocederen. Procedures moeten sneller worden doorlopen en de regering moet er extra menskracht voor uittrekken.
De motie werd gesteund door de ChristenUnie, PvdA, SP, D66, GroenLinks, PvdD, Groep Kuzu/Özturk en Groep Klein.
Het kinderpardon is al vier jaar onderwerp van strijd binnen de PvdA. Bekijk alle ontwikkelingen in de tijdlijn hieronder:
Bijdrage 26:
Extra voorwaarden kinderpardon te strikt
De extra voorwaarden uit het kinderpardon moeten worden geschrapt of aangepast. Daarvoor pleit Kinderombudsman Margrite Kalverboer donderdag in een interview in Trouw.
,,Het doel van deze regeling lijkt wel om er zo min mogelijk kinderen onder te laten vallen. In die zin is het een schijnoplossing.”
Volgens Kalverboer moeten asielkinderen net als in de huidige regeling na vijf jaar verblijf in Nederland aanspraak kunnen maken op de regeling. Want als ze na die tijd nog worden teruggestuurd ,,wordt hun ontwikkeling ernstig geschaad”.
Maar volgens haar levert de huidige regeling de kinderen in de praktijk niets op. ,,Er zijn zoveel extra voorwaarden aan verbonden, dat de grote meerderheid toch wordt uitgezet.”
Vandalisme
Een van die extra voorwaarden die Kalverboer wil schrappen is dat kinderen niet in aanmerking komen voor het kinderpardon als ouders onvoldoende hebben gewerkt aan vertrek, ooit een verkeerde nationaliteit hebben opgegeven of geen asiel hebben aangevraagd. De Kinderombudsman vindt dat kinderen niet mogen worden afgerekend op de beslissingen van hun ouders.
Ook vindt de Kinderombudsman het te strikt als een minderjarige vanwege vandalisme een straf heeft opgelopen en daardoor geen verblijfsvergunning meer krijgt. Om te zorgen dat meer kinderen succesvol een beroep kunnen doen op het kinderpardon, wil de Kinderombudsman bovendien dat de regeling wordt verankerd in de Vreemdelingenwet of het Vreemdelingenbesluit. Kalverboer: ,,Op dit moment is het kinderpardon in geen enkele wet verankerd. Hierdoor heeft de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, die over deze regels gaat, te veel beleidsvrijheid.”
Bijdrage 25
Aandacht voor het kinderpardon
De CDA-fractie weet dat de gemeente niet gaat over de Haagse politiek en dus ook niet over het kinderpardon. Fractievoorzitter Cees Dijkhuizen: “De gemeente Elburg heeft in de Programmabegroting ieder jaar veel geld beschikbaar voor het gezond, veilig en geborgen opgroeien van kinderen. Ongeveer 400 kinderen in Nederland leven echter al vijf jaar of langer in onzekerheid over hun verblijfsvergunning, maar ze zijn inmiddels wel volledig geworteld in de Nederlandse samenleving. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat kinderen die vijf jaar of langer in Nederland wonen niet meer zonder schade teruggestuurd kunnen worden naar hun land van herkomst”.
UNICEF Nederland heeft de raad van Elburg opgeroepen om, ter voorkoming van lokale onrust als kinderen worden teruggestuurd naar het land van herkomst, zich als kinderpardongemeente aan te sluiten bij de actie voor een ruimhartig kinderpardon. De CDA-fractie is van mening dat het beter is om als gemeenteraad nu hierover het gesprek te voeren, vóórdat zich een concrete situatie in de gemeente Elburg voordoet.
In de motie verzoekt de CDA-fractie het College van B&W om bij de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid te pleiten voor een oplossing voor deze groep kinderen, bijvoorbeeld door versoepeling van het meewerkcriterium van het Kinderpardon en een zorgvuldige en versnelde procedure. Cees Dijkhuizen: “We hopen op ruime steun voor deze motie in de gemeenteraad. Andere fracties mogen zich melden als mede-indieners!”
Bijdrage 24: Van Toorenburg: behoud de discretionaire bevoegdheid.
Het CDA, D66 en ChristenUnie willen dat de staatssecretaris van Justitie het recht behoudt om zijn discretionaire bevoegdheid te gebruiken. Daarmee keren de partijen zich uitdrukkelijk tegen het plan van de VVD om het te schrappen. Tijdens de begrotingsbehandeling van Justitie en Veiligheid dienden de drie coalitiepartijen het voorstel in.
CDA woordvoerder Madeleine van Toorenburg: “We moeten deze bijzondere bevoegdheid van de staatssecretaris juist koesteren en niet bedoezelen met partijpolitiek.”
Het CDA vindt dat schrijnende gevallen niet in regels te vangen zijn. Daarom moet een staatssecretaris altijd kunnen ingrijpen als regels onredelijk en oneerlijk uitpakken. Wel vindt het CDA dat zulke gevallen eerder aan het licht moeten komen. Dan kan de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) of de rechter de zaak al rechtzetten en komt dat niet bij de staatssecretaris te liggen. Zo hoeft hij zich ook minder te verdedigen tegen het verwijt van willekeur.
“Blijkbaar leidt de manier waarop deze staatssecretaris gebruikt maakt van de discretionaire bevoegdheid tot vragen en commotie. Daar moeten we wel iets mee. Maar de bevoegdheid zelf kan niet gemist worden en moeten we koesteren,” aldus Van Toorenburg.
De drie coalitiegenoten denken dat de behandeling van schrijnende gevallen beter kan. Ze willen dat het kabinet onafhankelijk onderzoek laat doen. Dat moet uitwijzen of de mogelijkheid voor de staatssecretaris om een uitzondering te maken wel goed werkt. En ook of de IND en de rechter kunnen voorkomen dat het zover komt.
Bijdrage 23: Griffier Utrecht belt terug met de gegevens van zijn gemeente. In de raad zitten 46 raadsleden. De griffie heeft 30 medewerkers! 44 raadsleden stemden voor. PVV en VVD stemden beiden met een stem tegen.
Bijdrage 22: Tussenstand 46 gemeenten: Voorstemmers CDA: 144 Tegenstemmers: 42
Bijdrage 21: Veendam: Signaal uit de samenleving
Tijdens de raadsdiscussie hebben verschillende partijen laten weten dat het geen zaak voor de gemeenteraad is, aangezien het kabinet in Den Haag hier over beslist. Toch vindt de raad dat dit signaal vanuit de Veendammer gemeentepolitiek noodzakelijk is.
‘Als het kabinet en de Tweede Kamer er niet uit komen, moeten wij het signaal uit de samenleving vertolken om dit weer op de agenda te krijgen. We verwachten dat het college dat signaal wil overbrengen.’
Bijdrage 20: 20 november. CDA Winterswijk maakte een uitzondering.
CDA Winterswijk zal niet gauw moties steunen waar de besluitvorming in Den Haag ligt. Omdat landelijk beleid zijn eigen politici en verantwoordelijken kent. Toch maakte onze CDA fractie de afgelopen raadsvergadering van 25 oktober hier een uitzondering op: wij steunden de motie over een soepeler kinderpardon. Vooral om een signaal af te geven aan onze landelijke vertegenwoordigers om het ingezet beleid nog eens goed onder de loep te nemen en mogelijk te her-overwegen. Bovendien wordt in de motie het college opgeroepen om bij de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid te pleiten voor een oplossing voor deze groep kinderen, bijvoorbeeld door versoepeling van het meewerkcriterium van het Kinderpardon en een zorgvuldige en versnelde procedure.
Bijdrage 19. 18 november. Inspiratie, bemoediging, troost en energie opgedaan in onze Sint Elisabeth’s kerk op de parochiedag. De eucharistieviering begon met een toepasselijk liedje…Zo maar een dak. Speurend naar hoop….en eindigde met het Sint Elisabethlied,
Slotlied – Sint Elisabethlied
Graafse schuts Elisabeth, voedster van de armen; in uw leven, God getrouw, dienstbaar vol erbarmen.
Eeuwenlang bent u bij ons, Thurings edelvrouwe; armen, zieken liefdevol nodigt tot vertrouwen.
Wakend licht straal om u heen, voorbeeld aller tijden: geef ook nu, in onze tijd, kracht aan hen die lijden.
Onze Dom, daar is uw thuis, baken van geloven, waar de Heer ons welkom heet, laat zijn Licht niet doven.
Zo bent u, onz” Rozenvrouw, met ons hart verweven. Wil beloven, in uw pracht, ons uw bijstand geven.
Gravestad looft uwe naam, liefde geven, Hoog verheven houdt u ons, met elkaar verweven.
Refrein: Spreek voor ons bij de Heer, bid voor stad en mensen: hoor al onze wensen.
Bijdrage 19. Verbod op barmhartigheid. Een van de coalitiepartijen noemde het voorstel een verbod op barmhartigheid. Morgen is er een debat in de Tweede Kamer. De VVD heeft dus alvast een proefballonetje op gelaten.
Bijdrage 18. VVD wil af van discretionaire bevoegdheid staatssecretaris. De VVD wil dat het kabinetslid dat belast is met asielzaken niet langer de mogelijkheid heeft om uitgeprocedeerde asielzoekers toch een verblijfsvergunning te geven, schrijft De Telegraaf. Volgens de krant wil de regeringspartij af van die zogenoemde discretionaire bevoegdheid.
Kamerlid Azmani zegt in De Telegraaf dat de huidige praktijk oneerlijk is en onnodig veel druk legt op de schouders van de staatssecretaris voor Asielzaken. Dat is nu de VVD’er Mark Harbers. Hij gebruikte zijn discretionaire bevoegdheid onder meer voor Lili en Howick, de Armeense kinderen die na protestacties en media-aandacht toch in Nederland mochten blijven.
Volgens Azmani moet het laatste woord in zulke zaken niet bij de politiek liggen. “Het is niet te controleren wie probeert invloed uit te oefenen”,zegt hij. Azmani benadrukt dat toetsing van asielbesluiten een zaak van de rechter is.
Honderden gevallen in laatste jaren
In september bleek dat uit cijfers van het ministerie van Justitie en Veiligheid dat Harbers tussen oktober 2017 en september 2018 in 26 gevallen gebruik had gemaakt van de discretionaire bevoegdheid. Daardoor konden 59 uitgeprocedeerde asielzoekers in Nederland blijven. Harbers’ voorganger, de huidige VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhoff, gaf in twee jaar tijd 240 mensen toch een verblijfsvergunning.
De Tweede Kamer debatteert dinsdag over de beleidsplannen van het ministerie van Justitie en Veiligheid, waar Asielzaken onder vallen.
17. 18 november. Ruimer Kinderpardon – Geen Kind Tussen Wal en Schip.
Door de première van de documentaire “Terug Naar Je Eige Land” van het YouTubekanaal #BOOS staat het Kinderpardon deze week vol in de schijnwerpers. In onze ogen is dit meer dan terecht. Want kinderen die buiten hun schuld om hier langer dan vijf jaar wonen hebben volgens ons het recht om hier te blijven wonen en te bouwen aan een toekomst in Nederland.
Motie PvdA/GroenLinks Wijdemeren
Op 20 september 2018 brachten wij de motie ‘Ruimer Kinderpardon – Geen Kind Tussen Wal en Schip’ in samen met D66. Waarin wij het college oproepen om bij de staatsecretaris van Justitie en Veiligheid te pleiten voor een oplossing voor deze groep kinderen en voor een ruimer kinderpardon, bijvoorbeeld door versoepeling van het meewerkcriterium. Daarnaast verzochten wij ook deze motie te sturen naar de Vereniging Nederlandse Gemeenten met het verzoek deze motie te ondersteunen en deze te communiceren aan de regering en de fractievoorzitters in de Tweede Kamer. De huidige media aandacht geeft nog maar een keer het belang van onze motie aan. Lees de motie hier:
Motie_D66_PvdA-GroenLinks_ruimer_kinderpardon
De situatie nu
Het Kinderpardon, zoals het er nu ligt, is niet scherp genoeg en moet daarom veranderd worden. Zodat het kinderpardon kan gaan doen waar hij voor bedoeld is: kinderen in kwetsbare posities beschermen.
Momenteel zitten er criteria in die het Kinderpardon maken tot een dubbelzinnig en onduidelijke regeling. Neem bijvoorbeeld het tegen/meewerkcriterium. Deze houd kort gezegd in dat je alleen in aanmerking komt voor het Kinderpardon, wanneer je meewerkt aan je eigen uitzetting uit Nederland en dat is gewoon raar. Er is dus werk aan de winkel. Des te meer is het opvallend dat niemand zijn of haar handen hier aan vuil wil maken. Staat het inmiddels op de agenda van de Tweede Kamer? Nog niet, maar laten we hopen dat de petitie van #BOOS hier verandering in kan brengen.
Media aandacht
Op de manier van werken van de media en Tim Hofman kun je kritiek hebben, echter brengt hij wel iets aan het ligt dat een beetje pijn doet in Den Haag.
Wel vinden wij het vervelend dat de kinderen zelf continu naar voren worden geschoven in de media. Zoals dr. Scherder in de documentaire al zegt: de stress die bij dit hele proces komt kijken is uitermate slecht voor het brein van het kind. Maar toch worden de kinderen in, plaats van de partijen die hier wel wat aan kunnen doen, steeds maar weer naar voren geschoven. De ouders, de politiek en de media dansen allemaal om de 400 kinderen heen, maar niemand durft de verantwoordelijkheid van de schuld op zich te nemen.
De enige manier om tot een goed nieuw Kinderpardon te komen is om het huidige beleid goed onder de loep te nemen en te kijken waar het misgaat en dan bekennen dat er onderdelen in het Kinderpardon zitten, die gevolgen hebben die niet zo bedoeld zijn. Om dan vervolgens met een oplossing te komen waardoor die 400 kinderen gewoon zekerheid hebben van een toekomst in Nederland.
Namens de fractie van de PvdA/ GroenLinks Wijdemeren.
Bijdrage 16:
16 november. Honderd gemeenteraden willen dat hun burgemeester bij staatssecretaris Mark Harbers (Asiel) gaat pleiten voor een humaan kinderpardon. Ede was donderdagavond de honderdste gemeente die een motie daartoe aannam.
De raden willen dat er een oplossing komt voor de vierhonderd kinderen die langer dan vijf jaar in Nederland wonen en voor wie uitzetting dreigt. Ze zijn geïnspireerd door de actie ‘Ze zijn al thuis’ van Defence for Children en burgerbeweging De Goede Zaak. Een petitie van De Goede Zaak gericht aan de Tweede Kamer om de kinderen hier te houden, heeft intussen ruim 94.000 handtekeningen binnen. Gemikt wordt op 100.000.
Bijdrage 15:
16 november. Tussenstand: 35 stemmingen: 92 CDA-ers voor. 41 CDA-ers tegen.
Bijdrage 14:
De Protestantse Kerk schrijft:
De Protestantse Kerk in Nederland (PKN) vindt dat het CDA zich als christelijke partij in moet zetten voor een nieuwe kinderpardonregeling. Vandaag is het CDA-partijcongres in Groningen. Intussen houden 150 dominees een estafettekerkdienst in Den Haag om de uitzetting van een Armeens gezin te voorkomen.
“Heel veel lokale CDA’ers, die direct met de mensen in nood te maken hebben, maken vaak een andere keuze dan de landelijke politiek. Ik hoop dat die lokale stem volop gehoord en wat mij betreft gehonoreerd wordt”, zegt Rene de Reuver, scriba van de PKN.
De koepelorganisatie van meer dan 1500 kerken ondersteunt ook een lokaal initiatief in Den Haag, waar al sinds 26 oktober non-stop een kerkdienst wordt gehouden om de uitzetting van de Armeense Hayarpi (21) en haar zusje Warduhi (19) en broertje Seyran (15) te voorkomen.
‘Je ziet de angst in hun ogen’
De drie kinderen kwamen negen jaar geleden met hun ouders naar Nederland. In september besloot de Raad van State dat het gezin terug moet naar Armenië. Een beroep op het kinderpardon werd ook afgewezen. Toen het gezin daadwerkelijk opgepakt dreigde te worden voor uitzetting, besloot dominee Folkert Rinkema van de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt in Katwijk tot actie over te gaan. “Je ziet angst in hun ogen. Je moet je eens voorstellen hoe het is om elke ochtend om vier uur wakker te zijn in afwachting van een politiebusje. Dat begrijp je toch niet”, vindt de Katwijkse dominee.
400 kinderen
Inmiddels hebben meer dan 150 dominees zich bij hem aangesloten en wordt er sinds vorige week vrijdag een estafettekerkdienst gehouden. Het rooster waarop de dominees zich inschrijven zit nu al dag en nacht vol tot en met 11 november. Ook de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) ondersteunt de estafettekerkdienst. “Het is niet alleen de kerk die dit zegt, veel meer mensen. Maar wij zetten er een dikke streep onder. Pas dit kinderpardon ruimer toe, het gaat om mensen in nood”. vindt René de Reuver.
Hopen op het CDA
Vandaag houdt het CDA partijcongres in Groningen. Het kinderpardon staat niet op de agenda, maar Hayarpi en dominee Rinkema hopen dat het CDA zich er toch nog een keer over gaat buigen. “Je moet naar die 400 kinderen [het aantal kinderen in asielprocedure die langer dan vijf jaar in Nederland zijn red.] kijken. Ben je als politiek op deze manier rechtvaardig bezig?”, vraagt Rinkemazich af. De dominees hopen op het CDA omdat deze partij net als de VVD vasthoudt aan het kinderpardon zoals het nu is. Coalitiepartners ChristenUnie en D66 zouden het kinderpardon wel graag aanpassen.
Bijdrage 13:
Ook Geldrop-Mierlo steunt kinderpardon
GELDROP-MIERLO – De kinderpardonactie voor 400 kinderen voor wie uitzetting uit Nederland dreigt, gaat nog steeds door. Nu heeft ook de Geldrop-Mierlo een motie ter ondersteuning van die actie aangenomen. Dat gebeurde maandagavond.
93 gemeenten
In Zuidoost-Brabant hebben behalve Geldrop-Mierlo ook Waalre, Cranendonck, Helmond en Eindhoven een kinderpardonmotie aangenomen. In totaal deden tot nu toe 93 gemeenten dat.
Ook de petitie #Eigeland van presentator/programmamaker Tim Hofman loopt nog door. Er hebben inmiddels bijna 234.000 mensen getekend. Hofman gebruikt de petitie ter ondersteuning van een burgerinitiatief. Daarmee kan een onderwerp op de agenda van de Tweede Kamer gezet worden. Of een nieuw kinderpardon dan wel een kans maakt lijkt onwaarschijnlijk. Zowel premier Rutte als staatssecretaris Mark Harbers van asielzaken (beiden VVD) voelen er nog steeds helemaal niets voor.
CDA verdeeld
Binnen het CDA ligt de kwestie gevoelig. Veel lokale CDA’ers zijn wel voor een kinderpardon. Maar het CDA in de Tweede Kamer is het eens met Rutte en Harbers. Ook in Geldrop-Mierlo was het CDA verdeeld. Vier fractieleden ondersteunden de kinderpardonmotie niet. Alleen CDA-raadslid Irene Neele-Janssen stemde voor. VVD en Dorpspartij Mierlo stemden ook tegen.
Bijdrage 12:
8 november 2018 motie unaniem aangenomen in Appingedam.
MOTIE VREEMD AAN DE ORDE
———————————————————————————–Onderwerp: Kinderpardon.
De raad van de gemeente Appingedam, in vergadering bijeen op 8 november 2018,
constaterende dat:
- Kinderen die vijf jaar of langer in Nederland zijn als geworteld mogen worden beschouwd. Zij nemen vaak al volledig deel aan onze samenleving en beschouwen ons land als hun thuis;
- Voor deze kinderen toch uitzetting dreigt, omdat het meewerkcriterium van het kinderpar- don zo strikt wordt toegepast dat bijna geen enkel geworteld kind nog een kinderpardon kan krijgen;
- Er wellicht ook in onze gemeente kinderen zijn die in deze situatie verkeren
- In veel gemeenten al soortgelijke moties zijn aangenomen;
overwegende dat :
- Het uitzetten van deze gewortelde kinderen naar landen die voor hen vreemd zijn de lokale gemeenschap kan ontwrichten en de ontwikkeling van deze kinderen geweld aandoet;
- Er ook binnen onze gemeente een brede steun is voor deze kinderen bij klasgenoten, ouders en andere direct betrokkenen om deze kinderen in Nederland te laten blijven;
- Het noodzakelijk is om bij de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid te pleiten voor een op- lossing voor deze groep kinderen;
verzoekt het college: - Bij de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid met klem te pleiten voor een oplossing voor deze groep kinderen, bijvoorbeeld door versoepeling van het meewerkcriterium van het kin- derpardon;
- En tegelijkertijd via de VNG druk uit te oefenen op de staatssecretaris van Justitie en Veilig- heid om een oplossing te vinden voor deze groep kinderen;
- Bij de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid te verzoeken om het aanvraag proces voor asiel zodanig in te richten dat dit ruim binnen een periode van vijf jaar moet worden afge- rond.
en gaat over tot de orde van de dag.
H. Brantsma, fractievoorzitter PvdA
K. Schenkel-Zandvoort, fractievoorzitter ChristenUnie
H. Rozema, fractievoorzitter SP
I. Poucki, fractievoorzitter GemeenteBelangen Appingedam E.W. Raangs, fractievoorzitter CDA
De motie is met algemene stemmen (12 voor; i.v.m. afwezigheid van Schoonhoven, Boerema en Van Ekelenburg) aangenomen.
Bijdrage 11. Wat heet “respect”?
Louis Sparidans schrijft: Ook kinderen verdienen respect!
Afgelopen week stemde de gemeenteraad over een motie om de kinderpardonregeling weer in te voeren voor alle kinderen van vluchtelingen die hier in Nederland geboren zijn en er al langer dan vijf jaar verblijven. Wie er ook schuld heeft aan de ontstane situatie, de betreffende kinderen in ieder geval NIET. Ook kinderen verdienen respect!
De meeste raadsleden begrepen dit. Ook raadsleden zijn immers volksvertegenwoordigers die zich mogen uitspreken over onwenselijke situaties die zich in het hele land voordoen. Negen van de dertien raadsleden stemden vóór de motie. Dat noem ik respect hebben! Ook de burgemeester stond er sympathiek tegenover.
Louis Sparidans
Op maandag 12 november vergadert de gemeenteraad van Elburg over de Meerjaren Programma Begroting (MPB). De CDA-fractie zal tijdens deze vergadering een motie indienen met als titel “Stabiel opgroeien voor alle kinderen”. Het CDA wil hiermee bereiken dat het zogenoemde kinderpardon in Den Haag weer op de politieke agenda komt.
De CDA-fractie weet dat de gemeente niet gaat over de Haagse politiek en dus ook niet over het kinderpardon. Fractievoorzitter Cees Dijkhuizen: “De gemeente Elburg heeft in de Programmabegroting ieder jaar veel geld beschikbaar voor het gezond, veilig en geborgen opgroeien van kinderen. Ongeveer 400 kinderen in Nederland leven echter al vijf jaar of langer in onzekerheid over hun verblijfsvergunning, maar ze zijn inmiddels wel volledig geworteld in de Nederlandse samenleving. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat kinderen die vijf jaar of langer in Nederland wonen niet meer zonder schade teruggestuurd kunnen worden naar hun land van herkomst”.
UNICEF Nederland heeft de raad van Elburg opgeroepen om, ter voorkoming van lokale onrust als kinderen worden teruggestuurd naar het land van herkomst, zich als kinderpardongemeente aan te sluiten bij de actie voor een ruimhartig kinderpardon. De CDA-fractie is van mening dat het beter is om als gemeenteraad nu hierover het gesprek te voeren, vóórdat zich een concrete situatie in de gemeente Elburg voordoet.
In de motie verzoekt de CDA-fractie het College van B&W om bij de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid te pleiten voor een oplossing voor deze groep kinderen, bijvoorbeeld door versoepeling van het meewerkcriterium van het Kinderpardon en een zorgvuldige en versnelde procedure. Cees Dijkhuizen: “We hopen op ruime steun voor deze motie in de gemeenteraad. Andere fracties mogen zich melden als mede-indieners!”
Bijdrage 9.:
Als je zo’n gezin op de stoep ziet
brullen,doet dat zeer’
Kinderpardon Gemeente
De gemeenteraad van Grave besloot vorige week dat de stad een kinderpardongemeente wordt. Nederland heeft er al 93. Maar wat houdt het eigenlijk in?
Antwoorden op zes vragen.
- Waarom een kinderpardon? Volgens de site DeGoedeZaak: ‘Ruim vierhonderd kinderen dreigen uitgezet te worden terwijl zij hier geworteld zijn. Hoe Nederlands zij zich in hun hoofd of hart ook voelen, op papier zijn ze het nog niet. Kinderpardongemeenten geven aan dat ze niet willen dat kinderen die hier thuis zijn, worden uitgezet.’
- Wat betekent dat voor Grave? Burgemeester Lex Roolvink: ,,Onlangs kreeg ik een moeder met vier kinderen voor mijn bureau die ik, omdat ik het dossier niet ken, geen toezegging kan doen. Ik kan alleen bij staatssecretaris Mark Harbers van Justitie en Veiligheid vragen nog eens naar het dossier te kijken. Als je dan later zo’n gezin op de stoep van het stadhuis ziet brullen, doet dat zeer. Dan zit me niet lekker.”
- Hebben kinderen die naar Grave komen nu meer kans om in Nederland te blijven? ,,Nee”, laat Roolvink weten. ,,Het blijft een zaak tussen de asielaanvragers en de IND, de immigratie en naturalisatiedienst.”
- Houdt de staatssecretaris rekening met de wens van al die gemeenten? Door Lili en Howick, de Armeense kinderen die toch hier mogen blijven, leek de politieke discussie over verruiming van het kinderpardon op te laaien. Ondanks het burgerinitiatief tegen het uitzetten van asielkinderen, blijft Harbers voet bij stuk houden en komt er geen oplossing voor de vierhonderd kinderen. Volgens de staatssecretaris is het einde zoek als er een nieuw kinderpardon komt. ,,Ook dan zal er een groep zijn die niet aan alle criteria voldoet.”
- Speelt het mee dat er in Grave een azc is? De Graafse wethouder Ben Peters: ,,Hierdoor sta je veel dichter bij de problematiek. Wellicht heeft dat een rol gespeeld om ons aan te sluiten bij de kinderpardongemeenten.”
- Wat zijn de criteria om in aanmerking te komen voor een kinderpardon? Het kind en zijn of haar gezinsleden moet ten minste vijf jaar voor het bereiken van de meerderjarigheid in Nederland een asielverzoek hebben ingediend. Het kind moet gedurende die tijd ten minste vijf jaar in Nederland hebben gewoond en mag zich in die periode niet meer dan drie maanden hebben onttrokken aan het toezicht van de Rijksoverheid. Er geldt daarnaast de verplichting om te hebben meegewerkt aan vertrek naar het land van herkomst.
Bijdrage 8: De Gelderlander:
Grave mogelijk weer naar 600 asielzoekers
Als het aan het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers ligt, worden er in Grave zeshonderd asielzoekers opgevangen. Nu zitten er vijfhonderd. Door aanwas van vluchtelingen, is de vraag naar onderdak weer gestegen. De opvang van zeshonderd vluchtelingen is een maximumaantal dat eerder tussen de gemeente en het COA werd afgesproken. Of de nieuwkomers allemaal in de nieuwbouw van het azc terechtkunnen, is nog de vraag. Als dat niet lukt, moet het COA met een plan B komen, laat burgemeester Lex Roolvink weten. Volgens hem wordt aan het maximum aantal van zeshonderd niet getornd.
Bijdrage 7:
7. Motie aangenomen: Oss wil een ruimer kinderpardon. College, met ook CDA wethouder, weigert brief te sturen. CDA fractie tegen (3).
In de gemeenteraad van 11 oktober 2018 is een motie aangenomen om bij de staatssecretaris aan te dringen tot een ruimer kinderpardon. Een meerderheid van de gemeenteraad wil dat er meer kinderen in aanmerking kunnen komen voor het kinderpardon en dat de huidige onmenselijke situatie wordt beeïndigd.
Het college weigert een brief te sturen naar de staatssecretaris, dus doen we dat als raad.
In de huidige regeling voor kinderpardon komen kinderen alleen in aanmerking als zij voldoen aan het zogeheten meewerkcriterium. Dit houdt in: kinderen moeten meewerken aan hun eigen vertrek, anders mogen zij sowieso niet blijven. In de praktijk betekent dit dat de kinderen reeds uitgezet zijn, voordat zij in aanmerking komen voor de regeling kinderpardon. Dit is onacceptabel, en dit beleid is volledig gericht op uitzetting.
Deze kinderen zijn vaak geworteld in de samenleving. Hoe Nederlands zij zich in hun hoofd of hart ook voelen, op papier zijn ze het nog niet. Daarom dreigen ze uitgezet te worden. Buiten hun schuld om. Iedere dag opnieuw is het de vraag of de persoon voor de deur er is om ze met een enkeltje op het vliegtuig te zetten naar een onbekend land.
Bijdrage 5,6: Buitenhof en Bij Jacobine:
Op zondag kwam het kinderpardon in Buitenhof en Bij Jacobine uitvoerig aan de orde. Meer dan 300 voorgangers gaan in de kerk in Den Haag voor tijdens het kerkasiel. Ferry Mengelen had het over onrust bij het CDA.
Op maandag las ik deze Motie CU.
Onder de leden van de ChristenUnie heerst grote onvrede over de manier waarop het kabinet Rutte III omgaat met het kinderpardon. Te vaak worden volgens hen kinderen uitgezet, ook al wonen ze al vele jaren in Nederland.
Ruim 140 CU-leden willen daarom dat het bestuur en de Tweede Kamerfractie van de regeringspartij ervoor zorgen dat er voorlopig geen kinderen meer worden uitgewezen die in Nederland zijn geworteld. Zij hebben vandaag een motie ingediend die op het partijcongres op 24 november in Zwolle in stemming wordt gebracht.
Bijdrage 4: Trouw schrijft:
“Extra voorwaarden kinderpardon te strikt.”
De extra voorwaarden uit het kinderpardon moeten worden geschrapt of aangepast.
Daarvoor pleit Kinderombudsman Margrite Kalverboer donderdag in een interview in Trouw. ,,Het doel van deze regeling lijkt wel om er zo min mogelijk kinderen onder te laten vallen. In die zin is het een schijnoplossing.” Volgens Kalverboer moeten asielkinderen net als in de huidige regeling na vijf jaar verblijf in Nederland aanspraak kunnen maken op de regeling. Want als ze na die tijd nog worden teruggestuurd ,,wordt hun ontwikkeling ernstig geschaad”.
Maar volgens haar levert de huidige regeling de kinderen in de praktijk niets op. ,,Er zijn zoveel extra voorwaarden aan verbonden, dat de grote meerderheid toch wordt uitgezet.’
Een van die extra voorwaarden die Kalverboer wil schrappen is dat kinderen niet in aanmerking komen voor het kinderpardon als ouders onvoldoende hebben gewerkt aan vertrek, ooit een verkeerde nationaliteit hebben opgegeven of geen asiel hebben aangevraagd. De Kinderombudsman vindt dat kinderen niet mogen worden afgerekend op de beslissingen van hun ouders.
Ook vindt de Kinderombudsman het te strikt als een minderjarige vanwege vandalisme een straf heeft opgelopen en daardoor geen verblijfsvergunning meer krijgt. Om te zorgen dat meer kinderen succesvol een beroep kunnen doen op het kinderpardon, wil de Kinderombudsman bovendien dat de regeling wordt verankerd in de Vreemdelingenwet of het Vreemdelingenbesluit. Kalverboer: ,,Op dit moment is het kinderpardon in geen enkele wet verankerd. Hierdoor heeft de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, die over deze regels gaat, te veel beleidsvrijheid.”
Bijdrage 3: Kinderpardon: nieuwe update van CDA congres en #EIGELAND.
Jacques Leurs: Ik ga morgen, als landelijk CDA lid en belijdend katholiek, op het CDA congres in Groningen in de huishoudelijke vergadering kritische vragen stellen over het CDA beleid rond uitzettingen en kinderpardon en voor meer erbarmen in de politiek.
Kinderpardon: Buma (CDA) houdt negenjarig asielzoekertje voor de gek
De documentaire ‘Terug naar je eige land’ maakt veel los. Het negenjarige asielzoekertje Nemr reisde met BNNVARA naar het Binnenhof en stelde politici de vraag waarom hij weg moet uit Nederland. Dit terwijl hij hier geboren is. Zo werd ook CDA-leider Sybrand Buma geconfronteerd met de gevolgen van het door hem gesteunde kabinetsbeleid. Maar Buma gaf voor de draaiende camera niet thuis en verwees wel heel makkelijk naar de rechter, die de uitzetting geoorloofd vindt. Tijd voor een lesje staatsrecht.
Onderstaand mijn betoog vanmiddag in de huishoudelijke vergadering:
Houding van het CDA inzake uitzetbeleid en kinderpardon.
Mijn vraag over een actueel landelijk onderwerp wil ik inleiden met twee citaten.
Het eerste citaat is al 8 jaar oud. Ik was op het beruchte CDA congres in Arnhem in 2010 waar ik, samen met een derde deel van de aanwezigen, tegen samenwerking met de PVV stemde. Een citaat van politicus Bert de Vries is me tot op de dag van vandaag bijgebleven.
Hij vroeg zich af of het CDA nog steeds de ‘beginselpartij is in het hart van de samenleving’. ‘Of zijn we verworden tot een partij die zo zeer verrechtst is dat er alleen nog geregeerd kan worden met de VVD?
Het tweede citaat is recentelijk uit een artikel dat mijn jongste zoon dr. Koen Leurs schreef n.a.v. het uitzetten van asielzoekers. “Wie bij ons hoort, kun je toch niet wegsturen?” Wie uitgezet dreigt te worden en mede-Nederlanders achter zich krijgt om een tegengeluid te laten horen, heeft die steun volgens mediawetenschapper Koen Leurs vaak te danken aan contacten in de directe omgeving. De sympathisanten die asielzoekers uit het dagelijkse leven kennen zien hen niet als ‘de ander’, maar als medemens. Op datzelfde gevoel doen media ook vaak een beroep, wanneer zij een persoonlijk verhaal van een asielzoeker uitlichten met de focus op het leven in Nederland.
Nu een gezin uit Armenië via een zgn. kerkasiel in Den Haag probeert om uitzetting te voorkomen wil ik vandaag hier in Huizen en zaterdag in Groningen op het partijcongres in de huishoudelijke vergadering aandacht vragen voor de steun die het CDA geeft aan het uitzetbeleid en het weigeren van steun te geven aan een landelijk kinderpardon.
Nu mis ik binnen het CDA het meeleven en ondersteunen van de grote groep asielzoekers. Recentelijk stemde ook het CDA in Huizen tegen een kinderpardon. De andere christelijke partij in de raad en landelijke regering CHU stemde wel voor.
Maar het zal de tijdgeest wel zijn. Want zelfs de door mij bewonderde Angela Merkel met haar historische uitspraak “Wir schaffen das” krijgt steeds meer “tegenwind” en gooit de handdoek noodgedwongen in de ring. We zullen haar missen. Onze huidige CDA leider Buma bekritiseerde haar meermaals en gaf haar weinig steun. Jammer.
Mijn vraag is: “Heeft het zin om deze houding van het CDA te bekritiseren?”
Houdt christendom naastenliefde en medemenselijkheid in of creeert het ruimte voor angst voor het onbekende?
Nu nog aandacht voor:
#EIGELAND – voor een kinderpardon dat wél werkt
In Nederland verblijven ongeveer 400 kinderen van migranten/ vluchtelingen die hier geboren zijn of langer dan vijf jaar wonen. Zij lopen bewezen psychologische schade op als zij uitgezet worden naar hun land van herkomst (of dat van hun ouders). Daarom: een Kinderpardon dat wél werkt.
Petitie
Wij
Tim Hofman, het team van #BOOS en ondertekenaars van deze petitie
constateren
- dat in 2013 de (definitieve) ‘Regeling Langdurig Verblijvende Kinderen’ (ook wel het Kinderpardon) in het leven werd geroepen om kinderen in eerder genoemde situatie te beschermen.
- Deze regeling werkt echter niet: 96 tot 99% van de aanvragen wordt niet toegekend.
- Dit komt voornamelijk door het zogeheten ‘meewerkcriterium’.
- De Overgangsregeling, gehanteerd vóór de Definitieve Regeling, bevatte geen meewerkcriterium: deze regeling werkte wel.
en verzoeken
- in afwachting van een beter immigratiebeleid dat op dit moment wordt onderzocht op aanraden van Staatssecretaris Harbers van Justitie en Veiligheid, de initiële vorm van de Regeling Langdurig Verblijvende Kinderen (lees: De Overgangsregeling), opnieuw te hanteren.
- Tevens verzoeken wij dat de 400 kinderen en hun gezinnen die op dit moment recht hebben op een Kinderpardon dat per ommegaande toegewezen krijgen.
Bijdrage 2:
Reactie burgemeester Bergen op Zoom.
“Als burgemeester heb ik de wet na te leven”, zegt Frank Petter. Ook mensen die in Bergen op Zoom illegaal verblijven, ontkomen daar niet aan. Maar als burgervader kijkt Petter ook naar het belang van de kinderen. “Het gaat om een nationale kwestie van nationaal belang.”
Bijdrage 1.: Trouw:
Spanning tussen lokaal en landelijk CDA over soepeler kinderpardon
Lokale afdelingen van het CDA scharen zich achter een pleidooi voor verruiming van het kinderpardon. Zij willen dat asielkinderen die hier al langer dan vijf jaar zijn, een verblijfsvergunning krijgen. Landelijk is CDA tegen versoepeling van deze regeling.
Eén op de vijf gemeenten heeft zich aangesloten bij een oproep aan VVD-staatssecretaris Harbers (vreemdelingenzaken). Deze 75 gemeenten willen dat hij een oplossing vindt voor de naar schatting vierhonderd kinderen die hier geworteld zijn en worden bedreigd met uitzetting, zoals het Armeense gezin Tamrazyan dat nu kerkasiel krijgt in Den Haag.In ongeveer driekwart van deze ‘kinderpardongemeenten’ stemde het lokale CDA in met een motie waarin de gemeenteraad de staatssecretaris oproept tot een humaner pardon. Lokale fracties van regeringspartijen D66 en ChristenUnie zijn vaak de initiatiefnemer, al dan niet met het CDA. Een enkele keer stemde ook de lokale VVD-fractie in met zo’n motie tot versoepeling van de regeling, die sinds 2013 bestaat. Daarmee staan ze lijnrecht tegenover hun landelijke collega’s.
Het levert spanning op met ‘Den Haag’, erkent CDA-fractievoorzitter Wim van der Kruijff uit Dordrecht, waar het CDA begin oktober een dergelijke motie steunde. “Gemeenten zitten met concrete gezinnen en onrust in de samenleving.”
Onzekerheid
Van der Kruijff staat achter het kabinetsbeleid om de asielprocedure sneller te maken. “We moeten voorkomen dat gezinnen jarenlang in onzekerheid verkeren. Maar daar helpen we die vierhonderd kinderen nu niet mee. Een verblijfsvergunning voor hen móet kunnen, ze hebben een huis, zitten hier op school, ze zijn feitelijk ingeburgerd.”
Het kinderpardon was voor D66 en ChristenUnie een van de kwesties in de formatie vorig jaar waarop ze hun politieke verlies moesten nemen. CDA en VVD wilden geen verruiming. Het pardon werd in 2017 slechts tien keer toegekend op honderd aanvragen. Vooral het zogenoemde meewerkcriterium zou volgens critici te streng zijn. Asielgezinnen zouden hier eigenlijk alleen aan kunnen voldoen wanneer ze al vertrokken zijn naar het land van herkomst.
#ZeZijnAlThuis
De lijst met kinderpardongemeenten is een initiatief van burgerbeweging De Goede Zaak. Na de formatie startte zij met kinderrechtenorganisatie Defence for Children de actie #ZeZijnAlThuis. Deze campagne kreeg nieuwe brandstof na de hoogoplopende emoties rond de Armeense kinderen Lili en Howick, die in september op de valreep mochten blijven van de staatssecretaris. Hun moeder heeft uitzetting meermalen tegengewerkt.
Het CDA houdt aankomende zaterdag zijn najaarscongres in Groningen. De afdeling Meppel zint met een paar andere Drentse gemeenten nog op een resolutie voor versoepeling. Asielregels zijn er weliswaar niet voor niets, zegt fractievoorzitter Sandra Wolvekamp-Bloemert, maar het belang van het kind moet zwaarder wegen. Volgens haar zijn er weinig onderwerpen waarover de Tweede Kamerfractie van het CDA en de lokale afdelingen zo van mening verschillen.
Het congres is dé plek om stevig over het kinderpardon te discussiëren, vindt ook haar collega Nicolien de Geus van het CDA in Culemborg. Daar woonde jarenlang het Oekraïense gezin Andropov, dat in juli na een lange juridische strijd werd uitgezet. De twee oudste zoons maken nu in Culemborg hun school af. “Alle kinderen toelaten gaat te ver, maar iedereen snapt dat deze kinderen hier geworteld zijn.”
De opties van Harbers
Het kerkasiel van het Armeense gezin Tamrazyan, dat met uitzetting wordt bedreigt, werpt opnieuw de vraag op wat er moet gebeuren met de naar schatting 400 asielkinderen en hun gezinsleden die al langer dan vijf jaar in Nederland zijn. Wat zijn de opties voor de staatssecretaris?
Uitzondering maken
Voor de Armeense kinderen Lili en Howick maakte de staatssecretaris in september gebruik van zijn discretionaire bevoegdheid. Hij gaf hun op het nippertje een verblijfsvergunning. Ook al heeft Harbers al tientallen keren zijn ‘genade-oordeel’ gegeven, het is onwaarschijnlijk dat hij dit voor vierhonderd kinderen gaat doen. Het zijn er te veel om te spreken van uitzonderingen.
Voor- en tegenstanders van een ruimer asielbeleid verbaasden zich destijds al over de gang van zaken bij Lili en Howick. Het lijkt een keerpunt in de discussie over gewortelde kinderen. Kamerleden vroegen zich af of er toch geen precedent werd geschapen. “Er zijn veel schrijnender gevallen bekend bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst”, zei CDA-Kamerlid Madeleine van Toorenburg vorige maand.
Die ervaring heeft ook Marjon Peeters, tot voor kort voorzitter van de specialistenvereniging van migratierechtadvocaten. Peeters hoorde dat collega’s na Lili en Howick meteen oudere zaken zijn gaan afstoffen. “Wij én de IND kregen schrijnender gevallen op ons bureau. Dat is een feit. Als Harbers niets doet, wachten straks vele nieuwe rechtszaken.”
Peeters onderzocht eerder de vele dossiers van zaken waarin om een uitzondering werd gevraagd wegens schrijnende omstandigheden. Ze kwam tot een opvallende conclusie: ook al is de discretionaire bevoegdheid bedoeld voor individuele gevallen, er is wel degelijk sprake van consistent beleid. En daar zullen advocaten gebruik van maken, zegt ze.
Kinderpardon verruimen
Wil Harbers een reeks nieuwe uitzetdrama’s of rechtszaken voorkomen, dan zal hij dus met nieuw beleid moeten komen. Maar verruiming van het kinderpardon, een regeling uit 2013, ligt gevoelig in de coalitie. Tegelijkertijd is het aantal aanvragen voor dit pardon sterk afgenomen, volgens Peeters omdat er nauwelijks kans op succes is.
Belangen van het kind
Een alternatief is de belangen van het kind zwaarder laten wegen in de asielprocedure. PvdA, GroenLinks en regeringspartij ChristenUnie werken daarom aan een initiatiefwet van deze strekking. Peeters vindt dit een reële optie. Het belang van het kind is ook in Europese asielzaken aan een opmars bezig, stelt zij, via het Europese ‘recht op respect voor gezinsleven’. Nu telt ook zwaar of de ouders meewerken aan uitzetting.
Uitzetten
Een deel van de gezinnen die uitgeprocedeerd waren en vergeefs een beroep hebben gedaan op het kinderpardon, is de afgelopen jaren toch uitgezet. Een voorwaarde daarvoor is wel dat het land van herkomst meewerkt. Het kabinet wil nu allereerst de asielprocedure beter en sneller maken om te voorkomen dat kinderen zich hier wortelen. Tot die tijd blijven er zeker vierhonderd kinderen over die ervoor zorgen dat Harbers zich telkens weer voor dit dilemma gesteld ziet.
Lees ook
PKN steunt estafettedienst tegen uitzetting van Armeens gezin
De Protestantse Kerk in Nederland steunt het kerkasiel dat de Haagse PKN-gemeente verleent aan het Armeense gezin Tamrazyan. De voorman van de PKN, scriba René de Reuver, gaat vandaag voor in de estafettedienst die de kerk houdt om uitzetting van het gezin te voorkomen.
Jacques,
Ik vind het zeer bewonderingswaardig dat je je zó inzet voor het kinderpardon voor al die kinderen die na zoveel jaren verblijf in Nederland toch dreigen te worden teruggestuurd.
Soms niet eens naar een ander land, want veel van hen zijn HIER geboren.
Ik deel de sympathie voor je al je inspanningen volledig. Aan wie het ook ligt, het is niet de schuld van deze kinderen of door hun toedoen zover gekomen. In veel gevallen is de Nederlandse overheid op dit punt zélf nalatig geweest.
Eén persoon kan dit terugsturen voorkomen en dat is Sybrand Buma, de leider van het CDA.
De meerderheid van de CDA-aanhang wil dat graag, zo blijkt uit peilingen. Als hij zegt, bij nader inzien, zich niet aan het regeerakkoord op dit punt te willen houden, dan bestaat er gemakkelijk een meerderheid voor het kinderpardon in de Tweede Kamer. Ook de Christen-Unie zal zich graag hierbij aansluiten. Mocht dit een kabinetscrisis opleveren, dan zij dit zo. Het welzijn van deze kinderen is dit waard!
Het CDA zelf roept vaak op tot respect voor elkaar. Geldt dit respect niet voor het RECHT van deze kinderen om hier te mogen blijven? Wat zouden we deze kinderen willen verwijten?
Louis Sparidans