Voorstander van een Land van Cuijk.
Nieuwjaarstoespraak van burgemeester Hillenaar: Kies voor kleur!
Is het u al opgevallen? In één van de vele woonprogramma’s op televisie, of dichter bij huis, als u door Via Cannella loopt? Zwart-wit is uit de mode. Het mag weer kleurrijk! De symboliek ervan spreekt mij aan. Het zegt iets over onze tijd.
Nieuwjaarsdag 2018. Een heel nieuw jaar ligt als een onbeschreven schrift voor ons, dat bladzijde voor bladzijde gevuld wordt. Je schrijft het nooit helemaal zelf. Dat doen we samen. Soms mag je zelf de pen vasthouden en soms heb je het gevoel dat anderen er mee aan de haal gaan of schrijft de onzichtbare hand je verhaal. Best spannend. Wat zal 2018 ons brengen?
En wat was 2017 voor een jaar? U heeft de jaaroverzichten gezien of gelezen, gelachen om de cabaretiers. Wat is het eerste dat bij u opkomt?
Is dat het jaar dat de voetbalmannen niet naar het WK mochten? Of is dat het jaar dat onze dames juist Europees Kampioen voetbal werden?
Is dat het jaar van Nepnieuws? Of van alternatieve feiten?
Is dat het jaar dat we de economische crisis echt achter ons lieten? Of het jaar dat – onder andere door alle #metoo-schandalen – duidelijk werd dat er in de westerse wereld niet sprake was van een economische, maar vooral ook een morele crisis? Pieter Derks merkte daarover op: Als je aan vrouwen zit, mag je wel president van Amerika worden, maar je mag het niet spelen… (Kevin Spacy)
Was 2017 het jaar waarop na de Brexit en na de verkiezing van Trump, de verkiezingen in Europa toch wat gematigder uitpakte dan aanvankelijke gevreesd? De populistische of patriottische lente brak niet uit in Frankrijk, Duitsland en Nederland. Of was dit het jaar van de langste formatie ooit?
Kortom: kiest u voor de lezing van de optimist of van de pessimist? Een typische zwart-witvraag. Zoals geen enkel mens alleen maar goed of slecht is, zo geldt dat ook voor het afgelopen jaar. Kies niet voor zwart of wit. Kies voor nuance, kies voor kleur. En hoewel ik weet dat een optimist ook wel gezien wordt als een slecht geïnformeerde pessimist, weet u wel waar ik voor kies.
Ik denk dat er alle reden is om optimistisch te zijn. Nee, niet alleen omdat Feyenoord kampioen werd. Of omdat Tom Dumoulin de Giro won. Volgens mij werd de toonzetting in 2017 positiever. En laat de hele #metoo-discussie niet juist zien dat we ook met deze morele crisis willen afrekenen? Gaan we niet steeds beter inzien dat de scherpe tegenstellingen ons niet verder brengen? “Twitter maakt het debat soms bitter”, zo sprak onze Koning. En dat herkennen we. Net als zijn oproep om van ‘ik’ naar meer ‘wij’ te gaan.
De optimist Mark Rutte zegt: “Grote onvrede is niet de sfeer in Nederland” en hij baseert zich hierbij op het onlangs verschenen rapport van het Sociaal Cultureel Planbureau “De sociale staat van Nederland”. 80% is er trots op Nederlander te zijn. 85% geeft aan in welvaart te leven. De zorgen over waarden en normen waren 25 jaar geleden groter dan nu. Onze levenstevredenheid (geluksgevoel) is opnieuw gestegen en scoort een 7,8. Interessant vond ik ook de waarneming dat Nederlanders nu niet cynischer zijn over de politiek dan begin jaren negentig. De tevredenheid over de democratie ligt zelfs iets hoger dan in die tijd. Bemoedigende feiten.
Misschien zeggen de woorden van 2017 nog iets over het groeiend optimisme? Het woord van 2017 was: Appongeluk (ongeval waarbij een verkeersdeelnemer betrokken was die tijdens het ongeval aan het appen was). Gevolgd door fibronilei en regenboogtaal (beste mensen in plaats van dames en heren). Die laatste wekt ook ergernis, want genderneutraal, kreeg het predicaat van irritantste woord. Maar wel kleurrijk! De jeugd introduceerden de woorden: fidgetspinner, pixelrelatie en – erg mooi – abuselfie. Een persoonlijke favoriet is: zooikoorts (het te veel aan bezit en bezigheden). Als deze woorden iets laten zien, dan is het de enorme impact van social media, maar ook dat we oog krijgen voor de keerzijde ervan.
Resultaten en opgaven in Cuijk
In Cuijk is ook reden tot optimisme. In Cuijk merkten we het afgelopen jaar ook dat de economie weer volop aantrekt. Cuijk Doet!, Cuijk onderneemt! Cuijk woont! We zien het op tal van plekken. Ondernemers die kansen zien en investeringen doen. De belangstelling voor ons Regionaal Bedrijventerrein Laarakker neemt toe, getuige ook de enorme bouwactiviteiten aldaar. De Randweg waar meer dan veertig jaar over gesproken werd, is klaar. Er is volop gebouwd. Niet alleen werden twee prachtige scholen opgeleverd, maar ook heel veel woningen. Het centrumplan wordt uitgevoerd. En onomstotelijk is komen vast te staan de Grotestraat de oudste winkelstraat van Nederland is! De unieke Romeinse geschiedenis van ons Ceuclum vraagt om een verhaal dat nóg meer tot de verbeelding spreekt. Dat vraagt creativiteit en overtuiging.
Dat hebben we trouwens op meer vlakken nodig. Voor de uitvoering van ons ambitieuze, maar o zo noodzakelijke duurzaamheidsprogramma bijvoorbeeld. Voor het écht functioneren van burgerparticipatie, waar we in de vorm van de burgerbegroting het afgelopen jaar het hebben geëxperimenteerd.
Voor een écht succesvolle bestuurlijke toekomst in het Land van Cuijk. Ik ben voorstander van één gemeente Land van Cuijk, maar dat zal ik de komende maanden vanwege de gemeenteraadsverkiezingen wat minder nadrukkelijk uitspreken. Partijen en de kiezer zijn aan zet.
Creativiteit en overtuiging hebben we ook nodig in de strijd tegen ondermijning. Het is toch verontrustend dat ik afgelopen jaar meer dan twaalf drugspanden heb moeten sluiten. Dat vraagt alertheid van ons allemaal. Vandaar ook mijn huis-aan-huisbrief, die niet ging over klikken, maar over burgerschap en verantwoordelijkheid nemen. En ook hier geldt: het is niet zwart-wit, maar kent vele kleuren.
Politiek 2017 in cijfers
Traditiegetrouw meld ik u dat het college afgelopen jaar 640 besluiten nam. De raad besloot over 71 voorstellen, diende 43 moties en 33 amendementen in, ontving 137 raadsinformatiebrieven en stelde 27 maal schriftelijke vragen. In totaal kwam de raad maar liefst 41 maal bijeen (inclusief commissievergaderingen en werk- en studiebijeenkomsten).
Goed om ook in 2017 waar te nemen dat we politiek bedrijven in een prettige en constructieve sfeer en dat stemmingen niet louter bepaald worden door de scheidslijn op oppositie en coalitie. Niet zwart of wit, maar vele kleurcombinaties blijken mogelijk. Onze raadsleden verdienen meer respect dan ze doorgaans krijgen. Dat geldt ook voor de wethouders Gerard Stoffels, Jos Nielen (die na vervanging door Bart Claassen bezig is aan zijn herstel), Maarten Jilisen en Rob Poel, met wie ik de afgelopen vier jaar op heel plezierige en collegiale wijze heb mogen samenwerken.
Verkiezingen 2018
En wat gaat 2018 brengen? Wat komt er allemaal in ons schriftje? Voor velen hier in de zaal gaat de aandacht vooral uit naar 21 maart. Over minder dan drie maanden zijn de gemeenteraadsverkiezingen. Spannend in de persoonlijke levens van alle betrokkenen. Belangrijk voor onze lokale toekomst. En heel belangrijk dat u, inwoner van de gemeente Cuijk, van zich laat horen. Vier jaar geleden zaten we op een opkomstpercentage van 55,4%, iets hoger dan het landelijk gemiddelde. We zetten nu in op ten minste 58%, maar nog hoger. Dat doen we door in te zetten op jongeren, gebruik te maken van MijnStem en actief gebruik van social media. Stemmen gaat ook over burgerschap en verantwoordelijkheid nemen. Ik reken op u.
In deze tijd waarin meningen er meer toe lijken te doen dan feiten, waarin we nog zo gewend zijn om in zwart of wit te denken, waarin tegenstellingen soms wel erg scherp worden aangezet en standpunten als onwrikbaar worden verwoord, is het goed om te bedenken dat wij allemaal een vat vol tegenstrijdigheden zijn. U bent een vat vol tegenstrijdigheden. Ik ook. Elk mens heeft tegenstrijdige verlangens. De oerbron van tegenstrijdigheid is het verlangen naar geborgenheid versus de roep om autonomie. We kennen dat in onze relaties. Van een opgroeiende puber. Onze gedachten zijn ook tegenstrijdig. Niemand is helemaal zwart of wit. Soms willen we het één, soms het ander:
We willen vrijheid om alles te zeggen, maar we willen zelf niet beledigd worden
We houden niet van regels die ons belemmeren, maar doen er graag een beroep op als een ander wat wil dat ons niet zint.
We willen zo min mogelijk belasting betalen, maar wel gebruik maken van de voorzieningen.
We vinden dat er hard tegen overtreders moet worden opgetreden, totdat we zelf eens over de schreef gaan
We willen gratis tv, maar balen van de reclame
Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Is het dan niet heel vreemd dat we toch ons heil zoeken in extreme standpunten? In het absolute zwart of wit? Maakt dat vat vol tegenstrijdigheden ons niet duidelijk dat de oplossing juist in de nuance moet worden gevonden? Als ik dan een stemadvies mag meegeven, zou het dit zijn, kies niet voor zwart óf wit, maar kies voor kleur!
Graag breng ik met u een toost uit op het nieuwe jaar. Ik wens u een goed, gezond en heel kleurrijk 2018!