Bakker Rob Leurs ziet er geen brood meer in.
DE GELDERLANDER:
HET EINDE OPTELSOM VAN FACTOREN
DE BAKKERIJ IN GRAVE AFGELOPEN VRIJDAG. ER WAS NIETS MEER TE DOEN. ED VAN ALEM
Rob Leurs heeft de deur van zijn bakkerij in de Maasstraat in Grave dichtgetrokken. De brand bij buurman Palazzo was de druppel die de emmer deed overlopen.
HERMAN WISSINK
DE GELDERLANDER
Rob Leurs (48) begint vandaag aan een andere baan. Zijn winkel in de Maasstraat blijft dicht. Daarmee komt er een einde aan bijna een eeuw bakkerij Leurs in Grave. Vorige week bleven de deuren van de winkel al gesloten, beperkte hij zich tot opruimen. Ruim twee jaar geleden moest hij zijn bakkerij nog volledig opknappen. De brand bij het Palazzotheater, zijn buurman in de Maasstraat, had voor veel schade gezorgd. Rook, bluswater, maar ook de vlammen en de allesverzengende hitte hadden hun sporen achtergelaten.
Wat is er misgegaan?
,,Het is een optelsom van factoren. Het is echt niet alleen de brand bij Palazzo. Er heeft hier in de straat bijvoorbeeld een kantoor gezeten met tien werknemers. Maar dat ging failliet. Die mensen kwamen iedere dag in mijn winkel. En de scheepswerf. Daar werkten 100 man, maar die is ook failliet. Voor de mensen van de werf hadden we iedere ochtend, voor als ze pauze hadden, een voorraad warme worstenbroodjes en appelflappen klaarliggen. Maar ook die komen hier niet meer. We hadden een goede band met de scheepswerf. Als er een feestje werd gevierd omdat er een nieuwe boot klaar was, werden wij ook uitgenodigd.”
En dan de afbakbroodjes bij de supermarkt.
,,Die klandizie van de bedrijven viel de afgelopen jaren dus weg. Maar dat was niet alles. Ook de ontwikkelingen bij de supermarkten in Grave spelen mij parten. Neem de Jumbo, die is in 2004 in Grave gekomen. Dat kostte me de helft van mijn klanten. Supermarkten hebben tegenwoordig allemaal ovens staan waarin ze brood afbakken. Vanuit de wijk Estersveld komt er niemand meer naar het centrum om zijn brood te halen. Klanten komen alleen nog voor specialiteiten. Ik maakte echt alles zelf. Maar daarvan kan je niet blijven bestaan.”
U heeft toch een mooie plek in de Maasstraat?
,,Het is een grote, dooie boel. Het lijkt wel of het hier een stiltegbied is geworden. Er is echt helemaal geen leven meer in de brouwerij. Ja, ’s avonds als de cafés geopend zijn, dan is er wel volk op de been. Maar daar heb ik als bakker niet veel aan. En dat ik tegen die houten schutting voor Palazzo aankijk, helpt ook niet echt. Het is tweeënhalf jaar na de brand, maar bij regen stroomt hier het water nog steeds langs de muren. Gelukkig wordt daar nu eindelijk wat aan gedaan.”
Maar er staat toch veel te gebeuren in Grave?
,,Je kan als ondernemer wel een paar tikken incasseren, maar dan moet er wel uitzicht zijn op iets positiefs. En dat is er niet. Misschien komt er bij de scheepswerf wel weer wat. Misschien komen er op de plek van Palazzo nieuwe appartementen. Maar daar kan ik niet meer op wachten. Als er nou al palen in de grond werden geslagen voor nieuwbouw of zo, dan had ik het nog even kunnen rekken.”
,,Maar het kan allemaal nog jaren duren. Ik heb niet bepaald de indruk dat er daadwerkelijk iets gebeurt om weer leven in de brouwerij te krijgen. Ik slaap de laatste tijd slecht. Mijn prestaties als marathonschaatser zijn niet best meer. Ik merk aan mijn lijf dat het niet goed gaat. Het is niet leuk om te stoppen, maar ik kies voor zekerheid.”
Wat gaat u nu doen?
,,Ik begin vandaag bij een bedrijf in de bakkerijbranche. Grote productielijnen waar snacks worden gemaakt. Niet mijn droombaan. De bakkerij, dat was mijn droombaan. De diversiteit van de eigen bakkerij, daar hield ik van. De bakkerij bestaat bijna 100 jaar. Maar ik had geen zin om dat jubileum te halen.”