De gezamenlijke rekenkamer helpt de gemeenteraden het beleid te controleren. Het onderzoeksrapport Twee keer raden, dat een ‘inventariserend karakter’ heeft, laat zien dat de partijen zoekende zijn in hun relatie.

Meer dan de helft van de dorpsraden in Bronckhorst vindt dat ze onvoldoende benaderd wordt door de gemeente, terwijl de helft van de raadsleden denkt dat wél voldoende te doen. Verder blijkt dat de belangenorganisaties in de vier gemeenten niet bij alle dorpsdossiers worden betrokken. Raads- en collegeleden bepalen vaak of ze een dorpsbelangenvereniging representatief vinden. Het beleid geeft te weinig duidelijkheid over de zeggenschap van de clubs van burgers. De dorpsraden in Montferland willen meer formele erkenning.

Dat de ene dorpsraad actiever is dan de andere, is volgens Bronckhorst-wethouder Jan Engels niet erg. ,,Die verschillen blijven altijd. Het gaat erom dat de mensen doen wat bij hen past. We willen geen strengere regels, dan krijg je eenheidsworsten.”

De rekenkamer vindt het opvallend dat burgemeester en wethouders van Bronckhorst de dorpsraden niet zien als dé belangenbehartigers van een dorp. ,,Ze hoeven niet per definitie ergens voor op te komen”, verduidelijkt Engels. ,,Als ze altijd een positie moeten innemen, moet je oppassen dat dat niet in strijd is met andere opvattingen. Wij zien ze als een serieuze gesprekspartner, maar niet als de enige.”

Een blauwdruk voor alle dorpsraden bestaat niet. De rekenkamer adviseert gemeenten om met iedere belangenvereniging afzonderlijk afspraken te maken. Dit moet meer duidelijkheid geven en dat is in sommige gevallen nodig. Zo ervaren de dorps- en wijkraden druk nu de overheid steeds meer terugtreedt.

Vooral in Bronckhorst en Montferland voelen de clubs zich verantwoordelijk voor het in stand houden van voorzieningen wanneer de gemeente dit niet meer doet.