Reactie op debat in de raad over Snippergroenrapport Rekenkamer.

Over de ruggen van de burgers

Dinsdag 28 maart. De gemeenteraad van Grave zou debatteren over het ruïneuze verloop van het snippergroenproject dat de Graafse gemoederen al bijna vier jaar lang bezighoudt. Er lag een rapport van de Rekenkamer. Daarin wordt een ongemeen fel oordeel geveld over de manier waarop de gemeente Grave met  burgers is omgegaan bij de uitvoering van het Snippergroenproject. Verkeerde aanpak, geen deugdelijk plan, geen regie, slechte communicatie. Dit en meer staat te lezen in het rekenkamerrapport. In een ander recent rapport over de bestuurskracht van Grave staat over het Snippergroenproject dat het ontbrak aan bestuurlijk leiderschap, aan politiek bestuurlijk samenspel en dat er onvoldoende sprake was van burgerparticipatie.  Bovendien staat er dat de kosten van het project exorbitant waren en de imagoschade voor het gemeentebestuur groot. De precieze financiële resultaten wil het gemeentebestuur niet geven. 

Ontregelen

Hoog tijd dus voor de gemeenteraad om de burgemeester en verantwoordelijk wethouder over dat alles aan de tand te voelen. Al die belaagde burgers hebben daar ook wel recht op zou je denken.

Maar dan is er buiten de Graafse bestuurlijke en politieke elite gerekend. In nette bewoordingen had de burgemeester de Rekenkamer al laten weten dat hij aan het rapport geen boodschap had.  En ook de coalitiepartijen (Lokale Partij Grave, VVD, CDA en Trots Liberaal)  met Astrid Floor (Lokale Partij Grave) als woordvoerster bleken helemaal geen zin te hebben in een debat. In de spiegel kijken is voor deze partijen kennelijk al te pijnlijk als je vier jaar lang een falende wethouder geen duimbreed in de weg legt. 

Op allerlei manieren werd de inbreng van de oppositiefracties in het debat dan ook vanaf de eerste minuut ontregeld met de meest idiote drogredenen. Die ondankbare taak hadden de coalitiefracties kennelijk aan Astrid Floor toebedeeld. Waar doorgaans Ben Peters (CDA) het college in bescherming neemt, dook deze nu weg. Floor  had zich de afgelopen jaren behoorlijk bij het project betrokken getoond en zich vaak kritisch uitgelaten over de gang van zaken. Vreemd is het dan ook dat toen er in de raad in november 2015 een motie op tafel lag die de bedoeling had het project bij te sturen, haar partij niet thuis gaf en de wethouder liet doormodderen met zijn ontsporend project. Ook nu werd de wethouder niets in de weg gelegd.

Drogredenen

De coalitie woordvoerster bediende zich tijdens het raadsdebat –wel of niet ingefluisterd door de echte leider van de coalitie- van de meeste gratuite insinuaties in de richting van vooral de fractie van Keerpunt. Zo vond Floor dat Keerpunt (die de snippergroen kwestie voortdurend op de politieke agenda zette) een debat over de ruggen van de burgers wilde voeren. Daar paste zij voor. Een onbegrijpelijk standpunt als je zelf jarenlang een project gedoogt dat over de ruggen van burgers wordt uitgevoerd. Onbegrijpelijk ook dat zij vond dat de raad de falende wethouder niet te zeer moest aanspreken, want zo betoogde zij “wij hebben allemaal schuld”. Dekking zoeken achter het collectief, lees daar de geschiedenis maar eens op na. 

Alsof het allemaal nog niet genoeg was, suggereerde de woordvoerster dat Keerpunt de conclusies van de Rekenkamer niet echt omarmde zoals haar fractie wel deed. 

Je kunt een rapport dan wel omarmen maar belangrijker is dat je de boodschap ervan begrijpt. Dat was bij de coalitie niet het geval. De Rekenkamer houdt de raad voor dat het project kon ontsporen doordat de raad niet in staat was collectief op te treden toen dat nodig was en zo verzuimde in haar controlerende taak. 

Met een tactiek van onversneden verdachtmakingen  demonstreerde de  coalitie overduidelijk dat zij de politieke boodschap van de Rekenkamer niet begrijpt. En evenmin geïnteresseerd is in haar belangrijkste taak: het bestuur controleren. Moties van de oppositie die de wethouder opdroegen duidelijkheid te geven over de financiële gang van zaken vond de coalitie dan ook overbodig. Tekenend is dat de meerderheid inhoudelijk geen enkele boodschap heeft willen hebben aan het rekenkamerrapport. Het bevestigde hiermee de vrijbrief die zij het college aan het begin van het snippergroentraject  gegeven heeft om te doen wat het goeddunkte. Over de ruggen van de burgers.

Wil Baaijens, Ben Bongaards, Hans Satter; www.gravepolitiek.nl