Ben Bongaards reageert op enkele weblog berichten.
Hoi Jacques,
Een herkenbaar verhaal op je website, over die geheime stukken.
Bedenk daarbij dat in Grave het college en de raad (de meerderheid) twee handen op een buik zijn en alles (en dus zeker de ingewikkelde zaken) samen bekonkelen voor het naar buiten kan, dan ligt de conclusie voor de hand dat ook politieke overwegingen een rol spelen bij wat Graafse burgers wel en niet mogen weten.
Wat hier besproken wordt als een probleem voor raadsleden is in Grave een dubbel probleem omdat beide, college en raad, vaak samen lijken te spannen tegen de burger.
Om die reden is het heel belangrijk dat Keerpunt zo’n verhaal niet alleen op de site zet maar er ook politiek iets mee doet.
Op basis van dit verhaal kun je je bijvoorbeeld afvragen waarom die zaak van jullie raadslid, Nel Schuts, zo hoog opgespeeld moet worden, terwijl ze in feite niets anders gedaan heeft dan voeling houden met haar achterban. Nu zie je dat haar actieve betrokkenheid afgestraft wordt, omdat je dan zaken hoort en ziet die niet geheim zouden hoeven zijn.
Waarom zouden de burgers niet betrokken mogen zijn bij de beleidsvorming rond deze kwestie en wordt het nodig gevonden alleen top down aan beleidsvorming te doen. Het heeft allemaal met elkaar te maken; geheimhouding, bestuurskracht, elkaar aanspreken op geneuzel en het ondertussen laten gebeuren dat er in het geheim ook wel degelijk vals spel gespeeld wordt.
In Grave zijn al die geheimen en geheime palavers evenzoveel aanwijzingen, dat ons bestuur, college en raad, ontspoord is, weg van de democratie en weg van de burgers om wie het allemaal zou moeten draaien. Niet voor niets zijn het wantrouwen, de onverschilligheid en de ontevredenheid zo groot… En waarschijnlijk is dat hetgeen er in feite geheim moet blijven.
Ben Bongaards