Ode aan Bakfietsbusters.
Uitslag Categorie Kleine Groepen in 2010.
1.Bakfietsbusters, Hemaar
2. FC Vrijblijvend, geen punt bij Grave
3. Coneheads, de freloca’s
4. De Steukers, Tita’s Graafse geurenljn.
Het gat wordt te groot
Als jij denkt dat carnaval in Grave mede mogelijk gemaakt wordt door Optiek ’t Pothuus, mag jij jezelf gelukkig prijzen met die reine naïviteit. Dan besef je vast ook niet dat het de bedoeling is dat je vanaf Aswoensdag veertig dagen lang iets minder consumeert. Drank en drugs, kleine. Het is een katholieke traditie die vasten heet en geen enkele connectie met de Loswal heeft. Maar je onwetendheid over de losbandige historie van de stad betekent vooral dat de naam Buster Bakfiets je niets zegt. Want kennis leidt niet tot macht, kennis is ballast.
Drieëndertig jaar lang was Buster Bakfiets, chronisch verslaafd aan azijn en terpentine, de querulant van de Graafse carnavalsoptocht. Met gekochte kleding en een vale bakfiets. En bovenal met een wanstaltig exhibitionisme van vermeende intelligentie. Denk plat en realiseer je dan dat het nog platter kan. Zonder enige vorm van humor, van de ultieme belediging had hij meer verstand. Ongeschikt om water naar de Maas te dragen en de status van uitgeprocedeerde asielzoeker onwaardig. Zelfs in nuchtere toestand.
Elk jaar opnieuw begon het al in de Trump-Asshole-Avenue, in het kader van de overbodige uitleg voorheen bekend als de Tromp-Etter-Straat. De nare gewoonte die dag in omstreden gezelschap al vroeg moed te gaan verzamelen in lugubere etablissementen waar water het equivalent van vergif is, versterkte onmiskenbaar zijn negatieve eigenschappen. Het taalgebruik was een rauwe ketting van scheldwoorden geworden en zelfs achter een rollator zou hij wankelen. Over die bakfiets had hij dan weer wel goed nagedacht. Dat is immers gewoon een fiets met zijwieltjes.
Tijdens de explosie van creativiteit die de parade vormde, ontpopte Buster Bakfiets zich pas echt tot de daadwerkelijke definitie van een dissonant. Jezus, wie dacht hij te zijn? In de pas lopen was voltooid verleden tijd, wetten en regels ontbraken in zijn idioom en de welwillende organisatie kon nimmer vat op hem krijgen. Zijn enige aandachtspunt was het publiek dat tegen wil en drank actief betrokken werd bij een tentoonstelling van sneu cynisme. Met als droevige resultaat een obstipatie van dieseldampen in de anders zo schone binnenstad.
In de overlevering rondom Buster Bakfiets staat een thema centraal: hij staat synoniem voor het hiaat, de lacune, de leegte. Een optocht is immers in onze democratische beleving een soepele aaneenschakeling van wagens, groepen, paren en enkelingen. Die ene bakfiets was echter het zand in de machine, de haar in de soep en het confetti in het bier. Tegelijkertijd. Het gat wordt te groot. Dat kreeg hij continu toegeworpen. Maar niets was minder waar in zijn eigenwijze ogen. Daarmee tartte hij het bittere noodlot tot op het kale bot.
De machtige meerderheid wil tenslotte vanachter het bloemetjesgordijn pracht en praal zien. Even weg uit de dwingende realiteit van vooral veel moeten en weinig mogen. Het referendum van de minste weerstand als het enige alternatief, kiezen voor de uitzondering is geen optie. We zakken liever door, al is het de ondergrens van alles dat de waarde van waarden vertegenwoordigt. Willen jullie meer of minder? Die vraag werd door eenieder volmondig reducerend beantwoord. Less is Moors, dat idee. Maar niemand die het kon regelen.
Het is voor de wetenschap een onmetelijk raadsel hoe Buster Bakfiets toch iedere keer het eindpunt van de optocht wist te bereiken. Elk innovatief navigatiesysteem begroette hem met de middelvinger, de sociale pedagogiek noemde hem in de officiële publicaties een hopeloos geval en had hem als een baksteen laten vallen en de anders zo volhardende politieagent kon alleen nog maar schudden met zijn hoofd. Straffen is immers zinloos als het geweten ontbreekt. Aan alles komt een einde, meer is niet zeker.
Als op zo’n maandag de zon een veilig heenkomen heeft gezocht aan de andere kant van de aarde, was Buster Bakfiets niet meer dan een hoopje mens. Inmiddels had hij dan meer tot zich genomen dan een degelijke voedselbank maandelijks kan leveren. De circulariteit van het bestaan zorgde eigenhandig dat het ontploffingsgevaar alleen in zijn directe nabijheid nog discutabele toestanden kon opleveren. Enkel voor juryleden die in hun immer diplomatieke staat altijd voor rede vatbaar waren, was het niet veilig.
Buster Bakfiets was het namelijk voortdurend oneens met alles dat riekt naar gezag. Op een feestelijke bijeenkomst van de Partij voor de Dieren vraagt hij een entrecote of een lamskotelet, tijdens een sollicitatiegesprek of hij een scheutje armagnac in zijn koffie mag en op een verjaardagsfeest waarom niemand zwijgt. De juryuitslag was dus jaar in jaar uit een heikel punt van discussie. De mensheid kan best iets goed doen, maar niet in de ogen van Buster Bakfiets. Tenzij je de mensheid gelijkstelt aan alles binnen zijn persoonlijke aura.
Enkele jaren geleden heeft Buster Bakfiets zich volledig teruggetrokken uit het openbare leven. Hoewel hij op die beruchte maandagen nooit alleen was, behoorde het sluiten van vriendschappen niet tot zijn capaciteiten. Een eenzaam bestaan als kluizenaar is zijn deprimerende en wellicht welverdiende lot. Niemand weet hoe en waar hij zijn dagen nu slijt en googelen is zinloos. Net zoveel mensen missen hem. De redelijkheid is weer teruggekeerd in de Graafse straatjes. Carnaval heeft zijn welverdiende rust gevonden en gaat weer z’n gangetje, al wordt de polonaise wel kleiner en kleiner.
Buster Bakfiets lijkt uit de herinnering van de Gravenaar verbannen. Tot die ene dag dat Grave van beneden en boven de sluis wereldnieuws wordt zonder sluis. Als op 29 december 2016 het ezelsbruggetje tussen stuurboord en bakboord door de mist niet valt waar te nemen, ramt een Slowaakse schipper met een Duits binnenvaartschip de stuw onder de John S. Thompsonbrug. Met het leeglopen van de Maas raakt iedereen doordrongen van het pijnlijke gelijk van Buster Bakfiets. Want pas nu is het een feit. Het gat wordt te groot.
Tweede plaats: FC Vrijblijvend moet zijn CV PVC Buizen '06.
Jacq, BEDANKT voor de mooie reportage!!!!!
de Kloontjes
het was weer een super carnaval bij jullie!
bedankt voor de prijzen en tot volgend jaar!
de WAUWELKLOOTERS
AZCer zegt:ik foto's vin erg mooi. Alles goed en mooi optocht. Ik veel plezier gehad. Allemaal bedankt voor mij helpen integreren.
velp 20 febr.