Grave Politiek over behandeling Rekenkamerrapport Land van Cuijk “Snippergroen”,
De Graafse machthebbers zetten zichzelf te kakken tegenover de Rekenkamer
Dat Rekenkamerrapport Snippergroen… Een functionerend gemeentebestuur en een toekomstbestendige politiek zouden het beleven als een welkome service ten gunste van henzelf en hun bestuurskracht. Feedback, terugkoppeling, een evaluatie van het gevoerde beleid, met kritiek maar vooral ook aanbevelingen voor de toekomst. Voor het snippergroenbeleid kwam dat neer op de dringende aanbeveling aan de raad en het college om nou eindelijk eens hun verantwoordelijkheid te nemen en tot beleid te komen dat die naam waard is.
Een tweede rode draad: Stel je niet op als de overheid in de ivoren toren die zegt hoe het moet maar ga het gesprek aan met de burgers. Het gesprek dat het startpunt had moeten zijn van het snippergroenbeleid.
De burgemeester zet de toon
Wat er vervolgens gebeurt, is bestuurlijk bijna obsceen, aanstootgevend. De burgemeester klimt in de pen om de Rekenkamercommissie af te zeiken. Niets wijst er op dat hij het document tot zich genomen heeft maar voor een Graafs bestuurder is dat niet wezenlijk. Kritiek van buiten is vies en voos en adviezen zijn onzin als je ze niet (veel te) duur betaald hebt. En hij had iets ontdekt. ‘Foei! Foei! Er was iets mis gegaan met de toezending van het concept…’ En dat is onverteerbaar bij het Graafse gemeentebestuur met zijn smetteloze communicatie.
De burgemeester verzorgde het voorspel voor de gemeentelijke reactie; hij zette de toon. ‘Denk maar niet dat wij een boodschap hebben aan je rapport!’
De omgekeerde wereld
Dan is er een vergadering van de commissie Ruimte (21 februari 2017). De voornaamste inzet lijkt het politieke lijfsbehoud van wethouder Daandels. Inhoudelijk ‘bekroont’ de meerderheid, te beginnen met de LPG, de afzeikreactie van de burgemeester en straalt met hem uit dat het rapport in de Graafse context hooguit de waarde kan hebben van een rol closetpapier. De partij zet puntsgewijs op een rijtje waar de Rekenkamercommissie in haar ogen steken heeft laten vallen. De omgekeerde wereld dus, alsof het rapport haar ter beoordeling zou zijn aangereikt. De meerderheid heeft, zo leert de ervaring, een zeer moeizame relatie met kritiek. Kritiek is eng en vijandig, critici zijn zeurkousen en dus niet de moeite waard. ‘Als we advies willen kopen we dar zelf wel in.’ De LPG kwam er niet aan toe de inhoud van het rapport zelf ter sprake te brengen. Gaf op geen enkele manier aan dat de aanbevelingen bij haar op vruchtbare akker waren gevallen.
Het CDA had weinig te melden en drukte zich. Rob Bannink van de VVD leek het de Rekenkamercommissie euvel te duiden dat hij zelf nog altijd niet de juridische positie van de gemeente begrepen heeft. De gemeente is in de snippergroenkwestie vooral de grondeigenares die tientallen jaren verzuimd heeft haar bezit te bewaken en nu moet proberen de talloze fouten recht te trekken die het gevolg zijn van haar wanbeleid.
De acht van de coalitie werden voltallig met Theo Reijnen (Trots Liberaal) die in het rapport enkel wat passages over het Adviespunt gezocht had om iets te hebben om onbeschoft te zijn, zijn specialiteit. Hij kon de passages toen hem dat gevraagd werd niet vinden… Hoe onbenullig wilt u het hebben? Een politicus die burgers kwalijk neemt op te komen voor hun rechten…
Patroonheilige van de bestuurlijke integriteit
De oppositie (Keerpunt, VPGrave en Eva Eigenhuijsen) liet blijken wel kennis genomen te hebben van de kritiek en de aanbevelingen. Maar de partijen liet zich niet verleiden het achterste van de tong te laten zien. Het ligt voor de hand dat dit gebeurde om het kruit droog te houden voor de raadsvergadering voor 28 maart, als de wethouder en het college aangesproken worden op hun ‘beleid’. Hopelijk leidt dat (eventueel op termijn) ook tot een discussie over de heilloze weg die de raad als geheel bewandelt door het onzin-gedoe met coalitie en oppositie, dat een zware wissel trekt op de macht en zeggingskracht van de raad. Wat je niet snapt, moet je achterwege laten…
De wethouder, Daandels, zat er overigens bij als de ‘dood van Pierlala’. Hij komt aan de beurt in de raadsvergadering van 28 maart. Het zal er dan op neer komen dat Ben Peters, de patroonheilige van de bestuurlijke integriteit, hem als mede-CDA-er hoogstpersoonlijk uit de wind gaat houden en dat dus alleen de oppositie voor de vorm wat lastige vragen aan hem mag stellen. Het is de modus operandi van onze democratie van ‘ik wil wel maar ik kan niet’. Als je niet alles vooraf nauwkeurig bedisselt, weet je als meerderheid immers maar nooit welke beren je op je weg zult vinden.
ICocon van zelfgenoegzame onkunde
Alles bij elkaar leverde de commissievergadering een schaamteloos schouwspel op, coalitiepartijen die de Rekenkamer wilden afserveren in plaats van werkelijk kennis te nemen van de kritiek en de bijbehorende adviezen. Straks, 28 maart, zal de raadsmeerderheid vrijwel zeker duidelijk maken dat het Rekenkamerrapport net zo goed niet geschreven had kunnen worden, omdat ons bestuur en onze politiek het leren verleerd zijn en zich in een cocon van zelfgenoegzame onkunde hebben teruggetrokken. Langzaam maar zeker leiden ons bestuur en onze politiek de Gravenaren naar de conclusie dat ze inderdaad aan een dood paard trekken, de mensen die geloven dat een zelfstandig Grave toekomst heeft. 28 Maart zal blijken, dat de ‘oppositie’ het nakijken heeft en dat de meerderheid maar één ambitie heeft. Twee eigenlijk, er zitten en er blijven zitten. Van daaruit bekeken maakte de Rekenkamer pijnlijk duidelijk wat de goede verstaanders tussen de regels ook in haar rapport lazen: ‘Hou er toch mee op, mensen, je snapt en je bakt er niets van. Je gooit Grave te grabbel in plaats van de gemeente te besturen.’
Ben Bongaards; www.gravepolitiek.nl