In de raadsvergadering van december in het stadhuis van Grave werd gesproken over de huisvesting van nieuwe bewoners van het Velpse Kasteelklooster. Daaraan voorafgaand was dit onderwerp besproken in het Presidium. Dingen die in dit orgaan van fractievoorzitters besproken worden, zijn niet bedoeld voor de buitenwereld. Ook bij dit onderwerp was afgesproken dat er niet naar buiten gecommuniceerd zou worden.

Enkele dagen vóór de behandeling van dit onderwerp kreeg de redactie van Weekkrant Arena een telefoontje van een Velpenaar. Die wilde graag praten met iemand van de Arena over de plannen met het klooster. Eindredacteur Sergio Boutkan belde mij op over dat telefoontje. “Kijk maar wat je er mee doet”, zei hij. Ik besloot de man te bellen. Tijdens het gesprek vertelde de inwoner over zijn zorgen. Hij vreesde voor een te grote diversiteit als er ook veel statushouders zouden komen wonen. Tijdens het gesprek liet hij zich ontvallen dat hij dit nieuws al een tijdje geleden had gehoord. Van raadslid Nel Schuts.

Tijdens de bespreking van dit agendapunt liepen de emoties hoog op. Wethouder Anja Henisch deelde mee dat de afspraak om niet naar buiten te communiceren was geschonden: “Eén of meerdere raadsleden heeft gelekt”. Het woord lekken bracht een kettingreactie teweeg. Astrid Floor: “Lekken? Ik vind dat heel erg. Wie dat gedaan heeft moet zich hier diep zitten schamen. Ben Litjens van Keerpunt riep nog, tot grote vreugde van de publieke tribune: “Wie gelekt heeft krijgt geen lintje”. Hij doelde daarmee op zijn vroegere fractievoorzitter Jacques Leurs, die de naam van de nieuwe burgemeester te vroeg op een sjaal had laten borduren.

Ik zat aan de perstafel en zag het gebeuren. Het gesprek met de bezorgde Velpenaar schoot weer door mijn hoofd. Er was gelekt. Ik wist door wie. Nel Schuts.

Het werd een zware avond in huize Klooté. Wat moest ik doen? Moest ik Nel Schuts in mijn verslag voor de Arena aan het kruis nagelen? Nel Schuts, die ik hoog in het vaandel had staan. Een vrouw die hard en serieus met haar werk als raadslid bezig was. Ik besloot dat mijn hart voorrang had boven mijn hoofd. In de Arena heb ik verslag gedaan van de vergadering. Ik liet de scoop bewust liggen. Uit respect.

Afgelopen dinsdagavond echter, begon Jacques van Geest van VPGrave er weer over. Hij eiste dat wethouder Henisch haar woorden over het lekken terugtrok. Die weigerde. En ja, Nel Schuts mengde zich ook in het debat.”Dit laat ik niet over mijn kant gaan. We hebben hierover gemaild”, sprak ze woedend. In mijn hart knapte er iets. Ik wilde haar beschermen en ze gooide haar eigen ramen in. Voor iedereen op de publieke tribune was het duidelijk wie het lek was geweest.

Na de gesprekken over “het gat in de stuw”, is het volgende onderwerp “het lek van Nel”.