Op de dag dat Geert Wilders wordt veroordeeld maar geen straf krijgt over zijn discriminerende uitlatingen lees ik over een masterclass die Koen mee organiseert.
 |
| Koen promoveerde op dit proefschrift. |
De Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappers en haar instituten organiseren wekelijks lezingen en bijeenkomsten over actuele wetenschappelijke ontwikkelingen of over de wetenschap achter de actualiteit.
Voorafgaand aan het Akademie Colloquium vindt een eendaagse masterclass (14 december) plaats, bedoeld voor een dertigtal promovendi, postdocs en beginnende onderzoekers uit Nederland en daarbuiten. De masterclass biedt de deelnemers een solide theoretische basis en methodologische vaardigheden voor het onderzoeken van de connectiviteit van migranten. Toegezegde sprekers zijn Farida Vis, Roopika Risam en Kishonna Gray.
Achtergrond
Europa is dagelijks getuige van de aankomst van Syrische asielzoekers op de stranden van Griekse en Zuid-Italiaanse eilanden. Op televisie zien we hoe de pas gearriveerde migranten hun smartphone pakken om het thuisfront te laten weten dat ze Europa veilig hebben bereikt.
Daardoor zijn er in het migrantendebat bevooroordeelde groepen die het accent leggen op smartphones. Anti-immigratiepartijen roepen dat vluchtelingen met een ‘luxe’ smartphone minder recht hebben op asiel.
In schril contrast hiermee staan de technisch onderlegde expats die hun land onder gunstigere omstandigheden verlaten: zij zijn welkom om mee te werken aan de toekomst van Europa. Deze twee groepen tonen het janusgezicht van Europa in een tijd waarin de mobiele technologie wordt omarmd voor steeds snellere communicatie en toenemende welvaart.
In de huidige wereld moeten migranten worden gezien als ‘verbonden migranten’. Meer dan ooit tevoren hebben zij de keuze uit meerdere technologieën om met familie en vrienden in hun land van herkomst te communiceren. Tijdens dit colloquium wordt bekeken hoe het hierbij draait om de dialectiek van ‘encapsulation’ (isolatie of segregatie) en ‘cosmopolitanism’ (kosmopolitisme of integratie).
Eerder hebben wetenschappers zich al uitgesproken voor één van deze processen. ‘Soort zoekt soort’ is een populair uitgangspunt voor degenen die vinden dat transnationale communicatie de integratie belemmert en tot segregatie en radicalisering leidt. Andere wetenschappers zijn echter van mening dat migranten best in hun gastland én in hun thuisland aanwezig kunnen zijn.
Zo gezien kunnen migranten een schakel vormen met ‘co-ethnics’. Door de aansluiting met hun gastland vormen ze ‘bonding’-kapitaal en ontwikkelen ze kosmopolitisch ‘bridging’-kapitaal. Kosmopolitisme is – hoewel dit wordt betwist – onmisbaar als een ‘grounded category’ om vat te krijgen op alledaagse reflexieve voorstellingen van openheid tussen het zelf, de ander en de wereld voor de elite en de gewone man.
Organisatie
Sandra Ponzanesi en Koen Leurs (Universiteit Utrecht)