Inspreektekst Harry Daudt.
– Eerst wil ik mijn ‘medeburgers’/meedenkers/luisteraars/aanhoorders: Mieke, Jose, Lottie, Chris, de raadsleden Eva, Leon, Hennie, Nel en Astrid, Jan en Antoinette van de Wijkraad, en Herman van ‘De Gelderlander’ bedanken.
Jullie aanhoorden, luisterden naar ‘mijn verhaal’, verhaal van een zeventigjarige medeburger, die al 46 jaar met echtgenote in Grave, aan het Noordeinde woonachtig is, er de (speel)ruimte heeft gezocht voor onze 3 kinderen; er drie prachtige dochters op mocht zien groeien, opa werd van 6 kleinkinderen en adoptie –grootouder van 2 Afghaanse meiden.
– OP OPENBARE RUIMTE (HET OPENBAAR GROEN )MOET JE ZUINIG ZIJN, JE MOET DEZE KOESTEREN WANT IEDEREEN KOMT ER MEE IN AANRAKING.
DE OPENBARE RUIMTE RAAKT ONS, GEEFT ONS LUCHT.
– Onze kinderen en kleinkinderen zijn in dit verhaal ‘het kind van de rekening’
De wereld is in beweging, maar ‘de bewegingsarmoede’ slaat ook in Grave toe;
in dit (hoge)groen valt niet te voetballen( niet voor kinderen, niet voor kleinkinderen) Indirect draagt de verantwoordelijk wethouder mee: aan de bewegingsarmoede, aan (te) dikke kinderen, door het niet tijdig maaien van de gazons, die niet louter ‘kijk-maar ook tot het ‘belevingsgroen’ behoren.
Spelletjes moeten kunnen worden gespeeld, sporten bedreven. Mijn twee kleinzoons willen niet langer pingelen of goaltje schieten, als de bal alle richtingen uitgaat, behalve richting het doel.
– Citaat van wethouder Daandels: ‘Klachten houd je altijd’
– Het zijn niet zomaar klachten, niet een klacht van 1 man, maar ook van kinderen, van Noordeindebewoners en tenslotte van de Wijk ‘de Mars’, waarin 60 mensen, namens hun huisgenoten tekenden en waarin vervat:
– het niet-maaien, het niet-snoeien, ‘het verrommelen’, het verloederen
van ons zogenaamde ‘Tweede Milieu’. ( het eerste milieu is ons huis+tuin.)
Daarvoor trek ik hier: de gele kaart voor het non-optreden van de verantwoordelijk wethouder de heer Daandels.
Het niet kunnen uitspreken van onderstaande tekst:
– Vier brieven en vele mails verder; meldingen via FIXI(Een digitaal meldpunt, wat blijkbaar verkeerd geschreven is, bedoeld is: FICTIE)maar van ‘het stadhuis’ geen reactie of afgedaan met een telefoontje of een tweeregelig briefje:
’Meneer, mevrouw, dat is een bezuiniging’. Die bezuiniging, een ton, naar ik vernam, zal worden aangewend om het openbaar groen terug te brengen naar de toestand van voor 2015.
– ‘The way to heaven is paved with good intentions’, mijnheer Dandles.
– Ook blijkt tovenaar Daandels ook nog te kunnen goochelen en goochelt ‘een sigaar uit eigen doos’ te voorschijn:
BURGERPARTICIPATIE, schijnbaar het broertje van MANTELZORG.
Heeft u, tijd voor vrijwilligerswerk? Voor mantelzorg in uw woonplaats Heeswijk Dinther?
– Het heeft er alle schijn van, dat u het niet meer weet, de creativiteit niet (meer)bezit voor oplossingen van de problemen, die u en heeft met het Groen en met de mensen, burgers in Grave en de Raadsleden, die u ‘blij maakt’ met halve waarheden en loze beloften.
– U, allen Bestuurders schijnt, mettertijd losgezongen van de werkelijkheid van onze samenleving; verstrikt en zelfs gevangen in: procedures, processen, verroest stadhuisjargon en stadhuisgebruiken en gewoonten, bruin van het roest.
– De burger keert zich van u af. De opkomst bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen spreekt duidelijke taal: het stadhuis…..een eiland, u allen de eilandbewoners; een wereld(je) op zich.
‘Blijf zitten, waar je zit en verroer je niet, houdt je adem in’.
– Als op het geschoren snippergroen rond het Stadhuis, is en blijft de bal rond.
Het is voor burgers onvoorspelbaar of de bal in het doel gaat, of brieven of mail aankomen, zelfs worden gelezen, naast de opgestelde doelverdediger wordt neergelegd, weg wappert in de wind der vergetelheid, hier door het Stadhuis, uit verschillende richtingen waaiend.
– Wij, burgers van Grave, hebben soms de illusie, dat het onze bal is, die het doel raakt, dat wij in Grave medespelers zijn.
– Met uw wijze van communicatie en communiceren heeft u ons tot toeschouwers gemaakt.
Het wachten op brief en mail beu, haken we af met het citaat van de voorzitter van de Wijkraad ‘De Mars’: ’Ik ben er klaar mee’.
– Voor ons reden, hier in groengele ergernis bijeen in de Politieke Arena van Grave, voor u, mijnheer Daandels, verantwoordelijk Wethouder voor de Openbare Ruimte, de gele kaart te trekken.
– Als dank voor uw optreden, samenspraak en afwezigheid, willen wij u enig hooi van het Noordeinde ter hand stellen.