Soms kom je niet op het goede antwoord, omdat je de verkeerde vraag stelt. Neem de gemeente Gennep.

Daar is de raad alweer even druk in beraad om een nieuwe bestemming te vinden voor de raadzaal in het zeventiende-eeuwse stadhuis. Omdat het nu eenmaal een mooie raadzaal is, maar vooral omdat de raadsleden, en het college van burgemeester en wethouders, de mogelijkheden onderzoeken om ergens anders te vergaderen. Omdat de raadzaal niet meer aan alle eisen van deze tijd voldoet, maar ook omdat er gezocht wordt naar mogelijkheden om de gemeentepolitiek dichter bij de burger te brengen. Voor dat onderzoek is 10.000 euro uitgetrokken.

Op zich hebben de bestuurders in Gennep een goed onderwerp in de kraag gevat. Een goed onderwerp in een tijd waarin kreten als ‘wij zijn boos’, ‘weg met de politieke elite’, ‘de hoge heren zitten er alleen maar om hun eigen zakken te vullen’ dagelijks overal te horen zijn. Gevoel dat zijn oorsprong vindt in de onderbuik, een onderbuik die steeds feller opspeelt.

Mooi dat de gemeente Gennep dat oppikt. Punt is echter dat om de kloof te overbruggen, de verkeerde vraag wordt gesteld. De kloof tussen bestuur en burger dichten doe je niet (alleen) door ergens anders te vergaderen.

Daar is het probleem veel te complex voor.

De vraag moet dan ook anders zijn en luiden: ‘Wat moeten we doen om de burgers meer bij, in dit geval, de gemeentepolitiek te betrekken?

Hoe kunnen we ze het gerechtvaardigde gevoel geven dat de politiek er niet zit voor de politiek, maar voor hen.’

Dat is een even ingewikkelde als lastige vraag, waarop het antwoord nog lang niet gevonden is. Maar vinden begint in ieder geval wel met het stellen ervan.

Gevoel dat zijn oorsprong vindt in de onderbuik die steeds feller opspeelt