Grave politiek schrijft:

We horen fluisteren dat het nog wel een tijdje gaat duren eer één van de drie mooie plannen met het Visio-terrein gerealiseerd kan worden en weten eigenlijk al dat de bouw van de nieuwe school op de linkeroever van de gracht het eerst aan snee zal zijn. Zoals bekend komt die tegenover de Visioscholen aan de rechteroever. Jammer dat het nog even zal duren! Maar van de andere kant weten we uit ervaring dat goed werk tijd nodig heeft. Zou het iets zijn om daar, als Tom Poes, een list op te verzinnen? Ik heb al mogen smaken dat het een mooi gebied is voor een wandeling en ik trof er ook een visser die zijn oude stekje teruggevonden had. Het wandelen was heerlijk, al moest je op sommige plekken goed uitkijken waar je je voet zette. Daar hadden we het geluk van een stralende nazomer-hoogzomer in september.

Een belangrijk deel van de oude ‘infrastructuur’ rond Visio ligt er nog, plus een paar fikse stapels klinkers. Als onze gemeente de weggetjes en paadjes provisorisch zou fatsoeneren, bijvoorbeeld met de mobiele staalborstel, zou een belangrijk stuk van het terrein al goed toegankelijk zijn voor wandelaars. Dan blijven er een paar stukken over waar wat voorlopige bestrating zou kunnen worden gelegd om het padennet te completeren. De financiën kunnen de gemeente niet de kop kosten. Vóór er überhaupt een school gebouwd kan worden, zal de plek eerst toegankelijk gemaakt moeten worden voor bouwverkeer. Bespottelijk trouwens dat het weggetje dat linksom langs de gracht naar achter de Visiogebouwen liep, omgeploegd is. Wat meer toezicht en een deugdelijke afsluiting voor gemotoriseerd verkeer hadden even goed gefunctioneerd… Het had (voorlopig) een korte en veilige route kunnen zijn voor de leerlingen van Visio naar de stad. Voor Graafse wandelaars is het nu een van de ‘missing links’ die de ‘Tour de l’Avenir’ *1) voorlopig rond had kunnen maken.

Eerbetoon aan de nonnen

Het weggetje leidde langs de sequoia *2) die daar met z’n zestig, zeventig jaar nog eeuwen kan staan als wethouders en houthakkers zich kunnen beheersen. De boom, in potentie zo’n honderd meter hoog met een stam van ruim dertig meter omtrek, zou de toekomstige blikvanger kunnen worden van het park en zou straks drommen toeristen kunnen trekken. Zorg ervoor, Grave, dat hij gekoesterd wordt en de belofte kan waarmaken die z’n planter ooit voor hem bedacht moet hebben. Een zuster van De Wijnberg?
Hebben we tegelijk een bruggetje naar de toekomstige naam. ‘Visio-terrein’ heeft alles van een passende ambtelijke werktitel maar als naam is het een aanfluiting. Waarom niet teruggegrepen naar de oude naam die niet eens diep begraven ligt in onze geheugens: ‘De Wijnberg’. Of zeker zo elegant: ‘De Wingerd’, de sierlijke naam van de lelijke hoogbouw aan de vijver. Beide namen zouden tegelijk een dankbaar eerbetoon zijn aan de nonnen, de Zusters van Liefde, die, samen met de Fraters van Tilburg (St. Henricus), Grave op de kaart gezet hebben als het stadje van de blindenzorg. 

Het gebied; op de kaart klopt het niet maar het oogt even groot als onze stad zelf. Het kan een prachtige uitloop worden voor ons, stedelingen. Een boeiend landschap waarin je een voortdurend wisselende blik hebt op de stad. Haar zuidgrens, de Elisabethstraat, met meteen daarachter de oude zoom van de vesting. De Elisabethkerk zoals ze vanouds het liefst gezien wordt, middelpunt en hoogtepunt van Vestingstad Grave, waar Brabant begint.
Doordat de Wijnberg, Visio, er gestaan heeft, is een deel van het landschap overhoop gehaald maar delen ervan lijken nog intact zoals het ooit geweest zal zijn. De vijver, helemaal vooraan, die ooit een wiel geweest moet zijn, ontstaan door een dijkdoorbraak. Tussen de Maas en de voormalige Beersche Maas ligt een parelsnoer van deze wielen, littekens van de eeuwenlange strijd met het water dat Grave veel gebracht heeft maar van jaar tot jaar ook een bezoeking *3) was.

Nog een opsteker, het cadeau dat we onszelf doen houdt ook in dat de Hampoort weer echt een poort wordt, de entree van de vesting. De zondagse en zonnige zijde van de poort wordt weer in volle luister zichtbaar, terwijl wandelaars en fietsers straks Grave binnenkomen als ooit de garnizoenen, marketentsters *4) en kooplieden. Over een jaar of wat, hoe sneller hoe liever, wordt Grave zo een stuk levende geschiedenis rijker. Wat in het vat zit verzuurt niet… Intussen hoeft het niet alleen een belofte te zijn maar ook een werkelijkheid die zich langzaam maar zeker onder onze ogen gaat ontwikkelen. De ziel, de bezieling, zal van onszelf moeten komen.

Ben Bongaards; www.gravepolitiek.nl

*1) https://nl.wikipedia.org/wiki/Ronde_van_de_Toekomst
*2) https://nl.wikipedia.org/wiki/Sequoia_(geslacht)
*3) http://synoniemen.net/index.php?zoekterm=bezoeking
*4) https://nl.wikipedia.org/wiki/Marketentster