Wat mij vandaag opviel 3. Grave politiek bekeek ook de websites van onze politieke partijen.
Zelfstandig Grave met onze politiek op apegapen?
Als je het Graafse politiek handwerk bekijkt, lijkt de gedachte van duurzame
zelfstandigheid mijlenver uit beeld. De coalitie bij het college op schoot. Als het
al associaties oproept met zelfstandigheid, zou het de zelfstandigheid moeten
zijn van de eigenwijze peuter die het allemaal zelf kan en er nog niet bij hoeft
te bedenken dat moeders beschermende handen nooit ver weg zijn.
Geen behoefte de kiezer mee te nemen in de euforie
Het politiek handwerk… Politici die zeggen een ideaal te koesteren… Op z’n minst
zou je van ze mogen verwachten dat ze gemotiveerd genoeg zijn om draagvlak
te smeden. Zullen we de websites van hun partij daar eens op nakijken? Voor de
coalitie valt daar alleen de dood van Pierlala vast te stellen. Trots heeft
helemaal niets te melden. Als er geen critici afgezeikt hoeven te worden, valt
daar geen nieuws te garen. De partij heeft geen site nodig. Bij de VVD is het
laatste en enige nieuws dat de Brabantse gedeputeerde Pauli (mei 2015!) in
Grave was. De CDA-site geeft wel wat informatie maar ook daar springt vooral in
het oog dat het niet te veel moeite mag kosten. En de webstek van de LPG
geeft eenzelfde beeld. Screen je de sites bijvoorbeeld op de behandeling van
de Jaarcijfers van 2015 en de Kadernota voor 2017 (zeg maar de besteding
van ons belastinggeld), dan vind je enkel bij het CDA een paar
zinnetjes. Je ziet verder dat de LPG geen enkele behoefte heeft om de kiezer
mee te nemen in de euforie over ‘geweldig… geweldig’ die toekomst van Grave
die de partij in de raadszaal ten toon spreidde.
Kopiëren, plakken, hupsakee
De oppositie… Keerpunt 2010 heeft een levendige site maar maakt zo slecht
onderscheid tussen wat uit eigen en andermans koker komt, dat ‘informatie’
wel een erg groot woord is. Kopiëren, plakken, hupsakee… VPGrave informeert bij
tijd en wijle wel echt maar hanteert als enige maatstaf wat de partij
kwijt wil. Eva Eigenhuijsen tenslotte blijkt er niet meer aan toe te komen om de
kiezers op de hoogte te houden. Jammer!
Het ‘slagveld’ overziend, moeten we dus vaststellen dat het creëren van
draagvlak niet de grootste zorg is van onze politici. Of dat ze er gewoon
geen bal van snappen en er van uit gaan dat draagvlak ze aan moet komen
waaien.
Steeds dieper in de schulden
Inhoudelijk… We zien de vier coalitiepartijen steeds de deuntjes van het college
meezingen. Het is botertje tot de boom maar wel in de trant van een slecht
functionerend huwelijk. Voor de lieve vrede wordt de bank geregeld met
een bezoekje vereerd. Ons bestuur en onze politiek werken zich al enkele jaren
steeds dieper in de schulden. Financieel zijn de zaakjes op orde dankzij
VVD-wethouder Joon die, vakkundig maar volgens de geijkte traditie van zijn
partij, het besturen leuk houdt door regelmatig wat bij te lenen en zijn
hele verhaal te verpakken in cijfers waar (tegenwoordig) geen accountant
meer over zal vallen. Met dank aan de toekomstige kinderen en kleinkinderen. U
kent het nog wel van Wiegel, die Den Uyl als ‘Sinterklaas’ wegzette maar even
later samen met Van Agt de schulden naar hartenlust liet oplopen om soepel
te kunnen regeren.
Oplopende schulden tot beleid verheven
Botertje tot de boom… Onze coalitie lijkt, waarschijnlijk uit pure politieke
armoede, ervoor gekozen te hebben om als vaste prik bij het college op schoot te
kruipen om enig idee te krijgen over hoe het moet met Grave. Aanvoerder J
oosten poogt zich politieke statuur te verwerven door braaf te papegaaien wat
de coalitie ‘namens’ het college moet vinden. Ben Peters kan, zoals een
goed CDA’er betaamt, het lonken niet laten. Toekomst? Belangrijk, zolang het
CDA er maar een leuk plekje in krijgt. De VVD van Rob Bannink… Zonde, dat
uitstekend raadslid zich zo door het onbenul van zijn eigen ‘partijestablishment’
in het pak heeft laten naaien. (Waar is die elite gebleven?) En Trots?
Trots waarop?
Kennelijk heeft het college dit jaar de instructie gegeven dat het ‘alleluja’ moet
klinken, zo lang mogelijk gerekt, zoals de gregoriaanse traditie voorschrijft.
Het was ‘één koekoek één zang’. Tevreden over het college, blij dat het
allemaal zo goed gaat. Geen vierkante millimeter ruimte voor
schaduwkanten die er ontegenzeggelijk ook zijn en die onze politici, coalitie en
oppositie, op z’n minst de wenkbrauwen hadden moeten doen fronsen…
Oplopende schulden… Sterker nog: oplopende schulden tot beleid verheven…
Allerlei zaken die wel degelijk mis lopen… Of net niet mislopen doordat er wat
dieper in de schatkist wordt getast dan voorzien…
In de raad met uitzicht op een zeteltje
De oppositie… Er is wel een oppositie maar die is zwaar gehandicapt doordat ze
systematisch buitenspel gehouden wordt. Of moeten we zeggen dat ze zich
buitenspel laat houden? De ware politicus laat zich niet in zo’n hokje stoppen.
Onze politiek is van het niveau dat het vooral belangrijk gevonden wordt er te
zitten. Liefst in de coalitie maar anders toch zeker in de raad met uitzicht op
een zeteltje in een volgende coalitie. Hoe dan ook, zelfs de oppositie krijgt het
nauwelijks voor elkaar om garen te spinnen bij het gegeven dat de coalitie er
niets van bakt als het college niet het deeg kneedt en opmaakt… De peuter
die het zelf allemaal kan…
Kiezer nog anderhalf jaar geduld betrachten
De burger, de kiezer… Ze zullen de kiezer toch wel opzoeken? Mijn inschatting…
Vergeet het! Anderhalve man en een paardenkop zijn uitverkoren om mee
te komen navelstaren in een van de aquaria van ons stadhuis. En dat is het dan
Niemand, ook geen coalitiepartij, die op het idee komt om de burgers iets uit te
leggen, laat staan om ze te betrekken in het politieke spel. De kiezer moet
nog ongeveer anderhalf jaar geduld betrachten eer hij herontdekt wordt als
degene om wie het (eventjes) allemaal draait. Tot het zover is, kan de hij barsten
; de dames en heren politici hebben het veel te druk met hun navel en hun zetel.
die de euvele moed hebben om onze politici te komen vervelen met inspraak.
Onze politici hebben niet eens het benul, dat politiek voor tachtig procent beeld
vorming is. Een onverbeterlijke optimist die een beroep komt doen op hun
inspanning? Het idee alleen al…
Argumenten sporadisch
De critici… Je kunt als waarnemer kritiek hebben en je zou van een politicus
moeten kunnen verwachten dat hij daar iets mee doet en op z’n minst
probeert kritiek op haar waarde te schatten. Dat lijkt taboe voor onze coalitie en
ons college. De spirituele elite van de coalitie, Trots, doet moeite bij tijd
en wijle een ‘strontkar’ te organiseren om critici door Grave te rijden en de
rest speelt stommetje en fluistert zijn statements achter het knuistje. De notie
ontbreekt dat kritiek over argumenten gaat en dat je daar als politicus je eigen
argumenten aan kunt toetsen. Niet voor niets dat argumenten sporadisch
gehoord worden in onze politiek.
Schijtlijsterij vermomd als onpartijdigheid
Is het enkel treurnis, onze politiek? Met plaatsvervangende schaamte moeten we
vaststellen: ja! Daarmee is niet gezegd dat er hier geen goede politici zijn. De
dames in de raad hebben we al eerder genoemd maar ook onder de heren zijn er
wel degelijk die slachtoffer zijn van de tactiek van het maaiveld. De kop gaat er
af als je je daarboven verheft. Pregnant zagen we dat in het verhaal van Eva
Eigenhuijsen waar een zelfbenoemde partijelite de politiek kaapte van de
gekozen politici. Zelfs onze burgemeester, man van respect en integriteit vindt
hij, liet zijn eigen VVD naar de kloten gaan zonder een vinger uit te steken.
Schijtlijsterij, verkleed als onpartijdigheid; even ‘onpartijdig’ leidt hij
raadsvergaderingen. De hele Graafse politiek lijkt er aan bij te dragen dat de lat
steeds lager komt te liggen. De lat van de democratie, van de integriteit, van
politiek als iets van ons allen, van politiek om iets voor elkaar te krijgen. Wat
onze politici voor elkaar krijgen, wordt door het college met de paplepel
ingegeven. Per saldo betekent het dat in feite twee heren en één dame,
ingehuurde wethouders, politiek en bestuurlijk de dienst uitmaken in onze
gemeente. Samen met een paar ambtenaren die kunnen ‘ambtenaren’ als god in
Frankrijk.
En, niet te vergeten, een overcomplete secretaris die de burgemeester
voorziet van wat broodnodig extra bestuursvlees op de ambtelijke botten.
Commentaar webmaster: het koste het nodige knip- en
plakwerk om dit commentaar op mijn weblog te zetten. Keerpunt 2010
wil via dit weblog meer dan alleen Graafs politiek nieuws plaatsen.
“Een mens leeft niet van politiek alleen”.
Sinds oktober 2008 zijn er meer dan 5555 berichten geplaatst.
Die door velen gelezen worden en gewaardeerd worden. Jarenlang was
Ben Bongaards onze vaste columnist. Zijn columns zijn nog steeds terug te lezen!
Klik op gastcolumn Ben Bongaards in de alfabetische kabelinhoud
en tientallen columns zijn terug te lezen.