Hester Kruizinga schrijft:

Je kunt letterlijk overal je vingers aan branden in Grave . . . . 

Lopend langs het speeltuintje aan de Hertog Graafsingel in Grave, vanmorgen rond 12.00 uur, hoorde ik een hartverscheurend huilen. Het hield maar niet op en voorbijgangers . . . . . liepen gewoon door. Ik twijfelde even of ik mij ergens mee zou moeten bemoeien maar uiteindelijk stapte ik het grasveldje op richting speeltoestellen om polshoogte te nemen. Daar trof ik 2 kinderen; een klein jongetje van rond de 5 jaar dat met verwrongen handjes op een bankje vreselijk zat te huilen, samen met het iets oudere zusje dat probeerde te troosten maar geen raad wist met de situatie. Ik vroeg wat er mis was en het zusje vertelde dat haar broertje langs een zgn. ‘metalen glijpaal’ was afgedaald en daarbij de handpalmen van beide handjes daadwerkelijk verbrand had omdat de ‘glijpaal’ loeiheet was geworden in de brandende zon van vanmorgen. De pure wrijving van het glijden maakte het natuurlijk nog erger. Dat was ook echt te zien. Papa was ondertussen aan het boodschapjes doen in een supermarkt, niet ongebruikelijk. Ik heb papa nog getackeld. Kan de afdeling ‘Veiligheid’ van de gemeente Grave ook rekening houden met ons veranderende klimaat? Er zijn toch echt speeltoestellen te koop die niet gaan ‘koken’ in de brandende zon. Intussen raad ik ouders van jonge kinderen aan geen gebruik te maken van dit speelterreintje of andere speeltoestellen met metalen onderdelen. Ik heb geen verstand van ‘Paaldansen’ , tegenwoordig een gangbaar fitness instrument. Maar misschien weet de verantwoordelijke voor de veiligheid in Grave of er ooit klachten waren met deze toestellen in een verhitte omgeving? Hester Kruizinga