Hester Kruizinga reageert op het vertrek van een van de vier “spraakmakende” vrouwen uit de raad.

Dag Suzanne,

Tijdens het lezen van het artikel in de Gelderlander vloekte ik even; ‘Wéér minder helicopterview in de Raad’. Het spijt mij enorm dat jij vertrekt maar begrijpen doe ik deze keuze  wel; een nieuwe job combineren met een gezin met opgroeiende kinderen, het raadslidmaatschap zou veel te veel vragen van een werkende moeder.

Ten langen leste is het van groter belang kinderen groot te brengen als verantwoordelijke en kritische wereldburgers in een steeds chaotischer wereld. Ik ben ervan overtuigd dat de kinderen zich later zullen herinneren hoe politiek betrokken hun moeder was en misschien wel blijft. Ik zal mij jouw raadsperiode herinneren als volgt; niet echt op de voorgrond tredend, sociaal betrokken, vrij kalm en soms zelfs ingetogen. Maar nooit zal ik de raadsvergadering vergeten waar jij iets te melden had aan het college, met name aan wethouder Daandels. Met een langzaam van woede rood aanlopend gezicht ging je het verbale gevecht aan, liet je niet intimideren. Ondanks de voortdurende glibberige antwoorden van de wethouder werd jouw vasthoudendheid steeds duidelijker. 

Heel erg jammer dat jij vertrekt Suzanne, maar veel succes en geluk voor de toekomst wens ik je! Misschien kan ik je nog eens een hand geven.