GRAVE – In maart 2013 startte het project Snippergroen. Na decennialange desinteresse vgemeentewege, kwam plotseling wethouder Eric Daandels in actie om grond van de gemeente, inmiddels in gebruik genomen en onderhouden door inwoners, weer terug te vorderen. Astrid Floor (LPG) kon tijdens de commissievergadering afgelopen dinsdag de moed van de wethouder wel waarderen. Geen van zijn voorgangers in de laatste halve eeuw had het aangedurfd, maar hij zou dit varkentje wel even wassen Helaas was het project zeer complex en weerbarstig. De bevolking was onaangenaam verrast. Voelde zich geïntimideerd. In totaal zijn 815 dossiers behandeld. In 335 gevallen bleek alles geregeld te zijn. Tijdens het proces kwamen er nog 134 dossiers bij. Samen goed voor 480 gevallen van stukken grond die oneigenlijk werden gebruikt door de bewoners, omdat de grond eigendom van de gemeente bleek te zijn. De Lokale Partij Grave had het inmiddels beruchte onderwerp op de agenda gezet.

Inspreker Johan Mouwen uit de Deken Goossenslaan vertelde zijn verhaal, waaruit de volgende data en gegevens: “2 maart 2015 een brief van de gemeente ontvangen. We hebben gemeentegrond in bezit die we kunnen kopen of verwerven door verjaring te bewijzen. 60 m2 voortuin. 21 april heb ik een beroep gedaan op verjaring. Om foto’s gevraagd, die ook aan anderen waren verstrekt. 1 juni 2015 een brief ontvangen met donkere luchtfoto waarop alleen de dakkapellen waren te zien en waaruit zou blijken dat verjaring niet opging. Soortgelijke foto’s leidde bij anderen wel tot toekennen van verjaring. 15 juni 2015. Brief van de gemeente waarin stond dat ik geen gemeentegrond in bezit heb. Betwiste strook is gemeenteplantsoen en als zodanig onderhouden. Omdat ik meen recht te hebben op verjaring nodig ik de gemeente uit voor een gesprek. 19 juni 2015 heb ik een gesprek met twee mensen van de firma Eiffel, waaraan de gemeente het project had uitbesteed. Ik overleg getuigenverklaringen van drie buren en een foto uit 1982. Sinds ik er woon (1981) is er nooit iets geplant of onderhouden door de gemeente. Augustus 2015 krijg ik te horen dat ik de grond moet kopen of ontruimen. 3 september heb ik alles weerlegd en een nieuw verzoek tot verjaring ingediend. 28 oktober wordt dat verzoek afgewezen. Ik hoor dan een tijd niets. 9 maart 2016 krijg ik een enquête toegestuurd met de vraag hoe ik het project snippergroen heb ervaren. 26 april 2016 een brief van de gemeente. Ik ben een uitzonderingssituatie en kan de grond huren voor € 2,50 per jaar. De bijgeleverde situatieschets klopt niet. Een stuk van die grond ligt op de oprijlaan van mijn buurman. Als ik daar struiken op zou zetten, staat zijn auto voorgoed buiten”. Hij concludeert onbetrouwbaarheid, rechtsongelijkheid, onwaarheid en willekeur. De zaak is nog niet afgehandeld.

Daandels op de knieën

Daandels: “Ik had niet verwacht dat het zoveel impact zou hebben. Gaandeweg het proces bleek dat we het te juridisch hebben aangepakt. De emoties hebben me geraakt. Het was een heel complex dossier dat al jaren speelde en nooit was aangepakt”. Ben Peters (CDA): “De gemeente moet aan haar verplichtingen over eigen bezittingen voldoen. Dat is niet gebeurd en er is verjaring ontstaan. Er is jarenlang niet gehandhaafd. De wethouder heeft de zure appel opgepakt. Er was een slechte communicatie. Het is nu niet klaar maar het begin van een proces dat recht doet aan ieders eigendom”.

Hennie Bongers (Keerpunt 2010): “De voorbereiding was slecht. Er is geen plan aan de raad voorgesteld. Het geheel riep weerstand op en er kwam een politieke en gemeentelijke onrust. Ik zou graag de kosten en de baten willen weten. Hier ontbreken duidelijke cijfers. Het project is verkeerd aangepakt. De resultaten volgens de gemeente kloppen niet. Ik wil weten wat we ervan geleerd hebben”. 

Daandels trok het boetekleed aan: “Het is niet goed gegaan. We hebben de risico’s onderschat. We hadden langer stil moeten staan bij een plan van aanpak”. Hij reageerde op beschuldigingen van onbetrouwbaarheid en willekeur: “Als er plattegronden niet kloppen wil ik dat graag zien. Let wel, alle zaken zijn verschillend. Ik sta open voor suggesties om het voortaan beter te doen. De communicatie moet beter en we moeten aan de voorkant daarmee beginnen. De mensen zijn vooral juridisch benaderd. Er kwam teveel op ons af. De adviesgroep Snippergroen was goed. Het proces zou er, met de wetenschap van nu, heel anders uitzien”. 

Eva Eigenhuijsen, praktisch als altijd: “Hoe zorgen we nu voor de grond die we hebben teruggekregen? Is daar voldoende geld voor? Willekeur of niet? We komen hier later op terug”. 

Jacques van Geest: “We hebben al bij de start aangegeven dat we het zo niet wilden doen. We wilden een vriendelijke benadering. Er is een ontzettende onvrede in Grave ontstaan. Het mea culpa van de wethouder is wel erg laat gekomen”.

En zo ging het verder. Het ene raadslid had over onderhandelingen over de prijzen gehoord. Een ander over de willekeur. Sommige mensen in dezelfde straat werden wel, anderen niet benaderd. Aan verjaarde grond heeft de gemeente Grave 7 ton verloren. De opbrengst was ongeveer 3 ton. De kosten voor bureau Eiffel ongeveer 2,5 ton. Het project kent nog vele vragen. Op financieel en op menselijk gebied. 

De uitsmijter is voor Ben Litjens (Keerpunt 2010): “Als ik alle verhalen hoor, heb ik al gegeten en gedronken”. Wordt ongetwijfeld vervolgd.