Grave Lokaal

Uit respect met de slachtoffers van alle aanslagen ga ik op”zwart”.

David van Ruysbroeck schrijft, met dank aan facebook en Koen Leurs:

Monsieur le Président,
Le choix extraordinairement irréfléchi de la terminologie que vous avez utilisée dans votre discours du samedi après-midi, où vous répétiez qu’il s’agissait d’un « crime de guerre » perpétré par « une armée terroriste » m’a interpellé. Vous avez dit littéralement :
« Ce qui s’est produit hier à Paris et à Saint-Denis près du Stade de France, est un acte de guerre, et face à la guerre, le pays doit prendre les décisions appropriées. C’est un acte de guer…
Mijnheer de voorzitter,
De keuze buitengewoon roekeloos van de terminologie die u hebt gebruikt in uw toespraak van zaterdag middag, waar u herhaalt dat het ging om een ” oorlogsmisdaad ” door ” een leger terrorist ” maakt me nieuwsgierig. U zei letterlijk:
” wat is gebeurd gisteren in parijs en in saint-denis in de buurt van het stadion van frankrijk, is een daad van oorlog, en tegen de oorlog, het land moet de nodige besluiten te nemen. Het is een daad van oorlog die werd gepleegd door een leger terrorist, daech, een leger van terroristen, tegen frankrijk, tegen de waarden die wij verdedigen overal in de wereld, tegen wat we zijn, een vrij land spreekt met de Geheel van de planeet. Het is een daad van oorlog, die werd voorbereid, georganiseerd, gepland van buiten en met binnenlandse bang dat het onderzoek zal ontdekken. Het is een daad van absolute barbarij. “
Als ik sta volledig achter de laatste zin, wij moeten vaststellen dat de rest van uw toespraak is de herhaling lijdensweg en bijna woord voor woord van degene die gw bush heeft gehouden voor het amerikaanse congres kort na de aanslagen van 11 september: ” Vijanden van de vrijheid hebben een daad van oorlog tegen ons land. “
De gevolgen van deze historische woorden zijn bekend. Een staatshoofd wie noemt een evenement van een akte van oorlog moet reageren, en er van op. Dit heeft tot gevolg dat bush in de invasie in afghanistan, dat was nog in aanmerking komt omdat de regeling bood asiel aan al qaeda – zelfs de vn had goedgekeurd. Volgde dan gekke volledig de invasie van irak, zonder mandaat van de vn, de enige reden dat de é.- U. Vermoedden dat dit land détenait des massavernietigingswapens. Ten onrechte, is er bewezen, maar deze invasie heeft geleid tot de volledige destabilisering van de regio, die duurt tot vandaag. Het vertrek van de amerikaanse troepen in 2011 liet het land in een machtsvacuüm. En dat is kort na, toen in het kielzog van de arabische lente een burgeroorlog uitbrak in het buurland die we hebben kunnen constateren hoezeer de amerikaanse militaire invasie pernicieuze was geweest. In het noord-westen van irak ontworteld en het is van syrië gescheurd, tussen het leger en de free syrian army, genoeg ruimte was duidelijk gemaakt dat opkomt voor een derde grote acteur: daech.
Kortom, zonder de invasie idioot van bush in irak, zou er nooit sprake geweest van daech. Het is door miljoenen die we hebben gedemonstreerd tegen de oorlog in 2003, ik ook, de afkeuring was universeel. En we hadden gelijk. Dit, niet omdat we waren in staat om in de toekomst voorspellen, we waren niet helder van geest op dit punt. Maar we zijn volledig bewust zijn vandaag: wat er gebeurde in de nacht van de vrijdag in parijs is een gevolg van de retoriek van oorlog die uw collega bush heeft gebruikt in september 2001.
En toch, wat doe je? En hoe reageert u minder dan 24 uur na de aanslagen? Door dezelfde begrippen als uw amerikaanse collega van de tijd! En op dezelfde toon, goddelijke goedheid!
Bent u in het paneel, en je hebt het gedaan met de ogen wijd open. Bent u in het paneel, mijnheer de voorzitter, want je voelt de hete adem van haviken als nicolas sarkozy en marine le pen branden dat je uit de nek. En je hebt al zo lang de reputatie van een laag. Bent u in het paneel. Zich voorbereiden van de verkiezingen in frankrijk, zij zullen plaatsvinden op 6 en 13 december, dit zijn slechts de regionale verkiezingen, maar na deze aanslagen, ze worden geplaatst onder het teken van de nationale veiligheid, ongetwijfeld. Bent u in het deelvenster in met beide voeten, want je hebt gedaan woord voor woord wat de terroristen hoopten om u: een oorlogsverklaring. Je hebt hun uitnodiging aanvaard met enthousiasme aan de jihad. Maar dit antwoord, dat u hebt gewild boerderij, is het risico te lopen nog monsterprobleem versnellen de spiraal van geweld. Ik kan haar niet vinden.
U spreekt van een “leger terrorist”. Om te beginnen, niet zoiets bestaat niet. Het is een contradictio in terminis. Een “leger terrorist”, Het is een beetje zoals het beoefenen van een regeling boulimia. Van de landen en groepen van de legers kunnen hebben; als ze slagen er niet in in het opleiden, kunnen ze kiezen voor het terrorisme, dat wil zeggen voor gerichte acties waarvan de gevolgen psycholoog is maximaal in plaats van een structurele plaatsing van krachten Militairen met de geopolitieke ambities.
Maar een leger, zeg je? Laten we duidelijk zijn: tot hier, we weten niet of de auteurs van de feiten zijn vechters syriërs inkomsten of verzonden. We weten niet of de aanslagen werden in het kalifaat tramés of in de voorsteden en “schijfjes”. En hoewel sommige aanwijzingen doen vermoeden dat er sprake is van een algemeen plan uit syrië (de quasi-gelijktijdigheid van de zelfmoordterrorist in libanon en van de aanval van een russisch vliegtuig), Wij moeten vaststellen dat het bericht kwam daech nogal laat, en dat hij bevat geen andere elementen hebben voor dat degenen die al op het internet. Zou het geen sprake van coördinatie of herstel?
Voor zover we weten, het kan ongecontroleerde individuen, waarschijnlijk voor de meeste franse burgers inkomsten van syrië: ze hebben geleerd te vechten met wapens en explosieven, er worden ondergedompeld in een totalitaire ideologieën, cryptothéologique en Er zijn vertrouwd met de militaire operaties. Ze zijn monsters geworden, al zolang ze zijn, maar ze zijn niet een leger.
Het communiqué van de “daech glorifait plaatsen zorgvuldig gekozen” van de aanslagen, uw eigen diensten onderstreepten de professionaliteit van hun auteurs: op dit punt, we merken op dat u spreekt dezelfde taal. Maar wat is hij, in werkelijkheid? De drie mannen die zijn gemaakt in het stadium van frankrijk, waar u naar een vriendschappelijke wedstrijd voetbal tegen duitsland lijken eerder worden amateurs. Ze wilden waarschijnlijk door te dringen in de ruimte voor het plegen van een aanslag op je, dat is goed mogelijk. Maar wie wordt geneukt in de buurt van een mcdonald en leidt dat een slachtoffer in de dood is een zeer slechte terrorist. Die vier doden met drie zelfmoordaanslagen, dan is dat een beetje later een massa mensen, 80 000 personen uit de zwanger, is een nietsnut. Wie wil de afslachting van het publiek van een ruimte met vier medeplichtigen, maar blokkeert zelfs niet de deur is niet een genie van de strategie. Wie stapt in een auto en overspoel onschuldige burgers zonder wapens en stilte op de terrassen, is niet een militair opgeleid in de tactiek, maar een lafaard, een klootzak, een individu volledig het spoor bijster geraakt die zijn lot is gekoppeld aan andere individuen van hetzelfde Allooi. Een roedel wolven eenzaam, dat bestaat ook.
Uw analyse van een “leger terrorist” is niet overtuigend. De term die u hebt gebruikt, “daad van oorlog” is buitengewoon tendentieus, zelfs als deze retoriek oorlogszuchtige overgenomen zonder schaamte geen door mark rutte in nederland en jan ham in belgië. Uw pogingen kalmeren van de natie bedreigen de veiligheid van de wereld. Uw beroep op een energieke woordenschat niet meldt dat de zwakte.
Er zijn andere vormen van vastberadenheid dan die van de taal van de oorlog. Onmiddellijk na de aanslagen in noorwegen, de eerste stoltenberg pleitte zonder omwegen voor “meer democratie, meer openheid, meer participatie”. Uw toespraak verwijst naar de vrijheid. Hij zou ook kunnen spreken van de twee andere waarden van de franse republiek: gelijkheid en broederschap. Het lijkt mij dat we meer nodig hebben op het moment dat uw twijfelachtige retoriek van oorlog.
(hier is de test die ik had geschreven in het nederlands gisteren. Franse vertaling uitgevoerd door monique nagielkopf)

De Franse president François Hollande noemt de aanslagen van 13 november ‘oorlogshandelingen.’ Lees hier wat Hollande nog meer over de aanslagen zei.Met Allah’s zegen hebben frontsoldaten van het kalifaat toegeslagen in Parijs, ‘hoofdstad van verdorvenheid en perversie.’ Bekijk hier de bron van dat citaat.Frankrijks betrokkenheid bij de westerse bombardementen van Islamitische Staat werd zo gewroken, als de partij die de aanslagen heeft opgeëist er ook daadwerkelijk verantwoordelijk voor is.
Islamitische Staat (IS) dwingt Frankrijk zo de oorlog op eigen grondgebied te voeren. Het antwoord zal ernaar zijn. Impitoyable, genadeloos, belooft de president na de zware aanslagen in Parijs en Saint-Denis. Zijn woorden klinken onontkoombaar, maar hebben ook een beperkte overtuigingskracht na de moorden bij Charlie Hebdo, begin dit jaar. Ook toen werden ultieme maatregelen beloofd.
Oorlog. Waar hebben we dat woord eerder gehoord, na aanslagen op eigen grondgebied? Precies, negen dagen na de aanslagen van 11 september 2001, toen de Amerikaanse president George W. Bush de ‘war on terror‘ lanceerde. Een maand na nine eleven vielen de Amerikanen Afghanistan binnen, zonder Bin Laden, de opdrachtgever van de aanslagen in New York en Washington, te vinden.
De ‘war on terror’ was de ideologische opvolger van de ‘war on drugs.’ Beloften van totale uitroeiing van de tegenstander. Verbeten strijd tot aan de overwinning. Oorlogen die meer schade dan succes hebben opgeleverd.
Het illustreert het gevaar van het verbale oorlogspad dat François Hollande nu is ingeslagen. Kennelijk is het gevoel van machteloosheid zo groot, dat de Franse regering zich gedwongen ziet te radicaliseren.

Waarom deze aanslagen niet alleen schokkend, maar ook schokkend vertrouwd zijn

Onbegrijpelijk is die greep naar de overtreffende trap niet. Frankrijk is al sinds de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw gewend aan moorddadige aanslagen. Toen was het de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog. Later volgden anti-joodse en algemener radicaal islamistische aanslagen, waarvan de aanslagen op het satirische weekblad Charlie Hebdo in 2011 en januari dit jaar de bekendste zijn.

Frankrijk is terreur als politiek strijdmiddel gewend

Frankrijk is terreur als politiek strijdmiddel gewend. Dat heeft er mede voor gezorgd dat men een hoger niveau van politieaanwezigheid op straat als gewoon ervaart. Het ministerie van Binnenlandse Zaken, dat aan het hoofd van de politie en veiligheidsdiensten staat, heeft een traditie van stevig optreden bij verdachte situaties of periodes van verhoogde dreiging. Met nu en dan geruststellende gevallen van Louis de Funès-achtig optreden.
Zoals dit keer is gebleken, hebben ook al die diensten de gecoördineerde aanslagen van 13 november niet kunnen voorkomen. Volgens berichten opgevangen door het Franse dagblad Le Monde staan intussen 11.000 mensen op de geheime lijst met personen die in de gaten gehouden moeten worden als potentiële daders van dit soort terreurdaden.
Een onmogelijke taak. Zeker als de verschillende diensten elkaar niet op de hoogte stellen van de meest acute informatie waarover zij beschikken. Ook dat bericht in Le Monde doet sterk denken aan wat in Washington duidelijk werd in de nadagen van nine eleven. De veelheid aan signalen, de concurrentie tussen de diensten, het zijn vertrouwde geluiden in een bureaucratische en democratische omgeving die geen politiestaat wil zijn.

Het strak gespannen koord waarop Hollande moet balanceren

President François Hollande moet dus op een strak gespannen koord balanceren de komende tijd. De angst van zijn landgenoten erkennen: wat dat betreft waren zijn optredens tijdens de eerste nachtmerrieuren voorbeeldig – vol compassie en vastberadenheid. Daarnaast moet hij nationaal en internationaal zodanig handelen dat de kans op de al aangekondigde herhaling inderdaad zo klein mogelijk blijft. Zonder te vluchten in woorden of wettelijke maatregelen die vooral burgers van hun fundamentele vrijheden beroven.
Een van de schietpartijen van afgelopen vrijdagavond, in de Rue de Charonne, riep griezelige herinneringen op aan een van de pijnlijkste episodes uit de Algerijnse bevrijdingsoorlog. In diezelfde Rue de Charonne ontstond in februari 1961 een bloedbad door toedoen van de politie, die negen demonstranten verpletterde in het metrostation Charonne.
Na duizenden doden in Algerije en tientallen bij aanslagen in Frankrijk had de politie die dag een linkse demonstratie verboden die gericht was tegen het rekken van de oorlog door de Frans nationalistische terreurgroep OAS. Hoofdverantwoordelijke voor het bruut neerslaan van de manifestatie was de Parijse politiecommissaris Maurice Papon, die in 1998 werd veroordeeld wegens het helpen deporteren van 1.690 Franse Joden tussen 1942 en 1944.
Geweld is gewoner in Frankrijk dan de overheid wil toegeven.

En nu?

Dat was toen. Nu staat Frankrijk opnieuw voor de taak de gevolgen van dat kolonialisme onder ogen te zien. In de banlieues, de betonnen voorsteden van Parijs en andere steden, wonen honderdduizenden tweede, derde en vierde generatie immigranten uit Noord-Afrika, gemengd met economische voorspoedzoekers uit wat enigszins koloniaal liefkozend ‘France Afrique’ wordt genoemd.

Nu staat Frankrijk opnieuw voor de taak de gevolgen van dat kolonialisme onder ogen te zien

In die wijken is de werkloosheid hoog, de opleidingsgraad laag en zijn de uitzichten op meedoen aan het bruisende Franse leven beperkt. Dat is al decennia zo. Afgezien van rellen, auto’s in brand steken en de politie met bakstenen bekogelen, gebeurt er niet zoveel aan. Frankrijk leeft er zo veel mogelijk langs.
Tot die voedingsbodem voor onvrede verse zaden van terreur uit het kalifaat ontvangt. Dat levert het explosieve mengsel op dat mede verklaart waarom IS de oorlog naar Franse bodem heeft kunnen verplaatsen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *