De Graafse Bestuurscrisis no. 27: Louis Sparidans schrijft over Wisseveld n.a.v. Interpellatiedebat Wisseveld.
Gemeente Grave is niet eerlijk
Mag je wel van een Gemeente verwachten altijd eerlijk te zijn? Een kleine enquête in mijn eigen directe omgeving leverde unaniem het volgende resultaat op: natuurlijk moet je ervan op aan kunnen dat een Gemeente altijd de volledige waarheid vertelt.
‘Maar als een Gemeente een fout begaat, moet ze daar dan ook eerlijk over zijn?’ was mijn vervolgvraag. ‘Natuurlijk’ zo reageerde ‘iedereen’. ‘Van je fouten moet je leren en die ook toegeven, anders blijf je liegen’, zo voegde er een van hen zelfs aan toe.
Het was uiteraard geen ‘representatieve enquête’, maar toch, er zat zelfs iemand bij die in dienst is bij de gemeente Grave en dan nog niet eens ‘de eerste de beste’. Persoonlijk vind ik het een vorm van respect van een gemeentebestuur ten opzichte van burgers om altijd eerlijk naar inwoners toe te zijn, ook en vooral als het om fouten gaat.
Dus ook in het geval van ‘ons’ Wisseveld-drama, een kolossale beleidsfout van de Gemeente die ons alles bij elkaar meer dan tien miljoen euro heeft gekost, oftewel circa 800 euro per inwoner. Weg geld! Er is geen huis voor gebouwd terwijl dat juist wel de opzet was.
In een uiteenzetting van de Gemeente wordt bij herhaling naar de crisis op de woningmarkt verwezen, alsof dat de oorzaak zou zijn geweest van de strop. Niets is minder waar. De huizencrisis begon pas in de tweede helft van 2008, maar toen was de Wisseveld-strop voor de Gemeente (en dus ten laste van alle inwoners!) al opgelopen tot ca. 8 miljoen euro.
Het verslag van de ‘Stuurgroepvergadering Wisseveld’ d.d. 22 juni 2006 (!) vermeldde destijds al (letterlijk) dat ‘wordt afgestevend op een gigantisch verlies’. Amper een jaar na afsluiting van de samenwerkingsovereenkomst met GBB (Grond- en Bouwbureau BV).
Twee jaar later, op 16 juni 2008 (!) hoopte de portefeuillehouder het verlies nog terug te kunnen brengen van 10 naar 7 miljoen euro, zo vermeldt een vertrouwelijk memo van het Hoofd R&W a.i. Er ontbreekt een totaal-visie op het hele plan. Een mail van de extern projectmanager d.d. 17 oktober 2008 vermeldt namelijk letterlijk: ”Binnen het gemeentehuis is het bewustwordingsproces nog niet op alle niveaus op gang gekomen, terwijl het hier toch om echt geld gaat en niet om administratieve trucjes. Voor de toekomst is het belangrijk dat een paar mensen elkaar goed begrijpen, zodat we het probleem aan kunnen pakken”. De crisis op de woningmarkt ‘moest’ nog beginnen!
Het debacle heeft dan ook helemaal NIETS te maken gehad met die crisis. Het waren ‘doodgewoon’ beleidsfouten die de Gemeente in de jaren daarvoor maakte. Maar de Gemeente kwam ‘deze smoes’ goed uit. Dan ‘hoef’ je niet eerlijk toe te geven welke fouten er echt zijn gemaakt, zullen ze gedacht hebben …..
Het afsluiten van de overeenkomst met GBB in 2005 was domweg een enorme stommiteit, een stommiteit van de eerste orde! Al enkele jaren geleden, heb ik met een beroep op de WOB (de Wet Openbaarheid Bestuur) hierin inzage gevraagd maar tot tweemaal toe werd me dit geweigerd met als argument ‘het zou het belang van de Gemeente kunnen schaden’.
Naderhand is me duidelijk geworden dat inzage hierin niet de Gemeente als ‘Gemeente’ zou kunnen schaden, maar ‘slechts’ de leden van het College van B&W en het imago van de raadsleden. Liever niet laten merken welke grove fouten er werden gemaakt!
In maart 2012 werd door de Rekenkamer een ronduit vernietigend rapport over het Wisseveld-drama uitgebracht. Zowel het College van Burgemeester en Wethouders als de Gemeenteraad werd verweten de zaak volkomen op zijn beloop te hebben gelaten. Het is eigenlijk té triest voor woorden. Men stond erbij en keek er naar …..
Er werd in een Gemeenteraadsvergadering niet eens over het rapport gediscussieerd. Ik denk dat het zelfs ‘de onderste la van een bureau’ niet heeft gehaald, maar rechtstreeks in een prullenbak is beland. Als het gemeentebestuur eerlijk wil zijn moeten ze zoiets zélf vertellen. Maar, de gemeente Grave is niet eerlijk! Er zijn nog wel meer ‘dingen’ gebeurd die niet door de beugel kunnen. Misschien later daarover meer.
Louis Sparidans