De Gelderlander schrijft een commentaar over het gewraakte bord van Ben Litjens.

Een gemeenteraadslid heeft maar één belang en dat is het dienen van de mensen die op hem of zijn partij gestemd hebben. Voor eigenbelang is geen ruimte. Er is zelfs geen ruimte voor de schijn van belangenverstrengeling.

Dat had het Graafse raadslid Ben Litjens van oppositiepartij Keerpunt 2010 zich moeten realiseren toen hij een bord bij zijn bedrijf zette waarop hij potentiële bewoners van Hof van Esteren afschrikt. Ik maak lawaai, dus jullie kunnen hier beter niet komen wonen, is de boodschap van Litjens.

Litjens is het niet eens met de komst van het project in Escharen. Maar het democratisch proces heeft zijn verloop gehad. Litjens is met zijn bezwaren tot aan de Raad van State gegaan, maar daar heeft hij aan het kortste eind getrokken.

De eigenaar van de stenenhandel moet zich daar bij neerleggen. Zoals iedere burger dat moet. Leuk of niet leuk. Zo zit ons rechtssysteem nu eenmaal in elkaar. Doe je dat als volksvertegenwoordiger niet, dan geef je een verkeerd signaal af. Niemand staat boven de wet en een raadslid al helemaal niet.

Het is een gemeenteraadslid onwaardig om dan toch nog tegen te sputteren. Zich verschuilen achter zijn broer, die hij als zaakwaarnemer heeft aangewezen, is een actie die niet geloofwaardig is. Het is zijn bedrijf, zijn bord en zijn grond waar het bord op staat. Niet van broer Jan.

Litjens heeft zijn hand overspeeld en dan geldt maar één oordeel:

de rode kaart.